คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Special story ::: SHY DEER (SeoHan) [Jealous]
“ฮยอ ทำอะไรอยู่” เฮุนทัลู่หานที่นั่หน้าเรีย้อหน้าอโทรศัพท์มือถือเม็
“เฮุน แย่แล้วล่ะ” ลู่หานเยหน้าึ้นมอมัเน่ วาู่โมีน้ำาลอ
“ฮยอ ร้อไห้ทำไม มีเรื่ออะไรเหรอ” เฮุนใ
“ะ อฮยอนน่ะ”
“อฮยอนนูนาเป็นอะไรเหรอฮยอ” เสียอมัเน่เ็มไป้วยวามื่นเ้น ในหัวิไป่าๆนานา นูนาไ้รับอุบัิเหุเหรอ หรือว่ามีเรื่อไม่ีเิึ้น
“อฮยอนไม่ยอมรับสายเลย” ลู่หานรวราแล้วบหน้าลบนโ๊ะ
เฮุนที่ไ้ฟัแทบะหน้าทิ่ม เรื่อแ่นี้ทำไมลู่หานฮยอ้อทำเหมือนเป็นเรื่ออาบาาย้วยนะ เาถอนหายใเสียัแล้วนั่ล้าๆ “พวพี่ทะเลาะอะไรันั้นเหรอ”
“ไม่นะ วัน่อนยัุยีๆันอยู่เลย” ลู่หานปิเสธ
“ั้นำไ้มั้ยว่าล่าสุุยอะไรัน”
“ถ้าำไม่ผิ” ลู่หานรุ่นิอยู่รู่หนึ่ “อฮยอนถามว่าอบเิร์ลรุ๊ปวไหนมาที่สุ”
“แล้วฮยออบว่า” เฮุนถามพร้อมยิ้ว้าหนึ่ึ้น
“ไม่เห็น้อถาม ้อโนยอิแอยู่แล้วนะสิ” ลู่หานอบ้วยวามมั่นใ
แม้ลู่หานะยัไม่เ้าใแ่เฮุนเริ่มุิอะไรบ้าอย่าึ้นมาไ้ “หลัาไ้ำอบนูนาว่าไบ้า”
“เธอว่า ั้นเหรอ แล้ววาสายไปเลย” ลู่หานอบเสียเศร้า “ันโทรไปเท่าไร็ไม่ยอมรับสาย”
เฮุนยื่นมือไปบไหล่ฮยอนโปรที่ร้อรวรา “ฮยอ ผมรู้แล้วล่ะแล้วนูนาโรธเรื่ออะไร” ลู่หานไ้ยินแล้วหันหน้าวับไปหามัเน่ “นายรู้ั้นเหรอ รีบพูมาเร็ว” เาเบิ่าว้าแล้วยื่นมือไปเย่าไหล่น้าาย
“ใเย็นสิฮยอ” เฮุนึมืออลู่หานออแล้วเริ่มอธิบายให้ฟั
[NEWS] ลู่หานเลือ A-Pink เป็นเิร์ลรุ๊ปวโปร
อฮยอนมวิ้ว เธอเปิเอ่าวนี้ทาอินเทอร์เน็และมัน็ทำให้เธอหุหิมาหลายวันแล้ว เสียโทรศัพท์มือถือัึ้น เธอเหลือบมอหน้าอแล้วัสายทิ้อย่าไร้เยื่อใย เธอโรธเา โรธลู่หานโอปป้านไม่อยาไ้ยินเสียเลย
อฮยอนเลื่อนอ่าน่าวอวเอ็โเรื่อยๆนระทั่เอหัว้อหนึ่ที่สะุาอเธอ
[FANACC] ลู่หานอบโร ว A-Pink เินบอว่าเาหน้าแทุรั้ที่เอเธอ
อฮยอนอบาร้อนผ่าว รู้สึว่าัวเอหายใไม่ออ เ็บี๊ึ้นมารหัวใ เธอยมือึ้นทาบอ
“โอปป้าบ้าที่สุ”
“อฮยอนไป้วยันเถอะนะ” ฮโยยอนวนมัเน่อวไปให้ำลัใวรุ่นน้อที่ำลัะัมแบ็อีรั้ พวเา้อมันหนัมา ฮโยยอนึสั่ไ่ทอมาเลี้ย
“ไม่่ะ” เธออบหนัแน่น ยแนึ้นออ
“เธอไม่อยาเอสุที่รัเหรอ” ฮโยฮยอนเอ่ยแว ใ้ศอระทุ้อฮยอน
“ันไม่อยาเห็นหน้าลู่หานโอปป้า่ะ”
นเป็นพี่เลิิ้วเมื่อำอบที่ไ้รับผิับที่าไว้ “พวเธอทะเลาะันั้นเหรอ” ฮโยยอนถาม อฮยอนไม่อบ เธอหันหน้าไปอีทาแล้วทำแ้มป่อ
“อย่าทำแบบนี้เลยนะฮยอนนี่ อนไป็ไม่มีประโยน์หรอ ไปุยันให้รู้เรื่อีว่า” ฮโยยอนเสนอแ่มัเน่ยัื้อเหมือนเิม เธอึัสินใใ้ำลัลาอฮยอนให้เินามมา ไม่สนใเสียร้อโวยวายออฮยอนที่ัลอทา
“สวัสี้าหนุ่มๆ” ฮโยฮยอนเปิประูแล้วเอ่ยทัทายเสียสใส ผิับอฮยอนที่ทำหน้าบูยืนอออยู่หน้าประู
“สวัสีรับรุ่นพี่” ายหนุ่มทั้สิบสอนแปลใับารปราัวอรุ่นพี่ทั้สอน พวเาอรู้สึเินไม่ไ้เพราะำลัอยู่ในสภาพเหื่อท่วมัว
“รุ่นพี่มีธุระอะไรเหรอรับ” ูโฮในานะหัวหน้าวเินเ้าไปถาม
“นูนาื้ออินมาฝา้า” ฮโยยอนูถุในมือทั้สอ้า หนุ่มๆร้อเฮ้วยวามีใพร้อมทั้เอ่ยอบุน้ำใที่รุ่นพี่มีให้ ูโฮและานยอลรีบเ้าไปรับถุที่มีไ่ทอหลายล่อามืออีฝ่าย
“เ้ามานั่้วยันสิรับ” เินเอ่ยวน้วยยิ้มว้า
ฮโยยอนส่ยิ้มอบแล้วเินเ้าไปในห้อ้อมแ่เมื่อเห็นอฮยอนยัยืนนิ่อยู่ับที่ เธอึหันไปพูเสียุ “เ้ามาเี๋ยวนี้นะมัเน่ อย่าทำให้ออนนีโรธไ้มั้ย”
นถูุถอนหายใ่อนะทำาม เธอไม่อยาถูฮโยยอนโรธ
“สวัสี่ะ” เธอล่าวทัทายหนุ่มรุ่นน้อพร้อม้มัวเล็น้อย อฮยอนเห็นใบหน้ายิ้มแย้มอลู่หานำลัมอมา เธอมอเาอบาวาแล้วเมินหน้าไปอีทาอย่าไม่ใส่ใ ทำเอาลู่หานหน้าหมอลทันที
หนุ่มๆนั่ล้อมวลาห้อ้อมแล้วเริ่มหยิบไ่ทอึ้นมาินันอย่าเอร็อร่อย อฮยอนมอไปยัที่ว่า้าลู่หานที่เหลืออยู่เพียที่เียว นอื่นในวรู้เรื่อวามสัมพันธ์อทัู้่ึเว้นที่ว่าไว้ให้เธอ ลู่หานมอมา้วยสายาเปี่ยมวามหวัแ่อฮยอนลับรไปอีทา
“เฮุนนี่ ยับให้นูนานั่้วยสิ” เธอเินไปสะิไหล่อมัเน่อีว
เฮุนมีสีหน้าหนัใ เามอไปทาลู่หานแล้วไ้รับสายาพิาลับมา เฮุนึทำเพื่อฮยอที่รัโยารปิเสธ “ไม่เอาอ่ะ ผมอยานั่้ายอูฮยอ” เาล้อแนน้าๆ ีโอมออีฝ่าย้วยวามวย
“ที่อนูนาอยู่รนั้นฮะ” เฮุนี้ไปยัที่ว่า้าลู่หานฝั่ร้า อฮยอนทำปายื่น ส่สายาัพ้อให้เฮุนแล้วำใเินไปนั่ล้าลู่หาน ทำเอาเ้าัวยิ้มว้าแล้วยนิ้วโป้ให้มัเน่อว
“ฮยอน” เาเรียนรัแ่เธอไม่สนใ “ฟัโอปป้าอธิบาย่อนสิ” อฮยอนแล้หันไปให้วามสนใับนที่นั่อยู่อี้าแทน
“เหนื่อยมั้ยะโอปป้า” เธอส่ยิ้มหวานให้ริสแล้ววนเาุยอย่าร่าเริ ลู่หานหน้าเศร้า เานั่อเ่าและไม่แะอาหารเลยแม้แ่นิเียว ริสลอบส่สายาลำบาใให้เพื่อนร่วมว
“เอ่อ อฮยอน” ริสเอ่ยึ้นััหวะารสนทนา
“ว่าไะ”
“โอปป้าว่าลู่หานเาท่าทาไม่่อยีนะ” เาี้ไปทาลู่หาน
“ันไม่สนใหรอ่ะ” อฮยอนเหลือบมอ้วยหาาแล้วสะบัหน้าใส่ ลู่หานทนฟัน้ำเสียเย็นาและท่าทีหมาเมินออฮยอน่อไปไม่ไหว เาลุึ้นยืนอย่ารวเร็วแล้วเินออาห้อไปพร้อมทิ้ท้าย้วยเสียปิประูัโรม ทำเอานในห้อสะุ้โหยแล้วอ้าปา้า้วยวามะลึ
แล้วสายาทุู่็พร้อมใันหันไปมออฮยอน เธอเลิ่ลั่หัน้ายหันวา่อนะรีบปิเสธ “ันไม่ไ้ทำอะไรเลยนะะ” ยมือึ้นออ
“ามเาไปเี๋ยวนี้เลยนะมัเน่” ฮโยยอนสั่เสียเียบ
“ไม่่ะ ันไม่ไ้ทำอะไรผิ” เธอยัหัวแ็ไม่เปลี่ยน ฮโยยอนไ้แ่ถอนหายใอย่าเหนื่อยหน่าย
ทั้ห้ออยู่ในวามเียบนระทั่เฮุนพูึ้นมา “นูนาโรธฮยอเรื่ออะไรหรือฮะ” อฮยอนไม่อบ เฮุนึพู่อ “เรื่อว A-Pink ใ่มั้ยรับ” เธอมอหน้าเฮุนแ่ยัไม่พูอะไรออมา
หนุ่มๆที่เหลือร้ออ๋อใ พวเาเ้าใเหุผลที่อฮยอนอนแล้ว
“ั้นนูนา็เ้าใผิแล้วฮะ” แบฮยอนพูึ้นมา
“ใ่แล้ว อนนั้นลู่หานเาถูบัับให้เลือหนึ่ในสอวน่ะ” ิ่วหมินเสริม
“อนนั้นเาลำบาใมาเลยนะฮะ” ไ่วยอีแร
แม้หนุ่มๆะ่วยันอธิบายแ่ใบหน้าออฮยอน็ยัไม่หายบึ้ึเพราะยัมีอีเรื่อที่ิอยู่ในใ “แล้วเรื่อโรีล่ะ”
“นูนาพูเรื่ออะไรฮะ” านยอลทำหน้า นอื่นๆ็ไม่่าัน
“เินบอว่าเาอบโรีไม่ใ่เหรอ เาอายทุรั้ที่เอเธอเลย” น้ำเสียออฮยอนเ็มไป้วยวามน้อยใ สายาอนในห้อพุ่รไปยันถูอ้าถึ เินรีบยมือึ้นโบปัแล้วปิเสธ “ผมไม่เยพูเลยนะรับ ริๆนะ”
“ผมว่ามันเป็นเรื่อที่แฟนลับแ่ึ้นมาน่ะรับ” เทาพู
“เรื่อนี้นูนาผินะรับ นูนาไม่ให้โอาสฮยอไ้อธิบายอะไรเลย” น้ำเสียอเฮุนริั
อฮยอนอึ้ับวามริที่เพิ่ไ้ยิน เธอถึับพูอะไรไม่ออ เธอำหนิัวเอที่เื่ออะไร่ายๆและรู้สึเสียใับสิ่ที่ทำไปับลู่หานโอปป้า
“ะ ัน ันวระทำยัไี” อฮยอนบหน้าับฝ่ามือ พยายาม่อนน้ำาไม่ให้ไหลออมา
“ามเาไปสิ เารอเธออยู่แน่ๆ” เลย์อบ้วยน้ำเสียอ่อนโยน หนุ่มๆที่เหลือ็เห็น้วย
“แล้วเาอยู่ไหนล่ะ” เธอลุึ้นยืน
เฮุนยิ้มแล้วี้นิ้วึ้นไป้าบน อฮยอนพยัหน้า “อบุมานะ” แล้วึรีบวิ่ออไปามหาวาหนุ่มผู้โศเศร้าอย่ารวเร็ว
ลู่หานนั่อยู่บนาฟ้าอบริษัท สายลมเย็นพัระทบนร่าายสั่นเทา เาระับวแนที่อเ่าอยู่ให้แน่นึ้น ใบหน้าหมอเ็มไป้วยวามรู้สึเสียใ ระหว่าที่เาำลัเหม่อลอยอยู่นั้น แนเรียว็ยื่นมาอเาา้าหลั ลู่หานใรีบหันลับไปมอ
“อย่าเพิ่หันมา่ะโอปป้า” เมื่อรู้ว่าเป็นอฮยอนเา็ทำามโยี
“อโทษนะะ” เธอบหน้าลับแผ่นหลัว้า “ันโรธเรื่อไม่เป็นเรื่อแล้ว็ทำให้โอปป้าเสียใ” เสียอเธอสั่นเรือ “ันผิเอ ันวระถามโอปป้า่อน อย่าเลียันเลยนะะ ยโทษให้ันเถอะ”
ลู่หานไ้ยินเสียสะอื้นไห้ เารีบหมุนัวไปึอฮยอนเ้ามาไว้ในอ้อมอ “อย่าร้อสิ” เาลูบหลัปลอบอย่าอ่อนโยน “โอปป้าไม่มีทาเลียเธอหรอ ไม่มีวัน” เาึัวอฮยอนออห่าเล็น้อยเพื่อที่ะมอหน้าเธอไ้
“หยุร้อเถอะนะ น้ำาอเธอมันทำให้โอปป้าปวใ” เาบรรเ็น้ำาออาแ้มาวนวลแล้วประทับูบลบนเปลือาออฮยอน
“โอปป้าไม่โรธันเหรอะ”
“ไม่โรธหรอ โอปป้าโมโหัวเอ่าหาที่ทำให้เธอเสียใ” รอยยิ้มอเาแฝ้วยวามเศร้า
อฮยอนัริมฝีปา “ันอโทษ่ะ ันะไม่ทำแบบนี้อีแล้ว” เธออโทษอย่าริใ ลู่หานยื่นมือไปลูบหัวอฮยอน
“วามริโอปป้า็แอบีในะ” อฮยอนเอียอ “ีใั้นเหรอะ” เธอับสิ่ที่เาพู
“็ฮยอนนี่หึโอปป้าไ” ลู่หานยิ้มว้า้วยวามี้เล่น
อฮยอนหน้าแ “ใรหึันะ ันไม่ไ้หึสัหน่อย” เธอีไหล่เาไปหนึ่ที
ลู่หานหัวเราะแล้วึเธอเ้ามาออีรั้ “แ่โอปป้าหึนะ เวลาเห็นบรราแฟนบอยอเธอแล้วมันหุหิทุที โอปป้าอยาะประาศให้ทุนรู้ว่าอูฮยอนเป็นอลู่หานนนี้ ใร็ห้ามแะ้อทั้นั้น” อฮยอนไ้ยินวามในใอแฟนหนุ่มแล้วหัวใฟอโ รอยยิ้มปราึ้นที่มุมปา
อฮยอนผละออาอ้อมอแล้ว้อนาึ้นมอลู่หาน เธอ่อยๆยับเ้าใล้แล้วประทับริมฝีปาลบนปาอีฝ่าย ลู่หานหลับาพริ้มับสัมผัสอันอบอุ่นแล้วหอมหวาน เธอถอนริมฝีปาแล้วระิบเสียหวาน้าหูอลู่หาน
“ลู่หานโอปป้า็เป็นออูฮยอนนเียวเท่านั้น ห้ามมอผู้หินอื่นนะะ” เธอูบเาอีรั้อย่ารวเร็ว
“ันรัโอปป้า่ะ”
ความคิดเห็น