ลำดับตอนที่ #9
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอน ดาวมรณะขอบกาแล็กซี่
ริส์ศัรา 2252 ยานลินน์ สแวร์โมะ เเอาท์แลน์ อบาแล็ีทา้าเผือ
................ "พ่อ.... เราะไปไหนันะ" ยูรินะถามยูริในห้อรวาร์อยานลินน์ ึ่รอบหน้า่าอยานมันรายล้อม้วยหมู่าวที่ถูึยืนับล้านเส้น ยานพวเาวิ่เร็วเหนือแสไลออไปาทา้าเผือ รไปยัาแล็ีเล็ๆ ที่ห่าออไปหลายแสนล้านปี พวเาะเป็นยัไนะ?
ท่ามลาอาารนาให่ในโลำลออยานลินน์ ผู้นมามาย่าเินไปมาเ็มท้อถนน เหนือฟาฟ้า็ยัเป็นเมือที่ลับหัวทิ่มลมา ทุๆ่วเ็มไป้วยลิฟ์วามเร็วสูที่ะเลื่อนย้ายผู้นไปมาระหว่าเมือเหนือับเมือล่า ึ่เมือล่าะเป็นฝ่ายเษรรรม และเมือเหนือเป็นอุสาหรรม พวเา่าใ้ีวิเหมือนับผู้นทั่วไปบนโล เพียแ่พวเาไม่อยู่บนโลอีแล้ว
"แมเนแลน์ าแล็ีที่อ้าว้า..." ยูริอบพลาูมอแผนที่าวนาให่บนอโฮโลแรมยานยัษ์ลำนี้ แล้วพวเามาแ่ยานลำเียวหรอ... เปล่าหรอ พวเามาันหลายลำ แม้บาส่วนะยัอยู่ที่ทา้าเผือ็าม
ไม่นานนั อาเนานะ็ลายานนส่ภายใน "ไอาเน..." เสียอายราหันมาถามายหนุ่มมาเ้ม ่อนะพู่อว่า "ันฝาเธอูแลาิอเรา อนนี้เป็นไล่ะ เราูไม่มีที่ไปใ่มะ .... พวเาะทนอยู่ในนี้ไ้นานแ่ไหน ประาร็มีแ่ะเพิ่ม ถ้ามีโรระบาเราะทำยัไัน เยิบ้ามั้ย"
"เอ่อรับ.... " อาเนานะไ้แ่ผหัวฟัยูริบ่นพึมพำอย่ามีเหุผล พลาหันหัวไปมอยูรินะที่นั่หวีผมเยเมยอยู่หน้าอนโลนาให่ "เธอนี่ื้อริ ..... ไม่ใ่ันหรอนะ" อาเนานะบ่นในใ แ่ระนั้นยูรินะลับไ้ยินะั้น "พ่อ หนูอัวเาหน่อย!"
"ไ้สิ" ยูริอบ ่อนที่เธอะลาเามา่อว่า้วยวามโรธพร้อมเอามือัอเสื้อเานัวลอยว่า "เธอนึอะไรอยู่ บอมา......"
"ันเปล่านะ......!" อาเนานะส่ายหน้าพลามอาอเธออย่าวหวาลัว "ันรู้นะว่านายพูอะไร อย่าให้มีราวหน้า ัน่านายแน่!"
"รับๆๆ!" อาเนะนะพยัหน้า ่อนที่เธอะปล่อยมือาอเสื้อเา "นายไปรวห้อา้าเบส้าล่าที เป็นไบ้า อนนี้เรามาไลเท่าไรแล้ว..." ยูรินะพูพลัหันไปมอแผนที่าวเพื่อะหาุแวะบรรุ๊าสำหรับปรับแรันภายในยานใหม่ ึ่นั่นเป็นาววสุอบอาแล็ีทา้าเผือแล้ว
ยานลินน์ และอยานุให่ เริ่มเปิแอร์เบระลอัวเหนือาวเราะห์วนั้น่อนที่ยานลินน์ ะยิท่ออาาศลไปยัั้นบรรยาาศเพื่อรวสอบนิแ๊สเบื้อล่าเพื่อวารราสถานีพลัานไว้พร้อมประูวาร์ปนายัษ์ที่ให่ว่าาวเราะห์วนั้นเสียอี
เวลาผ่านไป ารูทรัพยาร์เริ่มึ้น พวเาเร่สร้าประูวาร์ปึ้น และเริ่มบรรุแ๊สเาสู่ห้อแ๊สอยานลินน์ รวมถึยานลำอื่นๆ้วย แ่ระหว่านั้น บาสิ่็เริ่มเิึ้น นานส่วนหนึ่ำลัะุเาะสถานที่หนึ่บนาววนั้น....
[รี.....วิบ!]
"นั่นเสียอะไร" ไม่นานนั ผิวหนัพวเา็ปริแยาัน..... "่วย้วย... เราโนอะไรเ้าแล้ว เอื้อ!! แๆ.."
"เิอะไรึ้น้าล่านั่น" อาเนานะเริ่มแปลใับสัาวามเลื่อนไหวที่ส่มา พลาเร่วิ่เ้ามาูบนอโฮโลแรมอย่าใล้ิ "ท่านรับ สัาบ่ี้มาว่ามีสิ่มีีวิไม่ทราบนิปราึ้นมาอรับ..." เสียาผู้สัเาร์ไ้ัึ้น หลัาเามอออุรวับวามเลื่อนไหวแสแสสีส้มที่เินมาาลุ่มนอพวเาอย่ามา...
"มันือัวอะไร??" ยูริเินเ้ามาถามแบบๆ ่อนที่อาเนานะะสุ่ยานเล็เรียมพร้อม ่อนที่เาะใสุ่เราะอเาแล้ววิ่ึ้นยานวาาิออไปพร้อมยานไฟเนอร์อีหลายลำ พวเาิ่รไปยัเหมือุเาะที่ส่สัาึ้นมาเมื่อ 10 นาทีทีแล้ว เมื่อพวเามาถึ็พบับวามเียบ ่อนที่พวเาะอยานลบนที่โล่แ้แล้วพาันแยย้ายเินลมาูรอบๆ
.... เิอะไรึ้น..??. อื้อหือ นี่พวเาโนอะไรันเนี่ย? แผลนี้เรียบยัับโนามูไรฟันั้นหละ...โหย...!
ทหารที่ลมารวสอบสถานาร์่าพาันอึ้ทึ้ับเศษาสิ่่าๆที่มาพร้อมอศพมามายหลายร้อยน ่อนที่เาอะไรบาอย่าะุทหารที่อยู่แนวหลัสุอลุ่มสัเาร์หายไป
"ฮึ... อะไร??" พวเา่าพาันหันปืนไปรอบๆ อย่าแปลใ่อนะมีเสียเอ่ยมาว่า "ผู้พันโรอิิหายไปรับ"
"แยันไปามหาเา.... พวนายไป้าย เี๋ยวอีรึ่ไปวานะ ... ามนี้ โอเไปไ้" พวเา่าพาันแยไปนละทาพลาถือปืนไนิิอันหนัอึ้อพวเาเล็้ายวาามถ้ำไป
ท่ามลาถ้ำมื พวเาเปิไฟาโรนส่วนัวอพวเาส่อสว่าไปามทาเรื่อยๆ ทั้สอลุ่ม มันเ็มไป้วยวามมืและื้นแะ .... "ที่นี่น่าลัวีเนอะ... " เสียอทหารนายหนึ่เอ่ยปาึ้นมา่อนที่อาเนานะะหันมามอเาแล้วพูว่า "เียบหน่า...." แ่เมื่อเาหันลับไป ทหารที่นำหน้าเา็หายไปแล้ว....
นั่น็ทำให้อาเนานะ้อเล็ปืนไปมาอย่าใใ่อแล้วพูผ่านเรื่อส่สัาว่า "ระวััวให้ี พวมัน้อเร็วและเียบมาแน่ๆ" แล้วพวเา็่อยๆเิน่อไปยัอุโม์ลึาารุเาะอเรื่อัรที่พวเาใ้ .... "ท่านรับ ผมิไ้ว่าเรามีัวรวับวามเลื่อนไหวนี่หน่า ลอส่้อมูลไปยัโรนูรับ" เสียอทหารอีนพูพลาหยิบเอาออิเล็ทรอนิส์ออมาส่อไปรอบๆ ... "12 นาฬิา 1,000 เมรระวั.... 900 .... 800... ทุนหยุ .... 700 600 500 400 3 2 ...!! 100ไหน ไหนๆๆ เรียมยิ ...! ไหนวะ... 5 เมร!!!!!" [พรึบ....] ไหนวะ!!!
"อ๊า..............!!" เสียอทหารนายหนึ่ถูลาไป่อหน้า่อาพวเาอย่าไร้สาเหุ "... ทำไมเราไม่เห็นเอัวอะไร และอะไรลา่าิริไปล่ะ.." พวเา่าลนลานสสัยและเร่ส่สัาไปยัอีฟาอที่ว่า "นี่วาาิ 1 เรียวาาิ 2 ทราบแล้วเปลี่ยน.. ็อท! นี่วาาิ 1 เรียวาาิ 2 ทราบแล้วเปลี่ยน.. ็อท! ไ้ยินไหม แ......" นั้นลับไม่เสียอบรับลับมาเลยแม้แ่น้อย ไ้ยินเพียเสีย่าอเรื่อสื่อสารที่ัลั่นหูพวเา "นี่มันบ้าอะไรวะเนี่ย!!!" อาเนานะเอ่ยพลายิปืนเสียัสนั่นรอถ้ำเ้าไปหลายสิบนันถ้ำนั่นส่อแสสีฟ้าสว่าไปทั่ว และในที่สุ ปืนอเาระสุน็หมอย่ารวเร็ว
"เห้อ...... ให้ายิ พวเราถอนัวาที่นี่่วน" อาเนะนะพูพลาเิมระสุนปืนใส่ปืนใหม่ และ่อยๆถอยออาที่นั่นอย่า้าๆ
ในเามื เสียใบมีฟันั่วับมัน่าน่าสยสยอยิ่นั ภาพอันเลือนราปราสิ่มีีวิประหลาาเี้ยวมยาวราวับาบ สายาอมันแเลือนน่าลัว มันพุ่หายไปอย่ารวเร็วแทบมอไม่เห็นฝุ่น ึ่มันวิ่ามถ้ำ้วยวามเร็วสูยิ่ว่ารถสปอร์วิ่ะอี ทาฝ่ายวาาิ 1 ไ้ยิเสียรีอะไรสัอย่ามาา้าในถ้ำ พวเาพลันหันหลัแล้วเร่หยิบราอนฟลายออมาปุ่มาปีอย่ารวเร็วพร้อมบินพุ่ไปามถ้ำเพื่อหนีอะไรสัอย่าที่ำลัามพวเามา
"ท่านูนั่นสิ.... " ทุน่าหันลับไปมอบาอย่าที่าวพวเามา มันวิ่พร้อมมวแหลมยาวพรวมา้าหน้าอย่าน่าลัว...."มันะามมาเร็วอะไรนานั้น" พูบพวเา็หันลับไปพร้อมาปีสุ พวเาบินเร็วึ้นว่าเิมอี แ่สิ่มีีวิประหลานั่น็ามพวเาทัน มันเริ่มแทมวมา้วยวามเร็วสูนเือบถึัวพวเา มันเร็วมา แ่ระนั้น อาเนะนะ็สามารถปามีบินเลเอร์อเาลอยลับไปเือนัมวนั้นนาร่วลพืน เสียรีร้อัสนั่น่อนที่สัว์ร้ายัวนั้นะย้อนลับหายเ้าไปในถ้ำ
พวเา่าพาันลวามเร็วลอัวบนพื้นถ้ำแล้วส่้อวามรลับไปยัสถานีบัาารยานลินน์ว่า "เราเอเอเลี่ยนประหลาเ้าละ เราอยู่นี่นานไม่ไ้แน่ ันเื่อว่ามันไม่ไ้มีัวเียว"
[รี๊....!!] "เสียอะไรอีล่ะ..."
านั้นเสียสั่นสะเทือนอถ้ำ็ัึ้น ฝุ่นผ่าๆ ร่อนหล่นลมา พวเาลับหลัหันแล้วาปีราอนฟลายอีรั้่อนะบินออาถ้ำอย่ารวเร็ว "ไปๆๆๆ ึ้นยาน่วน อีทีม ไปวาาิ 2 เอายานนั่นลับไป้วย"
"รับทราบ"
"โอเพวเรา ถอนำลั!"
เสียบัับารออาเนะนะไ้อถอนำลัอยานลาะเวรลับไปยัยานลินน์ แล้วเา็วิ่รึ้นลิฟ์ว่าหมื่นั้นไป้วยวามเร็วสู
ท่ามลาอาารสูในยานลำนี้ อาเนะนะไ้อลไปหายูรินะอย่าเร่รีบว่า "ยูน่า.... เธอยับัับารยานนี่อยู่มัย"
"ใ่สิ ทำไม เิอะไร้าล่า" ยูรินะทำสีหน้าื่นระหนพร้อมลุึ้นมอรไปยัาววนั้นทันที
"ันิว่านี่ือาวริ เี๋ยวันเล่าให้ฟั ่วยส่เรื่อบบัสายาลไปให้แราน้าล่าที" อาเนนะเร่พูพลาออาลิฟ์รไปยัอาารสอ ลัแสลินน์ 26/3
"โอเไ้ นี่นายอยู่ไหน?"
"ันำลัเรียมอาวุธที่ิว่าสามารถรวับมันไ้ แล้วเอัน" อาเนะนะวาสายายูรินะพลาหยิบปืนเลเอร์ระบอโออมาพร้อมยัแม็าีนใส่ปืนพร้อม้วยุเราะัวใหม่ที่มีอุปร์สำหรับรวับารเลื่อนไหวผิปิาลื่นเสียไ้
"เอาล่ะ" อาเนะนะัปืนพลาเินึ้นยานบรรทุโรน่อสร้าในั้นลัแสนั้นพร้อมเ้าบัับารยานนั่นทันที
"นี่อาเนะนะเรียภาพื้น ที่นั่นอันราย อให้ทุนเรียมอาวุธให้พร้อม เราะั้ปราาร WIZ ที่นั่น เพื่อป้อันารสร้าประูวาร์ปอพวเราาภัยร้ายบนาววนี้
เราไม่รู้ว่า้าหน้าเราะเอัวอะไรบ้า เรา้อป้อันัวเออย่าริั ลอพันล้านปีแส้าหน้าที่เราะไปนี้ อันรายยิ่นั อย่าไว้ใใร แม้แ่น้าๆ นี่ือำเือนาผู้ารอาเนะนะ อให้ทุนโี"
ท่ามลาวามุนอเหล่าแรานที่ยัทำานูทรัพยาราวาวอยู่นั้น สิ่ไม่าฝัน็เิึ้น เมื่อพวเา่อยๆหายไปทีละหลายน นั้นทำให้พวเา่าพาันหยิบปืนรายิไปทั่ว เาว่ามันายยามา เพราะยิโนหลาย่อหลายนั มัน็ยัไม่าย นในที่สุทหารหลายภาส่วนเริ่มใ้ปืนโอีรีสยิออไป มันัเนอย่ามาว่ามันไม่ไ้มาัวเียว เพราะแสเลเอร์โอีรีสิ่สะท้อนไปมาามุ่าๆพร้อมอเหลวสีเหลือที่ระเ็นระอนออาุที่แสระทบหลาย่อหลายรั้
แ่แล้วอาเนะนะ็ลมาสมทบไ้ทันท่วที พวเาเริ่มั้รับอย่าเ้มแ็ เพื่อให้อาเนะนะสามารถปริ้นภูเาให้ลายเป็นป้อมปราารที่โหที่สุอพวเาในื่อว่า WIZ -Genstrons Super Obelisk of Light หรือที่เรียันสั้นๆว่า ป้อมวิ มันเยถูสร้าไว้บนโลแล้วรั้หนึ่ มันสูหลายพันเมร สูพอะยิออนออวาศไ้ และมันทำลายยูนิพร้อมันไ้ไม่่ำว่าร้อยัว ่าเป็นอาวุธที่น่าเรามยิ่นั
เวลาผ่านไปเือบั่วโม ปราารนี้็สร้าเสร็ามรูปแบบอพวเา และแล้วยูริ็แวบโผล่มายืนหน้าป้อมปราารอย่าน่าใ "พวเ้าถอยไป่อน"
านั้นยูริ็ูมือึ้นรับหัวรเล็บอปราาร "าร์พลัานอัโนมัิ.....!"
[วี๊.... ฟ้าว!]
ลำแสสีแพุ่ออาปราารไประทบพื้นินที่ห่าไลออไป ป้อมไ้ปล่อยลำแสสะท้อนไปมานับแสนทิศทา พร้อมวาล้าบาสิ่ที่มอไม่เห็นไลออไปหลายพันิโลเมรนเหลือเพียอเหลวสีเหลือที่อยู่ามรอยไหม้พร้อมามวมามายนับพันิ้น "นี่มันาวนรัๆ ถ้า้าว่านี้พวเราบนนี้ายหมแน่" อาเนะนะเอ่ยหลัามอูาอาวุธอพวมันเลื่อนลามามายเ็มไปหม
"อืม ทำานัน่อไ้แล้ว เรา้อรีบไปแม็เนแลน์" ยูริเอ่ยพลาเินหันหลัลับแล้วหายัวาไป และทาฝ่ายแราน็เร่ทำารุเาะสูบทรัพยารันอย่าเร่รีบ โยมีทีมเฝ้าระวัมามายที่ใ้โรนในารรวับวามเลื่อนไหวนอพิั
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น