คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 2 พรากเพื่อเจอ 2/6
พาวเวอร์สตีม คลีนนิ่งเซอร์วิส (PowerSteam
Cleaning Service) คือชื่อศูนย์บริการดูแลรถยนต์แบบครบวงจรที่ปัจจุบันมีสาขาแตกย่อยออกไปยังจังหวัดใหญ่
ๆ
ในทุกภูมิภาคของประเทศไทยถึงยี่สิบสองสาขาและมีแนวโน้มว่าจะเพิ่มขึ้นอีกสามสาขาภายในระยะเวลาสองปีนี้
สิ่งที่ทำให้พาวเวอร์สตีมแตกต่างจากที่อื่นคือการล้างทำความสะอาดรถยนต์ด้วยเทคโนโลยีระบบแรงดันไอน้ำและความร้อนอันเป็นนวัตกรรมระดับโลก
ซึ่งนวัตกรรมนี้ได้แจ้งเกิดในไทยเมื่อแปดปีก่อนโดยหนุ่มเลือดใหม่ไฟแรงที่ตอนนี้กลายเป็นบุคคลน่าจับตามองจากสื่อหลายแขนง
ไม่ว่าจะในด้านธุรกิจหรือแม้กระทั่งเรื่องส่วนตัว
“คุณบอมเป็นอะไรน่ะพี่เดือน” ปานฤทัยป้องปากกระซิบกระซาบถามรุ่นพี่ทันทีหลังเจ้านายปิดประตูห้องทำงานเสียงดังจนพนักงานหลายคนสะดุ้งไปตาม
ๆ กัน
“พี่จะไปรู้หรือ
วันนี้พี่ก็เพิ่งเจอคุณบอมพร้อมเธอนี่แหละ” ดุจเดือน
เลขานุการวัยสี่สิบโน้มตัวบอกข้างหูผู้ช่วย
“อย่างกับพายุจะลง
ปิ่นว่าคุณบอมคงกินยาผิดขวดหรือกินยาไม่เขย่าขวดแน่ ๆ เลยค่ะ”
“คุณเดือน คุณปิ่น !”
น้ำเสียงทรงอำนาจดังขึ้นทำเอาทั้งเลขานุการและผู้ช่วยเลขานุการเด้งตัวนั่งหลังตรงราวกับติดสปริง
คุณบอมนะคุณบอม อยู่ ๆ ก็เปิดประตูออกมา
“ค่ะคุณบอม / ขะ...ขาคุณบอม”
สองสาวร้องขึ้นพร้อมกัน
“เลื่อนนัดวันนี้ให้ผมทั้งหมด
ส่วนเอกสารที่จะให้ผมเซ็นก็รีบเอาเข้ามาภายในครึ่งชั่วโมง อ้อ
วันนี้ผมไม่รับแขกนะ”
“ค่ะคุณบอม”
ดุจเดือนรับคำอย่างเสียไม่ได้
แต่เมื่อนึกอะไรออกและเจ้านายกำลังจะกลับเข้าไปในห้องอีกครั้งเธอจึงกลั้นใจถาม
“เอ่อ แล้วจะให้เดือนเลื่อนนัดของวันนี้ไปเป็นวันไหนดีคะ”
ชายหนุ่มหันกลับมามองแล้วถอนหายใจหนัก ๆ
ก่อนบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย หากก็ทำให้คนฟังขนลุกได้ไม่ยาก
“คุณเป็นเลขา ฯ ผมมานานพอ ๆ
กับอายุพาวเวอร์สตีม
และผมก็คิดว่าประสบการณ์คุณมีมากพอที่จะพิจารณาได้เองว่าจะจัดตารางงานของผมให้ลงตัวได้ยังไง
ถ้าผมคิดจะจัดตารางหรือติดต่อลูกค้าเองตั้งแต่ต้น ผมก็คงไม่ทาบทามคุณมาเป็นเลขา ฯ
และตำแหน่งเลขา ฯ ก็คงไม่จำเป็นอีกต่อไป”
“อูยยยย คะ...ค่ะ
ดะ...เดือนจะจัดการให้ค่ะ เดี๋ยวนี้เลยค่ะ” เธอยังไม่อยากตกงานตอนนี้
ถ้าหากไม่นับอารมณ์ฉุนขาดของเจ้านายที่นาน ๆ ทีจะมีให้เห็น ก็นับว่าคุณบอมเป็นเจ้านายที่น่าร่วมงานที่สุดตั้งแต่เธอเริ่มทำงานมา
ไหนจะเงินเดือนซึ่งสูงกว่าเพดานเลขานุการทั่วไป แล้วยังเบี้ยเลี้ยงกับเงินโบนัสทุก
ๆ หกเดือนนั่นอีกเล่า
ประตูห้องถูกเจ้าของปิดปังใหญ่
ดุจเดือนหันไปทางผู้ช่วยก็เห็นว่าปานฤทัยนั่งตัวแข็งเป็นแท่งหินแกรนิต
แถมหน้ายังซีดเป็นไก่ต้ม
“เป็นไงล่ะปิ่น ยุ่งเรื่องเจ้านายมากนัก
เกือบพากันกินแกลบแล้วไหมล่ะ พี่ยังมีพ่อมีแม่ มีลูกอีกสองให้ต้องเลี้ยงนะ”
หญิงสาวเริ่มโทษปี่โทษกลองแล้วส่งแฟ้มสีดำให้ผู้ช่วย อายุอย่างเธอหางานทำยากแน่ ๆ
หากพ้นจากธตรัฐไป คราวนี้ละ แม้แต่เงินจะซื้อแกลบก็คงไม่มี
“เธอเอาเอกสารไปให้คุณบอมหน่อยไป พี่จะโทรไปเลื่อนนัดให้คุณบอม”
“อ้าวพี่เดือน
ทำไมผลักปิ่นเข้าหาพายุทอร์นาโดอย่างนี้ล่ะคะ ไม่เอาอะ” ปานฤทัยส่ายหน้ารัว
“เอ๊ะ ! พี่เป็นหัวหน้างานของเธอนะ”
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น
ธตรัฐพูดสั้น ๆ เพียง ‘เชิญ’ ประตูก็ถูกผลักเข้ามาพร้อมกับร่างของผู้ช่วยเลขานุการที่กล้า
ๆ กลัว ๆ
“เอ่อ
นี่เป็นเอกสารที่คุณบอมต้องเซ็นค่ะ” ปานฤทัยว่าพลางวางแฟ้มลงบนโต๊ะเจ้านาย
ชายหนุ่มเลื่อนแฟ้มมาเปิดดู
แต่เมื่อเห็นว่าผู้ช่วยเลขานุการยังปักหลักไม่ไปไหนเขาจึงเงยหน้าขึ้นบอก
“ผมเซ็นเสร็จแล้วจะเรียกให้เข้ามาเอาเอง
หรือคุณจะยืนขาสั่นรอจนผมเซ็นปึกนี้หมดล่ะคุณปิ่น”
“ค่ะ ๆๆ ปิ่นออกไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”
ปานฤทัยรีบออกจากห้องชนิดที่ขาสองข้างแทบพันกันเป็นเลขแปด
ก็เจ้านายน่ากลัวเสียขนาดนี้ ใครจะกล้าอยู่ต่อกันเล่า
เจ้าของห้องทิ้งหลังพิงกับพนักเก้าอี้อย่างคนหมดแรง
เมื่อคืนเขานอนคอนโดมิเนียมแทนที่จะกลับไปนอนบ้าน
โดยอ้างกับแม่ว่าดื่มไวน์ในงานแต่งไปหลายแก้วจนรู้สึกมึน ๆ
แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าแม่คงไม่เชื่อเท่าไรนัก ท่านรู้ดีว่าเขาคอทองแดงและไม่เคยดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มากเกินหนึ่งแก้วหากต้องขับรถเอง
แต่ก็นึกขอบคุณท่านที่ไม่ซักไซ้ต่อ...แม่เข้าใจเขาที่สุด
จนถึงตอนนี้สมุดบันทึกเล่มนั้นก็ยังอยู่ในรถ
แต่เปลี่ยนจากบนเบาะที่นั่งข้างคนขับมาเป็นลิ้นชักหน้ารถแทน
อย่างน้อยก็ไม่ต้องอยู่ในตำแหน่งตำตาตำใจ
ไม่รู้ทำไมถึงไม่กล้าทิ้งมันลงถังขยะทั้งที่คิดจะทิ้งตั้งหลายครั้งหลายคราว
ความคิดเห็น