ข้ากับมารร้ายผู้นั้น เราเคยรู้จักกันมาก่อน - นิยาย ข้ากับมารร้ายผู้นั้น เราเคยรู้จักกันมาก่อน : Dek-D.com - Writer
×

    ข้ากับมารร้ายผู้นั้น เราเคยรู้จักกันมาก่อน

    KIMTAKAI

    ท่านเคยฆ่าข้า ข้าเคยฆ่าท่าน แล้วเรามารักกันได้อย่างไร

    ผู้เข้าชมรวม

    10,880

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    10.88K

    ความคิดเห็น


    41

    คนติดตาม


    370
    จำนวนตอน :  44 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  24 ก.พ. 68 / 10:25 น.
    ดูเพิ่มเติม
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ข้ากับมารร้ายผู้นั้น เราเคยรู้จักกันมาก่อน

     

    “ท่านเคยฆ่าข้า ข้าเคยฆ่าท่าน แล้วเรามารักกันได้อย่างไร”

     

    นับแต่วันที่ม่านพลังของสำนักซือซือแตกออก พี่ชายของเกาหลิวก็ต้องแบกรับหน้าที่ช่วยเหลือผู้คนเนื่องจากเป็นศิษย์สำนักปราณผู้หนึ่ง เกาหลิวภูมิใจในตัวพี่ชายผู้นี้มาก

    แต่อาชีพของพี่ชายก็เสี่ยงอันตรายมาก จนกระทั่งวันหนึ่งที่พี่ชายของนางกลับมาโดยไร้ขา แต่ถึงอย่างนั้นเกาหลิวก็ยังรู้สึกภูมิใจ และเคารพนับถือพี่ชายเสมอมา

    แต่พี่ชายของนางกลับคิดต่างออกไป เขามองว่าตนเองเป็นภาระของครอบครัว จนเลือกจบชีวิตของตนเอง ทิ้งน้องสาวเช่นนางไว้เพียงลำพัง

     

    หลังจากพี่ชายจากไป เกาหลิวก็รับรู้ได้ว่าความรู้สึกเย็นวาบที่แผ่นหลังยิ่งมีมากขึ้น นางมีความรู้สึกเช่นนี้มาตั้งแต่ตอนที่ม่านพลังทุกเขตแตกออก ทุกขณะเกาหลิวจะรับรู้ได้ถึงสายตาที่มองมาและจับจ้องอยู่ตลอด แต่ทว่าเมื่อมองหากลับไม่เคยเห็น

     

    นิยายเรื่องนี้อยู่ในจักวาลเดียวกับ ทะลุมิติไปเป็นองค์หญิงที่ไม่มีใครต้องการ ค่ะ แต่สามารถอ่านแยกกันได้นะคะ 

     

    ลิงค์อีบุ้ค ข้ากับมารร้ายผู้นั้นฯ ค่ะ

    https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMjYxNTUxNyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI5OTEwMCI7fQ

     

    สารบัญจำนวน 0 ตอน
    ตอนแรกสุด

    ลำดับตอน
    ชื่อตอน

    ผู้สนับสนุนสูงสุด

    ผู้สนับสนุนคนล่าสุด

    รีวิวจากนักอ่าน

    Empty Review

    นิยายเรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว

    มาเป็นคนแรกที่เขียนรีวิวนิยายให้กับนิยายเรื่องนี้กัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น
    กำลังโหลด...