[Fic sj*snsd] OH BOY !! กลุ้มใจนัก..สะดุดรักนายตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #8 : Oh boy !! chapter 6 .. แฟนเก่า ( คยูซอ&ฮันริ )

Oh boy !! กลุ้มใจนัก .. สะดุดรักนายตัวร้าย

ตอนที่ 6 .. แฟนเก่า

 

 

“ซอฮยอน !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

 

 

“โอปป้า !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

 

 

Seohyun mode ::

ในที่สุดก็กลับมาสินะ .. ทำไมโอปป้าต้องมาเจอซอตอนนี้ด้วย   ยงฮวาโอปป้า...

 

“ซอ ในที่สุดชั้นก็ได้เจอเธออีก ” ยงฮวาโอปป้าลงจากรถมาพร้อมกับสวมแว่นตาดำ แจ๊คเกตสีดำเป็นการพรางตัวในเวลากลางคืนที่ดี แต่.. ทำไมกัน ทำไมต้องกลับเจอกันอีก

 

“เอ่อ .. คยูชั้นว่าเรากลับขึ้นไปข้างบนดีกว่านะ” พูดจบชั้นก็ดึงมือคยูหันหลังกลับไป แต่ทว่ามืออีกมือของชั้นกลับมีแรงดึงฉุดรั้งไว้อยู่ มือ..ที่ชั้นเคยได้กอบกุมอย่างมีความสุข มือ..ที่ชั้นคิดว่าจะมีเพียงชั้นที่ได้สัมผัสมัน แต่หลังจากวันนั้น .. มันก็เป็นแค่อดีต

 

“ปล่อยเถอะค่ะ ” ชั้นหันไปบอกผู้ชายที่ชั้นเคยรัก .. ไม่สิ ผู้ชายที่ชั้นรักไม่ได้มากกว่า

 

“ซอ .. พี่ไม่ได้เจอเธอนานมากแล้วนะ ได้โปรดเถอะ วันนี้ไปกับพี่ได้มั๊ย” ยงฮวาโอปป้าบอกกับชั้น หึ ! จะให้ชั้นไป เพื่ออะไรหล่ะ ? เพื่อให้ชั้นกลับมารักเค้าหมดหัวใจน่ะหรอ ไม่ดีกว่า

 

“ซอไม่ไปค่ะ ขอโทษนะคะ” 

 

“ซอ ไปกับ..”

 

“พี่ครับ ซอเค้าบอกไม่ไปก็ไม่ไปซิครับ” นายคยูพูดขึ้น ก่อนจะลากชั้นหนีไปให้เร็วกว่าเดิม

 

“ซอ .. แค่แปบเดียว ไม่ได้หรอ” น้ำเสียงแบบนี้อีกแล้ว .. ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปเท่าไร น้ำเสียงแบบนี้ของผู้ชายคนนี้ทำให้ชั้นใจอ่อนได้ทุกครั้ง .. ชั้นว่าชั้นน่าจะไปนะ ก็แค่แปบเดียวเองหนิ  

 

“ซอ..” คยูหันมามองชั้นที่ตอนนี้หยุดเดินแล้วกำลังจะตัดสินอะไรบางอย่าง นายนั่นกำมือชั้นแน่น ชั้นรู้ว่าคยูอยากให้ชั้นเข้มแข็ง ให้ชั้นต่อสู้กับความรู้สึกได้ แต่.... ชั้นทำไม่ได้จริงๆ

 

“ซอจะไปกับโอปป้าค่ะ” ในที่สุดชั้นก็ตัดสินใจพูดคำนี้ออกไปสินะ .. พอสิ้นคำพูดของชั้น คยูก็ปล่อยมือ แล้วจ้องหน้าชั้นนิ่ง ... ชั้นขอโทษและขอบใจนายมากนะ แต่ชั้นทนไม่ไหวจริงๆ

 

“จริงหรอซอ .. ขอบคุณมากนะ ขอบคุณมากจริงๆ” ยงฮวาโอปป้าวิ่งมาดึงมือชั้นไป แต่ในขณะนั้นพอชั้นหันหลังกลับไปมองที่เดิมชั้นก็เห็นผู้ชายคนนึงยืนมองชั้นอยู่ มันจึงทำให้ชั้นตัดสินใจทำอีกสิ่ง .. ที่อยากทำ

 

“คยู นายไปกับชั้นนะ” แล้วชั้นก็วิ่งไปหาเค้า คยูยิ้มออกมาได้เหมือนเดิม นั่นทำให้ชั้นวางใจได้ว่า หลังจากนี้ไม่ว่าเรื่องของชั้นกับยงฮวาโอปป้าจะเป็นยังไง .. ชั้นก็ยังมีคนที่พร้อมจะรับฟังชั้นแน่นอน

 

“ซอ .. แต่นี่เป็นเรื่องของเราสองคนนะ” ยงฮวาโอปป้าพูด แต่ทำไงได้หล่ะ ซอทิ้งเพื่อนที่ดีคนนี้ของซอไม่ได้จริงๆ  (แค่เพื่อนเองหรอซอ << ไรเตอร์)

 

 

 

ที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง

 

“นายนี่เป็นแฟนใหม่ซอหรอ..” เค้าถามชั้นเป็นคำถามแรก นั่นสินะ ไหนๆคยูก็มาด้วยแล้วหนิ

 

“เอ่อ .. ใช่ค่ะ” ชั้นตัดสินใจตอบไปแบบนั้น คยูที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากชั้นนักก็อึ้งไม่น้อย .. ขอโทษนะคยู เดี๋ยวชั้นจะเล่าให้นายฟังน๊า T^T

 

“จะ จะจ ริงหรอ”  โอปป้าหันไปถามคยูที่ยืนเอ๋ออยู่ ชั้นได้แต่พยักหน้าส่งซิกให้ ซึ่งนายนั่นก็ดูจะเข้าใจถึงสิ่งที่ชั้นกำลังทำแล้ว

 

“อ่อ ครับ .. ผมเป็นแฟนซอฮยอน”   เฮ้อ ~ โล่งอกไป ชั้นรู้นิสัยยงฮวาโอปป้าดี เค้าเป็นคนที่เป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไปยุ่งกับแฟนคนอื่น

 

“ซอ .. ไม่รักพี่แล้วหรอ”  เอาอีกแล้วนะ .. โอปป้าใช้น้ำเสียงกับแววตาแบบนี้กับซออีกแล้ว ซอไม่อยากใจอ่อนอีกครั้ง   ชั้นต้องอดทน !!

 

“ค่ะ” ชั้นตอบก่อนจะเบือนหน้าหนีโดยเร็ว

 

“พี่เห็นแววตาซอ พี่ก็รู้แล้วว่าซอโกหก หึ !! ซอจะโกหกพี่ทำไม .. ” โอปป้า .. โอปป้ายังเป็นคนเดิมของซออยู่จริงๆหรอคะ  คนเดิมที่แค่มองตาก็รู้ว่ากำลังคิดอะไร

 

“เอ่อ..คือซอขอโทษค่ะ แต่เรื่องของเราก็แค่อดีต” ชั้นกัดฟันพูดไป ในใจของชั้นตอนนี้อยากจะร้องไห้ออกมาให้สุดเสียง แต่ก็ทำไม่ได้ตราบใดที่ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนเก่าของชั้นยังอยู่ตรงหน้า

 

“แต่พี่ไม่เคยลืมซอเลยนะ .. เรากลับมา..” โอปป้ายังพูดไม่ทันจบ คยูก็เดินเข้ามาแทรกตรงกลางก่อนจะพูดบางอย่างที่ชั้นคิดไม่ถึง

 

“พอเถอะครับ..ผมก็ไม่แน่ใจนะว่าตอนนี้ซอจะลืมพี่ได้หมดทั้งหัวใจรึยัง  แต่อีกไม่นานหรอกครับ ผมคนนี้แหละจะทำให้ซอฮยอนลืมสิ่งที่ทำให้เธอเจ็บปวดทุกอย่าง .. ผมขอตัวนะ” พูดจบคยูก็เดินหนีไปเลย ตอนแรกชั้นได้แต่อึ้งกับสิ่งที่นายนั่นพูด แต่พอได้สติ ชั้นก็เลยขอตัวกลับบ้าง

 

“เอ่อ .. ไม่มีอะไรแล้ว ซอของตัวนะคะ   นายคยู รอชั้นด้วยดิ !!!!!!!!” ชั้นบอกลายงฮวาโอปป้าก่อนจะตะโกนเรียกนายคยูที่เดินห่างออกไปค่อนข้างไกลแล้ว

 

 

“พี่จะทำให้เราสองคนกลับมาคบกันเหมือนเดิมให้ได้ ” และนี่คือประโยคสุดท้ายที่ชั้นได้ยินจากเค้า ... ฮึก ฮือ ฮือ ~ ในที่สุดน้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลออกมาได้ซักทีสินะ ทำไม !!!!!!! ทำไมมันต้องเกิดเรื่องบ้าๆแบบนี้กับชั้นด้วย คยูนายหายไปไหนแล้ว นายจะไม่รอรับฟังปัญหาของชั้นอีกแล้วหรอ  ฮึก ชั้นทนไม่ไหวแล้วนะ

 

“คยู .. นายอยู่ไหนของนาย !!!!!!!!” ชั้นพูดออกมาก่อนจะทรุดตัวลงนั่งร้องไห้อย่างหมดสภาพ  เหอะ ชั้นทำแบบนี้ลงไปได้ยังไงกันนะ .. ชั้นบ้าไปแล้วหรอ

 

“ซอ ๆ ชั้นอยู่นี่แล้วไง” ในที่สุดนายก็หันกลับมา .. คยู

 

“ฮึก ฮือ ๆ .. คยู คะ คือ ชั้น ชั้น ..” ตอนนี้ชั้นปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่เกรงใจ เสียงสะอื้นทำให้ชั้นพูดจาไม่รู้เรื่องเท่าไรนัก

 

“ไม่ต้องพูดหรอก .. กลับกันเถอะ เดี๋ยวชั้นไปส่งนะ” แล้วคยูก็ค่อยๆพยุงตัวชั้นไปที่ป้ายรถเมล์ แต่ว่า..พวกพี่ๆหล่ะ ยังไม่ได้บอกเลยนี่นา

 

“เรากลับไปที่ร้านก่อนเถอะนะ .. เดี๋ยวพวกพี่ๆจะสงสัย” 

 

“อ่อเรื่องนั้นไม่เป็นไร ชั้นโทรบอกพี่ฮันกยองแล้วน่ะ” ก็แล้วไป นายนี่ก็รอบคอบใช้ได้นะ

 

“อ่ะนี่ ..” นายคยูพูดต่อ ก่อนจะยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ชั้น

 

“หืม ?? ”

 

“เอาไปเช็ดน้ำตาซะ แบบนี้ไม่สวยเลยนะ”

 

“ฮือ ฮือ ๆ~” ชั้นยังคงสะอื้นเล็กน้อย แล้วก็รับผ้าเช็ดหน้ามาเช็ด

 

 

เวลาผ่านไปสักพัก นายคยูก็นั่งเงียบ คงไม่กล้าพูดกับชั้น แต่ตอนนี้ชั้นก็ดีขึ้นมากแล้ว น้ำตาเริ่มแห้ง ใบหน้าเริ่มกลับมาเป็นปกติแล้ว

 

“คยู ขอบใจนายมากนะวันนี้” เมื่อเห็นคยูเงียบชั้นเลยต้องพูดก่อนบ้าง

 

“อ่อ ไม่เป็นไรๆ”

 

“ว่าแต่ที่นายพูด .. เอ่อ คือว่า”  แอบนึกถึงคำพูดประโยคสุดท้ายที่นายคยูพูดกับเค้าคนนั้นจริงๆ

 

“อ่อ .. อันนั้นชั้นพูดจริง” แล้วคยูก็ค่อยๆยิ้มออกมาให้ชั้นอย่างเปิดเผย รอยยิ้มที่จริงใจแบบนี้ซินะ ที่จะทำให้ชั้นมีความสุขได้น่ะ

 

“เอ่อ .. ขอบใจนายจริงๆนะ”  เฮ้อ พูดไม่ออกเลยเรา

 

“หน้าแดงทำไม เขินหรอ ฮ่าฮ่า” ห๊า !! นี่ชั้นหน้าแดงจริงๆหรอ ซอฮยอนเธอทำอะไรเนี่ย

 

“กะ ก็ คือ .. ตะกี้ชั้นร้องไห้หน้าก็ต้องแดงซิ”   แก้ตัวไปน้ำขุ่นๆหล่ะนะซอฮยอนเอ๊ย

 

“อ่อเหรอ ฮ่าฮ่า ” ดูท่าทางคยูก็ไม่ค่อยเชื่อซะด้วยสิ T^T

 

“ไอ้บ้า”

 

“ฮ่าฮ่า .. เอาเถอะ ยังไงซะ ชั้นก็พร้อมจะรับฟังนะ”

 

“ขอบใจนายมากนะ .. นายต้องทนฟังชั้นไปตลอดทั้งปีเลยแหละ หุหุ”  

 

“ตลอดไปเลยได้ป่ะ.. ”  เอ่อ .. กลับมากวนประสาทอีกแล้วนะ

 

“ทนได้ก็ทนไปเถอะ ชิ ~” พูดจบก็ถึงป้ายที่ชั้นต้องลงพอดี

 

“อ้าวถึงแล้วหรอ” นายคยูถาม

 

“อืมใช่ ไปนะ บาย” แล้วชั้นก็โบกมือลา ก่อนที่คยูจะโบกมือตอบ

 

“โอเคๆ ฝันดีนะ .. แล้วชั้นจะจำไว้ว่าเธอลงป้ายนี้”

 

เฮ้อออ ~   ในที่สุดวันนี้ก็จบลงด้วยดี(มั้ง) ถ้าไม่มีคยูมาเป็นเพื่อนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชั้นจะร้องไห้หนักขนาดไหน .. นึกสภาพตัวเองไม่ออกเลยจริงๆ … ขอบใจนายมากนะ คยูฮยอน

 

.

.

.

.

 

Normal mode ::

ย้อนกลับไปที่ร้านคาราโอเกะ หลังจากที่ครบสองชั่วโมงแล้ว

 

“แค่ก ๆ ๆๆ ”  

 

“เฮ้ย ไหวมั๊ยยูล” เจสสิก้าที่ได้ยินเสียงไอของเพื่อนรักก็เริ่มเป็นห่วง

 

“ร้องหนักไปหน่อย ไอไม่หยุดเลย .. ไปเหอะ เดี๋ยวไปซื้อยามากินกัน” ยุนอาพูด ยูริที่ยังคงไอไม่หยุด พยักหน้ารับ ก่อนที่เจสสิก้ากับแทยอนจะมาช่วยพยุงเพื่อนที่ไอจนเริ่มไม่มีแรง

 

“งั้นพวกชั้นไปก่อนนะ .. สนุกมากวันนี้” ยุนอาเอ่ยกับพวกหนุ่มๆก่อนจะเดินไปเปิดประตู

 

“เดี๋ยวก่อน !!” เป็นเสียงฮันกยองที่ดังขึ้นมา

 

“มีอะไรอีกหล่ะ ชั้นไม่ไหวแล้วนะนายฮัน” ยูริหันมาพูด ใบหน้าดูซีดเผือดเพราะไอหนัก

 

“เอ่อ .. พวกเธอจะกลับกันยังไง” ฮันกยองถามต่อ

 

“เดี๋ยวพวกชั้นเดินไปซื้อยาก่อน แล้วเดี๋ยวเรียกคนบ้านยัยยูลมารับหน้าโรงเรียน” แทยอนตอบ

 

“งั้นเดี๋ยวชั้นไปด้วย .. พวกเธอเป็นผู้หญิง ตอนดึกๆแบบนี้อันตราย” ฮันกยองพูดต่อ แต่ก็โดนยูริขัดขึ้นมาซะก่อน

 

“พวกเราดูแลตัวเองได้น่า”

 

“โหยัยตัวแสบ หน้าซีดขนาดนี้จะเอาแรงที่ไหนไปสู้คนอื่นเค้าหะ มา.. แทยอน เจสสิก้าปล่อยยัยนี่ เดี๋ยวชั้นเอง ”  ฮันกยองพูดก่อนจะเดินเข้าไปหายูริที่มองตาขวาง

 

“ขี่หลังดิ ฮ่าฮ่า”  ฮันกยองที่เดินเข้าไปจะแกล้งยูริแต่..

 

“จะบ้าหรอ ..ชั้นไม่เอาด้วยหรอก ชั้น..” ยูริปฏิเสธ ก่อนที่จะหมดแรงจนสลบไป

 

“นี่ไอหนักจนเป็นลมเลยหรอ *0*” ดงเฮพูดอย่างตกใจ

 

“ก็เออสิวะ ไอไม่หยุดขนาดนี้ก็ต้องเหนื่อยเป็นธรรมดาแหละ ยูริเล่นทั้งร้องทั้งเต้นทั้งตะโกนไม่ให้ไอจนหมดแรงได้ไงหล่ะ” ซีวอนอธิบาย

 

“เอาไงหล่ะทีนี้” เจสสิก้าที่นั่งลงไปช้อนตัวเพื่อนที่สลบไปเงยหน้าขึ้นมาถามซีวอน(ที่เมื่อกี้อธิบายเยี่ยงผู้มีความรู้)

 

“เอางี้ .. ไอ้ฮัน มึงเลย” ซีวอนหันไปพูดกันฮันกยอง จนคนถูกเรียกตกใจ

 

“อ้าวเฮ้ย กูไม่รู้”

 

“กูหมายถึงให้มึงแบกยูริขี่หลังมึงไปจริงๆไง ไม่มีแกล้งอ่ะ”

 

“เฮ้ยจะบ้าหรอ .. ให้ยัยลิงขี่หลังชั้นเนี่ยนะ ตะกี้ชั้นแค่หรอยัยนั่นเล่นเฉยๆ” ฮันกยองที่ดูจะไม่ยอมเท่าไหร่ ทีเมื่อกี้หล่ะจะแกล้งยังแกล้งได้เลย
 

“นะฮันกยอง .. จะให้พวกชั้นพยุงก็ไม่ไหวแน่ ยูริสลบไปแบบนี้อ่ะ ไหนๆนายก็จะแกล้งยัยยูลแล้วหนิ” แทยอนพูดเชิงขอร้อง

 

“นิดเดียวเองนะฮันกยอง คิดซะว่ายัยลิงเป็นผู้หญิงคนนึงแล้วกัน อย่าคิดว่ามันคือคู่กัด” เจสสิก้าเสริมโดยมียุนอาพยักหน้าตามไปด้วย

 

“เออๆ ”   แล้วแทยอนก็ค่อยๆพยุงตัวยูริแล้วจับแขนพาดบ่าฮันกยอง ก่อนที่ชายหนุ่มชาวจีนจะให้มือจับขาของคู่กัดไว้

 

“อิอิ ขอบใจนายมากนะฮันกยอง”  แทยอนพูดก่อนจะเดินนำทุกคนไปที่ร้านขายยา

 

 

“อ่ะถึงแล้ว รอแปบนึงนะ เดี๋ยวชั้นเข้าไปซื้อยา” แทยอนพูดก่อนจะวิ่งเข้าไปในร้าน แล้วกลับมาออกมาหลังจากนั้นไม่นานนัก

 

“มาแล้วๆ เอาไว้ในกระเป๋ายัยลิงแล้วกัน” 

 

“งั้นพวกเธอกลับกันได้แล้วหล่ะ ยูริเดี๋ยวให้ไอ้ฮันไปส่ง เป็นผู้หญิงกลับบ้านดึกมันไปดีนะ” ซีวอนเตือน

 

“เฮ้ย นายจะบ้าหรอ ให้นายฮันไปส่งยูริเนี่ยนะ” ยุนอาตกใจ จะปล่อยให้เพื่อนรักของเธอไปกับคู่กัดอย่างฮันกยองจริงๆน่ะหรอ

 

“ก็ใช่น่ะสิ ยังไงพวกเธอก็เรียกคนของบ้านยูริมารับแล้วจะต้องห่วงอะไรหล่ะ แล้วอีกอย่างถ้าพวกเธอไปส่งยูริเสร็จ ตอนกลับจะกลับยังไง มืดค่ำแบบนี้อันตรายนะ” ซีวอนพูดต่อ จนพวกสาวๆเริ่มคล้อยตาม

 

“เออใช่ .. ตอนนี้ก็มืดแล้วด้วย กลับช้าพ่อต้องบ่นแน่เลย ” ยุนอาบอก

 

“ก็จริงของแก ยังไงลุงยองวานกับพี่มินยองก็ไม่ปล่อยให้ใครทำร้ายยัยยูริได้หรอก ให้นายฮันนั่งไปด้วยน่ะแหละ” เจสสิก้าออกความเห็น ซึ่งคนอื่นๆก็เห็นด้วย เว้นก็แต่ ...

 

“ให้ขี่หลังไม่พอต้องไปส่งอีกหรอ !!!!!!!!!!!” 

 

“ไอ้ฮัน .. มึงอ่ะแหละ เสียสละหน่อยดิวะ นี่มันดึกแล้ว .. พวกผู้หญิงจะได้แยกย้ายให้คนของที่บ้านมารับ” ดงเฮพูดบ้าง

 

“เออๆ .. นั่นใช่รถบ้านยัยลิงรึป่าวเจสสิก้า” ฮันกยองถามเมื่อเห็นรถสีดำคันหรูมาจอดอยู่ตรงหน้า

 

“ใช่ๆ นี่แหละ .. อ้าวพี่มินยองสบายดีมั๊ยคะ” เจสสิก้าพยักหน้าก่อนจะถามผู้หญิงในชุดดำที่เดินลงมาจากรถ

 

“สบายดีค่ะ .. อ้าวแล้วนี่คุณหนูเป็นอะไรคะเนี่ย” มินยองถาม

 

“อ่อ พวกเราไปร้องคาราโอเกะกันน่ะค่ะ แต่ยูริมันอินไปหน่อยก็เลยไอหนักจนสลบไปเนี่ยแหละค่ะ” แทยอนบอกการ์ดสาวที่หัวเราะเบาๆกับความซนของคุณหนู

 

“ฮ่าฮ่า คุณหนูนี่จริงๆเลย ว่าแต่.. พวกผู้ชายพวกนี้เป็นใครคะคุณหนูเจสสิก้า”  มินยองถามพลางเหลือบไปมองหน้าฮันกยองที่ให้คุณหนูยูริของเธอขี่หลังอยู่

 

“อ่อ เพื่อนห้องเดียวกับพวกเราน่ะค่ะ .. คือเดี๋ยวพวกเราให้ฮันกยองไปส่งยูริด้วยนะคะ เพราะถ้าพวกเราไปเองกว่าจะถึงบ้าน คุณพ่อต้องบ่นแน่ๆ”

 

“อ่อค่ะ .. เชิญคุณฮันกยองค่ะ” แล้วมินยองก็เดินไปเปิดประตูรถให้ ก่อนที่ฮันกยองจะค่อยๆวางยูริลงแล้วเข้าไปนั่งข้างๆ

 

“ดูแลเพื่อนชั้นดีดีนะนายฮัน” ยุนอาพูดจบ รถสีดำคันหรูก็เคลื่อนตัวออกไปทันที

 

 

“พวกนายก็กลับบ้านกันได้แล้วนะ” เจสสิก้าบอก

 

“อ่อไม่เป็นไรเดี๋ยวพวกเรารอส่งพวกเธอก่อนดีกว่า พวกเราเอารถมาเองน่ะ” ซีวอนตอบก่อนจะยิ้มหวานให้เจสสิก้าตามสูตร

 

“อ้าวนั่นไง รถชั้นมาแล้ว” แทยอนพูดขึ้นก่อนจะโบกมือลาเพื่อนๆ

 

“เจสๆ รถเรามาแล้ว” ยุนอาสะกิดเจสสิก้าเมื่อเห็นรถสองคันมาจอด แล้วเธอทั้งสองก็เอ่ยลากันก่อนจะหันมาโบกมือให้ซีวอน ดงเฮและคิบอมที่ยืนอยู่

 

“เราก็กลับกันเถอะว่ะ” 

 

.

.

.

.

 

ด้านฮันกยองกับยูริ

 

“เอ่อ..คุณฮันกยองเป็นเพื่อนคุณหนูยูริมานานแล้วหรอคะ” มินยองถาม เพราะร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นพวกยูริไปไหนกับเพื่อนผู้ชายเลย

 

“อ่อ ผมเพิ่งย้ายมาจากอังกฤษน่ะครับ ..” ฮันกยองตอบอย่างสุภาพ

 

“นั่นสิคะ เพราะชั้นไม่เคยหน้าคุณเลย.. ไม่สิ ชั้นไม่เคยเห็นหน้าเพื่อนผู้ชายคนไหนของคุณหนูเลย นอกจากคุณแทคยอน” ทันทีที่ได้ยินชื่อผู้ชาย ฮันกยองก็สนใจทันที

 

“แทคยอนหรอครับ ??”

 

“ค่ะ คุณแทคยอนที่จีบคุณหนูมาตั้งแต่ขึ้นมอปลายปีแรก .. แต่ที่ชั้นรู้จักนี่ไม่ใช่เพราะเค้าเป็นแฟนคุณหนูหรอกนะคะ แต่เพราะคุณหนูเค้าชอบด่าคุณแทคยอนให้ชั้นฟังน่ะค่ะ ฮ่าฮ่า” มินยองรีบอธิบายเพราะว่าฮันกยองคือแฟนของยูริ !!!!!!!!!!

 

“อ่อครับ”

 

นั่งรถมาไม่นานนัก ก็ถึงบ้านของยูริ ฮันกยองเห็นก็อึ้งไม่น้อย เพราะบ้านของยูริไม่ได้อลังการไปน้อยกว่าบ้านของเค้าเลย

 

“ถึงแล้วค่ะ .. เชิญค่ะคุณฮันกยอง” มินยองลงรถก่อนจะเดินมาเปิดประตูให้ฮันกยอง แต่แล้วก็มีเสียงผู้ชายมีอายุคนหนึ่งดังขึ้นมา

 

“กลับมาแล้วหรอ ...... ฮันกยอง !!!!”  ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของยูริออกมารับลูกสาว แต่กลับต้องตกใจเมื่อเห็นฮันกยอง

 

“คุณอาซังวู !!!!!!!!” ฮันกยองเมื่อเห็นพ่อของยูริก็ตกใจไม่แพ้กัน

 

“มาที่นี่ได้ยังกันหล่ะเรา” ซังวูพ่อของยูริถามชายหนุ่มที่แบกลูกสาวเค้าอยู่

 

“เอ่อ .. คือยูริสลบไปน่ะครับ เจสสิก้าให้ผมมาส่งยูริ” ฮันกยองพูดสั้นๆแต่ดูซังวูจะไม่ค่อยเข้าใจ มินยองจึงต้องมาอธิบายแทน

 

“อ่อ .. ขอบใจมากๆ ถ้าไม่รบกวนก็พายูริขึ้นไปส่งหน่อยนะฮันกยอง .. มินยองพาคุณฮันกยองไปซิ” ซังวูส่งก่อนที่มินยองจะเดินนำฮันกยองไปที่ห้องของยูริ

 

“เชิญค่ะ” มินยองเปิดประตูก่อนจะเชิญฮันกยองอย่างสุภาพ แล้วฮันกยองก็ค่อยๆวางยูริลงบนเตียงอย่างเบาที่สุด

 

“ขอบคุณมากนะคะที่ต้องรบกวน ชั้นคงแบกคุณหนูไม่ไหว จะให้พวกคนงานคนอื่นก็ดูจะไม่เหมาะ” มินยองเอ่ยในขณะที่มือเอื้อมไปคว้าผ่าห่มมาปิดร่างกายคุณหนูของเธอ

 

“ไม่เป็นไรครับ ” ฮันกยองยิ้มให้ จากนั้นทั้งสองก็เดินลงมาข้างล่าง ก็เจอซังวูยืนรออยู่

 

“มินยองไปนอนเถอะ ชั้นขอคุยอะไรกับฮันกยองหน่อย” เมื่อเจ้านายใหญ่สั่ง การ์ดสาวจึงน้อมรับแล้วเดินออกไป

 

 

“ว่าไงหล่ะพ่อฮันกยอง .. เห็นพ่อเราบ่นหนิว่าไม่ค่อยเข้าบริษัทเลยน่ะ” ซังวูพูดกับฮันกยองอย่างเป็นกันเอง เพราะความจริงแล้วซังวูพ่อของยูริเป็นเพื่อนกับฮันซองพ่อของฮันกยอง ซึ่งทั้งสองคนเจอกันแทบทุกวันตอนที่ฮันกยองยังเรียนอยู่ที่อังกฤษ

 

“ครับ ผมเพิ่งย้ายมาใหม่ๆ ก็อยากลองใช้ชีวิตให้ชินก่อนน่ะครับ อีกไม่นานก็น่าจะได้เข้าไปช่วยงานที่สำนักงานใหญ่บ้าง คุณอาคงเหนื่อยน่าดู”

 

“ฮ่าฮ่า ชีวิตวัยหนุ่มมันก็มีความสุขแบบนี้หล่ะนะ ไม่ต้องรีบๆฮันกยอง อาไม่เหนื่อยหรอก” ซังวูพูดอย่างใจดี ก่อนจะถามฮันกยองเรื่องลูกสาวของเค้าบ้าง

 

“แล้วไปไงมาไงถึงมาส่งยูริได้หล่ะเนี่ย”  เมื่อซังวูถามฮันกยองก็ได้แต่อ้ำอึ้งไม่รู้จะตอบยังไง

 

“เอ่อ .. คือผมอยู่ห้องเดียวกับยูริน่ะครับ แล้ววันนี้เลิกเร็ว พวกผมกับพวกเพื่อนๆยูริก็เลยไปร้องคาราโอเกะกัน แล้วก็เป็นอย่างที่คุณมินยองบอกไปนั่นแหละครับคุณอา”

 

“อ่อ .. บังเอิญจริงๆว่ามั๊ย อยู่ดีดีเราก็ได้มาเจอลูกสาวอาโดยที่อาไม่ต้องพาไปแนะนำเลย” ที่ซังวูพูดแบบนี้เพราะก่อนหน้าที่จะย้ายมาเกาหลี คุณนายฮันแม่ของฮันกยองได้เอ่ยปากอยากเจอยูริ แต่เพราะยูริอยู่เกาหลีเลยไม่มีโอกาสซักที

 

“ผมก็ว่าอย่างงั้นหล่ะครับ เหอะๆ   .. ดึกแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”

 

“อ้าวหรอ .. โชคดีนะเรา ไว้วันหลังมาหาอาบ่อยๆก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจนะ  .. เพราะยังไงเราสองครอบครัวก็ต้องดองกัน ” ซังวูทิ้งท้ายไว้แค่นี้ ทำให้ฮันกยองอดคิดไม่ได้

 

 

‘ดองทางธุรกิจผมยินดีนะครับ แต่อย่าดองทางผมกับยัยลิงนั่นแล้วกัน’

 

 

 







----------------------------------------------------------------------

 

อ่าน 42  คอมเมนท์ 2   -0-
ถึงไรเตอร์จะดูไม่ค่อยแคร์เรื่องเมนท์ แต่เห็นแบบนี้แล้วก็อดพูดถึงไม่ได้จริงๆ แหะๆ T^T

มาอัพอีกเช่นเคยเป็นประจำทุกวี่ทุกวันนะคะ

อัพบ่อยๆแบบนี้ก็เมนท์บ่อยๆ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ อิอิ ^0^

จากที่ทิ้งท้ายไว้ตอนที่แล้วหลายคนทายถูก(ทุกคนเลยด้วยซ้ำ)

ว่าชายคนนั้นที่เป็นแฟนเก่าของซอก็คือ .. ยงฮวา สุดหล่อสะท้านทรวงนั่นเอง

แล้วอย่างงี้นายกี้ของเราจะไหวมั๊ยหล่ะทีนี้

ก็ต้องอยู่ที่หนูซอของเราหล่ะนะคะว่าจะเลือกใคร  *0*

ส่วนคู่กัดก็บังเอิญกลายเป็นคนใกล้ตัวกันซะอีก

โฮะๆๆๆ .. ต้องตามลุ้นตอนต่อไป

แต่ที่แน่ๆตอนหน้ามีฉากน่ารักๆของคู่ ดย & บทมาแน่นอน

(อักษรย่อย๊ากยากเนอะ 555)

แต่ไม่ใช่ว่าตอนหน้าจะมีแค่สองคู่นะคะ มีทุกคู่แหละค่ะ

(แล้วจะมีอักษรย่อมาเพื่อ ??)

**** และที่สำคัญวันนี้อย่าลืมดูเดอะสตาร์ & Big vote เพื่อพี่กันนะคะ หุหุ (นอกเรื่องตลอด)