UFO USURP CLUB ★

ลำดับตอนที่ #8 : กิจกรรมคู่ที่สี่[Sf]the future & past (GB)

the future & past รักนี้ไม่เกี่ยงอายุ (GB)
By PrinceBel -TYL

‘เบลเอ๋ย..เบล..เบลของเรา..เบล...’ เสียงนุ่มทุ้มส่งเสียงเรียกร่างบอบบาง

‘ใคร..? ใครน่ะ.. ใคร!?’เสียงห้าวแอบหวานตะโกนถาม

‘เบล..ของเรา..เราจะรอ...เราจะรอเจ้า...’

‘เฮือก!!’ ทันทีที่สิ้นสุดเสียงนั้นเจ้าของร่างเล็กก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที

“อะไร..เมื่อกี้มัน..อะไร..”เสียงเล็กพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’

“รุ่นพี่คร้าบบ~ ตื่นได้แล้ว~ ตะวันจะแยงก้นรุ่นพี่อยู่แล้วนะคร้าบบบ~ ”เสียงของรุ่นน้องสอดแทรกมา

พร้อมกับเสียง

เคาะประตูที่ยังคงดังไม่หยุด

“..ชิ เจ้าชายรู้แล้วน่า แค่หลับเพลินไปนอนเท่านั้นเอง”

“บ่นอะไรอยู่ได้คร้าบบ เน่าแล้ว- -..”ฟรานตะโกนแทรกเข้ามาอีกครั้งก่อนที่เบลจะหยิบนาฬิกาเขวี้ยงใส่

ประตูห้อง

ด้วยความรำคาญ

“..เจ้านี่นิยมความรุนแรงจริงนะ..”เสียงนุ่มทุ้มปนหัวเราะดังขึ้นมาจนเบลต้องหันไปมองด้วยความสงสัย

“….?”เบลมองร่างโปร่งอย่างสงสัย

“สวัสดี..เราจีอ๊อตโต้..จะเรียกว่าพรีโม่เราก็ไม่ว่า..”พรีโม่ส่งยิ้มหวานจนเบลแอบใจเต้นไปพักใหญ่

“ชิชิชิ..แกเป็นใคร!?”

“เราบอกเจ้าไปแล้ว..”ร่างสูงโปร่งพูดก่อนที่จะดึงเบลเข้าไปกอด

“เราคิดถึงร่างกายของเจ้าเหลือเกิน...เบล”ทันทีที่จบประโยคนั้นเจ้าของร่างเล็กก็วูบลงไปทันที...

[1ชั่วโมงผ่านไปไวเหมือนโกหก]

“อืออ..~”เสียงครางในลำคอดังขึ้นมาก่อนที่ร่างเล็กจะค่อยๆขยับตัว

“ตื่นแล้วเหรอครับรุ่นพี่..”ทันทีที่เบลลืมตาขึ้นมาอย่างแรกที่เห็นคือ...

“เจ้ากบ!! แกเข้ามาทำอะไรที่ห้องของเจ้าชายแล้ว..”เจ้าของร่างเล็กกวาดตามองไปทั่วห้องหาสิ่งที่เห็น

เมื่อยามเช้า

“แล้วว..?”ฟรานเอียงคอถามเล็กน้อยพลางมองการกระทำของรุ่นพี่ของตน

“ชิชิชิ..หายไปไหน..”เบลบ่นพึมพำเบาๆจนรุ่นน้องสงสัยหนักกว่าเก่า

“อะไรหายเหรอครับรุ่นพี่...”ฟรานถามอีกครั้งพลางกวาดตามองของรอบห้อง

“เปล่า ไม่มีอะไร!! เจ้ากบออกไปได้แล้ว ชิชิชิ”ว่าแล้วร่างเล็กก็เริ่มหยิบข้าวของปาไล่ฟราน

“รุ่นพี่นี้ขี้อายจังเลยนะครับ~ ( ‘ ‘)”ฟรานพูดพลางหลบสิ่งของที่เบลปามาแล้วเดินออกไปนอกห้อง

“…..”ร่างเล็กล้มตัวลงนอนทันทีพลางถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆแล้วค่อยๆหลับตาลง

“หืม..เจ้าเป็นอะไรไปรึ..เบล..”เสียงทุ้มดังขึ้นมาอีกครั้งจนเบลต้องลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจ

“อะ!! นะ..นายอีกแล้ว!!”เบลเผลอตะโกนออกมาด้วยความตกใจจนทำให้ฟรานที่อยู่แถวๆนั้นผลักประตู

เข้ามาดู

“เป็นอะไรรึเปล่าครับ!! รุ่น...พี่..?”

“..เฮ้อ..แย่จัง..ที่เราหลบไม่ทัน”ร่างโปร่งยิ้มบางแล้วหันไปมองผู้ที่มาใหม่

“หะ..ห๊า? อะ..ใครเหรอครับ รุ่นพี่..?”ฟรานหน้าเหวอไปพักใหญ่ก่อนที่จะสังเกตผู้ที่บุกห้องรุ่นพี่ของตน

“ตัวเรานั่นไม่มีอะไรหรอก..เพียงแต่จะมาหาเบลผู้เป็นที่รักของเราเท่านั้นเอง...”พรีโม่พูดพลางส่งยิ้ม

หวานโดยที่มีสายตาของฟรานจับจ้องอยู่ด้วยความสงสัย

“วองโกเล่พรีโม่ งั้นเหรอครับ..?”สายหมอกเห็นวาเรียเอ่ยปากถามด้วยความสงสัย

“ใช่แล้วล่ะ..เราคือวองโกเล่พรีโม่...”(บทเบลถูกดูด!!??)

“ตายไปแล้ว...”ทันทีที่ฟรานพูดจบประโยคเจ้าของร่างเล็กที่เงียบอยู่นานก็หันไปหาทันที

“ภาพลวงตารึไง..เจ้ากบงี่เง่า”เบลพูดพลางเอามือไปจับทั่วร่างกายของร่างโปร่ง

“เราไม่ใช่ภาพลวงตา..แต่เราก็ไม่ใช่มนุษย์..”พรีโม่ยิ้มอีกครั้งก่อนที่จะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้กับใบหน้า

ออกหวานของคนที่อยู่ตรงหน้า

“ตัวของเรานั้น..สัมผัสได้..เจ้าจะลองดูไหมล่ะ..เบล..”ร่างโปร่งยิ้มน้อยๆก่อนที่จะประกบปากกับปากเรียว

ทันที

“อะ! อือ!!”

“รุ่นพี่!!”ฟรานรีบดึงรุ่นพี่อันเป็นที่เคารพรัก(?)ของตนออกมาทันที

“อ่า..เจ้างกจริงนะ..สายหมอกแห่งวาเรีย...”

“กรุณาบอกมาก่อนครับ คุณต้องการอะไร..วองโกเล่พรีโม่”ฟรานค่อยๆดันรุ่นพี่ตัวเล็ก(?)ให้ไปอยู่ข้าง

หลังตนเอง

“เราแค่ชอบรุ่นพี่ของเจ้า..ก็เท่านั้น...”

“เรากับปู่อยู่คนละโลกกันนะครับ....”ฟรานรี่ตามอง

“..อย่างเจ้า..คนอย่างเจ้า..จะไปรู้อะไร...”พรีโม่กัดฟันอย่างเสียมิได้ก่อนที่จะมีน้ำตาที่ค่อยๆไหลลงมา

จากนัยต์ตาสีทอง

“..รุ่นพี่น่ะ..ของผม..”ฟรานกระตุกยิ้มน้อยๆ

“เจ้ากบ!!”

“อ่า..เราเข้าใจดี..เราเองก็ไม่ได้อยากแย่งคนรักของใคร..แต่เพียงเพราะเรารอมานาน...อีกเดี๋ยวก็จะหมด

เวลาของเราแล้ว..”พรีโม่คลี่ยิ้มบางออกมา

“เจ้ากบ ออกไปก่อนเจ้าชายจะเคลียร์เอง..”เบลเอ่ยปากไล่รุ่นน้องที่ยืนบังตัวเองอยู่ข้างหน้าจนทำให้

ฟรานเหลือบมองด้วยความสงสัย

“ก็ได้ครับ...เพราะรุ่นพี่ขอหรอกนะ”ฟรานทำหน้าเบื่อโลกก่อนที่จะผละออกไปจากห้องแต่โดยดี

‘ปึง!!’

“เจ้าไล่คนรักของเจ้าไปทำไมรึ..?”พรีโม่จ้องมองร่างเล็กที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่ข้างหน้าตน

“ปู่เป็นคนที่เจ้าชายฝันถึงใช่ไหม??”เบลเอ่ยปากถามโดยที่ก้มหน้างุดอย่างเขินอาย

“...คนที่เจ้าฝันถึงทุกคืน..คือเราเอง..เบล..เราเองก็ฝันถึงเจ้า..ในใจของเรามีแต่เจ้า..”ร่างโปร่งพูดพลาง

รวบตัวเบลมากอด

“!!! เราเจอกันแค่ไหนฝันไม่ใช่รึไง”เบลสะดุ้งก่อนทีใบหน้าจะแดงเล็กน้อย

“นั่นมันก็จริง...แต่เพราะฝันมิใช่รึ..ที่ทำให้เราได้เจอกัน..?”พรีโม่ทำสีหน้าเศร้าจนเบลอดรู้สึกสงสาร

ไม่ได้

“เดี๋ยวปู่ก็ต้องไปอยู่ดี”เบลค่อยๆเอามือลูบใบหน้าของร่างโปร่ง

“อืม..เรารู้..ใช่ว่าเราอยากจะไปนี่นะ..เพราะเวลามีกำจัด..อีกเดี๋ยว...”ร่างบางเริ่มสังเกตสีหน้าของร่างสูง

ที่เริ่มมีน้ำตาคลอ

“…ปู่ เจ้าชายอยากให้ปู่รู้อะไรไว้”เสียงของเบลดึงความสนใจจากพรีโม่จนเขาต้องหันมามอง

“มีอะไรรึ..?”ร่างสูงเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆ

“ในยุคนี้เจ้าชายมีคนรักแล้ว นั่นก็คือเจ้ากบ...”เบลพูดเสียงแผ่ว

“อืม..เรื่องนั้นเรารู้ดี..แต่..เบล...เราอยากเจอเจ้า..สักวินาทีเดียวเราก็พอใจแล้ว..”พรีโม่คลี่ยิ้มบาง

“เฮ้อ...งั้นเจ้าชายจะยอมวันนึงแล้วกัน”ร่างเล็กพูดก่อนที่จะสวมกอดร่างสูงทันที

“บะ..เบล..ถ้าเจ้าไม่อยาก....”

“เจ้าชายชอบปู่นะ แค่นี้ก็พอใช้มั้ย?”เบลเหลือบมองร่างสูงก่อนจะเอาหน้าซุกลงไปกลับอกแกร่ง

“อะ..เอ่อ..เรา..ขอบใจ..เจ้ามากนะ..”ร่างสูงพูดติดๆขัดๆด้วยความเขินอาย

“ไม่จำเป็นเพราะเจ้าชายทำมันมาจากใจ...”เบลพึมพำคำหลังเบาๆ

“แต่..คงหมดเวลาของเจ้าแล้วล่ะ...ลาก่อนนะ..”พรีโม่คลี่ยิ้มบางก่อนที่สติของเบลจะวูบลงไปอีกครั้ง

[2ชั่วโมงผ่านไปไวเพราะโกหก]

“ร......พ....พี่”ร่างเล็กสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงของฟราน

“..เจ้ากบ เห็นปู่ไหม??”

“โถ่..นี่คือคำถามเมื่อตื่นเจอผมเหรอครับรุ่นพี่”กบทำหน้าเบื่อหน่ายทันที

“ชิชิชิ เพราะเจ้าชายอยากถาม มีปัญหา?”เบลกระชากคอเสื้อของรุ่นน้องด้วยความขุ่นเคือง

“...ปู่ไหนกัน...ผมไม่รู้เรื่องนี้ครับ..รุ่นพี่”ฟรานยิ้มน้อยๆให้กับรุ่นพี่ของตัวเอง

“……งั้นหรอ..”เบลทำหน้ามุ่ยก่อนที่จะละออกแล้วล้มตัวลงนอน

‘หายไปแล้วงั้นหรอ....’ เบลนอนคิด

“...รุ่นพี่ยังมีผมอยู่นะครับ...”ฟรานพูดเสียงแผ่วเบา

“อืม เจ้ากบ ออกไปที เจ้าชายอยากอยู่คนเดียว”คนที่ถูกไล่ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนที่จะค่อยๆเดิน

ออกไปจากห้อง

“สงบซักที..”เบลพูดพลางหลับตาลงช้าๆก่อนที่จะได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง

‘เจ้าจะเป็นของเราตลอดไป..เบล’

                                 ----------------------------The E N D--------------------------