incest of love ปรารถนาซาตาน

ลำดับตอนที่ #9 : ไล่ล่า(100%)

ไล่ล่า

“นี่นะคะคุณน้องผู้หญิงเซ็นต์ตรงนี้เลยนะคะ เซ็นต์ปุบก็แต่งเสร็จปั๊ปเลย ฮิฮิ” เจ้าหน้าที่ราชการสาวอารมณ์ดีบอกกับคู่รักตรงหน้าพลางคิดในใจว่าช่างเหมาะสมกันจริงๆ ฝ่ายหญิงเอียงอายเล็กน้อยก่อนที่จะจรดปากกาค่อยๆเขียนชื่อลงไป

“หยุดนะ” เสียงเข้มตวาดลั่นก่อนที่แรงมหาศาลจะฉุดกระชากร่างบางของหญิงสาวให้ห่างจากใบทะเบียนสมรสอย่างแรง

“ฉันไม่ยกเธอให้ใครทั้งนั้น วรัศยา” ดวงตาคมจ้องดวงหน้าหวานก่อนที่จะต้องผงะเมื่อร่างบางตรงหน้าไม่ใช่คนที่เขาคิด

“ว้าย ตาบ้าปล่อยนะ!!”

“ปล่อยเมียฉันนะเว้ย ไอ้บ้า”

เสียงหนุ่มสาวตะโกนใส่เขาอื้ออึง เขากระพริบตาไล่ความมึนงงแล้วพิจารณาคู่รักตรงหน้าอีกครั้ง ไม่ใช่ ไม่ใช่น้องสาวเขา ไม่ใช่ไอ้พาย!!

“ขอโทษครับ” วีรภัทรเอ่ยเบาๆสงสัยสมองเขาจะหมกมุ่นมากเกินไปจนมองเห็นผู้หญิงทุกคนเป็นวรัศยาหมดแล้ว คู่รักทั้งสองชักสีหน้าไม่พอใจในการขัดจังหวะของเขาก่อนที่จะไปสนใจการจดทะเบียนสมรสต่อ ชายหนุ่มหงุดหงิดอย่างที่สุดแม้ว่าจะรู้ตำแหน่งคร่าวๆว่าเธออยู่กับไอ้เพื่อนเวรที่ภูเก็ตแต่เขาไม่รู้อยู่ดีว่าเธอจะพากันไปจดทะเบียนที่ไหน

“โธ่เว้ย!!!” ร่างสูงสบถก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์รุ่นใหม่เอี่ยมกดหาตัวช่วยทันที

                “ครับนาย” เสียงเข้มของลูกน้องคนสนิทตอบกลับ

“ตอนฉันอยู่ที่ภูเก็ต แกไปสั่งให้สายในเครือข่ายวีรเมธาสืบหาข่าวยายหวานที่นี่ด่วน!!!”

“เอ่อ ข่าวของคุณหนูหวานหรือครับ”

“เออสิ!! สืบให้เร็วที่สุด ถ้าฉันไม่ได้ข่าวของน้องสาวฉันภายในหนึ่งชั่วโมงคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น” เสียงเหี้ยมเกรียมของเจ้านายทำให้วรวิกรู้สึกสยองไปถึงสันหลัง

“ครับผมจะแจ้งให้ทุกฝ่ายทราบเดี๋ยวนี้”

วีรภัทรแทบจะอดใจรอจนถึงหนึ่งชั่วโมงไม่รู้ใครจะรู้บ้างไหมว่าตอนนี้ใจเขาร้อนลุ่มจนแทบระเบิด ไม่รู้ว่าน้องน้อยไปเริงร่ากับไอ้พายที่ไหน แค่คิดก็แทบบ้าแล้ว

……………………………………………………………………………….

“…” เสียงจากปลายสายเอ่ยรายงานอย่างรวดเร็วภายหลังจากรับคำสั่งไม่ถึงครึ่งชั่วโมง รอยยิ้มเหี้ยมเกรียมผุดขึ้นที่มุมปากอย่างยินดี ในที่สุดเขาก็เจอแล้วแม้น้องสาวตัวดีของเขา

“ดีมาก ฉันรู้แล้วล่ะกลับไปจะตบรางวัลอย่างงาม” วีรภัทรบอกเรียบๆด้วยความพึงพอใจ หึมีหรือคนอย่างเธอจะหนีฉันพ้น ไม่มีวัน!!!

“เอ่อ..นายครับ”

“อึกอักอะไรมีอะไรก็รีบพูดๆมา” เจ้าหนายหนุ่มตะคอกใส่โทรศัพท์อย่างหงุดหงิด เพียงแค่เขารู้ว่าวรัศยาอยู่ที่ไหนเขาก็แทบจะรีบกระโจนไปหาอยู่แล้ว แต่เสียงเงอะๆงะๆกลับขัดจังหวะการออกรถเขาเสียนี่

“คือว่า ผมมีเรื่องคุณหวาน เอ่อ..”

“อะไรเล่า!!! พูดมา”

“คือสายรายงานมาว่า เมื่อวานตอนเย็นคุณหวาน เอ่อ จดทะเบียนกับคุณพายุพัฒน์เรียบร้อยแล้วครับ”

“อะไรนะ!!!” เสียงที่รับรู้สร้างความมึนงงร่วมกับความเจ็บปวดราวกับมีค้อนหนักๆมาทุบหัวเป็นสิบๆครั้ง ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้ ไหนบอกว่าจะจดทะเบียนกันวันนี้ไงเล่า โทรศัพท์รุ่นใหม่หลุดจากมือไปเมื่อไหร่ไม่ทราบตอนนี้ในสมองเขามีแต่ความว่างเปล่ามีแต่ร่างกายเท่านั้นที่ยังคงขับรถอย่างบ้าคลั่งมุ่งไปยังจุดหมายที่ได้รับรายงานว่าพบเจ้าดวงใจตัวน้อยของเขา

จดทะเบียนหรอ คิดว่าแค่กระดาษใบเดียวจะหยุดยั้งเขาได้หรอ ไม่มีทาง ไม่ว่าเธอจะเป็นยังไงสุดท้ายเขาก็จะกระชากเธอกลับมาสู่อ้อมกอดเขาให้ได้!!!!

 

……………………………………………………………………………………….

เรือสปีดโบ๊ทสุดหรูจอดเทียบท่าที่ท่าเรืออันเงียบสงบ สองหนุ่มสาวที่เพิ่งจะแต่งงานกันมาหมาดๆกำลังยิ้มชื่นมื่นอยู่ในวังวนแห่งความรัก ท่ามกลางเพื่อนสนิทของบ่าวสาวที่พอจะติดต่อให้มาร่วมเป็นพยานได้ในเวลาเพียงชั่วข้ามคืน

“จริงๆแค่จดทะเบียนไว้ก่อนไม่น่าต้องเชิญแขกให้วุ่นวายเลยนะคะ” เจ้าสาวแสนสวยเอ่ย

“แหมก็เพื่อนสนิทของพี่กับน้องหวานทั้งนั้นนี่ พี่อยากให้เขามาเป็นพยานให้กับพวกเรา”

“งั้นก็ไม่น่าต้องจัดงานที่เกาะให้ยุ่งยากนี่คะ ยังไงหวานก็จดทะเบียนกับพี่พายไปแล้ว” สาวน้อยประท้วงอย่างเอียงอาย ด้วยเกรงใจบรรดาเพื่อนๆนับสิบที่ต้องบินด่วนมาร่วมงานเลี้ยงฉลองให้เธอถึงที่ภูเก็ต หนำซ้ำยังต้องเสียเวลาขึ้นเรือไปที่เกาะส่วนตัวของพายุพัฒน์อีก

“อ้าวก็พี่อยากให้ทุกคนรู้ว่าพี่จริงใจไม่ใช่ว่าจะหลบๆซ่อนๆจดทะเบียนกับหวาน แล้วอีกอย่างพี่อยากประกาศให้ทุกคนในโลกรู้ว่าหวานเป็นของพี่แล้ว”

“พี่พาย..”

“อ้อ และที่สำคัญถ้าเกิดเจ้าตัวน้อยๆรีบมาอยู่กับพวกเราแล้วล่ะก็หวานจะได้ไม่เสียหายไงล่ะจ๊ะ” มือหนาลูบไล้ไปตามหน้าท้องแบนราบเบาๆใบหน้ายียวนซบลงที่ไหล่มนพร้อมกับรอยยิ้มขำในท่าทางเขินอายของอีกฝ่าย

“พี่พายบ้า!! ไม่คุยด้วยแล้ว” หน้าหวานแดงซ่านเธอยังไม่ชินกับสัมผัสใกล้ชิดของอีกฝ่ายแม้ว่าจะขึ้นชื่อว่าเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องแล้วก็ตาม

“เฮ้ๆๆ เจ้าบ่าวเจ้าสาวจะไปไหมมัวแต่หวานน้ำตาลหยดอยู่ได้ ไปไม่ทันไม่ให้แต่งนะเว้ย” เสียงแซวผสมกับผิวปากเรียกเชื้อเชิญให้คนสำคัญทั้งสองรีบออกเดินทางไปยังจุดหมายแห่งความรักข้างหน้า

“รีบไปเถอะจ๊ะ เดี๋ยวจะไม่ทันผลิตเจ้าตัวน้อย” เสียงล้อๆทำให้เจ้าสาวฟาดฝ่ามือน้อยๆกับบ่าอย่างเขินอาย

“นี่แนะ ตีเก่งนักใช่ไหมจับปล้ำซะให้เข็ด” ร่างสูงของพายุพัฒน์รวบร่างบางของหญิงที่รักลอยขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจะแกล้งวิ่งเร็วจี้ไปที่เรือจนหญิงสาวร้องลั่น สร้างเสียงหัวเราะขบขันกับบรรดาเพื่อนๆนัก ร้อยยิ้มแห่งความสุขของคู่บ่าวสาวปรากฎชัดในดวงตาคมดุของใครบางคน ที่นั่งสงบอยู่บนเรือส่วนตัวสุดหรู รอยยิ้มหยันผุดขึ้นรับกับใบหน้าหล่อเหลาราวราวกับเทพบุตรในคราบซาตาน เสียงเข้มเอ่ยในขณะที่ดวงตายังจับจ้องไปที่เรือสปีดโบ๊ทที่กำลังลอยลำออกไป

“ออกเรือ!!!”

เม้น เม้น เม้น เม้น เม้น ช่วยเม้นด้วยเถิดพี่น้องทั้งหลาย T-T ไม่ค่อยมีคนเม้นเยย
อ้าเราเปลี่ยนคำแนะนำเรื่องแล้วนะถูกใจเราเองมากมาย แต่ไม่รู้จะถูกใจท่านผู้อ่านรึเปล่า

ไม่ว่าจะต้องทำลายจนย่อยยับ ต้องกักขังทรมานหรือทำให้เธอเสียน้ำตาไปมากแค่ไหน แต่ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไปจากอ้อมแขนนี้... แม้ว่ามันจะเป็นตราบาปที่ไม่น่าให้อภัย แม้ว่าเธอกับฉันจะเป็นพี่น้องกัน!!

ตอนนี้ยาวหน่อยเพราะตอนหน้าก็จะเริ่มไคลแมกแล้ว แย่ๆๆๆๆๆ ในที่สุดก็ถึงซะที เหนื่อยจริงๆ

ตอนหน้ามาดูว่าพี่ภัทรจะทำยังไงในเมื่อหวานแต่งงานแล้ว เขาจะมีวิธีชิงตัวได้ยังไง จะเลวแค่ไหนเราต้องมารอดูกัน อิอิ 

ปล. เม้นหน่อยน้าจะได้มีกำลังใจ น้าๆๆๆๆครับผู้อ่านที่น่ารัก