03:00 น.
ฉันค่อยๆเดินย่องไปที่ห้องของคนใช้ที่ชื่อหวาน.. (ประตูมันล๊อคอยู่
"คุณหนูคะ เบาๆสิคะ หวานเจ็บ โอย..
"อืม.. แปปเดียวเอง อีกนิดนึงนะฉันเสร็จแล้ว.."
ฉันหยุดเดินอยู่หน้าประตู พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลเมื่อฉันได้ยินเสียงสามีของฉันกำลังมีอะไรกับคนใช้ที่ฉันไว้ใ
"ไอ้คนสารเลว.
Intro
"แม่คะ...พี่หมีบอกว่าเขาอยากจะเลื่อนงานแต่งงานเป็นเดือนหน้าอ่ะค่ะ"
ฉันพูดพร้อมเดินเข้าไปกอดแม่ของฉัน..ที่นั่งอยู่ตรงโซฟา
"อ่าว..ทำไมล่ะ "
"เขาบอกว่าเขายังไม่พร้อมอ่ะค่ะ แล้วช่วงนี้เขางานก็ยุ่งมากๆเลย"
" อืม.. งานก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้งลูก พี่เค้าก็คงยุ่งจริงๆแหละ เห็นบอกว่าเขาจะพาหนูไปอยู่เรือนหอใหม่ เขาจะให้หนูเป็นใหญ่ที่สุดในบ้านเลยนะ"
"จริงหรอคะแม่!!
"จริงสิ.. คุณหญิงแก้วบอกแม่อย่างงั้นเป๊ะเลยลูก.."
"เอ๊ะ.. ถ้างั้นคนใช้ที่บ้านพี่หมีก็ต้องมาด้วยสิคะ"
"อืม..ก็คงจะอย่างนั้นแหละมั้งลูก"
"แม่..แล้วถ้าอี่หวานมาเป็นคนใช้ ถ้างั้นพี่หมีก็ต้องกลับไปสนใจมันอีกสิคะ"
"โอย..คนอย่างอี่หวานมันจะไปดีกว่าลูกสาวแม่ได้ยังไง ดูสิ ลูกสาวแม่ทั้งสวยทั้งรวย ส่วนอี่นั่นน่ะ มันสวยก็จริงแต่มันไม่มีอะไรสู้หนูเอิร์ลได้เลยนะคะ เชื่อแม่สิ"
"แต่พี่หมีเคยชอบมันนะคะแม่.."
"เคยชอบ...ไม่ได้แปลว่ายังชอบอยู่นะ "
ฉันก้มหน้าแต่ก็ยังยิ้มอ่อนอยู่."
"จริงสิ... พี่หมีคงจะไม่กลับไปไฝ่ต่ำอีกแล้วล่ะ "
ระหว่างที่สองแม่ลูกกำลังคุยกันอยู่นั้น ส้ม บ่าวรับใช้ส่วนตัวของหนูเอิร์ล ก็เดินเข้ามาขัดหวะ
"คุณหนูเอิร์ลคะ คุณหมีมารับคุณหนูเอิร์ลไปกินข้าวคะ"
"..โอเค เดี๋ยวแกไปบอกพี่หมีว่าเดี๋ยวลงไป"
"ค่ะ.. "
ฉันชื่อ หนูเอิร์ล เป็นน้องสาวคนสุดท้องของตระกูลไพรินภา ที่บ้านของฉันก็ไม่เชิงว่าเป็นผู้ดีอะไรหรอก เป็นแค่คนรวยที่มีอิทธิพลเท่านั้นเอง ทำธุรกิจเมืองแร่ทองคำอัญมณี อสังหาริมทรัพย์ และเจ้าของแบรนด์เครื่องประดับชื่อดัง.. ถึงฉันจะเป็นน้องสาวสุดท้อง แต่ฉันน่ะก็เป็นทายาทที่ต้องบริหารธุรกิจทั้งหมด เพราะพี่ชายอีก2 คนของฉัน.. คนแรกเกิดมาก็สมองผิดปกติ พูดง่ายๆก็คือเป็นบ้าเป็นเอ๋อนั้นแหละ ส่วนพี่ชายคนที่2 ก็ตายไปเมื่อ3ปีก่อนเพราะรถชน..
ตอนนี้ฉันอายุ27ปีแล้ว และฉันกำลังจะแต่งงานกับแฟนของฉัน เขาชื่อหมี เป็นเสมือนพี่ชายฉันอีกคน ฉันหลงรักพี่หมีมาตั้งแต่เด็กแล้ว พ่อแม่ของพวกเราสนิทกันมากเลยถูกจับให้คู่กันตั้งแต่เด็ก พี่หมีเป็นคนดีมาก ทั้งเป็นสุภาพบุรุษ ใจดี น่ารัก แต่ย้อนกลับไปเมื่อ4ปีก่อน วันหนึ่งแม่ของพี่หมีเสียไป ฉันกับพี่หมีเลยได้ไปเรียนที่ต่างประเทศด้วยกัน เพราะพ่อพี่หมีไปมีแม่เลี้ยงคนใหม่ ช่วงนั้นพี่หมีทะเลาะกับพ่อเขาบ่อยมาก ฉันเลยต้องเป็นคนไปปลอบใจพี่หมีบ่อยๆ
จนกระทั่ง...วันที่เรากลับมาไทย พี่หมีกลับไปที่บ้าน ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรที่นั่น แต่พี่หมี.. เขา รัก ลูกคนใช้คนใหม่ที่บ้านของเขา มันชื่อหวาน เป็นคนที่หน้าตาดี นิสัยไม่สู้คน หน้าตาบ้านนอกแถมยังเป็นสเปคของพี่หมีอีกด้วย ตอนที่ฉันรู้ฉันเสียใจมาก ฉันจึงไปกลั่นแกล้งนางสารพัดแบบในละครหลังข่าวที่นางร้ายทำกับนางเอกอ่ะนะ จนพี่หมีทนไม่ไหวบอกเลิกฉันและพยายามจะถอนหมั้น แต่พ่อแม่ของฉันไม่ยอมเพราะฉันได้เสียกับพี่หมีแล้วยังไงก็ได้แต่ง และจากนั้นเราสองก็ได้กลับไปที่ต่างประเทศอีกครั้ง
3 ปีผ่านไป พี่หมีได้เล่าเรื่องที่ว่า ทำไมเขาถึงต้องรักหวาน ไม่สิ! อี่หวาน เพราะว่าแม่ของเขาได้ฝากฝังไว้ว่าแม่ไม่เคยชอบหนูเอิร์ล นางบอกว่าหนูเอิร์ลเป็นผู้หญิงที่นิสัยไม่ดี นางเลยพาอี่หวาน เด็กบ้านนอกที่นางชอบเพราะเป็นกุลสตรีกว่าหนูเอิร์ล ให้เป็นเมียพี่หมีอีกคน (เอิ่ม..ประทานโทษนะคะอี่แม่ผัว นี่มันยุคสมัยไหนแล้วคะ )
และพี่หมีก็ขอฉันแต่งงาน .... และสัญญาว่าเขาจะไม่มีทางไปยุ่งเกี่ยวกับอี่หวานอีก?
5ความคิดเห็น