หยุด - สต๊อปเฟรมสมายด์ * ft.นทแอป ฮัทแคน ฮั่นส้ม

ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 5 ชินจัง - คนที่ถูกลืม

 
Chapter 5
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


ชินจัง - คนที่ถูกลืม

.

.

.

.



เอ่อะไม่รู้สิ ทำไมกันนะ พี่สต๊อป มันเป็นความรู้สึกอะไรบางอย่างที่ เกิดขึ้นกับพี่แต่มันทำให้เฟรมไม่แน่ใจ สับสน

กับหัวใจตัวเอง ไม่มั่นใจ ไม่แน่ใจที่จะฟันธงบอกได้อย่างชัดเจนว่าเป็นความรู้สึกอะไร งงสงสัย ตัวเอง มันจะใช่สิ่ง

นั้นจริงๆหรือเปล่า หรือจะแค่หวั่นไหวอารมณ์ชั่ววูบกันแน่ พบโดยบังเอิญเจอกันอยู่ด้วยกันแค่วันเดียว ทั้งๆที่พี่ก็ไม่

ได้นิสัยดีมากมาย ถึงขั้นแย่ด้วยซ้ำ เชอะ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอจนกระทั่งมาเป็นรูมเมทกัน ส่วนใหญ่เราก็ไม่ค่อยคุย

กันดีๆเลย แต่ความรู้สึกอะไรบางอย่างมันบอก เฟรม ให้ใจสั่นไหวทุกครั้งที่ได้เจอกัน ทั้งยังเรื่องเมื่อคืนอีกที่เฟรม

หลับไปแล้วที่จริงก็ไม่ได้หลับหรอก แต่ก็ได้ยินคำพูดของพี่ทุกคำ แึ้ค่พี่บอก กับเฟรมว่า ฝันดีนะยัยโก๊ะ ทำไม

ทำ ยังไงเฟรมก็สลัดคำพูดจากหัวไปไม่ได้ สักที แค่คำ สี่คำห้าพยางค์ื ทำไมต้องเก็บไปคิดให้หัวใจเต้นแรงทุก

ครั้งไม่รู้




เฟรมบรรจงเขียนความรู้สึกที่มันอัดอั้นอยู่ในใจลงบนกระดาษสีขาวสะอาด

ที่ตั้งใจจะเอามาเพื่อจดสิ่งที่อาจารย์สอนแท้ๆ แต่สมอง หัวใจ โสตประสาท ก็ยังคิดถึง

แต่เรื่องคืนนั้นอยู่ที่ร่างสูงได้บอกกับเธอตอนนี้ ความรู้สึกในใจ ทั้งสับสนและหวั่นไหว

ทั้งๆที่ตอนนี้สต๊อปก็นั่งอยู่ข้างหลังเธอแท้ๆ คาบเรียนตรงกัน ฟินจังเลย..





" เห่ย " อยู่ดีๆกระดาษขาว กับลายมือที่ถูกบรรจงเขียนลงไป ก็ปริวไปข้างหลัง

โดยไม่มีลมพัดผ่าน อะไรฟ่ะ ปลิวได้ยังไงเนี่ย ผีผลัก ! ปลิวไปที่ไหนไม่ปลิวดันปลิว

ไปตรงข้างๆ กับที่สต๊อป นั่งอยู่ ผีผลัก ผีผลัก แน่ๆ แล้วเธอยิ่งต้องตกใจเข้าไปอีก

อีกสต๊อปเห็นกระดาษแล้ว 






ตึ่ง !




เฟรมลุกขึ้นแทบจะวิ่งไป ใช้เท้าเหยียบกระดาษขาวนั่น อย่างไวเมื่อเห็นว่าร่างสูง

กำลังก้มจะหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาอ่าน ถ้าอ่านเธอได้ อายตายแน่ เฟรมรีบใช้เท้า

สาวกระดาษกลับไปที่นั่งตัวเอง  



..เกือบไปแล้ววว...




แต่ที่เหมือนจะยังไม่จบคือสต๊อป ที่ตอนนี้กำลังกลั้นขำแล้ว หัวเราะคิคิ ออกมาเบาๆ

เฟรมหันไปมองร่างสูงตาค้อน ก็เห็นสต๊อปทำท่ากระทืบเท้าเรียนแบบเธอได้อย่าง

กวนกระทืบที่สุด หน็อย คราวนี้เฟรมขอยอมไปก่อน แต่ตอนนี้หนะ..ต้องเลิกคิดเรื่องนี้สักที

.

.

.






ฝันดีนะยัยโก๊ะ 





.
.


โอ้ยเรียนไม่รู้เรื่องเลย ย๊ากก -///-







.


.




" เฮ้อ.. " เฟรมถอนหายใจขึ้นมาทำลายความเงียบท่ามกลาง  การพักเที่ยงรับประทาน

อาหารกับสต๊อป พลางทำหน้าบูด บูด ได้ละลายใจคนฝั่งตรงข้ามมม จนทำให้อีกคนอด

สงสัย อดเป็นห่วงร่างบางไม่ได้ 





" เป็นอะไรจ๊ะ...น้องสาว " สต๊อปเอ่ยถามร่างสูงด้วยความจริงใจเป็นห่วงแต่กลับเหมือน

จะเป็นการแซวซะมากกว่า แต่ว่าคำพูดสุดท้ายย มันก็ทำให้เธอต้องเสียงแผ่วลง น้องสาว..

ไม่ชอบคำนี้เลย ไม่น่าพูดคำนี้เลย





" ก็ดูดิ ผู้ชายคนนั้นทำไมมองเราสองคนอ่ะ ยิ้มให้เฟรมด้วยอะ " เฟรมถามร่างสูง

พลางยื่นหน้ามาให้ใกล้กับสต๊อปมากขึ้น ให้ดูเป็นการกระซิบ ก็ดูสิผู้ชายคิ้วหนาคนนั้น

จ้องเธอกับสต๊อป สองคนมาตั้งนานแล้ว




" เอาความจริงหรือโกหกอ้ะ " สต๊อปพูดยื่นหน้าเ้ข้ามาใกล้พลางทำ หน้ากวนใส่เฟรม

ได้น่ารักมาก



" โกหก " เฟรมเห็นแบบนั้น ก็ยืนหน้าเข้าไปใกล้ร่างสูง พลางตอบอย่างที่ตั้งใจจะกวน

สต๊อปกลับ แต่ผิดคาด ..






" ก็เสื้อหนูขาดอ่ะ " สต๊อปเอ่ยตอบร่างบาง หน้าตากวนเมื่อตะกี้ เปลี่ยนเป็นหน้าที่

จริงจังทันที นี่คนเดียวกันหรือเปล่าเนี่ย บทจะจริงจังก็เอาซะไปไม่เป็น..





" เห่ย จริงดิแล้วทำไมพี่พึ่งบอกอ่่า " เฟรมตกใจเสียวสันหลังวาบอะไรกันตั้งนานพึ่ง

จะมาบอก อย่่างนี้ตั้งใจจะแกล้งกันชัดชัด อับอายไปถึงไหนต่อไหนแล้ว บ้าที่สุด 

ร่างบางที่ดูกังวลมาก ตอนนี้ก็กำลังคลำหารอยขาดที่ร่างสูงบอกทันที





" เอ่อะ โก๊ะพี่ล้อเล่น 5555555 ก็เมื่อกี้พี่ถามหนูแล้วหนูบอกจะเอาโกหกอ้ะ "

สต๊อปพูดหน้านิ่งๆเปลี่ยนเป็นกึ่งขำกึ่งสะใจ มันยังไง ก็ร่างบางบอกให้เอาโกหก

จริงๆนี่นา ที่เธอคิดได้ไวไว ก็มีแค่เนี้ย ไม่คิดด้วยว่าเฟรมจะเปิ่น เอ้ยเชื่อเธอขนาด

นี้แต่ที่รู้ๆ คนโดนแกล้งแบบนี้ ตอนนี้ก็งอนร่างสูงไปเรียบร้อยแล้ว




" พี่สต๊อป ! " เฟรมกระแทกเสียงดังแต่มันกลับดูน่ารักมากกว่า น่าโกรธ เอ้อด้ายย

ในเมื่อร่างสูงจงใจ ตั้งใจแกล้งกันแบบนี้ก็ไม่ต้องคุยกันดีดีแล้ว นิสัยไม่ดีเลยพี่สต๊อป..  

เฟรมไม่ผิดสักหน่อย




" ฮ่าาๆๆ อยากฟังความจริงปะล่า.. " สต๊อปยังตลกกับท่าทางงอน ที่เปิ่นและน่ารัก

ในสายตาเธอ พลางพูดถามอย่างที่หวังว่าอีกคน จะอยากฟังอยู่

" ไม่ ! " เฟรมตอบร่างสูงอย่างเหวี่ยงๆ งอนเหมือนกับจะไม่หายง่ายๆแล้วจะให้เธอ

ทำยังไงดีอ่าเนี่ยสต๊อปคนนี้ง้อใครไม่เป็นน้าา ไม่เคยง้อด้วย





" เขาเคยจีบพี่แต่ว่าพี่ปฏิเสธที่จะเป็นแฟนกับเขาอ่ะ " สต๊อปพูด

ถึงเฟรมจะแกล้งทำเหมือนไม่อยากฟัง แต่เธอก็ยืนยันที่จะเล่าให้ฟังอยู่ดี รู้หรอกหน่า

ยัยโก๊ะเธอก็อยากรู้สาเหตุ เหมือนกันใช่มั้ยหละ ฟอร์มอยู่นั่นแหละ





" อะไร ใครถาม มาบอกเฟรมทำไม " เฟรมตอบงอนๆไม่คิดจะมองหน้าสต๊อป

แกล้งทำเป็นกดโทรศัพท์เล่นนี่ไม่คิดจะง้อกันบ้างเลย ใช่ป้ะเีนี่ย เล่นตัวจะไม่ไหวแล้ว







" แต่ว่าพี่กะเขาก็เป็นแค่เพื่อนกันแล้วแหละไม่มีอะไรหรอก "  ร่างสูงพูดต่อ

ในขณะที่เฟรมก็กำลังจะเงยหน้า มาบ่นอีกรอบไม่ง้อยังไม่ทำตามคำขออีก

แต่ก็สะดุด หัวใจกระตุกวูบ เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับรอยยิ้มของร่างสูง 

ที่ทำเอาใจคนกำลังงอนตุบบบป่อง หายเป็นปลิดทิ้งได้อย่างง่ายดาย กำแพง

ที่ร่างบางตั้งใจจะสร้างมางอนอีกคน หายไปแล้ว อย่ามองอย่างนั้นอย่ายิ้มอย่างนั้น

เซ็กซี่มาก สวยมาก หวานมาก เฟรมหลบตาพลางแสร้งก้มหน้าก้มตาเล่น

โทรศัพท์ต่อไป เพื่อปกปิดหน้าที่มันแดงมาก หน้าแดงแดง แดงไปหมดแล้ว 






" ระ เรอะ.. แต่พี่เขาก็ดูเป็นคนดีจะตาย โฮะ ! หรือว่าพี่สต๊อปชอบผู้หญิง "

เฟรมเผลอตอบร่างสูงไป พลางนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ ถ้าเกิดว่าความจริงแล้วพี่สต๊อป

จะชอบผู้หญิงหละอาจจะเป็นไปได้ ร่างบางพูดออกไป พลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้อย่าง

ตั้งใจจะจับผิดดดดดที่สุดสุด..





" บ๊าาาา " สต๊อปได้ยินร่างบางถามก็ต้องถึงกับสำลักน้ำลายตัวเองทั้งตกใจ ทั้งจุกอก

ถ้าจะจี้จุดสุดๆจนร่างสูงต้องถอยหนี สายตาอมหิตเอ้ยจ้องจับผิด เธอเพื่อหลีกเลี่ยงความจริง

ฆ่ากันดีกว่า ยัยโก๊ะ แถมที่เธอเผลอตอบออกไปก็ยังเสียงสูงอีกต่างหาก





" แหนะ เสียงสูงมากอ่า " เฟรมพูดพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์อย่างจ้องจับผิดมากมาก

แอบตลกท่าทาง กรอกลูกตาไปมาของร่างสูง นี่ใช่คนเดียวกันกับแม่ยิ้มหวานเซ็กซี่

คนนั้นหรือเปล่า มีสองร่างในตัวหรือยังไง ฮ่าๆ 






" อะไร๊..555...ป๊าว " สต๊อปตอบร่างบาง เสียงสูงเว้นวรรคแล้วขำแล้วก็เสียงสูง

้เอ่อะ..ลองคิดภาพตาม ฮาขนาดไหน เปิ่นขนาดไหน ถ้าจะร้อนตัวขนาดนี้เฟรม

เชื่อร่างสูงมากเลยแหละว่าชอบผู้ชาย







" เอ้ย ว่าแต่หนูเหอะ หายงอนพี่แล้วหรอ " สต๊อปที่โดนจับผิดพอคิดเรื่องที่

อีกคนยอมคุยกับตนแล้ว หลังจากงอนไม่ถึง นาที ก็หันมาบอกกับเฟรม อย่างจ้องจับผิด

บ้างงง เอ้า อีกคนหายงอนเธอแล้วหรอเนี่ยแล้วจะบอกให้นะ หึหึ สายตาแบบนี้คิดว่า

เธอมีคนเดียวหรอ ยัยโก๊ะ อาการแบบเดียวกับสต๊อปกลับมา..เหมือนเวรกรรมตาม

ทันร่างบาง





" เอ่อะ ลืม " ยิ้มค่อยๆแค่เธอยิ้มค่อยๆหัวใจสต๊อปก็ลอยไปแสนไกล

อะไรกันหละเนี่ย แล้วทำไมเฟรมถึงตอบเธอได้ง่ายดายขนาดนี้เลย แต่น่ารักจังอ้ะ 



 

" แล้วเฟรมอะชอบผู้หญิงป่าว " ร่างสูงทำเป็นพูดเสียงร่าเริงไปอย่างนั้น พูดเสียง

แซวไปอย่างนั้น แต่มันตรงกันข้ามกับในใจหัวใจมันจะวายตายแล้ว ทำไมนะ ทำไม

ต้องรู้สึกค่าดหวังลึกๆ ด้วยว่าชอบ แอบคาดหวังนะ รู้มั้ย 

" ไม่อ่ะ " แต่คำตอบไม่ได้ทำให้เธอดีใจ ยิ้มออกร่าเริงขึ้นเลย อย่างนั้นสินะคงจะจริง

แม้จะพยายามมองตาร่างบางแต่ก็ไม่มีสิ่งใดอยู่ในแววตานั้นเลย นอกจาก ความจริงที่ว่า

เฟรมไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลย  เฮ้อ..นี่เราแอบคาดหวังมากเกินไปหรือเปล่านะ

.

.

.






" ไงสต๊อป " หนุ่มคิ้วเข้มที่ถูกกล่าวถึงในวงสนทนาเมื่อไ่ม่กี่วิที่แล้ว เดินเข้ามาหาสต๊อป

พลางส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตรให้เธอและร่างบาง




" โย่ว์ " สต๊อปพูดก่อนจะยื่นมือไป แท็กรับกับร่างสูงกว่าตนอย่างเด็กฮิพเขาทำกัน

ยังไงอย่างงั้นเลยแหละ



" นั่งด้วยได้เปล่า " เหมือนจะเป็นการขอร้องเชิงบังคับเพราะว่าร่างสูงถือจาน

ข้าวมาด้วยหนะสิ แต่แึค่นั่งด้วยกันก็ไม่ได้ผิดอะไร ไม่เป็นไรหรอกมั้ง



" จัดไปค่ะ " สต๊อปพูดยิ้มยิ้ม พลางกระเถิบก้น ให้อีกคนมานั่งด้วย 



" ใครหรอ " ร่างสูงกว่าสต๊อปยิ้มให้เฟรม ก่อนจะหันมาถามคนข้างๆ อึนอึน




" อ้อนี่เฟรม.. เมียเราเองแหละ " พูดหน้าจริงจัง เ่อ่อะ แล้วก็พูดได้ไม่อายปาก

ร่างสูงพูดไปแล้ว ทำไมต้องเขินด้วยฟ่ะเนี่ย 




" เห้ยยย " เฟรมกับหนุ่มคิ้วหนาอุทานออกมาพร้อมกัน ร่างสูงพูดแบบนี้เฟรมจะเหลือ

หรอตอนนี้ หัวใจเต้นแรงแย่อยู่แล้ว แล้วอะไรกัน คนเขาก็เข้าใจผิดอีก เฟรมงงกับการพูด

การกระทำของสต๊อปมาก ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่นี่มันอะไรกัน ท่าทางที่ดูจะเหมือนกับ

อาการที่เรียกว่า หึง คิดเข้าข้างตัวเองไปหรือเปล่านะ



" ล้อเล่นเว้ย ยย 555 " เห็นสองคนทำหน้าจริงจังทำไมกันหละน่าแปลกนะตั้งใจ

จะแค่ล้อเล่นแท้ น่าแปลกนะีที่พูดออกไปแล้ว ใจมัน ก็รู้สึกเจ็บลึกๆเหมือนกัน พอเห็น

ร่างบางยิ่งทำหน้าไม่พอใจใส่เธอด้วย ยิ่งรู้สึกแย่ขอโทษนะ คงจะผิดไปแล้ว




" ตลกมากพี่สต๊อป " เฟรมพูดเป็นลมผ่านไม่มองหน้าสต๊อปด้วยซ้ำร่างสูง จึง

หลบตาไม่กล้าจะมองเฟรม โดยพลาดไม่รู้อะไรเลยว่าตอนนี้ร่างบางหน้าแดงมาก

เฟรมเองก็ไม่รู้อะไรเลยเหมือนกันว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกเจ็บกับคำพูดของเธอ

มากแค่ไหน





" น้องเฟรมยินดีที่ได้รู้จักนะ ผมฮัทครับ " ร่างสูงแนะนำตัว พลางยิ้มให้อย่างจริงใจ

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ดูเงียบเชียบ.. เฟรมสะดุ้งเล็กน้อย ทำตัวให้เป็นปกติที่สุด



" คะ...ค่ะ โหพี่ฮัทคิ้วหนา น่ารักเหมือนชินจังเลย " เฟรมแซวไปอย่างไม่คิด

อะไร



" 55 เฟรมพูดอย่างนี้พี่เขินเลย น่ารักก็รักได้นะครับ " ฮัทพูดและตอนนี้หน้าเขาก็ขึ้น

สีแดงงงงงงงงงงมากอย่างเห็นได้ชัด เฟรมก็เห็นได้ชัดจึงอดขำไม่ได้ 




" 55555555 " 



" เสี่ยวอ่าดิ " พ่อคิ้วหนายิ้มพลางลูบหัวตัวเองอย่างแก้เขินเขิน





" ไม่นะ เฟรมชอบ น่ารักๆๆ " เฟรมตอบไปอย่างจริงใจ อดประทับใจกับ

การพูดจาของฮัทไม่ได้เลย ได้พี่ชายที่แสนดี อบอุ่นมาอีกคนแล้วเหมือน

ผ่านไปเร็วเหมือนกันนะ คุยกันไม่กี่คำ เหมือนสนิทกันมาเป็นปี ปีเพราะคุยแว๊บ

เดียวก็ถูกคอ แต่...




... สนุกกันจังเลย สนุกกันเข้าไป สนุกมากจนเฟรมเองกำลัง หลงลืมไปแล้วว่าก็ยังมี

ผู้หญิงอีกคนกำลังเฝ้ามองทั้งคู่อยู่ ลืมไปแล้วว่าใครกำลังนั่งเสียใจอยู่ข้างๆกันชายร่างสูง... 

คนที่ถูกลืมรู้ไหมมันก็ทรมาน คนที่ถูกลืมมันก็มีหัวใจ เจ็บเป็น มีน้ำตาก็ไหลเป็น

เหมือนกันนะ..



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -




มึนมากมายเลยค่ะแต่ง ตอนนี้ ขอโทษจิงๆถ้าอ่านไม่รู้เรื่อง 3.00
โหโคตรดึกเรางงจิงๆขอโทษแถมผิดคำสัญญาอีกต่างหาก บอกจะมาอัพ 17.00
ขอโทษน้า เลทไป 11 ชม.แหนะ แต่อัพแล้วน้ะคะ อิอิ
บอกจะบายยาวๆตั้งนานแล้วก็ไม่ไปสักที นั่นสิทำไมฟะ 555 เดี๋ยวไป
สงกรานต์จะเอาภาพพร้อมอัพนิยายมาฝากนะคะ 13 - 17 เมษาไม่อยู่
 แล้วนี้ก็ขอให้โชคดีนะคะ  เดินทางไปไหนก็ราบรื่นๆ 

แล้วก็ฝากเพลง คนที่เธอไม่ยอมรับ - พี่เอกกี้ด้วยนะ
คุ้นมะ พี่เอกกี้ พิธีกรคู่กับแฟรงกี้ใน เดอะ สตาร์ไงอิอิ 
ขอบอกร้องเพราะมากค่ะ 



เอ่อะ.. 



อยากรู้ป่าวเจ้ต๊อปยิ้มยังไงหัวหน้าสเฟรมจึงหายงอนเลย ก็ดูเอา อิอิ
 แต่หัวหน้าสเฟรมของเราก็ไม่แพ้กันนนนนนนน่ะ โอ้จะละลาย
 

.

.

.










แหกสวัสดีค่ะ !  #





  

thank theme

© Tenpoints !