ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 3 เจ็บที่ยังรู้สึก (2)
เพราะคำพูดท้ายกาจของเขาทำให้เธอเสียใจแทบตายแต่เขากับพูดได้แค่คำว่าขอโทษ ช่างน่าขันมาก
“ปล่อยค่ะ พี่กำลังจะแต่งงานให้เกียรติเจ้าสาวด้วย”
“พี่จะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น คนเดียวที่พี่จะแต่งด้วยคือจินนี่คนเดียว”
“เพราะอะไรคะ อยากจะมาก็มาอยากจะไปก็ไป ฮึก”
จินนี่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาในวันที่เธอกำลังจะดีขึ้นเขาก็กลับเข้ามาในชีวิต ทำให้เธอสับสนไปหมดเขาเห็นเธอเป็นของตายที่อยากจะมาก็มาอยากจะไปก็ไป
“พี่มีเหตุผล พี่ระ...”
“กรี๊ดดดด อีหน้าด้าน!”
“อย่า...”
เพียะ!
ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบเคลย์ตันเอาตัวมาบังหญิงสาวไว้ทำให้ดดนเจียลี่ตบไปที่แก้มสาก เจียลี่ที่เห็นเขาปกป้องผู้หญิงที่เธอเกลียดก็กรีดร้องออกมา
“เป็นบ้าอะไรของคุณ!”
“คุณจะมายกเลิกงานแต่งไม่ได้นะ”
ระหว่างนั้นพ่อของเจียลี่ก็เดินเข้ามาทันเหตุการณ์พยายามที่จะถามว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
“เกิดอะไรขึ้น!”
“ทำไมผมจะยกเลิกไม่ได้”
“มันเป็นแค่ลูกเมียน้อย ไม่มีสิทธิ์เชิดหน้าชูตา”
เจียลี่ชี้ไปหน้าหน้าของน้องสาวแล้วร้องไห้ออกมาเพื่อระบายความอึดอัดกับความจริงที่ได้รับรู้
“เธอนั้นแหละจิตใจต่ำเหมือนไม่ใช่คน”
“พอได้แล้วเจียลี่” จางเลี่ยงหลินพยายามเข้ามาห้ามลูกสาวเพราะตอนนี้แขกเริ่มมามุงดูเหตุการณ์ทำให้เขาต้องรีบจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนที่ข่าวเสียหายจะเผยแพร่ออกไป
“อีหน้าด้านแกแย่งแฟนพี่สาวตัวเอง”
เมื่อทำอะไรชายหนุ่มไม่ได้จึงหันมาชี้หน้าด่าจินนี่แทนเธอเจ็บที่เขาปกป้องน้องสาวที่เป็นแค่ลูกเมียน้อย
“ฉันจะบอกอะไรให้นะฉันกับจินนี่เราคบกันมาสองปีแล้ว คนที่แย่งเธอควรจะใช้คำนี้กับตัวเอง”
“กรี๊ดดด ไม่จริงคุณพ่อขา ฮึก” เจียลี่หันมาเกาะแขนบิดาเพื่อให้บิดาช่วยพูดกับเคลย์ตันเธอรับไม่ได้และเธอก็จะไม่มีวันแพ้
จินนี่เมื่อเหตุการณ์เริ่มบานปลายจึงหันหลังและรีบเดินออกมาเคลย์ตันที่เห็นอย่างนั้นจึงรีบเดินตามออกมาทิ้งให้หวังเฟยอินคอยตอบคำถามทุกคน
“จินนี่รอพี่ก่อน”
“ปล่อยค่ะ ว้าย”
เคลย์ตันอุ้มหญิงสาวขึ้นพาดบ่าและมุ่งหน้าเดินไปที่รถที่จอดรอเมื่อมาถึงจึงจับหญิงสาวโยนเข้าไปในรถแล้วแทรกตัวเข้ามาจับหญิงสาวไว้
“พี่ไม่ปล่อยเราไปไหนทั้งนั้น!”
ใครจะปล่อยไปก็บ้าแล้วเขาเกือบเสียเธอไปเพราะความโง่เขลาของตัวเอง แต่ละวันกว่าจะผ่านไปได้เขาคิดถึงแต่ใบหน้าหวานๆ ของหญิงสาว
“คุณต้องการอะไร”
จินนี่มองหน้าชายหนุ่มตรงหน้าที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเขาเลือดเย็นได้ขนาดนี้ ทำให้ผู้หญิงสองคนต้องเกลียดกันไปมากกว่าเดิม
“พี่ขอโทษ พี่จะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น”
“เพราะอะไรคะ หรือเพราะว่าเพิ่งรู้ว่าจินนี่ก็เป็นลูกอีกคนของตระกูลจาง”
เคลย์ตันเงียบเพราะที่หญิงสาวพูดมาก็ถูกที่เขากล้าล้มงานแต่งครั้งนี้เพราะพ่อของเขาจะไม่ทำอะไรเธอได้อีก หากพ่อของเขาลงมือทั้งสองตระกูลคงได้นองเลือดกัน
“พี่...”
“พี่เลือกแต่งงานเพราะว่าพี่เจียลี่มีชาติตระกูลใช่ไหมคะ จินนี่ก็แค่ลูกเมียน้อย”
ยิ่งเขาเงียบยิ่งสาวก็ยิ่งคิดไปเองหากเขาไม่รู้ป่านนี้งานแต่งคงดำเนินไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ผู้ชายเห็นแก่ตัว
“พี่มีเหตุผล”
“เหตุผลบ้าบอคอแตกอะไรนักหนา อธิบายมาสิ”
“...”
“จอดรถจินจะกลับ!”
“เดี๋ยวพี่ไปส่ง ถ้าไม่ยอมก็ไม่ต้องกลับ”
เพราะคิดว่าหญิงสาวกำลังโมโหรอให้อารมณ์เย็นลงกว่านี้ก่อนถึงคุยกันก็ไม่สายเขารู้ดีว่าหากหญิงสาวโกรธจะไม่ยอมฟังอะไร เอาไว้วันหลังเขาค่อยมาอธิบาย
“ไปส่งที่บ้านตระกูลจาง”
จินนึ่จึงหันหน้าออกมามองหน้าต่างรถเพราะไม่อยากมองหน้าเขาให้ตัวเองต้องเสียใจชีวิตหลังจากนี้ไม่รู้จะต้องทำอย่างไร
“พี่รักจินนี่นะ”
เคลย์ตันยืนมือมาลูบศีรษะของหญิงสาวแต่จินนี่กับขยับตัวออกห่างจนเขาต้องรีบเก็บมือลง เขาไม่อยากบังคับหญิงสาวให้เธอเกลียดเขาไปมากกว่านี้หลังจากนี้เขาคงต้องเดินหน้างอขอคืนดี
“เดี๋ยวพี่โทรหา”
“ไม่จำเป็นค่ะ เรื่องของเรามันจบไปตั้งแต่วัวนนั้นแล้ว”
จินนี้ดินลงมาโดยไม่หันกลับมามองชายหนุ่ม เธอพยายามเข้มแข็งเพราะไม่อยากร้องไห้ให้ใครเห็น เรี่ยวแรงที่มีเหมือนจะหายไปหมดเธออยากซบหน้าลงกับหมอนแล้วร้องไห้ให้สาสมกับความเสียใจที่มี
“มาคุยกับพ่อหน่อย ลูกเสียใจร้องไห้ออกมาเลย”
“หนูอยากไปจากที่นี่ ไปจากตรงนี้ ไปจากเขา ฮึก”
“พ่อจะไม่ห้ามลูก ลูกอยากไปไหนพ่อจะสนับสนุนเต็มที่”
วันนี้เวลานี้เขาจะยืนอยู่ข้างลูกในเมื่อทนเห็นลูกเจ็บปวดไม่ได้เขาก็จะไม่ห้ามลูกสาวอีกต่อไป เขาจะสบันสนุนลูกเต็มที่และจะรักลูกทั้งสองให้เท่านั้นและทำหน้าที่พ่อให้ดีที่สุด
“ปล่อยค่ะ พี่กำลังจะแต่งงานให้เกียรติเจ้าสาวด้วย”
“พี่จะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น คนเดียวที่พี่จะแต่งด้วยคือจินนี่คนเดียว”
“เพราะอะไรคะ อยากจะมาก็มาอยากจะไปก็ไป ฮึก”
จินนี่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาในวันที่เธอกำลังจะดีขึ้นเขาก็กลับเข้ามาในชีวิต ทำให้เธอสับสนไปหมดเขาเห็นเธอเป็นของตายที่อยากจะมาก็มาอยากจะไปก็ไป
“พี่มีเหตุผล พี่ระ...”
“กรี๊ดดดด อีหน้าด้าน!”
“อย่า...”
เพียะ!
ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบเคลย์ตันเอาตัวมาบังหญิงสาวไว้ทำให้ดดนเจียลี่ตบไปที่แก้มสาก เจียลี่ที่เห็นเขาปกป้องผู้หญิงที่เธอเกลียดก็กรีดร้องออกมา
“เป็นบ้าอะไรของคุณ!”
“คุณจะมายกเลิกงานแต่งไม่ได้นะ”
ระหว่างนั้นพ่อของเจียลี่ก็เดินเข้ามาทันเหตุการณ์พยายามที่จะถามว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
“เกิดอะไรขึ้น!”
“ทำไมผมจะยกเลิกไม่ได้”
“มันเป็นแค่ลูกเมียน้อย ไม่มีสิทธิ์เชิดหน้าชูตา”
เจียลี่ชี้ไปหน้าหน้าของน้องสาวแล้วร้องไห้ออกมาเพื่อระบายความอึดอัดกับความจริงที่ได้รับรู้
“เธอนั้นแหละจิตใจต่ำเหมือนไม่ใช่คน”
“พอได้แล้วเจียลี่” จางเลี่ยงหลินพยายามเข้ามาห้ามลูกสาวเพราะตอนนี้แขกเริ่มมามุงดูเหตุการณ์ทำให้เขาต้องรีบจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนที่ข่าวเสียหายจะเผยแพร่ออกไป
“อีหน้าด้านแกแย่งแฟนพี่สาวตัวเอง”
เมื่อทำอะไรชายหนุ่มไม่ได้จึงหันมาชี้หน้าด่าจินนี่แทนเธอเจ็บที่เขาปกป้องน้องสาวที่เป็นแค่ลูกเมียน้อย
“ฉันจะบอกอะไรให้นะฉันกับจินนี่เราคบกันมาสองปีแล้ว คนที่แย่งเธอควรจะใช้คำนี้กับตัวเอง”
“กรี๊ดดด ไม่จริงคุณพ่อขา ฮึก” เจียลี่หันมาเกาะแขนบิดาเพื่อให้บิดาช่วยพูดกับเคลย์ตันเธอรับไม่ได้และเธอก็จะไม่มีวันแพ้
จินนี่เมื่อเหตุการณ์เริ่มบานปลายจึงหันหลังและรีบเดินออกมาเคลย์ตันที่เห็นอย่างนั้นจึงรีบเดินตามออกมาทิ้งให้หวังเฟยอินคอยตอบคำถามทุกคน
“จินนี่รอพี่ก่อน”
“ปล่อยค่ะ ว้าย”
เคลย์ตันอุ้มหญิงสาวขึ้นพาดบ่าและมุ่งหน้าเดินไปที่รถที่จอดรอเมื่อมาถึงจึงจับหญิงสาวโยนเข้าไปในรถแล้วแทรกตัวเข้ามาจับหญิงสาวไว้
“พี่ไม่ปล่อยเราไปไหนทั้งนั้น!”
ใครจะปล่อยไปก็บ้าแล้วเขาเกือบเสียเธอไปเพราะความโง่เขลาของตัวเอง แต่ละวันกว่าจะผ่านไปได้เขาคิดถึงแต่ใบหน้าหวานๆ ของหญิงสาว
“คุณต้องการอะไร”
จินนี่มองหน้าชายหนุ่มตรงหน้าที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเขาเลือดเย็นได้ขนาดนี้ ทำให้ผู้หญิงสองคนต้องเกลียดกันไปมากกว่าเดิม
“พี่ขอโทษ พี่จะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น”
“เพราะอะไรคะ หรือเพราะว่าเพิ่งรู้ว่าจินนี่ก็เป็นลูกอีกคนของตระกูลจาง”
เคลย์ตันเงียบเพราะที่หญิงสาวพูดมาก็ถูกที่เขากล้าล้มงานแต่งครั้งนี้เพราะพ่อของเขาจะไม่ทำอะไรเธอได้อีก หากพ่อของเขาลงมือทั้งสองตระกูลคงได้นองเลือดกัน
“พี่...”
“พี่เลือกแต่งงานเพราะว่าพี่เจียลี่มีชาติตระกูลใช่ไหมคะ จินนี่ก็แค่ลูกเมียน้อย”
ยิ่งเขาเงียบยิ่งสาวก็ยิ่งคิดไปเองหากเขาไม่รู้ป่านนี้งานแต่งคงดำเนินไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ผู้ชายเห็นแก่ตัว
“พี่มีเหตุผล”
“เหตุผลบ้าบอคอแตกอะไรนักหนา อธิบายมาสิ”
“...”
“จอดรถจินจะกลับ!”
“เดี๋ยวพี่ไปส่ง ถ้าไม่ยอมก็ไม่ต้องกลับ”
เพราะคิดว่าหญิงสาวกำลังโมโหรอให้อารมณ์เย็นลงกว่านี้ก่อนถึงคุยกันก็ไม่สายเขารู้ดีว่าหากหญิงสาวโกรธจะไม่ยอมฟังอะไร เอาไว้วันหลังเขาค่อยมาอธิบาย
“ไปส่งที่บ้านตระกูลจาง”
จินนึ่จึงหันหน้าออกมามองหน้าต่างรถเพราะไม่อยากมองหน้าเขาให้ตัวเองต้องเสียใจชีวิตหลังจากนี้ไม่รู้จะต้องทำอย่างไร
“พี่รักจินนี่นะ”
เคลย์ตันยืนมือมาลูบศีรษะของหญิงสาวแต่จินนี่กับขยับตัวออกห่างจนเขาต้องรีบเก็บมือลง เขาไม่อยากบังคับหญิงสาวให้เธอเกลียดเขาไปมากกว่านี้หลังจากนี้เขาคงต้องเดินหน้างอขอคืนดี
“เดี๋ยวพี่โทรหา”
“ไม่จำเป็นค่ะ เรื่องของเรามันจบไปตั้งแต่วัวนนั้นแล้ว”
จินนี้ดินลงมาโดยไม่หันกลับมามองชายหนุ่ม เธอพยายามเข้มแข็งเพราะไม่อยากร้องไห้ให้ใครเห็น เรี่ยวแรงที่มีเหมือนจะหายไปหมดเธออยากซบหน้าลงกับหมอนแล้วร้องไห้ให้สาสมกับความเสียใจที่มี
“มาคุยกับพ่อหน่อย ลูกเสียใจร้องไห้ออกมาเลย”
“หนูอยากไปจากที่นี่ ไปจากตรงนี้ ไปจากเขา ฮึก”
“พ่อจะไม่ห้ามลูก ลูกอยากไปไหนพ่อจะสนับสนุนเต็มที่”
วันนี้เวลานี้เขาจะยืนอยู่ข้างลูกในเมื่อทนเห็นลูกเจ็บปวดไม่ได้เขาก็จะไม่ห้ามลูกสาวอีกต่อไป เขาจะสบันสนุนลูกเต็มที่และจะรักลูกทั้งสองให้เท่านั้นและทำหน้าที่พ่อให้ดีที่สุด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น