ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 ไปเที่ยวกันเถอะ
บทที่1 ไปเที่ยวกันเถอะ
ตึ่ง!
เสียงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันสนทนายอดฮิตส่งเสียงขึ้นเรียกให้อริสาต้องละสายตาจากงานตรงหน้าหันมามอง
“Devil Dark” คือชื่อไลน์กลุ่มที่ปรากฏอยู่หน้าจอ กลุ่มไลน์นี้ตั้งขึ้นตามชื่อกลุ่มเดอะแก็งที่คบหากันมาตั้งแต่สมัยเรียนประถม อริสามองงานอย่างชั่งใจว่าจะทำต่อหรือเปิดอ่านข้อความจากเพื่อน ๆ ดีแต่ในที่สุดหญิงสาวก็ต้องวางงานลงและหันไปสนใจการสนทนาในกลุ่มไลน์
บทสนทนา
Plim : ทุกคน...
Plim : ไปเที่ยวกันเถอะ
Plim : ทริปวันหยุดรวมกลุ่มปีนี้ฉันได้สถานที่แล้ว
Panteera : ที่ไหนไอ้ปริม บอกมาด่วน ๆ
Pop : คงสมุยอีกดิ เหมือนปีก่อน
Bang : แกติดใจอะไรสมุยวะป๊อป หรือติดใจสาวสมุย
Jojo : นั่นดิวะป๊อป
Pop : ติดใจบ้าอะไรเบื่อต่างหาก
Techin : แล้วตกลงจะไปไหนวะปริม
Plim : ทริปภูเก็ต ตามที่คิดไว้ก็พักที่โรงแรมท่านเต้ยอาทิตย์นึง แล้วที่เหลืออาทิตย์นึงไปที่เกาะรักษ์ของท่านเสือท่านสิงห์
Techin : จะพักที่โรงแรมพี่ ถามกันหรือยังน้อง
Lion : นั่นดิถามผมยังครับคุณปริมา
Plim : แหม่ ๆ พวกนายอนุญาตอยู่แล้วไม่ต้องขอหรอก เอาล่ะขอทราบรายชื่อด้วยคร่าใครไปคอนเฟิร์มด่วน ๆ สุดสัปดาห์จะได้จัดเต็มทั้งคนโสดไม่ซิง คนเพิ่งโสด คนอกหัก คนถูกหักหลัง คนโสดซิง คนมีคู่ รายงานตัวด้วย น้องนางปริมคนนี้จะได้จองตั๋วเครื่องบินถูก
Panteera : งานนี้ฉายเดี่ยวหรือแพคคู่ยัยปริม
Plim : ฉายเดี่ยวยะ แพนแกห้ามพาคุณสามาด้วยนะเกรงใจคนโสดนิดนิง
Panteera : ก็ได้ ฉันไป
Aratee : ฉันก็ไป ยัยแอ้มก็ด้วย
Arita : ช่ายยย
Pop : ฉันด้วยเบื่อเมืองกรุง
Bang : เอาด้วย ไปแน่คอนเฟิร์ม
Jojo : ฉันด้วยไปเที่ยวสักสองอาทิตย์ก็ดีเหมือนกัน
Techin : ฉันเป็นเจ้าของโรงแรมต้องไปแน่ ไม่ยอมให้พักฟรีหรอก
Nalinya : ฉันก็ไป อกหักอ่ะ อยากพักใจ
Lion : ยัยแว่นอกหักหึหึ โสนะหน้า ช่วงนี้งานเยอะ อยากพักพอดี ฉันไปด้วย แล้วจะลากไอ้เสือไปด้วย
Plim : โอเค แพนไป อุ้มแอ้มไป แบงค์ไป โจไป เต้ยไป ป๊อปไป คะนิ้งไป สิงห์ไป อลินแกว่าไง เสือด้วยไม่ไปมีลากและกระชากนะคะขอบอก
Tiger : ฉันไม่ไปไอ้สิงห์ก็ลากไปอยู่ดี เอาเป็นว่าไปแล้วกัน
Lion : ดี ขี้เกียจลากอยู่พอดี
Tiger : ยัยเอเลี่ยนว่าไงกล้าไปเปล่า
อริสาที่อ่านมาจนถึงข้อความล่าสุดใช้มือทุบโต๊ะด้วยความโมโหที่ถูกคู่อริเก่าท้าทายก่อนจะกดตอบโดยไม่คิด
Alin : ฉันไปแน่ไอ้แมวบ้า
Plim : ตกลงไปหมดว่างั้น มันดีเว่อร์น้องนางขอไปจองตั๋วก่อนนะเจอกันวันศุกร์สิบโมง สนามบินดอนเมืองนะ ใครเบี้ยวตัดเพื่อนนะเออ
หลังจากรับคำชวนไปเที่ยวภูเก็ตของเดอะแก๊งเพื่อน อริสาก็รีบเคลียร์งานอย่างเร่งด่วนเพราะอีกแค่สามวันเท่านั้นถึงแม้ว่าคำชวนของเพื่อน ๆ ดูเหมือนนัดสังสรรค์ปีละครั้งอย่างที่เคยเป็นมาแต่เธอรู้ดีว่าแพนธีราคงปรึกษากับเพื่อน ๆ เพื่อหาสถานที่ให้เธอได้ผ่อนคลายความเสียใจเป็นแน่
แม้ว่างานแต่งงานของนภิตราและตฤณกันต์จะผ่านมาเกือบสามอาทิตย์แล้วก็ตามแต่เธอก็ยังไม่สามารถทำใจยอมรับการกระทำของนภิตราและตฤณกันต์ได้ ทั้งนภิตรายังคอยวนเวียนเยาะเย้ยเธออยู่ทุกวี่วัน
การไปพักผ่อนครั้งนี้อาจทำให้เธอผ่อนคลายและสบายใจขึ้นมาบ้างในความคิดของแพนธีราและผองเพื่อนแต่ผู้ร่วมกันคิดในครั้งนี้คงลืมไปว่าเกาะรักษ์ที่ว่ามันเป็นเกาะของคู่ปรับหมายเลขหนึ่งที่เธอยกให้เป็นศัตรูตลอดกาลซ้ำเขาคนนั้นยังบอกว่าจะไปด้วยนี่สิ...อารมณ์เสียจริง ๆ
ก๊อก ๆ ๆ
“พี่อลินคะ นี่เอกสารค่ะบอสอนุมัติใบลาพักร้อนให้แล้วค่ะ” ชริมาผู้ช่วยสาวคนสนิทเอ่ยบอกทันทีที่เข้ามาในห้องพร้อมกับยื่นเอกสารอนุมัติใบลาพักร้อนให้ ไม่ต้องบอกเธอก็รู้ว่าใครร่างใบลานี้ขึ้นมาและบังคับให้บอสอนุมัติใบลาด้วยตัวเองโดยไม่ต้องผ่านฝ่ายบุคคลคงไม่มีใครทำได้นอกจากแพนธีราผู้เป็นภรรยาเจ้าของนิตยสารแห่งนี้ ดูเอาเถอะเธอตอบตกลงไม่ถึง15นาทีเอกสารถูกอนุมัติแล้ว
อริสาได้แต่ส่ายหน้าก่อนจะสนทนากับรุ่นน้องคนสนิท “ขอบใจนะริมาพี่ลาสองอาทิตย์อย่าก่อเรื่องละ”
“คร่า ๆ อ้อพี่แพนบอกว่าให้พี่อลินลางานได้จนถึงวันศุกร์เลยนะคะ จะได้ไม่ต้องเจอยัยแบ๊วหน้าหนากับสามีของนาง” ชริมาเอ่ยบอกพร้อมกับทำหน้าเอือมระอาเมื่อพูดถึงนภิตราและตฤณกันต์ ใจคนยากแท้หยั่งถึง ชริมาไม่คิดเลยว่านภิตราที่ดูใสๆ จะกล้ามีความสัมพันธ์กับตฤณกันต์เพราะดูชายหนุ่มจะรักรุ่นพี่ของเธอเอามาก ๆ ส่วนนภิตราเองก็ดูซื่อ ๆ ใส ๆ ใครจะคิดว่านภิตราจะใสจริงแต่เป็นไสยศาสตร์
“อย่าเรียกเขาแบบนั้นนะ เดี๋ยวก็เป็นเรื่องพี่บอกแล้วไงว่าอย่าก่อเรื่อง” อริสาเอ่ยปรามพลางส่ายหน้ากับคำพูดของรุ่นน้อง มันไม่ดีเลยที่ชริมาจะพูดถึงลูกพี่ลูกน้องของผู้บริหารแบบนี้ เธอไม่ได้กลัวตัวเองจะเดือดร้อนหรอกแต่กลัวน้องสาวจะโดนอำนาจมือเสียมากกว่า
“ก็ได้ ไม่เรียกก็ได้ คุยเรื่องทริปภูเก็ตของพี่อลินดีกว่า พี่เสือของน้องไปมั้ยอะ” ชริมาเอ่ยถามถึง “พี่เสือ” อริสาที่กำลังเซ็นเอกสารถึงกับชะงัก หึ เธอไม่ชอบอีตาเจ้าของชื่อที่สุด...มันเป็นชื่อของอีตาคู่ปรับหมายเลขหนึ่งตลอดกาลของเธออย่างไรล่ะ
“จะถามถึงมันทำไมเนี่ย แค่ได้ยินชื่อก็หงุดหงิดแล้ว” อริสาเอ่ยขึ้นหลังจากตอบตกลงว่าจะไปเที่ยวเธอเกือบลืมไปแล้วว่าต้องเจอกับคนที่แค่ชื่อก็ทำให้เธอหงุดหงิดแล้วอย่างพันตำรวจตรีศารทูลหรือสารวัตรเสือคู่ปรับตลอดกาลที่ตีกันมาตั้งแต่ประถม เธอพูดอะไรตานั่นก็ชอบขัดตลอดแค่ได้หาเรื่องเธอก็พอใจแล้วไอ้คำพูดห่ามๆ ที่ออกมาจากปากสุนัขรวมกับหน้านิ่งๆ กวน ๆ ของนายคนนั้นทำให้เธอหงุดหงิดเป็นที่สุดแต่ทุกครั้งที่เธอเปิดฉากทะเลาะกับตาคนนั้นมักจะมีคนพูดบางอย่างที่เธอกับอีตานั่นที่ไม่เคยเห็นด้วยในทางเดียวกันถึงกับคิดเหมือนกัน
“โบราณว่าเกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น ครูเห็นมาเยอะแล้วที่ทะเลาะกันมาก ๆ เกลียดกันมาก ๆ สุดท้ายก็ได้กันทุกคู่อย่างพ่อแม่พวกเธอน่ะนั้นก็เคยเกลียดเคยทะเลาะกันมาก่อนนะ แต่เดี๋ยวนี้รักกันจนเลี่ยน” คำพูดของครูที่ปรึกษาสมัยมัธยมที่เคยพูดวันที่เขาและเธอทะเลาะกันจนถูกทำโทษหน้าเสาธงซึ่งตรงกับวันที่ท่านปลดเกษียณและวันนั้นเองที่เธอและเขาพูดเป็นเสียงเดียวกัน
“ไม่มีทาง”
“ไม่เชื่อก็คอยดู” ครูคนเดิมยังเอ่ยบอกจากวันนั้นจนถึงวันนี้เธอก็ยังไม่เชื่อคำโบราณนั้นอยู่ดีเพราะเธอคิดว่าเกลียดก็คือเกลียดรักกันไม่ได้หรอกดังนั้นเธอจึงหงุดหงิดทุกครั้งที่ได้ยินชื่อของอีตานั่น
“พี่อลินใจลอยไปไหนเนี่ย” ชริมาเรียกแต่อริสายังคงนิ่งตกอยู่ในภวังค์แห่งวีรกรรมความแสบของตนและคู่ปรับจนรุ่นน้องสาวต้องเอ่ยชื่อศารทูลอย่างชื่นชมให้อริสาหมั่นไสและดึงสติกลับจากความหลัง
“พี่เสือสุดหล่อของน้องตอนนี้ต้องหล่อมากแน่ ๆ เลย”
“หึ หมั่นไส้ เอากาแฟมาซิ หาขนมมาด้วยจัดโต๊ะนี่ด้วย” อริสาพูดก่อนจะหันหน้าลงไปสนใจเอกสารต่อ
“พี่อลินอะ ระวังน๊าแกล้งน้องมาก ๆ เดี๋ยวน้องแช่งให้ได้กับคนที่เกลียดซะนี่” ชริมาเอ่ยบอกอย่างงอนอริสาเงยหน้าขึ้นมามองด้วยสายตาดุ มีที่ไหนมาแช่งให้เธอได้กันคนที่เกลียดถึงแม้มันจะเป็นไม่ได้ก็เถอะ
“ไม่มีทางซะละเกลียดคือเกลียดย่ะ”
“แต่ครูแก้วบอกว่าเกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นนะคะพี่อลินแล้วคนที่พี่เกลียดเนี่ยหล่อ รวย ฉลาด เท่แถมฮอตเป็นที่ต้องการของตลาดอีกต่างหากระวังตกหลุมรักเข้าให้ แล้วต้องมากลืนน้ำลายตัวเองไม่รู้ด้วย” ชริมาเอ่ยหยอกก่อนจะรีบวิ่งออกไปหากาแฟมาให้พี่แกก่อนจะโดยสายตาพิฆาต
“เชอะ คนอย่างอลินไม่ชอบก็คือไม่ชอบ โดยเฉพาะไอ้แมวบ้านั่นต่อให้เหลือมันคนเดียวในโลกฉันก็ไม่เอา!!!”
ความคิดเห็น