fic;You're Beautiful+Season 2 (ปิดบทความแล้วค่ะ)

ลำดับตอนที่ #9 : ρąгt 9,ฉันเกิดมาเพื่อเธอ /be born come to for her.ノ100%

The'   ตาลคิ Dr.Fu







ρąгt 9,  ฉันเกิดมาเพื่อเธอ.




** ตอนนี้เศร้าค่ะ  เตรียมผ้าเช้ดหน้าไว้ด้วยยยย  T  T 



_____________________________________________________________________________________

‘ มินัม  ..  ผู้หญิงที่ผมยอมเจ็บตัวเพื่อเธอ ..  ตลกตัวเองซะจริง ‘

‘ ผมยอมทุกอย่าง  ..

“  เพื่อ เธอ . “

Minum , talk ;’p

เสียงนั้น ... ยังคงดังก้องอยู่ในหัวฉันตลอดเวลา   เสียงสุดท้ายของฮยองนิม 

ที่ฉันได้ยิน    ก่อนฮยองนิมจะหมดสติไป ....

จากนั้นฉันรีบผยุงตัวฮยองนิมไปหาคนช่วยเหลือ   ซึ่งพอดีกับที่ชินนูฮยองและเจเรอมี่ ผ่านมา ..

และตอนนี้  พวกคุณคิดว่าฉันอยู่ที่ไหนคะ  ?   มันคงไม่ใช่สถานีตำรวจหรอกค่ะ

ตอนนี้ทั้ง ฉัน  ชินนูฮยอง  และ เจเรอมี่  ต่างก็กำลังกระวนกระวาย เดินไปเดินมา อยู่หน้าห้องไอซียู

จริง ๆ เป็นฉันคนเดียวค่ะ  ที่กระวนกระวายและเดินไป ๆ มาๆ 

เจเรอมี่ทำหน้าเคร่งเครียดตลอดทาง    ส่วนชินนูฮยองก็นั่งเงียบไม่ค่อยพูดอะไรมาก  เอาแต่ก้มหน้า ..

ฉันก็ชักจะเริ่มงง ๆ กับท่าทางของพวกเขาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วค่ะ   ใครรู้บ้างมั้ย  ?  ว่าพวกเขาเป็นอะไรกัน

ตอนนั้นฉันเผลอหลับในร้านกาแฟที่สวนสนุก .. แล้วจากนั้น  ฉันก็ตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงโวยวาย

พอลืมตาตื่น  ก็พบกับแผลที่มุมปากของชินนูฮยอง  เห็นเจเรอมี่ทำหน้าน่าตาน่ากลัวที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็น

และ  ..

ฉันเห็นฮยองนิมตาแดงก่ำ  มือทั้งสองกำแน่น   สายตาที่น่ากลัวเป็นปกติ ตอนนี้มันน่ากลัวกว่าเดินพันเท่า

สายตาฮยองนิมจ้องไปที่ชินนูฮยอง  ด้วยสายตาดุ ๆ 

แล้วก็ฮยองนิมลากฉันออกมาจากร้านกาแฟ .  แล้วก็  .///.   อยู่ ๆ ฮยองนิมก็อารมณ์เสียขึ้นมา

 !  จริง ๆ ก็อารมณ์เสียตลอดเวลาอยู่แล้วค่ะ  -  -  แต่นี่ไม่ใช่อารมณ์เสียอย่างเดียว

ฮยองนิมทำสิ่งที่ฉัน .. ไม่คิดว่า. เขาจะ  เอ่อ.. เขา  ช่างเถอะค่ะ 

แล้วฉันก็รู้สึกตัวได้  ผลักฮยองนิมไปชนเข้ากับกำแพง แล้วหัวก็ชนกับก้อนอิฐที่ยื้นออกมา

แล้วก็หมดสติไป ..

ฉันไม่รู้จะโทดตัวเองยังไงแล้ว.  เรื่องนี้     เรื่องที่ฮยองนิมหมดสติ  มีบาดแผลที่หัว  มีเลือดออก

เป็นความผิดของฉันคนเดียว  !   หวา ~   พอฮยองนิมตื่นขึ้นมานะ  ฉันต้องโดนดุแน่ ๆ เลย

แต่ตอนนี้ฉันไม่กลัวอะไรแล้วล่ะค่ะ  เพราะฉันมันก็สมควรที่จะโดนดุโดนว่า  ฉันผิดเองค่ะ  T  T 

“  มินัม  หยุดเดินสักที   ฉันเห็นแล้วเวียนหัว  “ 

เสียงเจเรอมี่สั่งฉัน .  เจเรอมี่พูดกับฉัน  แต่สายตากลับเมินไปทางอื่น  น้ำเสียงที่พูดก็ดูเย็นชา

เป็นอะไรไปอีกนะ  ?  

“  มานี่   มานั่งนี่สิ  “

ชินนูฮยองพูดพร้อมตบเบาะนั่งข้าง ๆ ที่นั่งของชินนูฮยอง

และฉันก็กำลังจะเดินไปนั่งที่ตรงนั้น

“  ไม่ต้อง  !  มินัมเธอมานั่งตรงนี้แทนดีกว่า  “

เจเรอที่รีบเดินมาขว้างฉัน  ไม่ให้เข้าใกล้ชินนูฮยอง   พร้อมกับชี้นิ้วไปที่เบาะอีกฝั่ง ซึ่งอยู่ตรงกันข้าม

เอ๊  ?   ทำไมล่ะ   ทำไมฉันต้องนั่งตรงนู้นด้วย 

แต่ฉันก็ทำตามคำสั่งของเจเรอมี่อีกค่ะ  ก็เขาน่ากลัวมาก ๆ เลยตอนนี้  ต่างจากเจเรอมี่ผู้ร่าเริ่งเลย

“ เจเรอมี่   นายมีอะไรก็พูดมาสิ   ไม่เห็นต้องไปลงที่มินัม   หรือว่าทำแบบนี้เลย    มีเหตุผลหน่อย “ 

“ เหตุผลงั้นหรอ  ?   แล้วฮยองล่ะ  ?  ฮยองมีเหตุผลมั้ย  ที่ฮยองทำแบบนั้น  “

เขาสองคนทำเลาะกันหรอ  ?   ทั้งชินนูฮยอง และ เจเรอมี่  ต่างมองค้อนใส่กัน 

“  เหตุผล ..  นายก็รู้นี่  นายเองก็คงเข้าใจฉันดี  ฮ่ะ  ?  นายก็มีความรู้สึกเดียวกับฉันไม่ใช่หรอ

รู้สึกอยากจะเอามาเป็นของๆ ตัวเอง  แต่มันก็ทำไม่ได้  หึ  !  นายมีอะไรจะเถียงมั้ยล่ะ  .. “

ชินนูฮยองพูดพร้อมลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไป ..  ปล่อยให้ฉันอยู่กับเจเรอมี่ที่ตอนนี้  เขา ..

เจเรอมี่ดูเศร้า ... ฉันอยากจะช่วยปลอบเขาได้บ้าง  แม้ฉันจะไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร  อะไรทำให้เขาเศร้า

อะไรนะ  ?   

Jerermy, talk =D

อารมณ์ในตอนนี้ของผม  ..  มันเหมือนไม่ใช่ตัวผมเลย  ปกติเจเรอมี่จะเป็นคนที่ร่าเริง  สดใส และ น่ารัก

มีความสุขได้ตลอดเวลา  .  แต่ใครจะรู้  ตอนนี้ใจผมมันไม่มีคำว่า ‘ความสุข  เลย แม้แต่น้อย ..

สิ่งที่ชินนูฮยองทำไป เมื่อตอนนั้น  ..  เขาแอบจูบมินัมที่ไม่รู้สึกตัว 

ทำผมให้อภัยไม่ได้เลย    จริง ๆ  ผมไม่มีสิทธิ์ที่จะหึงหวงอะไรเธอสักนิด  ใช่มั้ยครับ  !?

ก็ผมไม่ใช่แฟนของเธอ  ไม่ใช่คนที่เธอชอบ  คนที่เธอรักสักหน่อย  ..  ผมมันไม่มีสิทธิ์อะไรอยู่แล้ว

แต่ผม  ..  ขอแค่ได้ปกป้องเธอคนนี้  เธอคนเดียว .. แม้เธอจะไม่เห็นความดีของผม  ไม่เห็นความรักของผม

ไม่เป็นไรเลยครับ  .. 

ตอนนี้มี แค่ผมกับมินัมที่อยู่ด้วยหน้าห้องไอซียู  มินัมมีท่าทางกระวนกระวาย  และไม่สบายใจเอามาก ๆ

แน่นอนล่ะครับ  .  ก็เพราะฮยองนิมอยู่ข้างในนั้น  คนที่เธอรัก กำลังเจ็บปวด .. ก็ต้องกังวลเป้นธรรมดา

แต่ทำไม   ?   คนที่เธอรักไม่ใช่ผมบ้างง  ?    มีใครรู้มั้ย  ?

“  มินัม  ฮยองนิมไม่เป็นอะไรหรอกน่า   เชื่อฉันสิ   “

“  หรอ  ?  แต่ว่า ..  “

“  เอางี้  มาพนันกับฉันมั้ยล่ะ  ?  ถ้าฮยองนิมปลอดภัยล่ะก็ ฉันจะให้เธอจูงโจลี่ไปเดินเล่น 1 อาทิตย์เลย ! “

“  ..  อืม มม.  ฮยองนิมต้องไม่เป็นอะไรนะ  “

“ อืมมมม   ฮยองนิมไม่เป็นอะไรหรอก  .. “

ผมปลอบเธอเท่าที่ทำได้  พร้อมขยี้ผมฟู ๆ ของเธอ    แต่เธอกลับไม่สบายใจขึ้นเลย 

ผมจะทำยังไงดี  ...  ให้เธอที่เป็นที่รักของผม มีความสุขและยิ้มได้

‘ ถ้าผม  เจ็บแทบฮยองนิมได้ล่ะก็  มันคงดีจะกว่านี้   เธออาจจะเป็นห่วงผม  แต่ก็จะไม่กังวลถึงขนาดนี้ ‘

เพราะเธอ ..  ไม่เคยรักผมเลยสักนิด  !  

คิดแล้วมันก็น้อยใจนะครับ   อา ..  ผมเป็นอะไรอีกเนี่ยย  เจ็บจึ้ก ๆ ที่ใจ

“  ขอโทดครับ .. คือ  ตอนนี้เทคฮยองเขามีอาการเสียเลือดมาก   เพราะพวกคุณนำตัวเขามาช้า

เลือดของเขาจึงเหลือน้อยเต็มที่แล้วครับ  .. “

คุณหมอวิ่งออกมาจากห้องไอซียู  พร้อมทำหน้าตาลำบากใจ   มินัมได้ฟังก็ยิ่งมีสีหน้าที่แย่ลงกว่าเดิม

“ แล้ว  ..  แล้ว  เราจะทำยังไงคะ  ?  ทำยังไงถึงจะช่วยฮยองนิมได้บ้างคะ  ?  บอกฉันสิค่ะ  “

“  เอ่อ ..  คือ  ทางที่จะรักษาให้อาการเป้นปกติได้นี่   คือ..  “

หมอมีสีหน้าลำบากใจสุด ๆ..  ก่อนที่จะพูด

“ บอกมาสิค่ะ  “

มินัมจับแขนหมอ   พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอน   น้ำตาเธอไหลออกมาเป็นทาง 

ดวงตาก็อิดโรย ..   ผมจะทำยังไงนะ  ?

“  คือ .. กรุ๊ปเลือดของเทคฮยองเป็น  AB   Rh-ve   ซึ่งหายากมาก ๆเลยครับ  ใน 100 คน คงจะมีแค่  5 คนเท่านั้น ..  ผมว่าพวกคุณ คงจะต้องหายากกันหน่อยนะครับ   “

“  โธ่   ..  เจเรอมี่เราจะทำยังไง  ทำยังไงดี   ฮึก .. ฮึก  ฮะ  ฮยองนิม  ฉันขอโทด  ฉันผิดไปแล้ว .. ฮยองนิม “

ผมคว้าตัวมินัมมากอดแน่น  ...  ปล่อยให้น้ำตาของเธอไหลออกมาเป็นสาย .  

‘ ผมไม่รู้มาก่อนเลยครับ  ว่าฮยองนิมมันกรุ๊ปเลือก  AB Rh-ve  จริง ๆ มันเป็นกรุ๊ปเลือดเดียวกับผม

ผมอยากจะบอกคุณหมอ  ว่าผมนี่แหละที่สามารถช่วยฮยองนิมได้  เพราะกรุ๊ปเลือดเหมือนกัน

ผมอยากจะทำให้มินัมสบายใจ ..  และหยุดร้องไห้  แต่ ..  ปัญหามันคือ  ..

“  ฮึก กกก.  ชินนูฮยอง  หมอบอกว่าฮยองนิมเลือดออกเยอะมาก  แล้วเลือดที่ใช้ได้  เป็นกรุ๊ปเลือก

ที่หายากมาก ๆ  ฮยองนิมคงจะต้อง .. “

“  ไม่เอาน่า  มินัม  อย่าร้องไห้สิ  งั้น ....  เดี้ยวฉันจะไปหาตามชั้นต่าง ๆ ของโรงพยาบาลนะ 

เดี้ยวฉันมานะ ..  แล้วก็ทำใจดี ๆ เอาไว้นะ  “

ชินนูฮยองมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้    เขาพูด ๆ กับมินัม  แล้ววิ่งออกไป ..

“  มินัม ..  เดี้ยวฉันมานะ  ไปคุยกับหมอแปปนึง  เธอรออยู่นี่นะ  ห้ามไปไหนล่ะ  รอฉันมาก่อนนะ  “

ผมพูดแล้วผละตัวจากตัวมินัม 

“  ไปไหน  ?   เจเรอมี่จะไปไหน  ?  “ 

“  มินัม  ..  รอฉันก่อนนะ  เดี้ยวฉันมา  “

“ มินัม  ..   ฉันรักเธอนะ    “

ปึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง   !!  

“  เป็นยังไงบ้างค่ะ  ?   ฮยองนิมอาการเป็นยังไงบ้างค่ะ  ?  “

“  ผมขอแสดงความยินดีด้วยครับ  ^^   เทคฮยองมีอาการเป็นปกติแล้วครับ  พรุ่งนี้คงรู้สึกตัวได้ครับ “

“  จริงหรอค่ะ  ?  ดีจังเลยค่ะ  เอ๊ะ  !  ว่าแต่  ใครเป็นบริจาคเลือดให้กับฮยองนิมล่ะค่ะ 

ฉันจะไปขอบคุณเขาสักหน่อยน่ะค่ะ  “

“  ครับ ..  เทคฮยองอาการดีขึน  แต่ตอนนี้  เจเรอมี่เขาอาการน่าเป็นห่วงมากเลยนะครับ 

พวกคุณปล่อยให้เขามาบริจาคเลือดได้ยังไง  ?   “

“  อะไรนะค่ะ  ????  เจเรอมี่เป็นอะไรค่ะ  เมื่อกี้เขายังดี ๆอยู่เลย   แล้วเขาไปบริจาคเลือดได้ยังไงค่ะ ? “

“ นี่พวกคุณ  ไม่รู้เรื่องอะไรเลยงั้นหรอ  ?    หรือว่าเขาจะไม่ได้บอกพวกคุณเอาไว้  

ก็เจเรอมี่  ถึงจะมีเลือกกรุ๊ปเดียวกับเทคฮยอง ...  แต่ร่างกายเขาไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่นะครับ

โดยเฉพาะหัวใจของเขาครับ ..  ผมก็ไม่รู้อะไรมากหรอกครับ  แต่คิดว่าน่าจะเป็นโรค  ‘เลือดผิด’  น่ะครับ

..  มันเป็นโรคที่อันตรายมากครับ .  ทุกคนต่างก็มีโรคนี้อยู่ในตัวทั้งนั้น  แต่โรคนี้จะเป็นอันตรายต่อชีวิตมาก ๆ  
เฉพาะแค่คนที่มีกรุ๊ปเลือด  AB Rh-ve  เพราะเป็นกรุ๊ปเลือดที่อ่อนแอ  และไม่ค่อยมีภูมิต้านทาน

หมอสรุปสั้น ๆ ได้ว่า  ..  ถ้าเสียเลือดมากไป .. หรือเสียเลือดไปด้วยเรื่องอะไรก็ตาม  สภาวะหัวใจ ..

จะน่าเป็นห่วงมาก ๆ เลยครับ  หัวใจจะทำงานหนักเกินไป  ..  และสุดท้าย  ผมก็ไม่สามารถรับรองได้ครับ

ว่าเจเรอมี่เขาจะปลอดภัยหรือป่าว  ..  ตอนนี้เขาหมดสติครับ  ชีพจรก็อ่อนมาก ..  อันตรายมากนะครับ “

“ เจเรอมี่  ..  ทำไมทำแบบนี้นะ   ทำไมไม่บอกกันก่อน  ..  “

“  เจเรอมี่  ..  อย่าจากพวกเราไปนะ ..”

“  ฉันขอโทดเจเรอมี่  .. “

..

“ ได้โปรด  ..   “

“  เจเรอมี่  ..  “  


_____________________________________________________________________________________

เปนยังไงบ้างค่ะ  ?   กับตอนนี้  เเอบเศร้าตอนหลัง ๆ ( ไม่หรอก !  มันเศร้าทั้งตอนเลยต่างหาก กก. )

ขวันไม่มีอะไรจะพูดค่ะ  เอ้า  !  ฮี่ ๆ  ช่วงนี้อาจอัพช้าบ้างงง   เพราะทุกคนก็เปิดเทอมกันเเล้วใช่มั้ยเอ่ย ?
ขวันเหมือนกันค่ะ .  เปิดเเล้ว  งานก็พรั่งพรูเข้าใส่ตัวทันที  55555  เกิดอาการงานท่วมหัววว  >  <
ขวันเป็นทั้งหัวหน้ากลุ่มภาษาอังกิด  เเล้วก็  ต้องทำบอดร์ห้องมากมาย  ต้องไปเรียนทุกเย็น 
ไปซ้อมดนตรีไทยทุกเช้าด้วยยย  ต้องตื่นเช้า  ๆ  เฮ้อออ  ~  ชีวิตมันช่า งง รันทดได้ที่

ยังไงก็ทิ้งเม้นไว้นะค่ะ  ^^; 

**  ขอให้รู้ไว้  ว่าเมื่อไหร่ที่เห็นเม้น  ขวันก็ยิ้มออกได้  เเละดีใจเสมอ  :)
อาการเหนื่อยจากโรงเรียน  ก็หายเป็นปลิ้ดทิ้งเลยค่ะ 

เม้นกันหน่อยค่ะ   ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ  ^ ^~