ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 ชื่อตอน แม่ไม่ชอบ
น้อภาวีโึ้นเรื่อยๆ มินรา็มาเยี่ยมุยับพริไทยบ่อยๆ พริมีเพื่อนเ่าๆ มาเยี่ยมมามายึ้นเพราะมินรา มินราอให้ฝาานน้อายน้อสาวอเธอสอนเ้าไปในบริษัทอปอปั์ ปอปั์็พยัหน้าหึๆ และโยนให้แนฟสัมภาษ์ไป น้อสาวอมินราไ้เป็นฝ่ายออแบบโษา น้อายอมินราเป็นไ้แ่ยามประำบริษัทเพราะเรียนมาน้อยมา สัมภาษ์อะไร็ไม่ผ่านัอย่า สุท้ายเลยไปบลที่ยามอบริษัทเท่านั้น
น่าแปลที่าปอเหมือนนรู้ทุรั้ที่มินรามาที่ห้อ ะมีับ้าวมาส่ให้ทุรั้ นพริไทยน้อยใึ้นมา เพราะว่าปิเธออยู่ที่บ้าน็ไม่มีอาหารมาส่เลยัรั้ พริไทยไม่ล้าิอะไรมา แ่มันแปลมาริๆ เธอิไปเอว่ามินราะบอน้อสาวเอาไว้ว่าะมาที่บ้านอเธอแน่ๆ เลย
“ฮึ่มาปอนะาปอ เอาใแเอาหน้าทุรั้เลย พอเมียอยู่บ้านนเียวให้ทำับ้าวเอ ไอ้บ้าปอ”
พริไทย่าปอออไปแบบโมโหมา ่อนที่ะพบว่าพันี้เธอทำอหายบ่อยๆ ไม่ว่าะเป็นพวุแหลุยส์หรือล็อเที่ถ่ายรูปู่ับปอปั์ เธอสะเพร่านลืมไปหมแล้วว่าวาอะไรที่อนไหน มีลูเล็เธอนอนไม่่อยอิ่ม เลยเบลอๆ ไปแล้วในอนนี้
ำลัิอะไรเพลินๆ แม่ผัวอเธอ็มาเยี่ยม มินราเร่รบไปสวัสีแ่แม่ปราี็ทำหน้าแปลๆ และไม่่อยพูาีเท่าไหร่ พริไทยเลยิว่าแม่สามีอเธอไม่อบให้มีเพื่อนอเธอมาที่บ้าน เลยอให้มินราลับไป่อน มินราทำหน้าแหยึ้นมา ่อนทีุ่แม่ปราีะยิ้มหน้าบานึ้นมาที่หลานัวน้อยๆ เป่าน้ำลายเป็นฟอแล้ว
“ว๊าย ฝนแล้วหรือลู เป่าน้ำลายถุยใส่ย่าทำไม นริๆ เลยน้อภาวี ภาวี๋า ภาวีอย่า โอ๊ะน่ารัริๆ”
แม่ปราีเห่อหลานมานเล่นับหลานไปทั้วัน พริไทยเลยอแม่ออไปลาและออไปห้าื้ออใ้เ้ามา้วย ระหว่าทา็มีสายโทรเ้ามาลอทา
“อยู่ไหนแล้วนะพริ”
“อยู่ลา”
“อ้าว ไปทำไมอีล่ะพริ ปอสั่อไปั้เยอะแยะไม่พอให้เพื่อนินแล้วหรือไ”
“เปล่า พริทำับ้าวเผื่อแม่ับพ่ออปอ้วย วันนี้แม่ะพาหลานไปบ้าน้วย”
“อรืม ั้นพริไป้วยเลยนะ ปอะามไปบ้านแม่เอ มันใล้ว่าที่บ้านเราเยอะ”
“อรืม เี๋ยวพริะรียทำับ้าวแล้วห่อไป”
” อรืม ห่อไปทั้หม้อเลยนะ ไม่้อใส่ถุพลาสิลาร์บอน “
“อรืม”
แล้วพริไทย็เร่รีบอปปิ้วิ่หัวฟูไป่ายลาและเินห้าแบบรีบๆ ่อแถวมาไ้็เร่โบแท็ี่ไป เพราะปอปั์นั้นเอารถไปทำาน้วย พริไทยมาถึห้อ็เร่แยอออมาาในถุ แม่ปราีหัวเราะเบาๆ ึ้นมาแล้วบอเธอเบาๆ
“ไม่้อรีบหรอลู หนูทำับ้าวิน่อน เราิน้าวัน่อน่อยมาเ็บอแล้วห่อ้าวไปให้นอื่นิน เราลูอ่อนะรีบไปทำไม ถ้าไม่สบายไปเี๋ยวใระเลี้ยาหนูล่ะ”
“่ะแม่ ั้นพริไปทำับ้าว่อนนะะ”
พริไทยเร่ทอไ่แล้ว็ทำน้ำแหมูสับับฟัทอึ้นมาามหนึ่ม่อนะยมาให้แม่สามีอเธอแล้วินันสอน โยมีเสียเป่าน้ำลายอน้อภาวีัึ้นมาฟู่ๆ ฟู่
” เี๋ยวเราหน่ะเอาอใ้อาหนูไปให้รบ แม่อยาให้อยู่นานหน่อย เอาเสื้อผ้าเราับาปอไป้วยเลย นไปเยอะๆ เลย แบบย้ายบ้านหน่ะ ทำเป็นไหม “
แม่ปราีสั่แปลๆ พริไทย็ๆ ่อนที่ะมีแนฟมา่วยนอลไปแล้ว็มีุพ่อมาอเ้าห้อน้ำอีรั้
” เี๋ยวพ่อปิประูให้เราไปัน่อนเลย “
พริไทยๆ ึ้นมาแล้ว็โนันึ้นไปบนรถู้นุ่มๆ อแนฟ เธอหลับลฝไปทันทีที่เอแอร์เย็นๆ ในรถ มีเสียุยันเบาๆ ่อนที่รถะับไปอย่ายาวนาน พอทุนลไปแล้ว เสียอปอปั์็ัึ้นมา
” ยินี้อนรับสู่บ้านใหม่รับ ุแม่พริ “
พริไทยลืมาึ้นมาที่หน้าบ้านสุหรูที่มีสนามห้าสีเียว มีอเล่นเ็ที่หน้าบ้าน พริไทยร้อไห้ึ้นมาในทันที
” โฮ ปอ บ้านนี้สวยมาเลย สวยมาๆ เลย “
” ฮ่า ฮ่า ิหนี้ร้า ิหนี้อีแล้ว อย่ามเยอะ “
ปอปั์หัวเราะึ้นมาแล้วบอว่าุพ่อะุมนนอมาให้เอ นมา่วยแพ็อ็เป็นหลานๆ ที่บ้าน ไม่้อลัวว่าอะไรหาย ไม่มีใรเอาไปแน่ พริไทยพยัหน้าึ้นมา ุแม่ปราีหัวเราะิๆ นั่เล่นับน้อภาวีที่ในห้อเ็ทีุ่แม่เอาแผ่นหนัมาบุผนัเอแล้วยัทำอั้นให้เอับมือเลย พริไทยน้ำารื้นึ้นมาอปอปั์นแน่นไปในที่สุ
” พริีใมาเลยปอ ีใมาๆ เลย “
” อรืม ปอทำานหนัใน่วนี้ เลยลัวว่าพริอยู่ในอนโะแย่เลยอยาให้มีแสแมาๆ ในบ้านเรา เลยเลือบ้านโปร่ๆ ที่มีสวน มีบ่อปลา ให้ับพริ ไม่ล้าเลือแบบมีสระว่ายน้ำในอนนี้ ลัวว่าเี๋ยวพอลูวิ่ไ้น้อะวิ่นมานน้ำไป ลัวูไม่ไหวในอนนั้น”
“อรืม สนามห้าแบบนี้อ่ะีแล้ว”
พริไทยยิ้มออมาทั้น้ำาเลย อนนี้ทุอย่าีที่สุในโล ปอปั์พาพริไทยเินึ้นไปมบ้านที่มีมุมห้อแ่ัวับมุมอบาวน่าหลัลอให้น้ำหนัลอพรืไทย้วย ปอปั์ับแนฟถึับใส่ผ้านหนูมาทลอใหู้เลย สอนพริให้ปรับลอุภูมิลและสอนเปิบานเร็ให้ไอน้ำลลไปันหน้ามื้วย านนีุ้แม่อบใมา ถึับอมาอบาวน่าที่นี่บ่อยๆ เลย
“ีัเลยที่นี่มีห้ออบัวแล้ว แม่ะไ้มาหาหลานแล้วอบัวไป้วยในทีเียว”
ไม่นานุพ่อ็ุมนนอมา แนฟเ้าไป่วยย มีน่วยั ผ่านไปหลายั่วโม็บี
แนฟับปอปั์ หลานๆ และุพ่อรนร่อๆ นอนเรียัน น้อภาวีร้อึ้นมาอีรั้แ่ห้อในบ้านนี้่อน้าันเสียไ้ีมา เลยไม่มีใรื่นลมา พริไทยับุแม่่วยันูหลานและทำับ้าว ่อนทีุ่แม่ะบอออมาอีรั้
“ถ้าหนูอยาไปทำาน ให้แม่มาเลี้ยาภาวีนะลู ้านอื่นมันอันรายมา แม่ไม่เห็น้วยเลยนะ”
“แล้วแม่ะไหวเหรอะ ้าพี่เลี้ยีไหมะ”
“ไม่้อหรอลู ้านมาอีทำไม มันสิ้นเปลือ”
แม่ปราีบอึ้นมาแล้วอุ้มหลานล่อมไปทั้วันนิมือุย่า วาปุ๊ปร้อึ้นมาปั๊ป พริไทยถอนหายใึ้นมาในทันที
“สสัย่อไปะวุ่นวายแล้วริๆ ”
พริไทยถอนหายใออมาเบาๆ แล้ว่อยๆ แะล่ออุิออมา แล้วพบว่าอใ้อเธอหายไปอยู่หลายอย่าเลย
“ไปทำหล่นที่ไหนนะ แย่ัเลยนะ”
เธอบ่นเรื่อล็อเับพวสร้อยแหวนำไล ที่เธอเยอบใส่มันบ่อยๆ อนเรียนหนัสือ อพวนั้นไม่แพมาแ่็มีราาอยู่หลายพัน เธอเสียายมาริๆ แ่็ไม่ไ้ิในั ไม่ไ้บอปอออไป
พอมีบ้านใหม่ มินราอมาเยี่ยมบ้าน พริไทย็บอออไปรๆ ว่าแม่สามีอยู่ที่บ้านไม่่อยสะวนั มินราโรธเธอึ้นมาแ่็้อ่มใลไปและบอว่าไว้วันไหนแม่สามีอเธอไม่อยู่ะไปหาแล้วัน พริไทยึอโทษเพื่อนออไปในที่สุ
” อโทษนะมิน แม่อปอเ้าไม่อบนแปลหน้าหน่ะ ่อน้าะเป็นส่วนัวหน่อย “
” อรืม ไม่เป็นไรหรอพริ ไม่เป็นไร”
น่าแปลที่าปอเหมือนนรู้ทุรั้ที่มินรามาที่ห้อ ะมีับ้าวมาส่ให้ทุรั้ นพริไทยน้อยใึ้นมา เพราะว่าปิเธออยู่ที่บ้าน็ไม่มีอาหารมาส่เลยัรั้ พริไทยไม่ล้าิอะไรมา แ่มันแปลมาริๆ เธอิไปเอว่ามินราะบอน้อสาวเอาไว้ว่าะมาที่บ้านอเธอแน่ๆ เลย
“ฮึ่มาปอนะาปอ เอาใแเอาหน้าทุรั้เลย พอเมียอยู่บ้านนเียวให้ทำับ้าวเอ ไอ้บ้าปอ”
พริไทย่าปอออไปแบบโมโหมา ่อนที่ะพบว่าพันี้เธอทำอหายบ่อยๆ ไม่ว่าะเป็นพวุแหลุยส์หรือล็อเที่ถ่ายรูปู่ับปอปั์ เธอสะเพร่านลืมไปหมแล้วว่าวาอะไรที่อนไหน มีลูเล็เธอนอนไม่่อยอิ่ม เลยเบลอๆ ไปแล้วในอนนี้
ำลัิอะไรเพลินๆ แม่ผัวอเธอ็มาเยี่ยม มินราเร่รบไปสวัสีแ่แม่ปราี็ทำหน้าแปลๆ และไม่่อยพูาีเท่าไหร่ พริไทยเลยิว่าแม่สามีอเธอไม่อบให้มีเพื่อนอเธอมาที่บ้าน เลยอให้มินราลับไป่อน มินราทำหน้าแหยึ้นมา ่อนทีุ่แม่ปราีะยิ้มหน้าบานึ้นมาที่หลานัวน้อยๆ เป่าน้ำลายเป็นฟอแล้ว
“ว๊าย ฝนแล้วหรือลู เป่าน้ำลายถุยใส่ย่าทำไม นริๆ เลยน้อภาวี ภาวี๋า ภาวีอย่า โอ๊ะน่ารัริๆ”
แม่ปราีเห่อหลานมานเล่นับหลานไปทั้วัน พริไทยเลยอแม่ออไปลาและออไปห้าื้ออใ้เ้ามา้วย ระหว่าทา็มีสายโทรเ้ามาลอทา
“อยู่ไหนแล้วนะพริ”
“อยู่ลา”
“อ้าว ไปทำไมอีล่ะพริ ปอสั่อไปั้เยอะแยะไม่พอให้เพื่อนินแล้วหรือไ”
“เปล่า พริทำับ้าวเผื่อแม่ับพ่ออปอ้วย วันนี้แม่ะพาหลานไปบ้าน้วย”
“อรืม ั้นพริไป้วยเลยนะ ปอะามไปบ้านแม่เอ มันใล้ว่าที่บ้านเราเยอะ”
“อรืม เี๋ยวพริะรียทำับ้าวแล้วห่อไป”
” อรืม ห่อไปทั้หม้อเลยนะ ไม่้อใส่ถุพลาสิลาร์บอน “
“อรืม”
แล้วพริไทย็เร่รีบอปปิ้วิ่หัวฟูไป่ายลาและเินห้าแบบรีบๆ ่อแถวมาไ้็เร่โบแท็ี่ไป เพราะปอปั์นั้นเอารถไปทำาน้วย พริไทยมาถึห้อ็เร่แยอออมาาในถุ แม่ปราีหัวเราะเบาๆ ึ้นมาแล้วบอเธอเบาๆ
“ไม่้อรีบหรอลู หนูทำับ้าวิน่อน เราิน้าวัน่อน่อยมาเ็บอแล้วห่อ้าวไปให้นอื่นิน เราลูอ่อนะรีบไปทำไม ถ้าไม่สบายไปเี๋ยวใระเลี้ยาหนูล่ะ”
“่ะแม่ ั้นพริไปทำับ้าว่อนนะะ”
พริไทยเร่ทอไ่แล้ว็ทำน้ำแหมูสับับฟัทอึ้นมาามหนึ่ม่อนะยมาให้แม่สามีอเธอแล้วินันสอน โยมีเสียเป่าน้ำลายอน้อภาวีัึ้นมาฟู่ๆ ฟู่
” เี๋ยวเราหน่ะเอาอใ้อาหนูไปให้รบ แม่อยาให้อยู่นานหน่อย เอาเสื้อผ้าเราับาปอไป้วยเลย นไปเยอะๆ เลย แบบย้ายบ้านหน่ะ ทำเป็นไหม “
แม่ปราีสั่แปลๆ พริไทย็ๆ ่อนที่ะมีแนฟมา่วยนอลไปแล้ว็มีุพ่อมาอเ้าห้อน้ำอีรั้
” เี๋ยวพ่อปิประูให้เราไปัน่อนเลย “
พริไทยๆ ึ้นมาแล้ว็โนันึ้นไปบนรถู้นุ่มๆ อแนฟ เธอหลับลฝไปทันทีที่เอแอร์เย็นๆ ในรถ มีเสียุยันเบาๆ ่อนที่รถะับไปอย่ายาวนาน พอทุนลไปแล้ว เสียอปอปั์็ัึ้นมา
” ยินี้อนรับสู่บ้านใหม่รับ ุแม่พริ “
พริไทยลืมาึ้นมาที่หน้าบ้านสุหรูที่มีสนามห้าสีเียว มีอเล่นเ็ที่หน้าบ้าน พริไทยร้อไห้ึ้นมาในทันที
” โฮ ปอ บ้านนี้สวยมาเลย สวยมาๆ เลย “
” ฮ่า ฮ่า ิหนี้ร้า ิหนี้อีแล้ว อย่ามเยอะ “
ปอปั์หัวเราะึ้นมาแล้วบอว่าุพ่อะุมนนอมาให้เอ นมา่วยแพ็อ็เป็นหลานๆ ที่บ้าน ไม่้อลัวว่าอะไรหาย ไม่มีใรเอาไปแน่ พริไทยพยัหน้าึ้นมา ุแม่ปราีหัวเราะิๆ นั่เล่นับน้อภาวีที่ในห้อเ็ทีุ่แม่เอาแผ่นหนัมาบุผนัเอแล้วยัทำอั้นให้เอับมือเลย พริไทยน้ำารื้นึ้นมาอปอปั์นแน่นไปในที่สุ
” พริีใมาเลยปอ ีใมาๆ เลย “
” อรืม ปอทำานหนัใน่วนี้ เลยลัวว่าพริอยู่ในอนโะแย่เลยอยาให้มีแสแมาๆ ในบ้านเรา เลยเลือบ้านโปร่ๆ ที่มีสวน มีบ่อปลา ให้ับพริ ไม่ล้าเลือแบบมีสระว่ายน้ำในอนนี้ ลัวว่าเี๋ยวพอลูวิ่ไ้น้อะวิ่นมานน้ำไป ลัวูไม่ไหวในอนนั้น”
“อรืม สนามห้าแบบนี้อ่ะีแล้ว”
พริไทยยิ้มออมาทั้น้ำาเลย อนนี้ทุอย่าีที่สุในโล ปอปั์พาพริไทยเินึ้นไปมบ้านที่มีมุมห้อแ่ัวับมุมอบาวน่าหลัลอให้น้ำหนัลอพรืไทย้วย ปอปั์ับแนฟถึับใส่ผ้านหนูมาทลอใหู้เลย สอนพริให้ปรับลอุภูมิลและสอนเปิบานเร็ให้ไอน้ำลลไปันหน้ามื้วย านนีุ้แม่อบใมา ถึับอมาอบาวน่าที่นี่บ่อยๆ เลย
“ีัเลยที่นี่มีห้ออบัวแล้ว แม่ะไ้มาหาหลานแล้วอบัวไป้วยในทีเียว”
ไม่นานุพ่อ็ุมนนอมา แนฟเ้าไป่วยย มีน่วยั ผ่านไปหลายั่วโม็บี
แนฟับปอปั์ หลานๆ และุพ่อรนร่อๆ นอนเรียัน น้อภาวีร้อึ้นมาอีรั้แ่ห้อในบ้านนี้่อน้าันเสียไ้ีมา เลยไม่มีใรื่นลมา พริไทยับุแม่่วยันูหลานและทำับ้าว ่อนทีุ่แม่ะบอออมาอีรั้
“ถ้าหนูอยาไปทำาน ให้แม่มาเลี้ยาภาวีนะลู ้านอื่นมันอันรายมา แม่ไม่เห็น้วยเลยนะ”
“แล้วแม่ะไหวเหรอะ ้าพี่เลี้ยีไหมะ”
“ไม่้อหรอลู ้านมาอีทำไม มันสิ้นเปลือ”
แม่ปราีบอึ้นมาแล้วอุ้มหลานล่อมไปทั้วันนิมือุย่า วาปุ๊ปร้อึ้นมาปั๊ป พริไทยถอนหายใึ้นมาในทันที
“สสัย่อไปะวุ่นวายแล้วริๆ ”
พริไทยถอนหายใออมาเบาๆ แล้ว่อยๆ แะล่ออุิออมา แล้วพบว่าอใ้อเธอหายไปอยู่หลายอย่าเลย
“ไปทำหล่นที่ไหนนะ แย่ัเลยนะ”
เธอบ่นเรื่อล็อเับพวสร้อยแหวนำไล ที่เธอเยอบใส่มันบ่อยๆ อนเรียนหนัสือ อพวนั้นไม่แพมาแ่็มีราาอยู่หลายพัน เธอเสียายมาริๆ แ่็ไม่ไ้ิในั ไม่ไ้บอปอออไป
พอมีบ้านใหม่ มินราอมาเยี่ยมบ้าน พริไทย็บอออไปรๆ ว่าแม่สามีอยู่ที่บ้านไม่่อยสะวนั มินราโรธเธอึ้นมาแ่็้อ่มใลไปและบอว่าไว้วันไหนแม่สามีอเธอไม่อยู่ะไปหาแล้วัน พริไทยึอโทษเพื่อนออไปในที่สุ
” อโทษนะมิน แม่อปอเ้าไม่อบนแปลหน้าหน่ะ ่อน้าะเป็นส่วนัวหน่อย “
” อรืม ไม่เป็นไรหรอพริ ไม่เป็นไร”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น