คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : พระอาทิตย์และสายน้ำ
สิลมอหิสาวที่นั่บนเียอเา ไฟในห้อเปิสว่ามันทำให้เห็นว่ามีใรำลันั่บนเียนั้น...
หิสาวสวย ทว่าาเศร้า...นที่เาเยนึอบและถามไปับประพัทธ์
เลาอเาร้ายาริๆ สิน่า พาเธอมาให้เานไ้
“สวัสี่ะท่าน” นบนเียยมือไหว้เาอย่านอบน้อม เธอยิ้มส่ให้เา อนนี้าอเธอไม่ไ้เศร้าหามันเือปนไว้้วยวามวาววามส่อประายราวับเพรสีำ
สิลเินรไปหาเธอ้าๆ ย่า้าวอเาเ็มไป้วยวามมั่นใ ท่าทีนั้นเหมือนเสือ...ที่่อยๆ เินรไปหาเหยื่ออมัน ามอ้อที่วหน้าสวย สบาันิราอรราวับถูสะ...ับสายาอเา
เาไม่ไู้แย่อย่าที่ินนาารล่วหน้าไว้
ริๆ แล้วเธอินนาารถึพระเออเธอในืนนี้ไว้อย่าแย่มาๆ
เายัูหล่อเหลา ริ้วรอยบนใบหน้านั้นลับเพิ่มเสน่ห์มาว่าูว่าเาแ่รา...ริ้วรอยแห่ารใ้ีวิ เธอมอ้อเาอย่าไม่วาา เามีรูปร่าสูให่ สมาร์ท เาสวมเสื้อลวลายราฟฟิสีสใส ปลระุมเปิลมาเือบถึเอว เผยให้เห็นหุ่นำยำ...แผอว้าและล้ามเนื้อเป็นมั อย่านออำลัสม่ำเสมอ ไรนอเาระายลมาาอลมานถึเอวและหายเ้าไปในอบาเ
เพราะวามมึนนิๆ ไหมนะ มันทำให้เธอหายลัว...หรือเพราะบทบาทที่เธอบอให้ับัวเอแสืนนี้ให้เ็มที่ มันถึทำให้เธอมอเาอย่าื่นมมาว่ายะแย
“สวัสี เธอืออวัอันืนนี้...เธอื่ออะไรนสวย” เสียอเาทุ้ม พร่า มีเสน่ห์มา ิราอรปรือาึ้นมอเา ยิ้มอย่าเย้ายวนส่ให้ับเา เธอำลัเริ่มแสบทอัวเอ
“ิรา...ื่อิรา่ะ ท่าน”
“ิรา...ื่อน่ารัั แปลว่าอะไรรับ” เาทรุลบนเีย นั่้าเธอ เยามนอเธอให้เยึ้นมา เพื่อเาไ้พินิมันอย่าเ็มที่ เธอสวยเหลือเิน ผิวเนื้อนุ่มละมุนไปหม และหอม...รุ่นลิ่นสาวเ้ามู เธอมีลิ่นที่เหมือนับส้มผสมับวานิลา หอมหวานน่าินริๆ
พรุ่นี้เาะ้อให้ประพัทธ์เลื่อนนัับนายเิแล้วริๆ
“แปลว่าวอาทิย์่ะ” อบเาไปแบบนั้น าอเาสวยเหลือเิน สัมผัสอเานุ่มนวลไม่ไ้ทำให้เธอรู้สึหวาลัว เธอมอสบาเาราวับ้อมน์ เธอไม่เยรู้สึอะไรแบบนี้มา่อน...นิ้วอเาที่แะ้อเธอ มันอ่อนเบา ราวถนอมและทำให้เธอวูบวาบไปหม
นั่นอาะเพราะเธอมึนๆ และบอล่อมัวเอไว้้วยบทบาทอนาบำเรอ มันถึทำให้ิราอรปล่อยายและใับายแปลหน้า ยอมรับสัมผัสาเาโยไม่มีอาารยะแยหวาลัว
“ื่อเพราะ ันื่อสิล อา..ื่ออเราสอนรัน้ามันเลยนะิรา เธอเป็นพระอาทิย์ ส่วนันเป็นสายน้ำ”
“่ะ...” เธออบเาสั้นๆ วามเมาทำให้เธอิำพูไม่่อยออ ูเหมือนว่าสิละไ้ลิ่นเหล้าระเหยออมาาลมหายใอเธอที่เาำลั้มลใล้ เายิ้มนิๆ เมื่อวามอใบหน้าามนั่น มอนิ่ที่ปาอิ่มที่แย้มเผยอนิๆ
สีอมันแ่ำราวับเอรี่...วนลิ้มลอนั เาไล้แ้มเธอเบาๆ อารม์อเาพุ่พล่านึ้นมาอย่าเินระับ ทั้ที่เป็นนวบุมัวเอไ้่อน้าี
มืออเาสั่นนิๆ ้วย้ำ เมื่อไ้แะ้อเธอ ผู้หิที่เป็นนาในวามิอเา...เธอวนเวียนิในวามทรำ มาหลายวัน
“ืนนี้...ันะทำให้เธอเป็นอวัที่มีวามสุ”
ิราอรเผยอริมฝีปาเพื่อะอบรับเา และริมฝีปาอันรุ่มร้อนรุ่นลิ่นไวน์อเา็ประบลมาแนบแน่นบนลีบปานุ่มละมุนนั้น ่อยลึเล้าบลึ...สัมผัสอเาไม่ทำให้เธอื่นลัว...นุ่มนวลอ่อนเบา และ่อยๆ ทวีวามเร่าร้อนึ้นทีละนิ ทีละนิ
หิสาวนั่ัวแ็ อนแรเธอเร็...เพราะวามื่นเลิ แ่เมื่อเามอบสัมผัสอ่อนละมุนผ่านูบนั้นมาให้ับิราอร มัน็ทำให้เธอผ่อนลายและ่อยๆ โน้มามเา เาระับเธอเ้าไปในอ้อมแน รับรู้อาารเร็อหิสาว ให้นนิๆ ับวามไม่ประสาอเธอ ที่ไม่เหมือนหิสาวที่เป็นอวันอื่น ิราอรให้วามรู้สึที่แปลไป ราวับว่าเธอไมุ่้นมือาย
สิลลูบไล้เธอแผ่วเบา เธอแ่ัว้วยุสีที่เาเห็นเธอและประทับใในืนแร เธอ่าสวยามราวนาอัปสร ผิวเนื้อเนียนละมุนนุ่มหอม ร่าายามสมส่วน เาปรารถนาเธอึ้นมาเหมือนเปลวไฟที่ไหม้ฟา แ่เา็อยาะเยมเธอให้ทั้ัวเสีย่อน
ิราอรปรือา รสาิอูบนั้นทำให้เธอใเ้นระทึไปเมาะ เพราะเหล้า...ทำให้เธอสิล่อลอยเล็น้อย สัมผัสอเาที่ถนอมเธอละมุนละไมทว่าเือปนไป้วยวามเร่าร้อน ละลายวามื่นลัวและาร่อ้านอเธอทีละน้อย
ทว่าเธอยัเพียนอนเย...เมื่อเาผ่อนเธอลบนเีย และมอเธอ้วยนัยน์าเร่าร้อน ราวับะเผาเธอ้วยไฟที่หลอมละลาย
นิ้วอเาแะที่แ้มเธอ ไล้เรื่อยมานถึริมฝีปา เธอเพียแ่นอนมอเา แ่แ่มอเยๆ ้วยสายาแบบนั้น มัน็ทำให้สิลร้อนผ่าว...เธอ่าเ็ี่ไม่เหมือนใรริๆ
“ิรา รู้ัวไหมว่า เธอสวยมา”
“อบุ่ะท่าน” แ้มอเธอแึ้นน้อยๆ ัวอเธอเริ่มเร็ึ้นมาอี เมื่อเาทอระยะเวลาแบบนั้น เหมือนับว่าเาะรับรู้ว่าเธอลัวเาระนั้น สิลหรี่าลเล็น้อย ทีท่าอเธอมันทำให้เารู้สึเหมือนำลัไ้แะ้อสาวพรหมรรย์ที่แสนะื่นลัว
เาลูบเลยมายัใบหน้า ปลายามานถึลาไหล่ และเริ่ม่ำลไป ิราอรระับอาารื่นอัวเอไม่ไ้ เธอัวสั่นนิๆ แบบอเสื้อมันเปิเผยรผิวเนื้อส่วนนี้ให้เาไ้เยม เา้มลและเลี่ยมูับแ้มอเธอ ลิ่นอเธอหอมวนใมา และอนนี้เา็รู้สึเ็มล้นนส่วนนั้นแ็ปวไปหม แ่เา็อยาะทำให้เธอไม่ลัวเา และมีวามสุไปพร้อมับเาในืนที่น่าำืนนี้
“ลัวหรือ?” เาระิบถาม ิราอรเม้มปาแน่น พอถึเวลาริๆ เธอลับห่วย และีบทไม่แ...ถ้าเธอทำลัวแบบนี้ แล้วท่านไม่พอใึ้นมา ส่เธอืนให้ับสามี่อนเวลาที่ำหน เธอะโนมธุลโทษแบบไหนันนะ
แ่ิ ิราอร็เหมือนะสั่นมาว่าเิม เธอพยายามฝืนยิ้มส่ให้ับสิล แล้วสั่นหน้า
“ปละ เปล่า่ะ”
“ไม่เยทำแบบนี้สินะ ิรา” เาถาม แล้วนิ่รอฟัำอบ ิราอรพยัหน้า อบเาไปามวามริ เานอนอเธอในอ้อมแน และลูบไล้ลำแนเรียวไปมา...สัมผัสแผ่วๆ นั้น ไม่ไ้รุราน และทำให้เธอเริ่มหายสั่นลัวเา
“มะ ไม่เย่ะ”
“หึๆ ีริๆ สาวน้อยอัน” เาทรัวลุึ้น ่อนะถามเธอเสียทุ้ม
“เธอเ็บเหล้าอเธอไว้รไหน ิรา ันเห็นมันแล้ว...นั่นใ่ไหม ที่เธอื่มมัน่อนที่ันะเ้ามา”
“่ะ” เธอ่อยทรัวลุึ้นนั่ามเา ามอเาเลื่อนไหวัวอย่ารวเร็ว รไปยัวเหล้านั้น แล้วหยิบมันิมือึ้นมาบนเีย เาและเธอยัสวมเสื้อผ้าันรบุ ืนนี้ยัอียาวนาน...
เาทรุลนั่บนเียอีหน และยื่นวเหล้าให้ับเธอพร้อมับเอ่ยบอแมสั่
“ื่มสิ ะไ้ผ่อนลาย”
“แ่ว่า...ุประพัทธ์บอว่าท่านไม่อบสาวี้เมา”
“หึๆ ถ้าสาวี้เมานนั้น หายลัวัน และ...เราะมีวามสุ้วยัน เธอ็วระเมานะสาวน้อยอัน” เาเรียเธอว่าแบบนั้น ทำให้ิราอรแ้มแ่ำ เธอรู้สึเหมือนลับเป็นสาวน้อยริๆ เพราะำพูอเา เธอมอวเหล้าอย่าลัเล และสิล็ระเหล้าเ้าปา อมมันไว้่อนะึเธอเ้าไปและประบปาลมา ป้อนเหล้าร้อนแรผ่านปาเา เ้าสู่ปาอเธอ
เธอลืนลไปพร้อมๆ ับูบอเา รสาิอเหล้าร้อนไปถึท้อ และรสาิอูบหวามนั่น่อาเหล้า็ร้อนไหลไปถึบริเวบาส่วนอาย...
“อา...” ิราอรอุทานเบาๆ เมื่อเาถอนูบ เาปรือามอเธอแล้วยิ้มนิๆ รอยยิ้มอเาระุ้นวามปรารถนาอเธอ...ึ้นมาไ้อย่าเหลือเื่อ
“อีนิไหม? สาวน้อยอัน”
“่ะ” อบรับเาไปอย่าละเมอ
และเธอ็ถูเาูบพร้อมๆ ับป้อนเหล้ามาอีรั้
ความคิดเห็น