รักนาย...ไม่กล้าพูด (Seungho x G.O. Mblaq)

ลำดับตอนที่ #8 : 87Line # 8 (Seunghoon mode)

ซึงฮุนโหมด

อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ !! ตกใจหล่ะสิว่าผมโผล่ออกมาได้ไง ก็พอใจอ่ะ (เก๊กหน้าโหดเหมือนพี่ซึงโฮ)ตอนนี้ผมกำลังส่องกระจกเพื่อดูความหล่อของตัวเองก่อนการออกเดทนัดสำคัญกับว่าที่พี่สะใภ้เพื่อเป็นการยั่วพี่ชายให้โมโหซะหน่อยคนอะไรก็ไม่รู้หล่อเป็นบ้าเลยยังซึงฮุน หึหึ มูลเหตุของเรื่องมันก็มีอยู่ว่า

ย้อนเวลากลับไปหลายวันก่อนผมยังซึงฮุนกำลังอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกก็จุนบยองฮี เพื่อนพี่ชายผมดันมาทำหน้าอ้อนเหมือนแมว Push in boot ใส่ผมนี่อะดิปัญหามาม่ะยังซึงฮุนจะเล่าเรื่องให้ฟังเอง

"น้า~ซึงฮุนอ่าช่วยหน่อยดิแล้วพี่จะยอมทำทุกอย่างเลยแค่ฝากของไปให้ซึงโฮแค่นี้เอง"จีโอฮยองกระโดดมาเกาะแขนเก้าอี้ที่ผมนั่งพลางเงยหน้าผมอย่างอ้อนๆทำให้ผมต้องถอนหายใจออกมาอย่างปลงตก

ทำไมผมปฏิเสธหมอนี่ไม่ได้เลยซักครั้งหว่ะให้ตายเหอะ

"เออ!! ก็ได้"ผมตอบรับพลางเลื่อนกระติกน้ำร้อนมาวางไว้ด้านหน้าตัวเอง

"เฮ้!! แต๊งค์หลายน้าซึงฮุนนายน่ารักที่สวดในสามโลกเลย"เมื่อจีโอทำตามแผนการของตัวเองเสร็จกิริยาดี๊ด๊าแบบเด็กอนุบาลก็เผยออกมาแทบจะทันทีเพราะอย่างนี้หล่ะมั้งฉันเลยยังไม่เคยเห็นนายอายุมากกว่าฉันซะที ปัญญาอ่อนซะ

"งั้นขอฉันถามไรอย่างนึงดิ"ผมเอ่ยถามพลางเก็บกระติกซูปกระดูกของจีโอลงกระเป๋า

"ถามคำถามแล้ว ไอ้ที่ฉันบอกว่าจะยอมทำทุกอย่างก็โมฆะนะ"จีโอหันมาเอ่ยตอบอย่างเจ้าเล่ห์ทำให้ผมอดใจไม่ไหวที่จะแกล้ง

"ก็ลองดูดิ เดี๋ยงฉันจะเทซุปนายทิ้ง"ผมเอ่ยบอกพลางแกล้งบิดฝากระติกเปิดทำให้จีโอแทบจะถลามาเกาะเก้าอี้ผมเอาไว้เหมือนเดิม

"ย๊า~ซึงฮุนอ่ามีอะไรก็ค่อยๆพูดค่อยๆจากันก็ได้"จีโอเอ่ยพลางข่านแขนผมเบาๆแบบอ้อนๆ "ซุปนี่มันทำยากโคตรๆเลยนายรู้ป่ะ"

"ดีมาก พูดง่ายๆแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อยนะครับจีโอฮยอง"ผมยิ้มออกมาตามสไตร์ของตัวเอง(ยิ้มสไตร์แกอะโคตรกวนประสาทฉันเลย ซึงฮุน : G.O)

"งั้นก็ถามมา"จีโอเอ่ยพลางเดินกลับไปนั่งที่นั่งของตัวเอง

"ไมไม่เอาไปให้เองอ่ะทั้งๆที่ทำมาแล้ว"ผมถามแบบงงๆแต่ต้องการคำตอบอยู่ดี

"หมอนั่นไม่ได้อยากจะได้กำลังใจจากฉันหรอกเชื่อดิ"จีโอเอ่ยแบบเศร้าพลางยกนมรสกล้วยขึ้นดูด(ขนาดเศร้านะจีโอ=*=:Seunghoon)(แล้วแกจะให้ฉันร้องไห้รึไง: G.O)

"นายเป็นพี่ซึงโฮรึไง ถึงรู้ว่าเค้าต้องการได้กำลังใจจากใครต้องการอะไรอ่ะ"ผมเอ่ยถามคนตรงหน้าอย่างหงุดหงิด ถูกต้องแล้วหล่ะผมรู้ว่าพี่ซึงโฮชอบจีโอแล้วจีโอก็ชอบพี่ซึงโฮแต่สองคนเนี่ยชอบทำเรื่องวุ่นวายให้สุดหล่อคนนี้หัวปั่นทุกที

"ก็หมอนั่นพึ่งจะบอกรักชอลยงไป ถึงฉันไปซึงโฮก็ไม่ได้ดีใจอะไรหรอก"จีโอเอ่ยแบบเศร้าพลางดูดนมอีกครั้ง

"เป็นไปไม่ได้อะ"ผมบ่นพึมพำออกมาเพราะจากที่วิเคราห์แล้วเรื่องที่จีโอพูดไม่มีทางเป็นไปได้อย่างรุนแรงเพราะผมไปเค้นจากพี่ซึงโฮมาหมดแล้ว

"อะไรของนายฮะซึงฮุน ก็ฉันได้ยินมากับสองหูเห็นมากับสองตาเนี่ย"จีโอโวยวายขึ้นมาอีกครั้ง ทีเรื่องอย่างงี้หล่ะทำมาเป็นหูดี

"เพราะงี้นายก็เลยหลบหน้าพี่ซึงโฮใช่ป่ะ"ผมเอ่ยถามพลางย่างนมรสกล้วยของจีโอมาดูดจนหมด ทำให้จีโอต้องโวยวายออกมาอีกครั้งเพราะโดนขโมยของกิน

"ฉันเป็นฮยองนายนะโว๊ยทำไมนายชอบทำตัวเหมือนอายุเท่ากับฉันทุกทีเลยหว่ะ"จีโอบ่นพึมพำออกอย่างหัวเสีย

"เพราะอายุนิสัยนายมันเด็กเท่าเด็กอนุบาลไงเลยเรียกฮยองไม่ลง เหมือนเด็กไฮเปอร์"ผมเอ่ยกวนประสาทร่างตรงหน้าไม่รู้เป็นไรเหมือนกันแกล้งจีโอแล้วสนุกดีเวลาทำหน้าโมโหแล้วมันแบ๊วอ่ะ ฮ่าๆ ก็พอจะเข้าใจหล่ะว่าทำไมพี่ซึงโฮถึงชอบดูแก้มจีโอดิพองออกมาเหมือนกำลังจะระเบิดเลยอะ

"ย๊า!! ยังซึงฮุน"

"จุ๊ๆ ฉันยังจำชื่อตัวเองได้ไม่ต้องเรียกบ่อยๆ"ผมจุ๊ปากเป็นเชิงให้ร่างเล็กเบาๆเสียงลงได้แล้ว

"โอ๊ย!! คุยกับนายแล้วปวดประสาทฉันไปหล่ะ"จีโอเอ่ยอย่างเหวี่ยงๆพลางเดินออกไปที่รถของตัวเองแต่ก็ยังช้ากว่าผมที่เดินไปแย่งกุญแจในมือได้อย่างรวดเร็ว

"แล้วเรื่องอะไรฉันต้องไปโรงบาลเองหล่ะ ฉันขับเองขี้นรถ"ผมเอ่ยพลางวางของไว้ด้านหลังก็ที่จะเปิดประตูนั่งเบาะคนขับอย่างรวดเร็ว

"มาเร็วฮยอง เดี๋ยวไปถ่ายรายการสายนะ"ผมเปิดกระจกตะโกนบอกร่างเล็กให้ขึ้นรถเป็นเชิงประชดแบบหยอกๆด้วยการเติมฮยองลงไปส่งผลให้หน้าจีโอมุ่ยเพิ่มขึ้นได้อีกถึงยี่สิบเก้าเปอร์เซ็นต์

"ฝากไว้ก่อนเหอะยังซึงฮุน รู้จักจุนบยองฮีน้อยไปซะแล้ว"ร่างเล็กเอ่ยพึมพำเบาๆทำให้ผมต้องหลุดหัวเราะออกมาเล็กน้อยกับความแบ๊วใสแบบไม่เคยรู้ตัวของหมอนี่เวลาออกรายการชอบบอกใครต่อใครว่าแบ๊วไม่เป็นแต่แค่จีโอยิ้มก็แบ๊วเกินจุนฮยองกับชอนดุงฮยองแล้ว ฮ่าๆ

รถสีดำคันหรูจอดเทียบโรงพยาบาลโซลอย่างสวยงามพร้อมกับร่างสูงโปร่งของซึงฮุนที่ก้าวออกจากเบาะคนขับแต่แทนที่ร่างสูงจะเดินเข้าไปในโรงพยาบาลเลยก็ยังไม่วานหันมากวนประสาทคนบนรถอีกครั้ง

"ฉันจะโทรเช็คตารางงานกับพี่บยองกี เรื่องค่าตอบแทนหน่ะนายต้องไปเที่ยวกับฉัน"ผมเอ่ยบอกพลางสะพายเป้เดินเข้าประตูโรงพยาบาลโดยไม่สนใจว่าคนบนรถจะบ่นแกมด่าใส่ขนาดไหนแต่ก็ยังไม่วายได้ยินเสียงหวานตะโกนดังเข้ามาในโสตประสาท




"เรื่องไรฉันต้องไปกับนายด้วยหว่ะ"เีสียงจีโอที่ดังสะท้อนเข้ามาในหูผมต้องทำให้ผมหันขวับพร้อมกับชี้เป้ด้านหลังก่อนที่จะเผยอยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะและแน่นอนหล่ะว่าร่างเล็กในรถนั่นต้องยอมจำนนกับสุดหล่อคนนี้อยู่แล้ว ฮุฮุ"เออ ก็ได้อาทิตย์หน้าฉันว่างเมียงดง สิบโมงร้านกาแฟอย่าเลทหล่ะ"





"บอกตัวเองดีกว่าไหม"ผมตะโกนบอกอีกครั้งอย่าขำขันก่อนที่แรงสะกิดด้านหลังจะต้องทำให้ผมหันกลับไปมอง





"คุณค่ะเบาเสียงหน่อยค่ะที่นี่โรงพยาบาลนะค่ะ"นางพยาบาลเดินเข้ามาสะกิดผมที่เสียงดังก่อนที่จะเดินกลับไปทำหน้าที่เดิม บยองฮีนายทำฉันขายหน้าอาทิตย์หน้าจะเอาให้จั๋งหนับเลยคอยดู

ต้องรู้ให้ได้ว่าสรุปนี่มันเรื่องอะไรกันแน่ซึงโฮฮยองถ้าพี่บอกรักมีร์จริงเดี๋ยวผมงาบจีโอไว้กินเองก็ได้นะแก้มยุ้ยนั่นมันน่างับขนาดไหนไม่รู้หรอ กรั่กๆ อย่ามาปล่อยให้อยู่นอกสายตานานนักหล่ะ 

.........................................................
อันนี้เป็นตอนพิเศษของซึงฮุนที่คาดว่าไรเตอร์จะแต่งแค่ไม่กี่ตอนหรอกเพื่อเป็นการกระตุ้นลีดเดอร์แพนด้าของเราให้บอกรักออมม่าเร็วๆ
เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปโปรดติดตามนะค่ะ รีดเดอร์ทุกท่านรักทุกคนเลยที่เข้ามาอ่าน ซารางแฮ อิอิ