คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 9
เาลับมาุมพิออวบอิ่มแสนหวาน วามล้ามออย่าลุ่มหล ้มลูลืนอย่าถูใ เนื่อาไร้าร่อ้านานใ้ร่า
ริมฝีปาร้อนรุ่มลาลิ้นลามเลียไปทั่วหน้าท้อแบนราบาวเนียน ผ่านมาหยุอยู่ที่อไม้ามอให่อวบอูมสีสที่ำลัเบ่บานรอรับสัมผัสาเา
อภินันท์ลืนน้ำลายเหนียวหนืลอ มือแร่ับาเรียว่อยๆ แยออาันให้เ่าั้ันึ้น ใบหน้าหล่อเหลา้มลไปวัลิ้นอุ่นสาลามเลียไปทั่วอไม้อามนั้น้วยวามระหาย ทั้หนัหน่วรัวเร็วหิวโหย หยาน้ำทิพย์หลั่ไหลออมาไม่าสาย ให้เาไ้ื่มินอย่าเอร็อร่อย
ร่าสูราถูใ ่อยๆ สอลิ้นร้อนระอุเ้าไปแทรแในอไม้่อามสีสเป็นัหวะระั้นามแรอารม์ที่ำลัุรุ่นรุนแร
เสียราาเรียวปาอวบอิ่มำลัเปล่พร่าออมาเหมือนนละเมอ เพราะพิษเสน่หาอันร้อนแรที่เาำลัมอบให้อย่าสุสม
นิรา่อยๆ ไ้สิอีรั้ รับรู้ถึวามระสัน่านที่แล่นไปทั่วร่ารวมถึวามวาบหวามที่ลาายสาว
หิสาวผศีรษะึ้นมอ ใเมื่อเห็นศีรษะที่ปลุมไป้วยผมหนาำลัุไ้อยู่ที่ลาายสาว
หิสาวอุทานัริมฝีปาแน่นเมื่อเาูเม้มแรๆ ที่ลีบอไม้สีสเหมือนแล้
“พี่ให่ อ๊ายย...” นิราร้อราเอื้อมมือที่ไร้เรี่ยวแรับศีรษะอเาเพื่อึออห่า้วยวามอับอาย
ไม่ิว่าสามีอเธอะทำเรื่อน่าอายเ่นนี้ มือบาสัมผัสที่ศีรษะอเาทำให้อภินันท์เยมอหน้าสวยหวานที่แ่านไป้วยฤทธิ์พิศวาสและเสียว่านไม่วาา
“หวานมารู้ไหม ัอยาะรัทั้วันไม่อยาออไปทำานเลยวันนี้ เมื่อืนยัไม่ไ้ใ้สิทธิ์ วันนี้อใ้สิทธิ์เลยแล้วัน”
นิราส่ายหน้าอ่อนล้า...
อภินันท์ับเรียวาพาบนบ่าแร่ มือหนาับมั่นที่สะโพผายบีบแน่นเพื่อไม่ให้ร่าบอบบายับหนี ้มลุไ้ลีบอไม้หวาน่ำอีรั้
“พี่ให่ อย่า...” นิราห้ามเาเสียพร่า ัริมฝีปาแน่นพยายามะผลัศีรษะอเาออแ่มือเรียวบาลับไร้เรี่ยวแร้านทานเา
สะโพผายแอ่นหยัึ้นอย่าวบุมัวเอไม่ไ้เมื่อลิ้นอุ่นัำลัวัลามเลียไปทั่วเหมือนำลัลั่นแล้ให้เธอาใ มือบาับมั่นที่ศีรษะอเาเพื่อหาที่ยึแทนารผลัไส
ลิ้นหนายัระรัวไปทั่วไม่เว้นวา เร่ปรนเปรอไม่าสาย ร่าบอบบารับสัมผัสอันแสน่านระสันไปทั่วเมื่อถึุแห่วามสุสม
่ออไม้นุ่มหวานเร็บีบรัลิ้นหนาสาระายปลปล่อยน้ำหวานออมาให้เาื่มินอย่าเอร็อร่อย
เธอหมแรทิ้ร่าลไปบนที่นอนหนานุ่น าเพรียวหมแรทิ้บนแผ่นหลัแร่ มือเรียวสวยละออมาาศีรษะทิ้ลไป้าาย ลมหายใหอบแรสั่นสะท้านเหนื่อยอ่อน
“ว่ายัไมีวามสุไหม” อภินันท์ถามเสียแหบพร่า ร่าแร่โน้มัวึ้นมาทาบทับมอสบาหยาเยิ้มที่ำลัมอเา้วยวามสับสน
“พี่ให่อบทำอะไรน่าเลีย” นิราเอ่ยเสียพร่าาเป็นห้ว ่อว่า่อานเา หน้าแ่านอับอายในารระทำนั้น
แถมเธอยัให้วามร่วมมือับเาเป็นอย่าี รวราออมาน่าอับอายายหน้าเป็นที่สุ แม้น้ำเสียะแสนเบาแ่เาไ้ยินถนััเน
“น่าเลียรไหน ผัวเมียเาทำันนี้แบบนี้ทั้นั้น วันนี้ะใ้สิทธิ์ารเ้าห้อหอเมื่อืนให้หนำใ”
“อือ...” หิสาวิ้นหนีนเอาแ่ใอีรอบ แ่เาหาไ้สนใไม่ ใบหน้าหล่อ้มลไปุมพิที่เรียวปาอวบอิ่มอีรั้
มือหนาสอประสานเ้าับมือเรียวสวยทั้สอ้าเพื่อบีบเบาๆ นิราำ้อบีบมือสัมผัสับเาอย่าไม่ั้ใ วามอบอุ่นปนวามวาบหวามำลัแผ่่านไปทั่วร่าามอีรั้อย่าไม่รู้ับัสิ้น
มือแร่ละามือเรียวบาที่เาุมไว้้าหนึ่มาสัมผัสเรือนร่าและสะโพผาย ่อนวลับมาที่อไม้าม่อให่
“เธอมัน!” อภินันท์อุทานเมื่อสอนิ้วยาวให่เ้าไปใน่ออไม้าม ่ารัรึนิ้วเาุบๆ นร้าวไปหม เหมือนท้าทายอยาให้เาเอาวามแ็แร่ลไปแทนที่
“พี่ให่...” นิราเรียายหนุ่มเสียพร่าอ่อนล้าเมื่อวามแ็แร่อวบยาว ำลัสอแทรเ้าไป เ็บปวนิๆ แ่ปนเสียว่านมาว่าวามเ็บ
อภินันท์รารับในับแน่นอบอุ่นนั้น ไม่่อยอยาะเื่อเลยสันิ ร่าสูผศีรษะมอใบหน้าสวยหวานที่ำลัแ่าน้วยพิษเสน่หา
นิราอุทานอีรั้เมื่อเาึันนิ้วยาวเ้าไปนสุทำให้เธอสะุ้หยัายึ้นอย่าใ รับสัมผัสอันแสนวาบหวามนั้น้วยวามเ็บึ
อภินันท์ราแหบโหยเร่ัหวะรัรัวเร็วึ้น ร่าบอบบาหยัายึ้น้วยวามรัวนใ เผลอไผลอบสนอนิ้วเรียวยาวที่ำลัสอประสานเป็นัหวะรัไม่าสาย
ทุรั้ที่เาเลื่อนไหวสอแทรลมา เสียรวราามิมาทุรั้ไป
เส้นทาที่เิน่ายาวนานและแสนวาบหวามเหลือำลัในวามิอเธอ
โลลมๆ ใบนี้่าลับหัวลับหาีลัาไปหม ไม่รู้ทิศรู้ทาว่าทิศไหนเป็นทิศไหน ัหวะรัเริ่มร้อนแรึ้นไปอี หิสาวอุทานออมาเร็ร่าระุอีรอบเพื่อรับวามสุสัน์อันแสนหฤหรรษ์อีรา
อภินันท์ึนิ้วอวบยาวออาอไม้แสนหวานอวบอุ่น เายนิ้วอวบยาวึ้นูเลียน้ำหวาน้วยวามระหาย
ลมหายใอนิราหอบพร่าเหน็เหนื่อย ใบหน้าหล่อเริ่ม้มลบุมพิเธอรั้แล้วรั้เล่า ไม่ปล่อยร่าามให้ไ้พัหายใแม้แ่เสี้ยววินาทีเียว
หิสาวอบรับุมพิเ็มอเ็มใอินในอารม์มาึ้นเพราะอารม์หวามทีุ่ามยาะถอถอนายใไ้
มือแร่ยำเล้นลึออวบอิ่มอีรั้เรียเสียรวราเล็ลอออมาาลีบปาหวานไม่าสาย ริมฝีปาร้อนรุ่มูเม้มไปทั่วออหอมรุ่น ร่าสูผะาร่าบอบบาเพื่อนั่ทับบนส้นเท้าให้ลำัวอยู่ระหว่าลาายสาว
“รู้ไหมว่าน้อหนูน่าิน” อภินันท์เปลี่ยนสรรพนามเรียภรรยาเสียหวาน มือแ็แร่ยาเรียวึ้นพาบนบ่าว้า โน้มริมฝีปาูบับาเพรียวอหิสาวที่พามาบนบ่า
นิราสะุ้สะอื้นเสียว มือเรียวิำผ้าปูที่นอนแน่นแสนเสียว่าน วามระสันปะปนับวามวาบหวาม แผ่ไปทั่วร่าอีรั้
นิราอยาะบอว่าเธอไม่ไหวแล้ว เาำลัะทำให้เธอแทบาใอีรอบ
วามเสียว่านเินำบรรยายแล่นไปทั่วร่า ายหนุ่มุไ้ใบหน้าลไปยัอาาวผ่อนถึปลายนิ้วเท้าเล็น่ารั
่อนวลับมายัอทารัลาายสาวอีรั้ อภินันท์้มลอมมอไม้อามอวบอูมสีส พร้อมทั้วัลิ้นลามเลียสอสามรั้เพื่อให้ร่าามระสันเล่น
ริมฝีปาหนาวลับมาที่าเรียวอี้าเพื่อุมพิไปทั่วาาวเนียนที่ับพาบนบ่า สัมผัสไม่ให้น้อยหน้าัน
“พี่ให่า...” นิราเรียื่อเาเสียหอบพร่า มือเรียวิบนผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อเายสะโพลอยึ้นาเียนอนว้า
ายหนุ่มับร่าบอบบาึ้นเพื่อให้ปลายเท้าี้ึ้นไป้านบน ใ้มืออหน้าท้อแบนราบให้แนบไปับอแร่อเา
ใบหน้าหล่อเ้มุไ้เ้าหาอไม้ามลิ่นหอมรุ่นอีรั้ ลิ้นร้อนวัลามเลียอย่าไม่รู้ัอิ่มเอม
หิสาวหอบราพร่าสะอื้นไปทั่วห้อ วบุมอารม์ไม่อยู่ ยินยอมพร้อมใให้เานำพาไปสู่วามสุหฤหรรษ์ที่เธอเริ่มอยาเรียนรู้เหลือเินนแะอบสวรร์ไปเป็นรั้ที่เท่าไหร่หาใส่ใไม่
อภินันท์วาร่าบาที่หมเรี่ยวแรลบนที่นอนหนานุ่มทะนุถนอม
“อยารัน้อหนูใะาอยู่แล้ว” อภินันท์พูเสียพร่าหวาน ึ้นไปทาบทับบนร่าบอบบา
ความคิดเห็น