>>OH! MY FRIEND อย่าไปยุ่งกับเขานะ~{2PM TeacBeom,KhunDong}

ลำดับตอนที่ #8 : Oh!>> ปาร์ตี้

/> /> />

เช้าวันนี้อากาศช่างแจ่มใสเหลือเกิน วันนี้เป็นวันที่ 15 มกราคม  เป็นวันเกิดของจุนซู  ผู้ที่มีเสียงร้องอันไพเราะของพวกเรานั่นเอง  วันนี้เป็นวันเกิดของมัน  ทั้งทีมีเหรอที่ลีดเดอร์อย่างผมจะไม่จัดปาร์ตี้และเซอไพรส์สนุกๆให้มัน  นายต้องดีใจแน่ๆ คิมจุนซู  คิคิ

วันนี้พวกเราคิดกันว่าจะจัดปาร์ตี้ให้จุนซูกันโดยเชิญ 2AM มาร่วมปาร์ตี้นี้ด้วยกัน  อีกสักพัก

พวกเขาก็คงจะมากันแล้วมั้ง

ติ๊งต่องงงง~

“เดี๋ยวผมไปเปิดให้ๆ” มักเน่ชานซองบอก พร้อมกับวิ่งไปเปิดประตูให้พวก 2AM

“อ้าว  มากันแล้วเหรอ  แล้วทำไมไม่ซื้ออะไรมากินล่ะ” ผมถามไป

“อ้าว  ชั้นนึกว่าพวกนายจะซื้อมาเตรียมไว้แล้วนี่นา” พี่ชางมินตอบผม

“แล้วเราจะทำยังไงกันล่ะ” ผมพูดลอยๆออกไป

“งั้นเดี๋ยวชั้นกับจุนซูออกไปซื้อมาให้ละกันนะ” ซึลองพูด

“อะไรอ่า  วันนี้วันเกิดชั้นนะ แล้วทำไมต้องให้ชั้นไปด้วย”เจ้าของวันเกิดแย้งขึ้น

“วันนี้วันเกิดใคร” แทคยอนถามจุนซู

“วันเกิดชั้นไง” จุนซูตอบ

“งั้นนายก็ออกไปซื้อกับซึลอง”

“โห่  ก็ได้วะ” จุนซูยอมแต่โดยดี มั้ง...

และแล้วจุนซูก็ยอมออกไปกับซึลองซะที  ที่พวกเราทำแบบนี้น่ะ ไม่ได้มีอะไรหรอกนะ แค่จะแกล้งมันเล่นเท่านั้น ซึ่งซึลองเองก็รู้ว่าพวกเราจะแกล้ง  เพราะฉะนั้นเรามาเตรี๊ยมกันก่อนดีกว่า

“แล้วเราจะแกล้งจุนซู ยังไงดีล่ะ”  นิชคุนถามทุกคน

“เอาแบบนี้มั้ยล่ะ...” ผมกำลังจะบอกแผนการแต่...

“โอเคเลย” ไอ้ย่น อย่ามากวน***

“ยัง...ยังไม่ได้บอกเลย โป๊กกก” ผมเขกหัวมันไปทีนึง

“เราก็ทำเป็นว่า  ทะเลาะกัน แบบว่า2AMก็เข้าข้างพี่ชางมิน ส่วน 2PM ก็จะเข้าข้างชานซอง”

“แล้วจะให้ผมทะเลาะกับพี่ชางมินเรื่องอะไรล่ะ” ชานซองถามขึ้น  เออนั่นสิ เรื่องอะไร

“เอาแบบตามฟีลไปเลยละกัน อยากทำอะไรก็ทำเลย” ไอ่หน้าแมวพูดขึ้นมา

“โอเค  ตามแผนนะ ทุกคนรับทราบ”  พี่ชางมินพูด

“ทราบ” ทุกคนตอบพร้อมกัน  แค่แกล้งจุนซู ทำไมต้องจริงจังกันด้วยฟะ

พวกเราช่วยกันจัดโต๊ะอาหาร แล้วก็นั่งรออาหารมา สักพักอาหารก็มาแล้วจะได้กินสักทีใช่มั้ย

“มาแล้วๆ อ่ะ” จุนซู พูดพร้อมแบ่งของให้จุนโฮที่เดินไปช่วยถือ

“เดี๋ยวชั้นเอาใส่จานเลยนะ  เอ่อ แทคมาช่วยชั้นหน่อยดิ” ซึลองเรียกแทคเข้าไปช่วยแกะของใส่จาน  เฮ้อ อยู่ดีๆก็หงุดหงิดขึ้นมาซะงั้นแหละ  ผมเลยกระแอมไปหนึ่งที  แทคยอนหันมาสบตากับผม แล้วยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ ไอ้ย่นเดี๋ยวกัดหูเลยนี่  ตอนนี้จุนซูมานั่งที่โซฟาสงสัยจะรู้ถึงความผิดปกติของพวกเราที่ไม่คุยกันเลย

“เอิ่ม  มีอะไรกันรึป่าว  ทำไมไม่คุยกันล่ะ” จุนซูถามขึ้น

“ทำไมนายไม่ถามชานซองดูล่ะ ว่าทำไมไม่คุยกัน” พี่ชางมินเริ่มพูดขึ้น

จุนซูหันไปมองหน้าชานซอง ชานซองนั่งนิ่งนั่งมองหน้าพี่ชางมินอยู่

“แล้วพี่มาโยนให้ผมทำไมผมไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย”ชานซองพูดพร้อมกับมองหน้าพี่ชางมินแบบว่า ชั้นไม่ได้ผิด

“ทำไม นายพูดแบบนี้ นายเป็นน้องนะ นายพูดแบบนั้นกับชั้นได้ไง” พี่ชางมินเริ่มใส่อารมณ์

“แล้วที่ผมพูดมันผิดตรงไหนล่ะ พี่ก็บอกผมมาสิ”ชานซองก็เริ่มยืนขึ้นเถียงเหมือนกัน

“มีอะไรกันบอกผมก่อนสิ พวกนายทะเลาะกันทำไม”จุนซูดูรุกรี้รุกรน หันไปถามชานซองว่าเกิดอะไรขึ้น ดูหน้าเขาสิ ฮาชะมัดเลย ผมอดขำไม่ได้เลยหันหลังไปยิ้มกับกำแพง  ซึ่งมองไปรอบๆห้องแล้วก็มีโจควอน จินอุน นิชคุน ที่หันไปยิ้มกับกำแพงเหมือนผม

“นี่พี่ชางมิน ชานซองมันยังเด็กนะ ที่มันพูดไปคงไม่ได้ตั้งใจหรอก” อูยองพูดแนวเข้าข้างชานซอง

“ก็แน่สิ นายก็ต้องเข้าข้างชานซองอยู่แล้วสิ” พี่ชางมินพูดแนวประชด

“แต่พี่ชางมินเขาเป็นพี่นายนะชานซอง นายหัดเคารพเขาบ้างสิ” โจควอนพูดหลังจากเลิกยิ้มกับกำแพงแล้ว

“พวกนายก็เอาแต่เข้าข้างกันนั่นแหละ”ผมพูดขึ้นบ้าง ตอนนี้สถานการณ์ตรึงเครียดมากๆสำหรับจุนซูเท่านั้นนะ

“แล้วพวกนายไม่เข้าข้างกันหรือไง”ซึลองที่ออกมาจากห้องครัวพูดขึ้น

“ใจเย็นๆสิ ทำไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ” จุนซูเริ่มเครียดและพยายามบอกให้ทุกคนสงบสติอารมณ์

“ถ้าพวกนายเป็นแบบนี้พวกชั้นกลับดีกว่า ไปกลับ”พี่ชางมินพูดพร้อมกับดึงสมาชิกทั้งหมดของ 2AM ให้ลุกขึ้นเดินไปหน้าประตู

“อ๊ากก  อยากกินป๊อบคอร์นชะมัดเลยอ่ะ”ชานซองพูดขึ้น

“ช่ายยย อยากกินแตงโมปั่นด้วย”จุนโฮพูดขึ้นบ้าง

“นี่ พวกนายจะกินกันสองคนได้ยังไง  ชั้นกินด้วยสิ”พี่ชางมินและ2AM ทั้งหมดวิ่งเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นที่จัดไว้สำหรับทานอาหาร

“นี่....นี่มันอะไรกันเนี่ย”จุนซูเริ่มสันสน  หน้าตาหมอนี่ดูฮาชะมัดเลยอ่ะ  ตอนนี้ทุกคนกำลังมีความสุขกับอาหารโดยไม่สนใจว่าจุนซูจะงงอะไรบ้าง

“จุนซู มันคือเซอไพรส์น่ะ เซอไพรส์วันเกิดนายไง”พี่ชางมินพูดพร้อมกับกินอาหารไปด้วย

“นี่....แกล้งชั้นหรือไง อ้า ให้ตายสิ” จุนซูเดินไปนั่งที่โซฟา  แล้วแทคยอนก็ไปนั่งข้างๆจุนซู

“จุนซูนายเคยได้ยินเรื่องนี้หรือป่าว ที่เขาบอกว่า  มีลิงตัวนึงอยู่ในสวนสัตว์แห่งหนึ่ง”  นิทานของไอ้ย่นมาอีกแล้วครับท่าน

“มีอยู่วันนึง มีแมวตัวหนึ่งหลงทางเข้ามาในสวนสัตว์แห่งนี้  แล้วเจ้าลิงคิดว่าแมวตัวนี้จะมายึดครองสวนสัตว์แทนตัวเอง  เจ้าลิงจึงไปขอให้ปลาโลมาสอนว่ายน้ำ”

“ลิงว่ายน้ำเป็นเหรอวะ” จุนซูถาม แทคยอนไม่ตอบได้แต่เล่าต่อ

“แต่ ลิงว่ายน้ำไม่เป็นเลยจมน้ำ จึงร้องขอความช่วยเหลือ แต่ปลาโลมาไม่สามารถช่วยได้  เพราะปลาโลมาขึ้นบกไม่ได้ พอดีมีช้างตัวนึงมาได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือจากลิง”

“แล้วไงต่อ...” จุนซูดูอยากรู้อยากเห็น

“ช้างจึงกระโดดลงไปในสระน้ำ  ทำให้เจ้าลิงกระเด็นขึ้นมาบนบกได้  แต่ช้างก็พึ่งนึกออกว่าตัวเองว่ายน้ำไม่เป็นจึงร้องขอความช่วยเหลือ  แต่ไม่มีใครสนใจเพราะไม่รู้ว่าจะพาช้างที่ตัวใหญ่ๆขึ้นมายังไง ปลาโลมาจึงอยู่ในน้ำกับช้างและอยู่อย่างมีความสุขด้วยกันตลอดมาส่วนแมวกับลิงยังคงทะเลาะเพื่อแย่งพื้นที่กันอยู่แต่สุดท้ายแล้วฝูงแมงสาบและแมงวันซึค่งฟื้นคืนชีพมาเพราะเอเลี่ยนช่วยไว้  ได้มาบุกสวนสัตว์พร้อมกับจิงโจ้น้ำ  แต่แล้ว 7 มนุษย์ผู้บ้าคลั่งกลับมาช่วยโลกได้อีกครั้งงงงง

 โลกจึงกลับสู่ปกติสุข ยกเว้นแต่ช้างที่สวีทอยู่กับโลมาใต้น้ำ    จบบริบูรณ์...”

“นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  นายไม่ควรโกรธพวกเรานะ” แทคยอนยังคงพูดต่อ

“ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย” จุนเคผู้อ่อนโยนพูด

“เอาน่า อย่างอนเลยนะ วันนี้วันเกิดนายทั้งทีมาฉลองกันเถอะ” ผมพูดพร้อมกับตบบ่าจุนซู

“HAPPY BITHDAY TO YOU  HAPPY BITHDAY TO YOU ~”

“เชียส์”  พวกเราดื่ม  กันอย่างอร่อย ดื่มนมนะครับ พี่จินยิงห้ามไม่ให้เราดื่มแอลกอฮอลล์  พวกเราจึงจำใจต้องดื่มนม  พวกเราทั้งหมด 11 คน นั่งพูดคุย เล่นเกม ด้วยกัน นับว่าเป็นช่วงเวลาหนึ่งที่ผมมีความสุขและคิดว่าคนอื่นๆก็ด้วยเช่นกัน  ผมอยากให้พวกเราอยู่ด้วยกันแบบนี้ ตลอดไปจังเลย

“พวกชั้นกลับก่อนนะ  บ๊ายบาย แล้วเจอกัน” พวก 2AM บอกลาพร้อมกับกลับบ้านพักของตัวเอง  เพราะฉะนั้น พวกเรา2PM จึงต้องช่วยกันเก็บกวาดสิ่งที่เรากินเราทำเละไว้

เหนื่อยๆจังเลย

................................................................................................................................................

00:45

นี่มันก็ดึกแล้วผมว่าผมจะไปเข้านอนแต่ว่า...

“ค่อกๆ แค่กๆ ฮัดเช้ยยย”

นั่นมันเสียงอะไรน่ะ  มันมาจากห้องพี่คุนนี่นา ผมจะเข้าไปดูดีมั้ยนะ 

ก๊อกๆๆๆ

ผมเคาะประตูก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป

“พี่คุน...พี่เป็นอะไรหรือป่าว”

“อ้าว อูยองยังไม่นอนเหรอ ฮัดเช้ยยย  พี่ไม่เป็นไร”

“พี่ไม่สบายแน่เลยอ่ะ  พี่นอนเถอะนะ เดี๋ยวผมจะดูแลพี่เอง” ผมบอกพี่คุนพร้อมกับหาผ้ามาปูที่พื้นเพื่อที่จะนอนดูแลพี่เขาข้างล่าง

“แค่กๆ  นายมานอนข้างบนนี่มา เดี๋ยวพี่นอนข้างล่าง ค่อกๆ เอง”

“ไม่อ่ะครับ พี่ต้องนอนข้างบนนะ”

“งั้นก็มานอนด้วยกันก็ได้ มา ฮัดเช้ยย”

“ไม่ได้นะ  เดี๋ยวผมจะเบียดพี่ป่าวๆ แล้วอีกอย่างพี่อยากให้ผมติดหวัดเหรอ” ผมพูดแนวประชด  จนในที่สุดพี่คุนก็ยอมนอนข้างบนแต่โดยดี  ผมก็นอนข้างล่างแล้วเผลอหลับไป

อ้าๆ  คอแห้งจัง หิวน้ำชะมัด  ผมตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะหิวน้ำ  ผมหันไปมองบนเตียงของพี่คุน  พี่คุนนอนตัวสั่นอยู่  ทำไมพี่เขาไม่ห่มผ้าล่ะ ผมมองหาผ้าห่มของพี่คุน บนเตียงของพี่คุนไม่มีผ้าห่ม ใต้เตียงก็ไม่มี ผมจึงลองมองที่ผ้าห่มของตัวเอง  นี่พี่เค้าเอาผ้ามาห่มให้ผมงั้นเหรอเนี่ย   ทำไมไม่ห่วงตัวเองบ้างนะ  ผมจึงเดินเอาผ้าไปห่มให้พี่เค้า  ย๊ากกก  ทำไมตัวร้อนแบบนี้นะ  ผมเดินไปหยิบกะละมังใส่น้ำพร้อมกับผ้าเล็กมาเช็ดตัวให้พี่เขา

“อื้ม  อูยองอ่า...”  พะ...พี่คุน ละเมอถึงผมงั้นเหรอ  ^^ ทำไมหัวใจผมต้องเต้นแรงด้วยนะ

เมื่อผมเช็ดตัวให้พี่คุนเสร็จผมก็เดินไปกินน้ำ แล้วกลับมานั่งอยู่ข้างเตียงพี่คุน  ผมจับมือพี่เขาเผื่อความร้อนจะแผ่มาหาผมบ้าง  ผมอยากไม่สบายแทนพี่เขาจังเลย...

................................................................................................................................................

ตอนนี้ก็ดึกแล้ว  พี่เจย์จะหลับหรือยังนะ อ้าว  นั่นไงออกไปยืนตรงระเบียงแบบนั้น ไม่หนาวหรือไงน่ะ ผมเดินออกไปตรงระเบียงเพื่อจะไปคุยเล่นกับพี่เจบอม

“พี่  ยังไม่นอนอีกหรอ”

“ชั้นยังไม่ง่วงน่ะ”

“พี่  มีอะไรหรือป่าว  บอกผมได้นะครับ”

“แทค  ชั้นคิดถึงบ้านจังเลย  ชั้นเหงา”

“แต่พี่อยู่นี้ก็มีผมแล้วก็คนอื่นอีกตั้งเยอะนะ”

“อื้ม  ชั้นรู้ ชั้นคิดถึงครอบครัว”

ผมจับไหล่พี่เจย์ให้หันมาทางผม  แล้วจับหน้าพี่เจย์ให้มองมาที่ผม  และจับมือพี่เจย์มาไว้ที่หน้าอกข้างซ้ายของผม  แล้วผมก็กุมมือพี่เจย์ไว้บนหน้าอกข้างซ้ายของผม

“พี่เจบอม  พี่อยู่นี่ ผมจะคอยอยู่ข้างพี่ จะคอยเป็นครอบครัวให้พี่เองนะครับ”

“นี่แกจะมาทำซึ้งกับชั้นหรือไง”

“โห่ หมดกันพี่เจย์ จะซึ้งซะหน่อย”

“ก็มันไม่เข้ากับหน้าตาแกอ่ะ  ไอ่ย่น”

“แต่ผมพูดความจริงนะ ที่ว่าจะดูแลพี่ จะอยู่ข้างๆพี่ และจะเป็นครอบครัวให้พี่”

“อื้ม  ขอบใจนายมากนะแทค”

“เรามานอนดูดาวกันเถอะนะ”   ผมนอนลงไปบนพื้นระเบียงโดยกางแขนอีกข้างนึงออกเพื่อเป็นหมอนหนุนให้พี่เจย์

“พี่เจย์  ดูดาวดวงนั้นสิ สวยจังเลย พี่ว่าพวกเรา 7 คน จะไปถึงดาวดวงนั้นรึป่าว”

“แน่นอน  เราทั้ง 7 คน จะก้าวไปข้างหน้าพร้อมกัน และจะต้องไปถึงดาวดวงนั้นแน่ๆเลย”

อ้าๆ  คมชะมัดเลย  พวกเราดูดาวด้วยกันผ่านไปหลายชั่วโมง ผมว่ามันถึงเวลาแล้วล่ะที่จะบอกอะไรบางอย่างกับพี่เจย์

“พี่เจย์  พี่รู้รึป่าว ว่าผมมีบางอย่างอยากจะบอกพี่ ผมกะว่าจะบอกตั้งนานแล้วแหละ แต่ยังหาเวลาที่เหมาะไม่ได้เลย  จนมาถึงตอนนี้ผมว่ามันคงถึงเวลาแล้วแหละนะที่พี่จะได้รู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับพี่  พี่เจบอม  ผมอยากบอกกับพี่ว่า.......”  ผมหันไปมองหน้าพี่เจยืเพื่อจะสบตา แต่

“ว่า...ผมต้องพาพี่ไปนอนในห้องใช่มั้ย” 

“ครอกๆๆ  ฟี้ๆๆ”

พี่เจย์หลับไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ ปล่อยให้ผมพูดคนเดียวเหมือนคนบ้าอยู่ได้  หลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่บอก แล้วบอกว่าไม่ง่วงนอน  ผมจึงต้องอุ้มพี่เจย์เข้าห้องไป  ตอนผมเข้าไปก็เจอจุนโฮนั่งเล่นโน๊ตบุ๊คอยู่  แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับมัน  ผมอุ้มพี่เจย์ไปวางไว้บนเตียง แล้วห่มผ้าหมให้

“พี่แทค จะทำอะไรก็เสียงเบาๆหน่อยนะ  คิดถึงผมบ้าง” ไอ้ตาตี่มันพูด มันคิดอะไรของมันน่ะ

“แกคิดอะไรของแก ชั้นแค่พาพี่เจย์มานอนเว้ย  หื่นนะแกอ่ะ”

“อ้าว ก็นึกว่าจุ๊กจิ๊กจั๊กกันนี่นา”

“จุ๊กจิ๊กจั๊กบ้าบออะไรเล่า  จุนโฮนอนได้แล้ว” ผมเดินไปที่เตียงจุนโฮพร้อมกับห่มผ้าให้จุนโฮ

“คร้าบบ  ฝันดีนะพี่แทค”

“อื้ม  ฝันดีนะจุนโฮ”

แล้วผมก็เดินกลับเข้าห้องผมไป

“เย้ยยยย  จุนซูนายมายืนทำอะไรตรงนี้น่ะ”

“ก็มารอแกน่ะสิ  แทคยอนวันนี้วันเกิดชั้นขออะไรซักอย่างเหอะ”

“ได้สิ  อะไรล่ะ”

“ช่วยเก็บเสื้อผ้ารกๆของแกได้มั้ย  ชั้นเดินเข้ามาเนี่ยลื่นล้มกี่รอบแล้ว ห๊ะ!”

“โอเค  ไว้ก่อนละกัน พรุ่งนี้ จะเก็บให้ วันนี้ง่วงว่ะ”

“เห้ย!  ไอ้แทค อย่าเพิ่งหลับนะเว้ย”

“ครอก ฟี้ๆ”

....................................................................................................................................
ไรเตอร์มาอัพให้แล้ว  หลังจากที่เสาร์-อาทิตย์ไม่ได้มาอัพ
คิดถึงรีดเดอร์ทุกคนจังเลย  อิอิ
วันที่ 13 มีนา แงๆๆ  ไม่มีใครไปกลับไรเตอร์เลย
ไม่เป็นไร จะหาต่อไป กร๊ากกกก
ฟิคเป็นไงบ้าง หนุกหรือป่าว  คอมเม้นกันด้วยนะ
ถ้าไม่เม้นกำลังใจที่ไม่ค่อยจะมีจะไม่เหลือเลยน้าาา


I'M  WAITING FOY...EVER