ll FIC NCT ♡ Love Story ♡ MARKMIN ll

ลำดับตอนที่ #9 : [SF] ♡ Happy X'Mas & HNY ♡ - My Manito - 2/3

O W E N TM.


 

Date - 25/12/2016 –

♡ Happy X'Mas & HNY ♡

- My Manito –

 

25 Dec 2016

เสียงเพลงคริสต์มาสถูกเปิดดังไปทั่วทุกพื้นที่ อีกทั้งในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาอุปการณ์ตกแต่งสีเขียวแดงก็เริ่มปรากฎขึ้นตามบ้านเรือนพร้อมกับถุงเท้าสีสวยที่ถูกประดับไว้ตามความเชื่อของการขอของขวัญจากซานตาคลอส

 เด็กๆภายในหมู่บ้านต่างแต่งตัวเป็นซานต้าและซานตี้เพื่อต้อนรับเทศกาลก่อนจะร้องขอให้คุณพ่อคุณแม่พาออกมาดูไฟคริสต์มาสที่ประดับตกแต่งไว้อย่างสวยงามท่ามกลางหิมะสีขาวที่ยังคงโปรยปรายลงมาอย่างหนาวเย็น

แต่ทว่า… กลับเป็นช่วงเวลาที่หัวใจของทุกคนอบอุ่นเหลือเกิน : )

บ้านหลังใหญ่ที่มักถูกใช้เป็นจุดรวมตัวของทุกคนกำลังถูกตกแต่งไปด้วยต้นสนขนาดใหญ่ที่พันรอบด้วยไฟกระพริบและกล่องของขวัญใบจิ๋วเต็มต้นคริสต์มาส แฮชานและเจโน่กำลังปีนเก้าอี้เพื่อติดสายรุ้งและกระดิ่งสีทองบริเวณประตูบ้านโดยมีเหรินจวิ้นที่ช่วยส่งอุปกรณ์มาให้ในขณะที่เฉินเล่อและจีซองกำลังนั่งหัวเราะให้กับมุขตลกในรายการโทรทัศน์

แจฮยอนและแจมินผู้เป็นเจ้าของบ้านอาสาที่จะเป็นฝ่ายเตรียมของเพื่อจัดปาร์ตี้คริสต์มาสที่กำลังจะเกิดขึ้นในคืนนี้ โดยมีมาร์คที่ขอเข้ามาช่วยเป็นลูกมือในการเตรียมงาน ใบหน้าของทุกคนไม่สามารถซ่อนความสุขกับเทศกาลที่รอคอยมาแทบทั้งปีได้

“พี่แจฮยอน เค้าอยากกินมาร์ชเมโล่ด้วยยยยย” แจมินส่งเสียงอ้อนต่อคนเป็นพี่ในขณะที่แจฮยอนกำลังยกถาดของคุ้กกี้ไม้เท้าออกมาจากเตาอบ คุกกี้ที่ถูกเติมสีสันแดงสลับขาวในรูปร่างคล้ายกับไม้เท้าส่งกลิ่นหอมจนมาร์คเผลอเอื้อมมือไปหยิบมาโดยไม่ทันระวังกับความร้อนที่เพิ่งออกจากเตาอบ

“หื่ออออพี่มาร์คคคค” แจมินรีบเดินไปหยิบน้ำแข็งมาทาบลงไปที่มือของมาร์คในส่วนที่โดนความร้อนอย่างเป็นห่วงในทันที

“นี่แกล้งมาหยิบให้มือเจ็บเพื่อที่จะได้ให้แจมินทำแบบนี้ปะเนี่ย?” แจฮยอนถามออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่กลับหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นน้องชายของตนเป่าเบาๆที่มือของมาร์คราวกับเป็นลูกชาย

“ผมไม่ต้องใช้วิธีนี้น้องก็เป็นห่วงผมอยู่แล้วแหละพี่แจฮยอน” มาร์คเอ่ยออกมาอย่างมั่นอกมั่นใจก่อนจะยักคิ้วข้างเดียวให้กับแจฮยอนจนโดนคนเป็นพี่ทำท่ายกกำปั้นใส่

“พี่แจฮยอนอย่าใจร้ายกับพี่มาร์คซิ รู้ทั้งรู้ว่าเรารู้สึกยังไงต่อกันยังชอบมากันท่าอยู่ได้ ชิ!” ใบหน้าหวานของแจมินยู่ปากขึ้นอย่างขัดใจ แต่ถึงอย่างนั้นกลับดูน่ารักน่าชังในสายตาของมาร์ค ลีเสียเหลือเกิน

“ก็รู้…” แจฮยอนเว้นวรรคไปเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆยกถาดคุกกี้แอนด์ครีมเข้าเตาอบอีกครั้งพลางหันมาหาลูกพี่ลูกน้องของตนอย่างนา แจมินและน้องชายข้างบ้านอย่างมาร์ค ลีด้วยสายตาจริงจัง “ก็เพราะรู้ว่าความรู้สึกของเราสองคนมันเปลี่ยนไปมาสักพักใหญ่แล้ว แต่ก็แค่อยากรอเวลาให้ทุกอย่างมันชัดเจนมากกว่านี้ ให้มันชัดเจนมากพอที่พี่จะเชื่อใจมาร์คได้ว่าจะสามารถดูแลแจมินได้จริงๆ…” แจฮยอนว่าออกมาก่อนจะส่งยิ้มให้ “…ความรักที่มันเกิดขึ้นง่ายๆ ไม่ได้หมายความว่าความรู้สึกเหล่านั้นมันจะคงอยู่ตลอดไปหรอกนะ มาร์คกับแจมินเติบโตมาด้วยกันแทบทั้งชีวิต พี่ไม่อยากให้ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วจนเกินไปว่าความรู้สึกที่เราสองคนมีมันมาจากหัวใจหรือแค่หวั่นไหวเพราะความใกล้ชิดที่ต้องเจอกันทุกวันก็เท่านั้น” แจฮยอนเว้นวรรคไปอีกเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ “ เพราะฉะนั้นช่วยให้เวลากับความสัมพันธ์ครั้งนี้หน่อยเถอะ ให้เวลาได้ทดสอบมันสักพักว่าจะอดทนรอกับสิ่งที่รู้สึกได้ไหม เพราะถ้ารักที่มันเป็นของจริงไม่ว่าจะต้องรอไปอีกนานแสนนานแค่ไหน ความรู้สึกที่มีมันก็ไม่มีวันเปลี่ยน”

มาร์คและแจมินเงียบไปเล็กน้อยหลังจากประโยคเหล่านั้นจบลง แจฮยอนไม่เคยอธิบายถึงเหตุผลในส่วนนี้ให้น้องชายทั้งสองคนได้รู้ เขาเพียงแต่ทำข้อตกลงกับมาร์คไว้ตั้งแต่คริสต์มาสในปีที่แล้วว่าไม่ว่าจะรู้สึกอย่างไรกับแจมินก็ขอให้มาร์คช่วยรักษาระยะห่างไว้อย่างเหมาะสม สำหรับแจฮยอนแล้ว ไม่ว่าอย่างไรมาร์คและแจมินก็ยังเป็นน้องชายตัวเล็กๆในสายตาของเขาอยู่ดี

ทั้งหมดนี้ที่แจฮยอนทำ… เขาเพียงแค่อยากให้มาร์คและแจมินให้เวลากับช่วงวัยรุ่นที่หัวใจอาจจะเกิดความรู้สึกวูบไหวเหล่านี้ขึ้นมา อาจจะเป็นช่วงเวลาที่แสนทรมานสำหรับน้องชายทั้งสองที่ไม่สามารถแสดงความรักต่อกันได้อย่างเปิดเผย แต่การอดทนรอเพื่อให้ถึงเวลาที่เหมาะสมมาร์คและแจมินจะรับรู้ได้เองว่าความรักของพวกเขามีค่ามากที่สุด

“แล้ว…ที่พี่แจฮยอนบอกว่าถ้าความรู้สึกผมยังเหมือนเดิมจนถึงวันคริสต์มาสในปีนี้ จะตกลงให้ผม…คบกับน้องได้ล่ะครับ?” มาร์คทวนคำสัญญาเหล่านั้นเป็นเชิงคำถามต่อแจฮยอนอย่างนึกเกรงใจ

“แล้วยังรู้สึกเหมือนเดิมกับแจมินไหมล่ะ?” แจฮยอนใช้สายตามองคนที่เข้ามานั่งในพื้นที่หัวใจของน้องชายอย่างต้องการคำตอบ

มาร์คสบตากับแจมินก่อนจะตอบคำถามของแจฮยอนในทันที “พี่ก็รู้ว่าความรู้สึกผมไม่เคยเปลี่ยนและจะไม่มีวันเปลี่ยน วันที่ผมแน่ใจว่าสิ่งที่รู้สึกกับน้องคือความรักและตัดสินใจเข้าไปบอกกับพี่ นับตั้งแต่วันนั้นความรู้สึกที่ผมมีก็ยังเหมือนเดิม”

แจฮยอนเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะระบายรอยยิ้มออกมาบางๆ “แล้วจะให้ทำยังไงล่ะเนอะ ในเมื่อมาร์คหลงน้องพี่จนโงหัวไม่ขึ้นขนาดนี้น่ะ” ว่าจบก็หัวเราะออกมา

“เค้าก็หลงพี่มาร์คจนโงหัวไม่ขึ้นเหมือนกันน่ะแหละ” ประโยคของแจมินทำเอาแจฮยอนหัวเราะออกมาอย่างนึกเอ็นดูปนนึกหมันไส้เจ้าน้องชายข้างบ้านที่กำลังยิ้มแก้มแทบแตก

“ฝากดูแลแจมินด้วยนะมาร์ค” แจฮยอนเอ่ยออกมาสั้นๆแต่กลับทำให้มาร์คและแจมินยิ้มกว้างออกมาอย่างมีความสุข เพราะรู้ดีว่าพี่ชายคนโตยอมรับกับความสัมพันธ์ในครั้งนี้แล้ว

มาร์คจับมือของแจมินไว้ก่อนจะกระชับมือเรียวนั้นเบาๆ เพื่อแทนคำสัญญาว่าเขาจะรักและดูแลแจมินให้ดีที่สุด

*****

เสียงพูดคุยที่ดังออกมาจากห้องรับแขกสร้างบรรยากาศสนุกสนานได้เป็นอย่างดี ขนมที่ถูกจัดเตรียมโดยฝีมือแจฮยอนและแจมินรวมทั้งผู้ช่วยอย่างมาร์คถูกยกมาจัดวางไว้ที่โต๊ะ เหรินจวิ้นและจีซองช่วยกันยกเหยือกน้ำหวานสีสวยออกมาจากในครัวก่อนจะวางไว้ข้างๆเค้กคริสต์มาสก้อนโตที่คุณแม่ของมาร์คทำมาให้

“ทำไมของขวัญเฉลยมานิโต้พี่แจมินกล่องใหญ่จังอ่ะ?” จีซองเอ่ยถามในขณะที่เดินไปยังจุดวางกล่องของขวัญเฉลยมานิโต้จำนวนแปดกล่อง

“เบางี้ตุ๊กตาแหงเลย” เฉินเล่อที่เดินมายกกล่องของขวัญของแจมินเล่นอย่างถือวิสาสะก่อนจะเขย่าเบาๆจนถูกเจโน่ดุที่เผลอพูดทายของขวัญขึ้นมา

“แล้วนี่จะเฉลยกันตอนไหนอ่ะครับ?” เหรินจวิ้นถามก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาหลังจากช่วยจัดของเสร็จแล้ว

“ก็…กินๆดื่มๆไปเรื่อยๆแหละ ฟีลมาตอนไหนก็เฉลยตอนนั้น” เจโน่เดินมานั่งข้างๆเหรินจวิ้นก่อนที่ทุกคนจะเดินเข้ามานั่งที่โซฟาเพื่อพักเหนื่อยชั่วครู่

แจฮยอนเรียกให้บรรดาน้องชายไปตักอาหารที่คุณแม่ของทุกคนทำมาให้ แต่ที่ไม่ได้เข้าร่วมปาร์ตี้คริสต์มาสในคืนนี้เพราะอยากให้เด็กๆได้สนุกกันอย่างเต็มที่ ทางด้านพ่อแม่ของแจฮยอนและแจมินที่ต้องดูแลธุรกิจอยู่ที่ต่างประเทศก็วีดีโอคอลมาหาในวันพิเศษแบบนี้ด้วยเช่นกัน

“ข้อดีข้อเดียวของพี่คือทำอาหารกับขนมอร่อยนี่แหละ” แฮชานเอ่ยขึ้นหลังจากกัดคุ้กกี้ไม้เท้าเข้าไปหนึ่งคำก่อนจะทำท่ายกนิ้วโป้งเป็นสัญลักษณ์ของความยอดเยี่ยมให้แจฮยอน

“นี่ชมปะ?” แจฮยอนถามก่อนจะส่งสายตาราวกับเบื่อแฮชานเต็มที

“เอ้า! ชมดิพี่ ถามพวกนี้ดูก็ได้ว่าขนมที่พี่ทำอร่อยทุกอย่างแหละ” แฮชานว่าออกมาก่อนที่ทุกคนจะพยักหน้าเห็นด้วย

บรรยากาศภายในงานฉลองปาร์ตี้คริสต์มาสเป็นไปอย่างเรียบง่ายแต่กลับสนุกสนานในความรู้สึกของทุกคนเป็นอย่างมาก เรื่องราวตั้งแต่สมัยเด็กถูกรื้อฟื้นขึ้นมาพูดคุยอีกครั้งก่อนจะตามด้วยเสียงหัวเราะของทุกคน พวกเขาเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กและร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมามากมายจนเหมือนกับคนในครอบครัว

ใช้เวลาพูดคุยอยู่สักพักใหญ่แจฮยอนก็เรียกให้น้องชายทั้งเจ็ดคนเดินไปหยิบของขวัญที่เตรียมมาเฉลยมานิโต้ ตอนนี้ทุกคนจึงนั่งรวมตัวกันที่โซฟาและวางกล่องของขวัญไว้ที่โต๊ะรับแขกวินเทจสีน้ำตาลอ่อนตัวเดิมที่เคยเป็นที่วางกล่องจับฉลากรายชื่อเมื่อห้าวันก่อน

            “พร้อมยัง?” แจฮยอนถามก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อพบว่าสีหน้าของทุกคนซ่อนความตื่นเต้นไว้ไม่มิดเสียจนน่าขำ

            “เริ่มที่ใครอ่ะ เป็นน้องเล็กเหมือนตอนจับฉลากดีมะ?” เจโน่เสนอความคิดขึ้นมาแต่กลับถูกคนที่เป็นน้องเล็กโบกมือปฏิเสธทันที

            “ไม่เอา! ทำไมต้องเป็นผมทุกที เริ่มที่พี่แจฮยอนเลยรอบนี้” จีซองเอ่ยขึ้นมาด้วยท่าทีราวกับนึกโกรธพี่ๆในกลุ่มจนถูกฝ่ามือของเหล่าพี่ชายยื่นเข้ามายีผมเล่นอย่างนึกเอ็นดู

            “อ่ะๆๆ ไม่ต้องเถียงกัน เดี๋ยวเริ่มที่ผมนี่แหละ ละมานิโต้ของผมก็ค่อยๆเฉลยเป็นคนต่อไปละกัน” เหรินจวิ้นตัดบทขึ้นมาก่อนจะยกกล่องของขวัญมาวางที่หน้าตักของตน

            “อ่า… เรามาทำข้อตกลงกันก่อนดีกว่า ไม่ว่าของขวัญจะเป็นอะไรก็ต้องรับไว้และไม่โวยวายใส่กันนะ เราเล่นเกมส์นี้เพื่อความสนุกสนานอย่ายึดติดกับความมีค่าของสิ่งของจนเกินไปล่ะทุกคน” แจฮยอนเอ่ยขึ้นมาก่อนจะหันไปพยักหน้าให้กับเหรินจวิ้นเพื่อให้เตรียมเฉลยมานิโต้ของตัวเอง

            “ก็…ไม่รู้ว่าจะถูกใจไหมสำหรับของขวัญแต่ก็พยายามเลือกมาให้ที่สุดแล้วอ่ะ…” ทุกคนนิ่งเงียบรอฟังคำเฉลยอย่างตื่นเต้นก่อนจะพบว่าเหรินจวิ้นยื่นกล่องของขวัญไปที่…

            “เฉินเล่อ!!!” ทุกคนพูดขึ้นมาพร้อมกันเมื่อของขวัญถูกยื่นไปที่เฉินเล่อ

            “โอ้โห! ก็ว่า! ทำไมได้ขนมมากินบ่อยๆ คนใกล้ตัวนี่เอง” เฉินเล่อว่าก่อนจะกอดของขวัญไว้

            “ผิดคาดดดด! นี่กูมั่นใจมากว่าเหรินจวิ้นต้องจับฉลากมานิโต้ได้เป็นพี่แจฮยอน” แฮชานเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อ

            “พีค! มีคนใช้รสนิยมความชอบของเหรินจวิ้นเป็นเครื่องมือ” จบประโยคของเจโน่ก็ตามมาด้วยเสียงหัวเราะทันที

            เฉินเล่อที่ต้องเฉลยเป็นคนต่อไปค่อยๆยกกล่องของขวัญขึ้นก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างนึกสนุกและยื่นไปที่แจฮยอนอย่างไม่พูดคำใดออกมา แต่นั่นก็เป็นคำตอบที่ชัดเจนที่สุดแล้ว

            “โอ๊ยยยยยย! ร้ายยยยยย! แล้วตอนนั้นก็ทำเป็นเอาพวงกุญแจมูมินมาให้” แฮชานว่าก่อนจะผลักหน้าผากเฉินเล่อจนอีกคนแทบตกจากโซฟา

            “สกิลการหลอกลวงเด็กพวกนี้นี่แม่งน่ากลัวชิบ” แจฮยอนว่าก่อนจะส่ายหน้าเบาๆในขณะที่ค่อยๆรับของขวัญมาจากเฉินเล่อ “อ่า...ต่อไปก็พี่ซินะ…” แจฮยอนค่อยๆหยิบของขวัญรูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าขึ้นมาส่งให้…

            “พี่มาร์ค!!!” ทุกคนเอ่ยคำเฉลยมานิโต้ของแจฮยอนก่อนที่มาร์คจะยื่นมือไปรับไว้ด้วยท่าทางขอบคุณ

            “ไม่รู้ว่าจะชอบของที่เลือกให้ไหม?” แจฮยอนเอ่ยออกมาเบาๆก่อนจะลอบมองแจมินที่ยังคงนั่งอยู่ข้างๆกับมาร์ค “เพราะฉะนั้นจะยกน้องชายให้เป็นของขวัญอีกชิ้นก็แล้วกัน” ว่าจบก็ตามมาด้วยเสียงโห่แซวในทันที

            แจมินหันไปไล่ฟาดเจ้าเพื่อนตัวแสบที่ได้ทีล้อเลียนอย่างเปิดเผย พวกเขายังไม่ได้บอกใครถึงสถานะที่เปลี่ยนไป แต่ถึงอย่างนั้นมาร์คและแจมินก็รู้ดีว่าทุกคนรับรู้อยู่เต็มอกว่าคำว่าพี่น้องของมาร์คและแจมินได้หายไปตั้งแต่หนึ่งปีก่อนแล้ว

            “ต่อไปก็…อ่า…” มาร์คว่าออกมาก่อนจะเว้นวรรคไปเล็กน้อยพลางทอดสายตามองไปที่ร่างบางที่นั่งซบไหล่ของเขาอยู่ “อ่ะ…” กล่องของขวัญถูกยื่นไปพร้อมกับการ์ดที่วางอยู่บนกล่อง

            “ว้าววววว! ยู อาร์ มาย เดสทินี่ มากกกกก” แฮชานส่งเสียงแซวมาในทันที

            “อ่า…ขอบคุณนะพี่มาร์ค…ว่าแต่นี่การ์ดอะ---”

            “เดี๋ยวๆอย่าเพิ่งเปิดตรงนี้” มือหนาของเจ้าของการ์ดยื่นไปปิดการ์ดไว้ทันทีที่แจมินทำท่าจะเปิด “เดี๋ยวไว้ค่อยเปิดดูตอนเราอยู่ด้วยกันสองคนนะ”

            “ฮิ้วววววววววววว~” เสียงโห่แซวดังขึ้นจนใบหน้าหวานเริ่มร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย

            “เริ่มหมันไส้แล้วเว้ย ขอคืนได้ไหมเนี่ย?” แจฮยอนว่าก่อนจะเอื้อมมือไปดึงแจมินออกมาจากมาร์ค

            “ไม่ทันแล้วครับ” มาร์คเบี่ยงตัวหนีก่อนจะดึงร่างบางมากอดเสียแทบจะจมอก

            “อ่ะๆๆ รีบเฉลยต่อเถอะ” จีซองเอ่ยขึ้นหลังจากที่นั่งเงียบมานาน

            แจมินหยิบกล่องของขวัญขึ้นมาก่อนที่เจโน่จะทำท่าทางถอยหนีพร้อมกับบอกปฏิเสธ “ตุ๊กตาตามที่เฉินเล่อบอกจริงปะเนี่ย ไม่อยากได้นะ”

            “แล้วใครบอกว่าเราเป็นมานิโต้เจโน่เล่า!” ปากสวยเผลอคว่ำลงอย่างนึกขัดใจก่อนที่จะทันได้อธิบายคำใดออกมาของขวัญก็ถูกส่งไปที่เหรินจวิ้นเสียแล้ว

            “ช็อคอีกแล้วครับ ตัดแจมินออกไปกูนี่นึกไม่ออกละว่าคนที่เหลือจะให้มาการองแสนแบ๊วแบบนั้นกับกูได้” เจโน่ว่าออกมาเบาๆ

“อ่าๆ ให้เหรินจวิ้นละเฉินเล่อบอกตุ๊กตางี้ไม่ต้องเดาเลยว่าของที่อยู่ข้างในคืออะไร” แฮชานว่าออกมาอย่างรู้ทัน

            “เงียบบ้างก็ไม่มีใครว่าหรอกนะแฮช”

            “แหม…มีแฟนแล้วปากดีกว่าเดิมอีกนะมึงอ่ะ” แฮชานทำท่าจะตีแจมินแต่กลับถูกปัดออกด้วยมือของมาร์ค

            “มึงนี่ก็จะแกล้งอะไรน้องแจมนักหนา เดี๋ยวถ้าแจมมาฟ้องกูจะกระทืบมึงให้” มาร์คว่าออกมาจนเรียกเสียงหัวเราะเยาะเย้ยจากคนในอ้อมกอดของเขาทันที

            “รำคาญโว้ย!!!” แฮชานว่าอย่างหงุดหงิดก่อนจะยอมลดมือลง

            “อ้าว! เพิ่งสังเกตว่าเราเฉลยวนครบละ เหลือแค่ผม พี่เจโน่แล้วก็พี่แฮชอ่ะ” จีซองเอ่ยออกมาก่อนจะชี้ไปที่พี่ชายอีกสองคนที่ยังไม่ได้ทำการเฉลย

            “งั้นก็เริ่มที่มึงอ่ะจีซอง” แฮชานตอบกลับมาในทันที ซึ่งในครั้งนี้จีซองก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำการเฉลยใดๆเจโน่ก็แย้งขึ้นมาเสียก่อน

            “เฮ๊ย! นี่ถ้าจีซองเฉลยมานิโต้แล้วที่เหลือก็คือการเฉลยของมึงกับกูเลยนะไอแฮช” เจโน่หันไปบอกกับแฮชานในทันที “เพราะถ้ามึงเป็นมานิโต้ของจีซองงี้ กูก็จะกลายเป็นมานิโต้ของมึงในทันที เพราะถ้าไม่ใช่แปลว่ากูจับได้ตัวเองซึ่งกูรู้คำตอบว่ามันไม่ใช่”

            “เออว่ะ”

            “เชี่ยยยย! นี่หนึ่งในสองคนมึงให้มาการองมินเนี่ยนกับกูเหรอ?” เจโน่ว่าก่อนจะทำท่าขยับตัวหนีจากทั้งสองคนอย่างหวาดกลัว

            “นี่ก็ปัญญาอ่อนไม่รู้เวลา” เหรินจวิ้นว่าออกมาก่อนจะโดนเจโน่ผลักหน้าผากเข้าอีกคน

            “เออ…งั้นผมจะเฉลยแล้วนะ” จีซองยื่นของขวัญไปที่แฮชานอย่างรวดเร็วจนเรียกเสียงโวยวายของเจโน่ได้ในทันที

            “เชี่ยแฮชชชชชช! ไอเชี่ยยยยยย! มึงแม่งงงงงงง! มึงเป็นมานิโต้กูเหรอ ไอเวรเอ๊ย!!!”

            ทันทีที่เจโน่โวยวายออกมาทุกคนก็หัวเราะกันเสียจนหายใจไม่ทัน รวมทั้งแฮชานที่ตบตามานิโต้ของเขาได้อย่างสนิทใจ

            “เดี๋ยวๆ กูขำ” แฮชานว่าในขณะที่มือกุมท้องที่เริ่มปวดจากการหัวเราะอย่างหนักหน่วง

            “เนียนชิบหายเลย ชอบๆ” มาร์คว่าขึ้นมาก่อนจะหัวเราะอีกครั้ง “ตอนนั้นมึงทำยังไงอ่ะ ทั้งที่กูกับแจมก็อยู่ตรงนั้นแต่ทำไมไม่เห็นมีอะไรที่น่าสงสัยเลย”

            “ก็ผมอาศัยตอนเก็บของเข้ากระเป๋าตอนอยู่ในห้องเรียนอ่ะ ก็แอบๆโยนเข้าไป จริงๆไอเรื่องหล่นออกมาตอนนั้นไม่ได้อยู่ในแผนเลย ส่วนโน้ตก็ไปขอให้เพื่อนผู้หญิงลายมือน่ารักๆเขียนให้อ่ะ” ว่าจบก็หัวเราะลั่นออกมา

            “แล้วก็ยังมาทำให้เจโน่สงสัยเรา บ้าบอจริงๆ” ถึงจะว่าแบบนั้นแต่เสียงหัวเราะทุ้มหวานก็ดังออกมาจากปากของแจมิน

            “อ่ะ คราวนี้ก็ไม่ต้องเฉลยอะไรต่อละ มานิโต้ของเจโน่เป็นจีซองซินะ” แจฮยอนตัดบทขึ้นมาก่อนที่เจโน่จะยื่นของขวัญให้กับน้องเล็กสุดภายในกลุ่มท่ามกลางเสียงหัวเราะที่ยังคงไม่จางหายไป

ทุกคนค่อยๆแกะของขวัญที่ได้มาจากมานิโต้ของตนอย่างตื่นเต้น เฉินเล่อได้รับเสื้อสเวตเตอร์สีครีมมาจากเหรินจวิ้น ในขณะที่เหรินจวิ้นได้รับตุ๊กตามูมินตัวใหญ่จากแจมินตามที่คาดเดาไว้ และแจมินที่ได้รับผ้าพันคอสีชมพูสวยที่มาร์คบอกว่าเขาใช้ฝีมือของตนถักให้อย่างตั้งใจ ส่วนมาร์คก็ได้รับหนังสือจากแจฮยอนที่เป็นฮาวทูเกี่ยวกับการเป็นนักเขียนตามความฝันของเจ้าตัว และแจฮยอนที่ได้รับขนมกล่องใหญ่จากเฉินเล่อ สำหรับของขวัญที่แฮชานได้รับมานั้นแม้แจฮยอนจะเตือนไว้ว่าให้เต็มใจรับไว้แต่เมื่อแกะออกมาเขาก็โวยวายคอแทบแตกเมื่อพบว่ามันเป็นหนังสือคัดลายมืออักษรภาษาเกาหลีเวอร์ชั่นอัพเกรดจากเด็กอนุบาลเป็นประถมต้นพร้อมกับหนังสือเรียนประวัติศาสตร์เกาหลีอีกหนึ่งเล่ม ส่วนเจโน่ก็ได้รับแผ่นหนังที่ทำเอาเจฮยอนแทบจะเอาไปหักทิ้งเสียตอนนั้นเมื่อพบว่ามันคือหนัง Adult Video หรือหนังโป๊นั่นเอง แต่เจโน่ก็บอกว่าเขาพอใจกับของขวัญที่ได้รับมามากๆ และสุดท้ายที่น้องเล็กสุดอย่างจีซองที่ได้รับชุดอุปกรณ์การเรียนลายลูกเจี๊ยบแบบครบเซ็ตแต่กลับไม่ทำให้จีซองดูยินดีมากนักจนแฮชานถึงกับหัวเราะชอบใจ

มาร์คเดินเข้าไปขออนุญาตแจฮยอนเพื่อพาแจมินออกไปเดินเล่นรอบๆหมู่บ้านสำหรับการเดินดูไฟคริสต์มาสที่ตกแต่งไว้อย่างสวยงามในค่ำคืนพิเศษเช่นนี้ ทั้งคู่ค่อยๆแยกตัวออกไปเงียบๆก่อนที่มาร์คจะค่อยๆกระชับมือเรียวของคนเป็นน้องให้แน่นขึ้นเมื่อพบว่าอากาศหนาวเย็นกำลังทำให้มือที่ถูกป้องกันด้วยถุงมือสีพีชนี้สั่น

“น้องแจมโอเคไหม เดินไหวหรือเปล่า?” มาร์คเอ่ยถามเสียงสั่นในขณะที่ลมหนาวพัดมาเบาๆ

“อื้อ แค่มีพี่มาร์คอยู่ด้วย น้องแจมก็สู้ตาย!” ว่าจบก็ชูสองนิ้วก่อนจะส่งรอยยิ้มน่ารักออกมา

มาร์คยกยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดูก่อนจะจูงมืออีกคนให้เดินไปด้วยกันท่ามกลางหิมะที่ยังคงโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย เวลานี้ค่อนข้างเงียบลงแล้วเมื่อเด็กๆภายในหมู่บ้านต้องกลับไปเข้านอนในเวลาที่เหมาะสม

บริเวณจตุรัสศูนย์กลางของหมู่บ้านเต็มไปด้วยคู่รักวัยรุ่นและวัยทำงานบางส่วนที่เลือกใช้เวลาในวันคริสต์มาสแบบเรียบง่ายมากกว่าการออกไปตามแหล่งท่องเที่ยวที่ผู้คนมักจะพลุกพล่านในวันพิเศษเช่นนี้

“วันนี้วันคริสต์มาสแล้ว น้องแจมได้ขอพรไปบ้างยังครับ?” มาร์คและแจมินหยุดยืนอยู่ที่แท่นน้ำพุที่รอบๆถูกตกแต่งด้วยสีสันที่แสดงถึงวันคริสต์มาสอย่างสวยงาม

“ยังเลยยยย รอมาขอพร้อมๆกับพี่มาร์คนี่แหละ”

มาร์คยกมือกอบกุมใบหน้าหวานตรงหน้าอย่างรักใคร่เมื่อถูกส่งรอยยิ้มกว้างมาให้ก่อนที่เขาจะประทับจูบลงไปเบาๆโดยไร้ซึ่งการรุกล้ำใดๆ มีเพียงความรู้สึกที่ถูกถ่ายทอดไปว่าเขารู้สึกขอบคุณที่ในวันนี้แจมินได้มายืนอยู่ข้างเขาอย่างเปิดเผยแล้ว

การรอคอยของเขาทำให้สามารถพิสูจน์หัวใจได้ว่ามันยังคงมั่นคงและจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

“ขอบคุณนะครับที่ยังมั่นคงกับน้องแจมมาตลอด” แจมินเอ่ยออกมาหลังจากมาร์คถอนริมฝีปากออกไปแล้ว

“ขอบคุณน้องแจมเหมือนกันนะที่เปิดรับพี่เข้าไปไว้ในหัวใจ”

“อื้อ…นี่ก็เริ่มดึกแล้วอ่ะเรามาขอพรกับคุณซานต้ากันเถอะ”

“แล้วน้องแจมอยากขอว่าอะไรล่ะครับ?” มาร์คว่าพลางส่งยิ้มอบอุ่นให้

“ก็…ขอให้พี่มาร์ครักน้องแจมตลอดไปหล่ะมั้ง”

“เรื่องนี้ไม่เห็นต้องถึงซานตาคลอสเลย บอกซานต้ามาร์คก็ได้”

“ฮื่อ…ซานต้ามาร์คโกหกหรือเปล่าเอ่ย?” ว่าจบก็ส่งรอยยิ้มน่ารักให้ในขณะที่มาร์คเปิดเสื้อโค้ทออกก่อนจะโอบกอดร่างของแจมินเข้ามาในเสื้อตัวเดียวกันจนใบหน้าหวานแนบลงที่ไหล่หนา

“เรื่องอื่นไม่รู้นะ” มาร์คว่าก่อนจะกระชับมือที่กอดประคองอยู่ที่แผ่นหลังบางให้แนบชิดมากยิ่งขึ้น “แต่เรื่องที่พี่มาร์คจะรักน้องแจมตลอดไปน่ะเรื่องจริง”

“น่ารัก ♡”

“พี่มาร์ครักน้องแจมนะครับ”

“น้องแจมก็รักพี่มาร์คมากที่สุดในโลกเลย” ว่าจบฝังใบหน้าลงที่ไหล่ของมาร์คอย่างออดอ้อนจนคนเป็นพี่หัวเราะออกมาอย่างนึกเอ็นดูพลางกอดอีกคนให้แน่นขึ้นราวกับคำสัญญาของคำว่ารักที่เกิดขึ้นในคืนพิเศษเช่นนี้

♡♡♡♡♡

Writer Talk : เมอร์รี่คริสต์มาสค่ะมาร์คมินชิปเปอร์ทุกคน >< ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ มีความสุขในทุกๆวันเลย  ผ่านไปแล้วสำหรับการเฉลยมานิโต้ แน่นอนว่าไรท์จับคู่มานิโต้ไว้ตั้งแต่ก่อนลงตอนแรกแล้ว มีใครที่แอบทายไว้แล้วถูกบ้างไหมคะ? 555555 ตอนต่อไปเป็นตอนสุดท้ายแล้วนะคะ จะเน้นไปที่ความสัมพันธ์ของมาร์คและแจมินเนาะ สำหรับวันนี้บ๊ายบายค่า ~

เอ็นจอย รีดดิ้งนะคะรีดเดอร์ที่น่ารัก ขอบคุณสำหรับทุกยอดวิวและคอมเม้นต์ค่า เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดเลย เลิ้บ ♡

 

 ♡ Merry Christmas ♡


 

#LoveStoryMM0213