คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 9
“นมน่าเลีย”
“น่าเลีย็อย่ามาุสิะ อื้อ... อ๊ะ!” เธอหลุเสียราออมาเมื่อเา้มลับยอถันอเธอ ูเม้มแรๆ วามเสียว่านแล่นพล่านไปทั่วเรือนร่า มือที่อยผลัศีรษะอเาถูรวบและไปเหนือศีรษะอีรั้
เาใ้มืออี้าปลาเอัวเอออ แ่ไม่ไ้ถอเสื้อ เธออาศัยัหวะนั้นิ้นรน ยเ่าึ้นเพื่อะระแทเ้ารหว่าาอเา นรรารู้ทัน เาหลบ่อนะเบียเ้าหาหล่อน้วยั้นเิที่เหนือว่า
นิรินาโเมื่อรับรู้ไ้ถึส่วนปลายอวามแ็แร่ที่เสียสีอยู่รปาถ้ำสวาท เธอหนีไม่พ้นอีแล้ว นิรินิอย่าสิ้นหวั เาแทรายเ้ามาหาุมศีรษะอเธอเอาไว้ ลูบท้ายทอยไปมาเบาๆ
“อื้อ...” เธอราแล้วนิ่วหน้า้วยวามเสียว่าน นใร้ายยัทำอะไรให้เธออายมาว่าที่เป็นอยู่ เาับศีรษะอเธอให้ผึ้นมอะที่แ่นายายำลัสอแทรเ้าไปในเรือนร่าสาวนเื่อมประสานเป็นเนื้อเียวัน
“รู้สึีะมั” เายั่วแหย่ เธอัปาสั่นระริ นรรา้มลุนัน ริมฝีปาอวบอิ่ม ่อนะบูบอย่าูื่ม เธอทุบไหล่อเา แ่สัรู่็ลายเป็น้อิมือับเสื้ออเาแทนเมื่อเาเริ่มยับท่อนล่า
ริมฝีปาแสนหวานเผยอออเพื่อร้อรวรา ทำให้เาบเบียเ้าหาเพื่อแทรลิ้นเ้าไปพัวพันไ้อย่า่ายาย นรราราเสียสั่นเมื่อยับสะโพสอบบเบียเ้าไปในวามเป็นสาวรั้แล้วรั้เล่า เา้อนสะโพอเธอให้หยัรับ
ล้ามเนื้อในร่อสาวบีบรัวามเป็นายทุทิศทา เธอหลุเสียราออมาอย่าหัห้ามใไม่ไหว ยามที่เาระแทสะโพลมาหา เสียหอบหายใฟืฟาอนรรามาพร้อมับัหวะรัถี่รัวร้อนแรยิ่ึ้น
นิรินส่ายหน้าไปมานผมยุ่ ร่าายอเธอับเาเปียุ่มไป้วยเหื่อที่ไหลโมาย ใบหน้าอเาเ้ม้นไป้วยอารม์พิศวาส นรรามอสบาสวยใสหวาหวั่นอเธอไม่วา เาทุ่มายเ้าหาพร้อมเสียรวราแหบพร่า ในะที่เธอิมือเ้าับไหล่ว้าอเาแน่น
“ใล้หรือยั” ประโยอเาทำให้เธอหน้าแลามไปถึใบหู นิรินัปาลั้นเสียสะอื้นที่เ็มไป้วยวามวาบหวามเอาไว้ เธอผวาับ่าอเาเพื่อปิลั้นเสียร้อราที่หลุออมาาารถึุสุยออย่ารุนแร
นรราร้อเมื่อโนั เารัวัหวะเ้าหา ่อนะามิเธอไป้วย เสียหอบหายใอทั้สอประสานันลั่น เธอเริ่มันหน้าท้อแร่อเาออห่า
“อะไรัน พอเสร็สมอารม์หมาย็ะผลัไส เมื่อี้ยัร้อรา หุหิให้เบียเ้าหาแรๆ อยู่เลย”
“เนยไม่เยทำแบบนั้นเสียหน่อย” เธอเถียเาปาอสั่น นรราไม่ถอยหนี แ่เายัฝัายอยู่ในร่อุ่ม่ำ ยับใบหน้าเ้าหา อบุมใบหน้าหวานหยอเธอเอาไว้
“อบในะ หายอยาไปเยอะเลย ืนนี้อสัสิบยไ้ไหม”
“นใร้าย หยาบายลาม เนยะไม่ยอมอี่อไปแล้ว” ปาโ้อบลับไปว่าไม่ยอม แ่มันสั่นนเานึเอ็นูไม่น้อย
“็เอาสิ”
“นสปร” เธอเลียที่เาเอาบาสิ่บาอย่ามา่อรอ
“อ้อ... นสปรแบบัน็ผัวเธอ”
“ไม่ใ่” เธอเถียเาเสียสั่นเรือ
“แสว่าเมื่อี้ยัไม่พอ ้อพิสูน์อีหลายๆ รอบว่าผัวเมียเาทำอะไรัน” นรราหุหิใไม่น้อยที่เธอปิเสธเาปาวๆ
“เนยเลียลุราที่สุ” เธอผลัไสเาออห่า เา็มืออเธอเอาไว้แน่น นิรินเบือนหน้าหนี เพราะร่าายอเธอถูรึเอาไว้้วยร่าายอเา
“พูไปพูมา ัน็ยัไม่อิ่มนะ” เา้มหน้าลไปหาอีรั้ รอบนี้นิรินไ้แ่ร้อรานแทบาใอยู่ใ้ร่าอเา
พอเาพลิร่าลไปนอนเีย้า เธอ็รีบะเียะายว้าเสื้อผ้ามาสวมใส่
“ืนนี้มาหาันที่ห้อ้วย”
“ไม่เ็า”
“แน่ใใ่ไหมที่พูแบบนั้น” นรราลูบปลายาสาไปมา สีหน้าเ้าเล่ห์ร้ายา
“ะ... ใ่” เธออบออไปปาอสั่น ่อนะรีบหนีออมาาเรือนเล็ หิสาววิ่มานับาินอื่นๆ ึ่มีอายุไล่เลี่ยับเธอ
“โอ๊ย! ยายเนยวิ่ไมู่าม้าาเรือเลย ะรีบไปไหนอเธอันฮะ!”
นัสรินทร์ มิสรา อรีำหนิาิผู้น้อเมื่ออีฝ่ายวิ่มานเ้าเ็มแร
“เนยอโทษ่ะ” นิรินยมือไหว้่อนเอ่ยอโทษ รีบยันัวลุึ้นมา ปัเสื้อผ้าไปมา
“ทีหลั็ู้วย แล้วเมื่อืนไปนอนที่ไหนเหรอ” นัสรินทร์เอ่ยถาม
“เอ่อ... ือว่าเนย”
“ะไปนอนที่ไหน็ไปเถอะ แ่ไม่้อมานอนับพวเรา”
“พี่ๆ โรธเลียหรือไม่อบอะไรเนยเหรอะ ทำไม้อไล่เนยออาห้อ้วย” เธอถามอย่าน้อยใ
“ไม่้อรู้หรอ ไปเถอะพวเรา” มิสราเป็นนอบ่อนะเินหนี ทำให้นิรินมอามไป้วยวามสสัย นอนนี้เธอ็ยัไม่เ้าใว่าทำอะไรให้นทั้สามุ่น้อหมอใ ปิาิๆ นั้นะมีไมรีิที่ี่อัน ไม่มีใรทะเลาะเบาะแว้ัน เธอเลยไม่ล้าพูเรื่อนี้ับใร เพราะลัวว่าเี๋ยวะลายเป็นเรื่อให่โนหาว่าเป็นแะำเ้าับใรไม่ไ้ บิามาราอาิสาวทั้สาม็ีับเธอนั เธอเลยไม่อยาพูอะไรที่ไม่ีทำให้ผู้ให่้อเือเนื้อ ร้อนใ บาทีเธอทำนมไป้อพี่ๆ ทั้สาม พวหล่อนอาะลับมาใีับเธอเหมือน่อน็เป็นไ้
ความคิดเห็น