SF EXO [HunHan ChanBaek KrisLay ChenMin TaoHo KaiDo] Rewrite

ลำดับตอนที่ #9 : SF : EXO KRISLAY 100%

EP9

เขาบอกว่ารักนั้นเป็นสิ่งที่สวยงาม 

และผมได้ฟังแล้วผมคิดว่ามันคือ......เรื่องจริงนะคัรบ

 
 

     วันเสาร์เป็นวันที่ผมชอบมากที่สุดในโลก ตั้งแต่ที่ผมเริ่มมีหนูชิงเข้ามาในชีวิต นั้นเป็นเพราะตอนนี้ถึงแม้ว่าตัวผมจะตื่นนอนตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่คิดที่จะลุกเดินไปไหนยังคงเอาแต่คอยก่อกวนร่างเล็กที่กำลังหลับไหลอยู่กับการนอน โดยการปล้ำจูบให้อีกคนได้ตื่นนอน ถ้าหากยังไม่ตื่นตอนนี้ล่ะก็คงได้มีอะไรที่มันเกินเลยมากไปกว่านี้แน่ เพราะตอนนี้ถึงเราสองคนตัดสินใจที่จะมั่นกันแล้วแต่เรื่องแบบนี้มันก็ต้องยินยอมกันทั้งสองฝ่าย หรือถ้าร่างเล็กที่เขากำลังประทุษร้ายอยู่ตอนนี้เผลอคล้อยตามล่ะก็ ฮึฮึ!บอกเลย คริส อู๋ คนนี้ไม่มีทางที่จะปล่อยโอกาสนั้นให้หลุดมือไปได้แน่นอน

“อืม!...........” ร่างเล็กที่เพิ่งจะเริ่มรู้สึกตัว ก็มองหน้าร่างสูงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นว่าที่คู่หมั้น

“เดี๋ยวนี้หัดตื่นสายนะเรา” ผมถามคนน้องที่กำลังมองหน้าอยู่ แต่คำตอบของร่างเล็กนั้นก็ทำเอาผมมันเขี้ยว อยากที่จะฟัดตรงริมฝีปากนั่นเอาจนให้พูดไม่ได้ไปเลย

“หนูชิงไม่ได้ตื่นสาย แต่เฮียคริสตื่นเช้าเองต่างหาก” ร่างเล็กเองก็ตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้

“โอเคครับ แล้วจะไปอาบน้ำได้หรือยังครับ”

“เฮียก็ไปอาบก่อนสิ หนูชิงยังง่วงอยู่เลย”

“ไม่เอา นี้เฮียอุตส่าห์รอหนูชิงตื่นเพื่อที่จะได้ไปอาบพร้อมกันเลยนะเนี่ย” ผมพูดพร้อมกับหลิ่วตามองร่างเล็กว่าจะตอบกลับเขามาว่าอย่างไร

“บ้า!! ไปเลยนะรีบไปอาบก่อนหนูชิงเลย”

“แน่ใจเหรอครับว่าไม่อยากอาบพร้อมกันจริงๆ” ผมถามซ้ำ

“เฮียคริส!!!” ร่างเล็กเรียกชื่อคนพี่ด้วยความเขินอายก่อนที่จะยกผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าตัวเองเพื่อไม่ให้ร่างสูงได้เห็น

 หลังจากที่ทั้งสองทำกิจวัตรส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย คริสก็พาคนน้องออกมาเดินเล่นที่ห้างใกล้ๆกับหอพัก ก่อนที่ทั้งสองจะมาหยุดอยู่ที่เกมเซ็นเตอร์

“เฮียหนูชิงอยากเล่น”

“เล่นเกมเหรอ”  ร่างบางก็พยักหน้า พร้อมกับส่งสายตาออดอ้อนไปให้

“งั้นต้องมีข้อแม้” ขึ้นชื่อว่าคริสแล้ว พวกคุณคงยังจะไม่รู้เกี่ยวกับนิสัยอีกข้อของผม ซึ่งข้อนี้คนที่จะรู้ว่าเขามีนิสัยนี้คนนั้นก็ต้องเจอด้วยตัวเองจึงจะรู้ และดูเหมือนว่าร่างเล็กตรงหน้านั้น เป็นคนที่เขาเลือกที่จะแสดงนิสัยในส่วนนี้ออกไป

“ไม่เอาข้อแม้อะไรทั้งนั้นแหละ หนูชิงจะเล่นอ่ะ” ร่างเล็กเริ่มที่จะงอแง

“งั้นไม่เล่น”

“ฮือ!! ก็ได้ แล้วข้อแม้อะไรอ่ะ” พูดด้วยเสียงที่งอแงเต็มที่

“ถ้าใครแพ้เกม คนนั้นต้องทำตามคำสั่งทุกอย่าง” ร่างสูงพูดด้วยความเจ้าเล่ห์ และเกมส์ที่หนูชิงเลือกเล่นนั้นก็คือ เกมส์ชู้ตบาส

“ภายในเวลาที่กำหนด ถ้าใครได้คะแนนเยอะกว่าชนะ” ร่างสูงเอ่ยถึงกติกา

“ได้ เฮียคริสอย่าแพ้หนูชิงก็แล้วกัน”

“คำนี้เฮียมากกว่าที่จะต้องเป็นคนพูด” ทั้งสองหยอดเหรียญและเริ่มเล่นเกมอย่างไม่มีใครยอมใครและไม่ว่าใครที่เดินผ่านมาผ่านไปเป็นอันต้องเหลียวหลังกลับมาดูความดุเดือดเกินจริงของทั้งสอง โดยที่ผู้ชายร่างสูงต้องคอยหลบการประทุษร้ายจากร่างเล็ก ด้วยการผลักบ้าง แย้งลูกบาสไปจากร่างสูงบ้าง หรือแม้แต่วิธีไหนที่จะสามารถก่อกวนร่างสูงได้ แต่ร่างเล็กเองก็ยังคอยทำคะแนนไปด้วยเหมือนกัน

“หนูชิงอย่าขี้โกงดิ”

“หนูชิงเปล่านะ”

“ก็เห็นๆอยู่เนี่ย”

“เขาไม่ได้เรียกขี้โกง เขาเรียกว่าฉลาดในการเล่นต่างหาก” ทั้งสองที่กำลังถกเถียงกันอยู่โดยไม่มีใครยอมใคร แต่มือเรียวของทั้งสองก็ยังคงโยนลูกบาสให้เข้าห่วงเพื่อทำคะแนน

“ร้ายนักนะ”

“แบร่!!   ใกล้จะหมดเวลาแล้ว เฮียแพ้หนูชิงแน่”

“หนูชิงนั้นแหละที่ต้องแพ้เฮีย”

“นี่เฮียอย่าแย้งลูกบาสหนูชิงนะ”

“เขาเรียกฉลาดในการเล่นต่างหากล่ะหนูชิง”

และแล้วผลที่ได้ก็คือ

“เฮียคริสขี้โกง หนูชิงไม่ยอมทำตามหรอก”

“ไม่ได้นะ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ”

“แต่เฮียโกงอ่ะ”

“หนูชิงโกงก่อนไหมล่ะ”

“ก็…………….”

“พอเลย ไม่เอาแล้ว เราอย่าทะเลาะกันเรื่องแบบนี้เลยดีกว่า เฮียว่าเราไปดูหนังกันไหม”

“ก็ได้!! งั้นเรื่องที่แข่งเล่นเกมกันวันนี้ถือซะว่าหายกันแล้วกันนะครับ”

“เจ้าเล่ห์นะเราเนี่ย”

“คริคริ  หนูชิงว่าเราไปดูหนังกันเถอะ”

หลังจากที่ดูหนังเสร็จ คริสก็พาอี้ชิงเดินเข้าร้านนั้นออกร้านนี้นานนับหลายชั่วโมง ก่อนที่ร่างทั้งสองจะมาหยุดนั่งพักอยู่ที่ร้านไอศกรีม คงไม่ต้องบอกหรอกนะครับว่าใครที่อยากจะกิน แต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะตอนนี้ผมเริ่มเหนื่อยมากแล้ว

“หนูชิง เฮียไปเข้าห้องน้ำแปบนะ”

“ครับ” ร่างเล็กตอบ แต่ก็ไม่ได้มองหน้าอีกคนเพราะกำลังอร่อยอยู่กับไอศกรีมตรงหน้า ร่างสูงก็ลุกขึ้นเดินออกไป

 “ทำไมไปนานจัง ไม่ใช่ว่าคงตกท่อส้วมไปแล้วนะ” ร่างเล็กที่กำลังบ่นเพราะอีกคนออกไปเข้าห้องน้ำตั้งนานแล้วแต่ยังไม่กลับมาสักที

“แอบนินทาเฮียเหรอ” ร่างสูงที่เดินเข้ามาทันได้ยินประโยคนั้นพอดี

“หนูชิงป้าว!!! หนูชิงยังไม่ได้พูดอะไรเลย เฮียหูฝาดหรือเปล่า”

“โอเคครับไม่ได้พูดก็ไม่ได้พูด ว่าแต่ อิ่มหรือยังครับตอนนี้ก็เริ่มดึกแล้วนะเรากลับกันเลยไหม”

“กลับเลยก็ได้ครับ หนูชิงเริ่มเหนื่อยแล้วก็ง่วงด้วย”

“งั้นคือนี้เรานอนที่คอนโดเฮียเหมือนเดิมนะครับ”

“อ้าว แล้วทำไมเราไม่กลับไปนอนที่หอพักล่ะครับ ใกล้กว่าด้วย”

“เฮียคิดว่าที่หออาจจะทำอะไรไม่สะดวก…….”

“เฮีย!! อย่าแม้แต่จะคิดเลยนะ”

“เฮียล้อเล่นครับ”

“ก็แล้วไป”

“แต่ถ้าเกิดว่าเฮียอดใจไม่ไหว เฮียขอมัดจำไว้ก่อนก็ได้ครึ่งหนึ่งนะ” ส่งสายตาอ้อนกลับไปให้ร่างเล็กอย่างสุดความสามารถ

“แต่งเมื่อไร เรื่องนี้เราค่อยว่ากันอีกทีนะครับเฮีย คริคริ” ร่างเล็กเดินนำหน้าออกไปก่อนทันที จะว่าไปแล้วว่าที่ภรรยาในอนาคตผมเนี่ยก็แอบร้ายเหมือนกันนะครับเนี่ย มีรู้ทันด้วยว่าเราหมายถึงอะไร

“แต่งเมื่อไรเจอดีแน่จางอี้ชิง” และก็รีบเดินตามร่างเล็กออกไปเหมือนกัน

 หลังจากที่กลับมาถึงคอนโดของคริส ทั้งสองก็จัดการทำกิจวัตรส่วนตัว แต่กว่าที่จะเสร็จนั่นก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน เพราะหนูชิงไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเฮียคริสเนี่ย ก็เป็นคนที่เรียกได้ว่าหื่นมากๆคนหนึ่งเลย ไม่รู้ว่าหนูชิงจะรอดแบบนี้ไปอีกนานเท่าไร

  ไม่ได้นะหนูชิง เราต้องจำคำที่อาม่าเฟ่ยสอนสิ เกิดเป็นหญิงต้องรักนวลสงวนตัว?? เอะ แต่เราเป็นผู้ชายแล้วก็ไม่ได้รักนวลด้วยเรารักเฮียคริส งั้นก็เกิดเป็นหนูชิงต้องรักเฮียคริสและก็สงวนตัวนิดหน่อยก็พอ คริคริ

“ไม่ได้นะหนูชิง คิดอะไรอยู่เนี่ย” ร่างเล็กที่กำลังทะเลาะกับความคิดของตัวเอง

“หนูชิง” ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องนอนก่อนที่จะปิดประตู พร้อมกับเรียกชื่อคนรักที่กำลังนั่งอยู่ปลายเตียง

“…………” ร่างเล็กไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่มองคนที่เดินเข้ามาหาเท่านั้น วันนี้เฮียคริสแต่งตัวดูสบายมากๆ เพราะท่อนบนเป็นเพียงเสื้อกล้ามธรรมดา แต่ก็เผยให้เห็นกล้ามแขนเป็นมัดๆที่ชวนให้คนเห็นต้องหลงใหลใจสั่นอยู่ไม่น้อย ส่วนท่องล่างนั้นมีกางเกงวอร์มขายาวแบรนด์ดัง

“…………..” คริงที่เดินเข้ามาก็ไม่ได้พูดอะไรทำเพียงแค่เดินเข้ามาคุกเข่าตรงหน้าร่างเล็กเท่านั้น

“เฮียคริส จะทำอะไรครับ”

“แล้วหนูคิดว่าเฮียจะทำอะไรล่ะครับ” ร่างสูงตอบแฝงความใน

“ไม่นะเฮียคริส คือหนู…….หนูชิง…..”

 โป้ก!!!!

“โอ๊ย!!” มองหน้าอีกคนด้วยความงุนงง

“คิดไปถึงไหนแล้วเรา”

“ก็……….” ร่างสูงยกมือขึ้นมาห้ามว่าไม่ต้องพูดอะไรแล้ว เพียงแค่ฟังในสิ่งที่เขาจะพูดเท่านั้นพอ

“หนูชิงรู้ไหม รักครั้งแรกที่เฮียต้องผิดหวังเพราะเธอไปมีคนอื่นที่นอกจากเฮีย แต่อยู่มาวันหนึ่ง เฮียก็ได้เจอเด็กกะโปโลที่ไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าซุ่มซ่ามมากๆเลย ”

“นี่เฮียกำลังว่าหนูชิงเหรอ” หันหน้าหนีทำทีเป็นงอนเพื่อเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากคนพี่ คริสยิ้มแล้วจับใบหน้าเล็กนั่นให้หันกลับมาสบตากันเช่นเดิม

“ฟังเฮียก่อนสิ ที่บอกว่าเจอเด็กกะโปโลและซุ่มซ่ามน่ะ มันก็ยังมีเรื่องที่ดีกว่านั้นนะ เพราะเด็กคนนั้นน่ะ มาทำให้เฮียยิ้มได้อีกครั้ง และรอยยิ้มของเด็กคนนั้นมันก็ทำให้เฮียได้เปิดใจรับใครสักคนอีกครั้ง และคนที่เฮียยอมเปิดใจคนนั้นตอนนี้ก็อยู่ตรงหน้าเฮียแล้วนะ เฮียเลยอยากจะบอกกับเด็กคนนั้นว่า เฮียดีใจที่ได้เจอเขา ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจากเขา” ร่างเล็กที่กำลังฟังอีกคนพูดความในใจเกี่ยวกับตัวเองก็ยิ้มเขิน

 “หนูชิง เราไม่ต้องหมั้นกันได้ไหม” ร่างเล็กที่ได้ยินหุบยิ้มทันที แต่เปลี่ยนเป็นน้ำตาคลอแทนนี้ทั้งๆที่ยังไม่หมั้นกันเลยจะขอยกเลิกแล้วเหรอ

“เด็กดื้อ เฮียบอกแล้วใช่ไหมว่าให้ฟังให้จบก่อน” พร้อมกับยกมือหนาขึ้นมาปาดน้ำตาของร่างเล็กที่กำลังรินไหล

“ที่บอกว่าไม่ต้องหมั้นน่ะ เฮียหมายความว่าเฮียอยากแต่งเลยต่างหาก รู้ไหมทั้งอาป๊าอาม่าและก็ม๊าของพี่กำลังรอคำตอบจากหนูชิงอยู่นะ”

“เฮีย”

“เฮียรักชิงนะ และก็………..” ร่างสูงล่วงมือเอาสิ่งของบางอย่างที่แอบซ้อนไว้ออกมา เป็นกล่องของขวัญขนาดเล็ก ก่อนที่ร่างสูงจะยื่นมาให้ร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้า

“เปิดดูสิครับ”

ร่างเล็กเองก็เปิดออกดูอย่างว่าง่าย ก่อนที่จะเห็นสิ่งของที่อยู่ด้านใน มันเป็นเหมือนเครื่องลางห์อะไรบางอย่าง ที่ห้อยอยู่กับสร้อยคอขนาดเล็ก

“รู้ไหม สร้อยสองเส้นนี้สำคัญกับเฮียมากเลยนะ เส้นนี้เป็นของม๊าเฮียเอง” ร่างสูงหยิบสร้อยที่เป็นรูปยูนิคอนออกมา

“ส่วนเส้นนี้เป็นของป๊าเฮีย” คริสชี้ไปที่สร้อยรูปมังกร  

“สร้อยสองเส้นนี้จะแทนความรักของเราที่จะมีให้กันและกันตลาดกาล”

“เฮียคริส” ร่างเล็กที่ฟังคนพี่พูด ก็อดไม่ได้ที่น้ำตาแห่งความดีใจจะไหลรินออกมา

“ขอบคุณนะครับเฮีย ที่เฮียรักหนูชิง เหมือนอย่างที่หนูชิงรักเฮีย”

“เฮียก็เหมือนกันนะ ขอบคุณที่หนูชิงสอนให้เฮียได้รู้จักกับความรักอีกครั้ง ความรักที่หนูชิงมอบให้เฮียมันช่างเป็นความรักที่สวยงามและก็สดใสเหมือนกับหนูชิง” ร่างสูงสบตาร่างเล็กที่ตอนนี้ก็ยังคงเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความดีใจ

“หนูชิงก็เหมือนกันครับ”  ใบหน้าคมของร่างสูงค่อยๆโน้มเข้าหาคนน้องก่อนที่ริมฝีปากของทั้งสองจะประกบจูบกัน มันเป็นแค่จูบแบบปากแตะปากเท่านั้น ไม่ได้มีการลุกล่ำแต่อย่างใด แต่มันกลับเป็นจูบที่แสนหวาน และมีความหมายต่อพวกเขาทั้งสองคน ก่อนที่ร่างสูงจะผลักจูบออกและกดจมูกคมสันนั่นไปที่หน้าผากมนของร่างเล็กอีกครั้ง

“เฮียใส่สร้อยให้นะครับ” ร่างเล็กเองก็พยักหน้ารับ

“งั้นหนูชิงใส่ให้เฮียนะครับ”

“เอาล่ะดึกมากแล้ว หนูชิงนอนได้แล้วนะครับ”  ร่างสูงบอกกับคนน้องก่อนที่จะเดินไปปิดไฟห้อง แล้วเดินกลับเข้ามานอนด้วยกัน

 “เฮียคริส ฝันดีนะครับ”

“หนูชิงก็เหมือนกันนะครับ” ก่อนที่ทั้งสองจะเข้าไปสู่ห้วงนิทราที่เต็มไปด้วยรักพร้อมกัน

      ความรักนั้นมันเป็นสิ่งที่สวยงามเสมอ เมื่อเราเรียนรู้ที่จะยอมรับและเปิดใจ เพื่อรับเอาความรู้สึกนั้นเข้ามา ความรู้สึกที่เรียกว่า รัก  และสำหรับใครบางคน ความรักนั้นอาจจะทำร้ายพวกเขาให้ต้องเจ็บปวดและเสียน้ำตาให้กับมัน ผมอยากจะบอกกับพวกเขาเหล่านั้นว่า ให้เก็บเอาความรู้สึกนั้นมาเป็นบทเรียน เพื่อที่จะได้เรียนรู้กับความรักในครั้งใหม่ และผมยังเชื่ออีกด้วยว่า การที่เรายอมรับและเลือกที่จะเริ่มต้นอะไรใหม่ๆนั้นมันดีเสมอ  

คุณรู้ใช่ไหมครับว่า ท้องฟ้าหลังฝนตกนั้นมันงดงามเสมอ และความรักของผมกับหนูชิงตอนนี้ก็เหมือนกัน  ทั้งสวยงามและมีความหมาย

吴亦凡 ：“你是我的爱张艺兴。

หนูชิงคือความรักของเฮียนะ

ตอนนี้เราก็มาถึงโค้งสุดท้ายของคู่นี้กันแล้วนะคะ เย้ๆๆๆๆๆๆ ไรท์เตอร์ขอบคุณมากๆนะคะที่คอยคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้กัน  ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนิยายของไรท์ และสำหรับตัวไรท์เตอร์เองอาจจะแต่งนิยายยังไม่ดีเท่าไร แต่งแล้วอาจจะทำให้คนอ่านงงอยู่บ้าง ไรท์เตอร์ก็อยาจะให้ลีดเดอร์ติเตือนเราในเรื่องนี้ได้นะคะ ^_^

และอีกเรื่องที่สำคัญเลยก็คือเราจะเปิดตัวคู่ต่อไปในตอนหน้าจ้า และคู่ต่อไปของเรานั้นก็ยังคงความน่ารัก ความสดใสอยู่เสมอจ้า

ปล.ตอนหน้าก็จะจบแล้วจ้า

TB