Beautiful summerฤดูร้อนท้าลองหัวใจว่าใครจะรัก

ลำดับตอนที่ #9 : สร้อยข้อมือจากหนุ่มเพลย์บอย

8

สร้อยข้อมือจากหนุ่มเพลย์บอย

 

เมื่อคืนกว่าฉันจะได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืนแน่ะ ก็อีตาบ้าพาสน่ะสิขยันโทรมาอยู่ได้เล่นเอาฉันไม่ได้นอนเลย  จนขอบตาฉันจะกลายเป็นหมีแพนด้าอยู่แล้วนี่

แต่จะว่าไปพาสเนี่ยพอดูๆไปก็น่ารักดีนะ ถึงฉันจะไม่ชอบนิสัยที่เจ้าชู้ของเขาก็ตาม แต่ถ้าพอมองเฉพาะด้านดีของเขาล่ะก็เขามีข้อดีมากมายเลยที่เดียว ไม่ว่าจะเป็นคนใจเย็น ขี้เล่น รวมถึงเรื่องที่ฉันทำร้ายมินนี่พาสเขาไม่เคยโกรธฉันเลย

 “ซัมๆ”น้ำฟ้าที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน เขย่าตัวฉันอย่างแรง

“เบาๆก็ได้ฟ้า”ฉันพูด

“ก็ฉันสะกิดเธอตั้งหลายครั้งแล้วนี่ แต่เธอก็ไม่เห็นรู้สึกตัวเลย”น้ำฟ้าทำหน้ามุ่ย

“อ้าวเหรอ”นี่ฉันเหม่อขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

“นี่วันนี้ไหนๆก็เรียนเสร็จแล้วไปเป็นเพื่อนฉันที่บริษัทหน่อยสิ”

“ทำไมอ่ะ ก็ปกติทุกๆทีเห็นไปคนเดียวเองได้นี่”ฉันบอก

“แต่วันนี้ไม่อยากไปคนเดียวอ่า-O-”น้ำฟ้าบอก

“เหตุผลเท่านี้ไปดีมั้ยเนี่ย- -**”

“ไปน้า”น้ำฟ้าทำน้ำเสียงออดอ้อน

“อืมๆก็ได้”ไม่รู้ทำไมพอน้ำฟ้าทำเสียงหวานๆใส่ ฉันล่ะขัดใจเธอไม่ได้จริงๆ

และแล้วฉันกับน้ำฟ้าก็นั่งแท็กซี่มาถึงบริษัทค่ายเพลงชื่อดังอย่างST Famous ความจริงบริษัทของพ่อน้ำฟ้าน่ะฉันเคยไม่ไม่กี่ครั้งเอง ส่วนมากก็มาช่วยงานบ้าง

พอมาถึงฉันกับน้ำฟ้าก็เดินขึ้นไปยังห้องซ้อมของวงApril

แกร๊ก

“สวัสดีค่ะ^^”น้ำฟ้าเดินเข้าไปพร้อมกับรอยยิ้มอันสดใส

“เอ่อ สวัสดีค่ะ”ฉันเดินตามน้ำฟ้าเข้าไป แต่ก็ยังรู้สึกประหม่าอยู่เพราะต้องอยู่ท่ามกลางของผู้ชายที่เดียวตั้งสี่คน

เชนกำลังยืนเช็กเนื้อเพลงอยู่ที่หน้าโซฟา ไนส์กำลังปรับตั้งสายกีตาร์อยู่ข้างๆกับไอซ์ที่กำลังปรับตั้งสายเบสอยู่ ส่วนอีตาพาสน่ะเหรอไปต้องพูดถึงก็กำลังเซตกลองอยู่หน้ากลองชุดตัวโปรดของตัวเองน่ะสิ

“ว้าว!วันนี้ดาร์ลิงก์นึกไงถึงได้มาหาผมล่ะครับเนี่ย^^”เสียงแบบนี้ ลักษณะการพูดแบบนี้ไม่ต้องเดาให้เสียเวลาหรอกค่ะว่าเป็นใคร

“ฉันแค่มาเป็นเพื่อนน้ำฟ้า ไม่ได้มาหานายซักหน่อย”ฉันพูดพลางเดินลงไปนั่งข้างๆน้ำฟ้า ที่เพิ่งเดินไปนั่งบนโซฟาเมื่อกี้

“แต่อย่างน้อยก็ดีใจนะที่อุตส่าห์มา^^”พาสยิ้มอย่างอารมณ์ดี ผู้ชายอะไรว่ะอารมณ์ดีได้ทั้งวันเลย

“เชนฉันหิวอ่ะ ไปหาอะไรกินเป็นเพื่อนหน่อยสิ”น้ำฟ้าลุกขึ้นสะกิดแฟนหนุ่มของตัวเอง

“อืม เอาสิ”ว่าแล้วเชนก็วางเนื้อเพลงลงบนโต๊ะก่อนที่จะพาน้ำฟ้าออกไปหาอะไรกินข้างนอก แล้วฉันล่ะ ซัมเมอร์คนนี้ล่ะOoO!! น้ำฟ้ามาทิ้งกันอย่างนี้ได้ยังไงเนี่ย

“นี่เธอ”พาสลุกขึ้นจากหน้ากลองของตัวเองแล้วเดินมาที่ฉัน

“มีอะไร”ฉันลุกขึ้นประจันหน้ากับพาส

“มานี่สิ^^”พาสยิ้มแล้วดึงมือฉัน จากนั้นเขาก็ลากฉันออกมาจากห้องท่ามกลางสายที่สองคู่ที่มองดูอย่างุนงงของไนส์กับไอซ์

พาสพาฉันขึ้นมาบนที่แห่งหนึ่ง บรรยากาศดีมาก คาดว่าคงจะเป็นดาดฟ้าของบริษัทนี้แน่ๆ

“มีอะไรกันแน่”ฉันถามพลางสะบัดมือของเขาที่จับมือของฉันอยู่ออก

“ทำไม พาเธอมานี่ต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ”พาสถาม

“อืม”

“หัวใจมันสั่ง เหตุผลแค่นี้พอยัง”พาสยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มาให้ฉัน

“เลี่ยน!!!”ฉันบอก

“เอานี่”พาสยื่นสิ่งของบางอย่างมาตรงหน้าฉัน

นี่มันสร้อยข้อมือรูปปลาโลมาคู่นี่ มีฝั่งเพชรเล็กๆอยู่ด้วย สายสร้อยทำจากทองคำขาวมีทับทิมเม็ดสีแดงเปล่งประกายร้อยอยู่ตามสายสร้อย แล้วมีปลาโลมาคู่สองตัวห้อยอยู่ตรงกลาง

“ทำไมเหรอ O-O??”ฉันถามอย่างงงๆ ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าพาสจะยื่นมาให้ฉันทำไม

“ให้”

“O//O”คำพูดสั้นๆของพาสแต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงเขินได้ล่ะ ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย

“ยื่นมือมาสิ”พาสบอก

“แล้วทำไมนายต้องให้ฉันด้วย เราสองคนก็ไม่ได้เป็นอะไรกันนี่”ฉันหรี่ตามองเขา

“เดี๋ยวอีกหน่อยก็เป็น”พาสพูด

“อ๊ะ!”แล้วอยู่ๆพาสก็ฉวยข้อมือของฉันไป เขาค่อยๆสวมสร้อยข้อมือให้ฉันอย่างเบามือที่สุด

“สวยจะตาย”พาสบอกแล้วจับมือฉันยกขึ้นเพื่อดูความสวยงามของสร้อย

“ทำไมนาย..”

“เลิกถามได้มั้ย ฉันบอกว่าให้ก็คือให้สิ และที่สำคัญห้ามถอดนะจ้ะดาร์ลิงก์^3^”ฉันยังพูดไม่ทันจบพาสก็สวนขึ้นมา นี่เขานึกว่าเขาเป็นใครกันถึงกล้ามาพูดกับฉันแบบนี้

“แล้วทำไมฉันจะถามไม่ได้ ถ้านายไม่ให้ฉันถามฉันก็จะถอดสร้อยข้อมือออก!!”ฉันพูดพลางทำท่าจะปลดตะขอของสร้อยข้อมือออก

“ถ้าเธอถอดฉันจูบ”คำพูดของพาสเล่นเอาฉันอึ้งไปเลยล่ะ

“นายเป็นใครถึงได้กล้ามาออกคำสั่งกับฉัน!!”ฉันโวยวายใส่เขา

“เป็นว่าที่สามีในอนาคต”พาสพูดลอยๆ

“เอะอะก็ว่าที่สามีๆไม่มีคำอื่นที่จะพูดแล้วรึไง”

“แฟนก็ได้ ถ้าเธอจะให้ฉันเรียก^^”พาสยิ้มอย่างกวนประสาท

“หยุดเลยนะไอ้บ้าพาส!!”ฉันโวยวายแล้วก็กำปั้นทุบใส่ไหล่ของเขา พาสจึงรีบวิ่งหนีใหญ่ เหอะ นึกว่าฉันจะยอมแพ้เหรอ ไม่ยอมหรอกย่ะ

แล้วฉันก็วิ่งไล่ตีพาส หมอนั่นก็เอาแต่วิ่งหนี

“หยุดนะไอ้บ้า!!”ฉันตะโกนพลางวิ่งไล่เขาพลาง

“หยุดก็โง่ดิ”พาสพูดแล้ววิ่งหนีฉัน

“ไม่ไหวแล้วนะ อ๊ะ!!”ฉันกับลังเงื้อมือเพื่อไปตีเขา แต่ว่าพาสกลับจับแขนของฉันเอาไว้แล้วดึงเข้าหาเขา ทำให้หน้าของฉันไปซบลงบนอกอุ่นๆของเขา แล้วเขาก็ค่อยๆเอามือมาโอบกอดร่างของฉันไว้

“หยุดได้แล้วครับคุณแฟน^^”พาสยิ้ม

“นี่ใครเป็นแฟนของนายมิทราบ ปล่อยฉันนะ!!”ฉันพูดพร้อมกับกำมือตีอกของเขา

“เธอไง”พาสบอกแล้วเขาก็เพิ่มแรงในการกอดฉันมากขึ้น

“ปล่อย!!!”ฉันตะโกน แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล

“เรื่องอะไร”

“นี่นายอย่ามากวนประสาทฉันนะ!!”

“อ๊ะๆ ใครกวนประสาทเธอ ฉันไม่ได้กวนประสาทเธอนะแต่ฉันกอดเธอต่างหาก”

“ไอ้บ้า!!!”

“คำก็บ้าสองคำก็บ้า นี่ฉันว่าเธอเลิกว่าฉันจะดีกว่านะ”

“ไม่เลิก ฉันจะว่านายจนกว่านายจะ อุ๊บ!!!”ฉันพูดไม่ทันจบก็รู้สึกถึงริมฝีปากที่กำลังบดขยี้ริมปากของฉันอยู่

ริมฝีปากที่รุกล้ำริมฝีปากของฉันอยู่นั้น ฉันบอกไม่ได้เลยว่ามันเป็นเช่นไร มันเป็นริมฝีปากที่ไม่รุนแรง ไม่อ่อนหวานฉันจึงบอกไม่ถูกว่ามันให้ความรู้สึกแบบไหนกันแน่ แต่ฉันกลับเคลิ้มกับความรู้สึกนี้ และที่ฉันรู้ตอนนี้คือหัวใจของฉันกำลังเต้นระรัวแบบไม่เป็นจังหวะ รึว่าฉันกำลังหวั่นไหว!!

“อื้อ”ฉันร้องครางเล็กๆก่อนที่จะผลักอกของพาสออกไป

“รู้สึกว่าจูบคราวนี้ของฉันมันจะทำให้เธอเคลิ้มได้เลยนะ”พาสยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์นิดๆ

“ใครบอกว่าฉันเคลิ้มอย่ามาพูดเองเออเองนะ ฉันไม่ชอบ!”

“แล้วเธอจูบฉันตอบทำไมล่ะ”

“O///O”พูดไม่ออก

“ว่าไงล่ะ”พาสยังคงยิ้มแบบกวนประสาทไม่เลิก

“ฉัน ฉันo///o”ฉันพูดไม่ออก แล้วทำไมฉันถึงได้ไปจูบตอบพาสได้ล่ะ ขนาดฉันเองยังไม่รู้เลย

“หน้าแดงเป็นลูกสตรอเบอร์รี่เลยแฮะ อย่าบอกนะว่าเขิน”พาสพูดพลางยกมือมาจับแก้มของฉันเบาๆ

“ฉันไม่ได้เขิน!!”ฉันตะโกนใส่เขา

“แล้วหน้าแดงทำไม”

“สีของบลัชออนต่างหาก”เข้าใจหาข้อแก้ตัวนะ แต่เมื่อเช้าฉันก็ปัดแก้มด้วยบลัชออนอยู่เหมือนกันนะคงจะกลบเกลื่อนได้บ้างแหละ

“แต่ตอนแรกสีบลัชออนเธอไม่เข้มแบบนี้นะ”พาสพูดแล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากนั้นก็ยกโทรศัพท์ขึ้นถ่ายรูปฉัน

“นี่นายจะทำอะไรน่ะ!!”ฉันร้องด้วยความตกใจ

“ดูนี่”พาสส่งโทรศัพท์ของเขามาให้ฉัน ฉันจึงรับมาแล้วก้มลงมองอะไรบางอย่างในโทรศัพท์

เฮ้ยOoO!!!

นี่มันเป็นรูปฉันนี่ รูปแรกเป็นรูปตอนที่ฉันเดินเข้ามากับน้ำฟ้าในห้องของวงApril ส่วนรูปที่สองเป็นรูปที่พาสเพิ่งถ่ายฉันเมื่อกี้

“เห็นมั้ยว่าสีของบลัชออนเธอสองรูปนี้มันต่างกันแค่ไหน”พาสพูด จริงด้วย รูปแรกสีบลัชออนที่ฉันปัดแก้มมันเป็นเพียงสีอ่อนๆ แต่รูปที่สองสีที่แก้มของฉันมันแดงมากเกินกว่าจะแก้ตัวว่าเป็นบลัชออนซะอีก

“นะ นี่นายแอบถ่ายฉันเหรอ”ฉันตกใจนะ นี่เขาถ่ายฉันไว้ตอนไหนเนี่ย

“ฉันไม่ได้แอบ แต่เธอไม่สังเกตเองต่างหาก^^”พาสยิ้ม ผู้ชายคนนี้อารมณ์ดีได้ตลอดเวลาจริงๆ

“แต่นายสังเกตสีของแก้มฉันด้วยเหรอ”ฉันถาม

“แน่นอน^O^”พาสยิ้มอย่างภาคภูมิใจมากๆ

“ทำไมนาย”

“อ๊ะดูสิ ที่เมฆก้อนนั้นมีรุ้งกินน้ำด้วย”ฉันยังพูดไม่ทันจบพาสก็พูดพลางชี้ให้ฉันดูรุ้งกินน้ำ

“นี่นายอย่าชี้สิ”ฉันเอามือของพาสลง

“ทำไมอ่ะ”

“คนโบราณเค้าถือ”ฉันบอก แล้วพาสก็มองดูรุ้งกินน้ำต่อไป

 “รู้ด้วยเหรอ อย่าบอกนะว่าเธอก็เป็นคนโบราณเหมือนกันน่ะ”

“จะบ้าเหรอฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้นเว้ย!!”

“ฮ่าๆหน้าเธอตอนนี้ตลกชะมัดเลย”

“หุบปากเดี๋ยวนี้!!!”

“อุ๊บ!”แล้วพาสก็รีบหุบปากลงอย่างรวดเร็ว

“ฉันจะกลับบ้าน”ฉันพูดขึ้น

“เดี๋ยวไปส่ง”พาสบอก

“ไม่ต้อง”

“เดี๋ยวไปส่ง”

“ตามใจ!!”ฉันบอกก่อนเดินลงไปข้างล่าง

ฉันกับพาสเดินกลับเข้ามาที่ห้องวงAprilก่อน เพราะพาสเข้ามาเอากุญแจรถ ส่วนฉันเองก็จะไปบอกน้ำฟ้าเหมือนกันว่าฉันจะกลับบ้านแล้ว

แกร๊ก!!

“ซัม ไปไหนมาเนี่ย”ฉันยังไม่ทันเดินเข้าไปในห้องเสียงของน้ำฟ้าก็ถามขึ้นมาซะแล้ว

“ไปดาดฟ้ามาน่ะ”ฉันเดินเข้าไป ส่วนคนที่ตามหลังมานั่นก็คือพาส

“ฮั่นแน่ ไปกับพาสมาล่ะสิ^O^”น้ำฟ้าส่งเสียงเชิงล้อเลียน แล้วย้ายไปนั่งข้างๆเชน ส่วนไนส์กับไอซ์ก็ส่งสายตาล้อเลียนฉันมาเหมือนกัน

“แน่นอนครับน้ำฟ้าจัง^^”พาสยิ้มให้น้ำฟ้า ดูเหมือนทั้งสองคนจะเข้ากันได้ดีนะ- -**

“ใครบอกว่าฉันอยากไปล่ะ”ฉันพึมพำ

แกร๊ก

เสียงประตูเปิดขึ้นเรียกสายตาของคนที่อยู่ภายในห้องทั้งหมดรวมถึงฉันให้หันไปมองได้

หญิงสาวร่างบางผมสีทองยาวสลวยถึงกลางหลัง นัยน์ตาออกทองๆเช่นเดียวกับสีผม ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้ม เดินเข้ามาภายในห้องพร้อมส่งรอยยิ้มให้กับทุกคนในห้อง ดูแล้วฉันว่าลูกครึ่งแหงๆ

“ดีจ้ะทุกๆคน^^”สาวสวยคนนั้นยิ้ม

“สวัสดีครับพี่เอมม่าสุดสวย^^”พาสร้อง

“ขอบใจสำหรับคำชมนะจ้ะพาส”ผู้หญิงสุดสวยคนนั้นยิ้ม ที่แท้ผู้หญิงคนนั้นก็ชื่อเอมม่านั้นเอง เห็นมั้ยฉันทายไม่ผิดเลยขนาดชื่อยังฟังดูออกฝรั่งเลย

“มีอะไรรึเปล่าครับ”ไนส์เปิดฉากถาม

“มีงานเข้าจ้ะ”พี่เอมม่าพูดพลางเดินไปนั่งลงข้างๆไอซ์ที่นั่งกอดเบสอยู่บนโซฟา

“งานอะไรเหรอค่ะ”น้ำฟ้าถามบ้าง

“พรุ่งนี้มีงานเดินแบบชุดแฟชั่นที่โรงแรมQเค้าเลยอยากให้วงAprilไปเล่นดนตรีเปิดงานน่ะจ้ะ”พี่เอมม่าพูดพลางนั่งลงข้างๆไนส์ แล้วอยู่ๆพาสก็เดินเข้ามาโอบเอวฉันแล้วพาไปนั่งที่โซฟารวมกับเพื่อนๆของเขา เล่นเอาน้ำฟ้าถึงกับอมยิ้มเลยล่ะ

“กะทันหันขนาดนั้นเลยเหรอครับ”ไอซ์ถาม

“อืม ตอนแรกพี่ก็คิดว่ามันเร็วไปนะ แต่ว่าพี่รับงานไปเรียบร้อยแล้วล่ะจ้ะ^^”พี่เอมม่าย

“หาOoO!!!”เชน พาส ไนส์ ไอซ์

“หาอะไรอีกล่ะจ้ะ พวกเธอน่ะเป็นถึงนักร้องดังระดับประเทศ ทัวร์คอนเสิร์ตมาก็ตั้งร้อยเวที กับแค่งานเดินแบบงานเล็กๆแค่นี้เอง พี่เชื่อว่าพวกเธอทำได้อยู่แล้วน้า^^”พี่เอมม่ายิ้ม

“แต่ว่างานนี้...”

“ทำไมจ้ะ พาสจะบอกว่างานนี้มันเล็กงั้นเหรอ ไม่เหมาะกับนักร้องวงดังๆงั้นเหรอ ถึงเราจะเป็นนักร้องดังเราก็ควรที่จะรับทุกงานนะจ้ะไม่ใช่ว่าเลือกงานเพราะเค้าจะดูว่าเราเย่อหยิ่งรับแต่งานใหญ่ๆ”พี่เอมม่าร่ายยาวมาเป็นเส้นขนมจีน นี่พี่เค้าเป็นใครกันแน่นะถึงได้มารับงานของวงAprilได้ รึว่าพี่เค้าจะเป็นผู้จัดการ

“ที่พี่เอมม่าพูดก็มีเหตุผลนะ ฉันเห็นด้วย”น้ำฟ้าบอก

“โอเค งั้นพรุ่งนี้พวกเราจะไปเปิดคอนเสิร์ตที่โรงแรมQกัน”เชนบอกด้วยน้ำเสียงเรียบๆ สงสัยจะตามใจน้ำฟ้าแหงๆเลย

“โอเค!”เสียงของสามหนุ่ม พาส ไนส์ ไอซ์ร้องขึ้นพร้อมกัน

“ดีมากจ้ะ^^”พี่เอมม่ายิ้มอย่างชื่นชม

“ผมน่ะตามใจพี่เอมม่าอยู่แล้วคร้าบบ^O^”พาสแกล้งแซว ไหนเมื่อกี้ยังเกี่ยงว่าจะไม่รับงานอยู่ไง

“เลี่ยนจ้ะพาส เอ้อ!แล้วน้องคนนี้เป็นใครเหรอจ้ะ”พี่เอมม่าพูดพลางเหลือบตามามองทางฉัน

“อ๋อ!นี้ซัมเมอร์เพื่อนของน้ำฟ้าเองค่ะ”น้ำฟ้าแนะนำฉันให้พี่เอมม่ารู้จัก

“สวัสดีค่ะ”ฉันพูด

“สวัสดีค่ะ พี่ชื่อพี่เอมม่านะค่ะ^^”พี่เอมม่ายิ้มอย่างอ่อนหวาน ผู้หญิงอะไรไม่รู้ดูดีชะมัดเลย

 “พี่เอมม่าค่ะแล้ววันนี้วงAprilต้องซ้อมมั้ยค่ะ”น้ำฟ้าถาม

“ซ้อมอีกซักรอบก็ได้จ้ะแล้วก็กลับได้เลย”พี่เอมม่าพูดแล้วก็เดินออกไปข้างนอกห้อง

“ไปซ้อมได้แล้ว”เชนพูดพลางเดินไปยืนประจำตำแหน่งของเขา

“ขอกำลังใจหน่อยสิ”พาสยื่นแก้มด้านซ้ายให้ฉัน

“ไปซ้อม”ฉันบอกสั้นๆ

“นิดนึง”

“ไปซ้อม!”ฉันพูดเบาๆแต่ยังคงน้ำเสียงแข็งกร้าวเอาไว้

“ก็ได้”แล้วพาสก็ยื่นจมูกของเขามาหอมแก้มฉันอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเดินไปหาน้ำฟ้าแล้วกระซิบอะไรบางอย่างกับเธอแล้วถึงจะเดินที่กลอง ฉันเองก็ตกใจแต่โวยวายไม่ได้เพราะในห้องมีคนอยู่ถึงสี่คน

“ไอ้บ้า”ฉันได้แต่พึมพำอย่างหงุดหงิดก่อนจะหันไปพูดกับน้ำฟ้าว่า “ฉันกลับก่อนนะ”

“อ้าว!ทำไมล่ะซ้อมรอบเดียวพวกเขาก็จะเลิกแล้วนะ”

“วันนี้ฉันมีนัดไปถ่ายรูปกับแซมมี่น่ะ”ฉันพยายามหาข้ออ้าง

“อืมก็ได้”

“อืม”

“พรุ่งนี้เจอกันนะ”น้ำฟ้าพูด

“อะไรของเธอ”ฉันถามอย่างงงๆ

“ฮิๆเดี๋ยวก็รู้”น้ำฟ้าหัวเราะอย่างมีเลศนัยน์ ฉันจึงเดินออกไปข้างนอกอย่างงุนงง อะไรกันพรุ่งนี้ฉันไม่ได้มีนัดอะไรกับน้ำฟ้านี่แล้วทำไมน้ำฟ้าพูดอย่างกับว่าพรุ่งนี้ฉันจะเจอเธองั้นแหละ

ว้า!ขี้เกียจคิด แล้วฉันก็เดินออกไปจากห้องเลย