ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : I'm so sorry chapter 07
ฮันยอประอฮยอแที่สิน้อยลๆมาวาไว้ที่โฟาัวให่ นัวเล็ที่ำลัโนฤทธิ์แอลอฮอล์เล่นานปรือาึ้นมามอร่าสูอย่าเย้ายวน
...ยาัวนี้ีริๆ เห็นผลไวมา...
ใ่แล้ว!!! ฮยอแไม่ไ้โนแ่ฤทธิ์แอลอฮอล์ แ่โนฤทธิ์ยา้วย ...
ยาปลุเ็์นิรุนแร!!!
ใบหน้าหวานอร่าเล็เริ่มึ้นสีระเรื่อ ริมฝีปาบาเผยอออ เปลือาปรือมอมาที่ฮันยอ
ฮันยอระุยิ้มอย่าพอใ ปาหยัเ้ารอบรอริมฝีปาสวย ลิ้นร้อนๆสอแทรเ้าไปหยอล้อับลิ้นเล็ ถึฮยอแะโนฤทธิ์ยาเ้าไป ้วยวามที่ ไม่เย ทำให้ารอบสนออาเอะะๆ
“อ..อือ..” นัวเล็ราออมาเพราะเริ่มะหมอาาศหายใ ร่าสูถอนริมฝีปาออแล้วไล่ลิ้นลไปที่ราบวิสี้ที่ิอยู่บนอาวราวับะลืนินมัน
“อืม...” สัมผัสที่แปลใหม่ สัมผัสที่ไม่เยไ้รับ มันมีมนราึูฮยอแให้มิ่ลไปเรื่อยๆ
ลิ้นร้อนไล้ลไปที่อาว ริมฝีปาอร่าสูบเม้มนึ้นรอยสีุหลาบ มือหนาไล้ไปทั่วแผ่นหลัเล็...ยิ่รู้ว่าฮยอแ ไม่เย เายิ่ท้าทาย
“มะ..ไม่เอานะ อย่า...” ถึสิะหหาย แ่ิใ้สำนึยัทำาน ปาปิเสธออไปเมื่อมือหนาไล้รุสำั
“ไม่อบเหรอรับ...หืม...” มือหนายัลั่นแล้นัวเล็ให้ทรมานมาึ้นๆ ฮยอแส่ายหน้าอ้อนวอน
...정말로 미치도록 예쁜 그녀지 남자로 태어난걸 즐겁게 하지…
(She wants it: Super Junior)
เสียโทรศัพท์อฮันยอัึ้น ร่าสูหยิบโทรศัพท์ึ้นมาูแล้วรับ มือ้าหนึ่ถือโทรศัพท์เอาไว้ แ่อี้า็ยัลั่นแล้ให้ฮยอแทรมาน่อไป
“ฮัลโหล ใรรับ”
(ผมเอ เวีวอน)
“อ๋า...ีวอน มีอะไรเหรอ”
“อ๊ะ...อื้ม...”
(นายเห็นฮยอแมั้ย)
“อ๊ะ...อย่า อย่านะ...”
“...”
ีวอนเริ่มแปลใ ฮันยอหายไป หายไปไหน ไปทำอะไร แล้วฮยอแล่ะ
(ันถามว่านายเห็นฮยอแมั้ย)
“ยะ...อย่า..อื้มม...” ร่าเล็ที่ยัไม่รู้อะไรราออมาอย่า่อเนื่อ
ึ๊ ึ๊ ึ๊...
ีวอนัสายทิ้ไป ทันทีที่ไ้ยินเสียราระเส่าอฮยอแ ใบหน้าหล่อึ้นสีแ้วยวามโรธ ายาวๆเร่้าวไปรอบๆฤหาสน์
...ลีฮยอแ ถ้าันเอนาย นายายแน่...
ายาวอร่าสู้าวไปอย่า่อเนื่อ และแล้ว็ไปหยุอยู่ที่ห้อโถให่
ภาพรหน้าทำให้ีวอนโรธถึีสุ ... ฮันยอำลั้มัวลูที่ออาวอฮยอแ ร่าบา้านล่า็เอามือโอบออร่าสูเอาไว้...
“ลีฮยอแ...นายหลบมาอยู่รนี้เอเหรอ”
ทันทีที่เสียอีวอนเอ่ยึ้น ฮันยอ็ผละออาฮยอแทันที
“...อ่ะ...อืม...” นัวเล็ที่ยัรอสิไม่ไ้แปลใที่อีนผละออ
“มีวามสุมาใ่มั้ย หืม?” ีวอนเินเ้าไปใล้ับฮยอแ มือให่ระาแนเล็ึ้นมา นที่ยัไม่ไ้สิ็เไปามแรุอร่าสู ัวอฮยอแเไปบเ้าับอแร่อีวอน มันยิ่ทำให้เาโมโหึ้นไปอี
“ลับบ้าน นายมีเรื่อ้อุยับันอียาว” ีวอนะโนใส่หูอฮยอแที่ยัเไม่ไ้สิ
“ฮันยอ...หึ...เอันราวหน้า นายไม่รอแน่...”
“ี...หวัว่านายะำไ้นะ อย่าลืมะล่ะ หึหึ” นีนแ่นเสียหัวเราะแล้วเินาไป ีวอนมอฮยอแที่บอยู่ที่ออเาแล้วลานัวเล็ึ้นรถ
ฤหาสน์ระูลเว
ีวอนเินเ้าไปในห้อนอนอย่ารวเร็ว แนแร่ที่ระานัวเล็เอาไว้ เหวี่ยร่าเล็ลไปบนเีย ฤทธิ์ยาที่เริ่มหมลทำให้ฮยอแลับมาไ้สิอีรั้ วาเล็เบิโทันทีที่แผ่นหลัระทบับเียอย่าแร
“อยาไ้มันมาใ่มั้ย หา ลีฮยอแ”
“อะ...อะไรรับ”
“อยาไ้มันมาไม่ใ่เหรอไ”
ร่าสูโถมัวใส่นัวเล็ ริมฝีปาทาบลที่ปาบา ฟันาวบัที่ปาเล็นเลือิบ
“ฮึ...ผมเ็บ...” น้ำาใสๆเริ่มไหลออมา
“เ็บเหรอ...แล้วที่นายทำเมื่อี้มันอะไร หา!!!”
ีวอนเลื่อนปาลมาบที่ออาว ร่าสูลาฟันลไปที่ออาวแล้วัแรๆ
“อยาไ้มาไม่ใ่หรือไ”
แว!!!
มือแร่ระาเสื้อเิ้ัวบาออเผยให้เห็นไหล่ที่มีรอยแเป็นุๆ ยิ่เห็นรอยเหล่านั้นมาเท่าไหร่ ีวอนยิ่โมโห เาู้ำนมันมีรอยแมาึ้นไปอี
“อ๊ะ....ไม่นะ....อย่าทำ...” ฮยอแร้ออ้อนวอนร่าสูที่ำลับัที่ยออสีสวย
“หึ...”
“อ๊ะ...อ๊า...ยะ...อย่า..ไม่” ีวอนระาาเัวเล็อฮยอแออแล้วถอาเอัวเอ
“ไม่...อย่านะ...”
ร่าสูับเอวบาเ้ามาแล้วระแทแ่นายเ้าไปใน่อทาสีสวยที่ไม่เยเป็นอใร ระแทเ้าไปนมิ ไม่มีารเปิทา ไม่มีวามอ่อนโยน
“อ๊า!!! ฮึ....เ็บบบ...อะ...เอาออไปนะ” ฮยอแเิหน้าึ้นะโนสุเสีย้วยวามเ็บปวเียนาใ
“เ็บเหรอ...แล้วเมื่อี้ในานปาร์ี้นายทำอะไร”
“ผะ...ผมเปล่านะ...ฮึ....ไ้โปร...เอาออไป...ผมเ็บ” ฮยอแร้อไห้ออมาไม่หยุ เลือสีแสไหลเลอะผ้าปูที่นอนสีาว ร่าสูยัำเนินเมรั่อไป หาแ่ร่าเล็ไม่เหลือแรที่ะ้านทาน...เ็บ...ทั้ายและใ
...ารทำีอุมัน็แ่าบัหน้า..
“ฮึ...ฮืออ...ผม...ผมเ็บ...” ร่าเล็แทบาใเมื่ออีนยัระทำารุปีศาร้ายไม่หยุ
แทนที่ะเป็นวามสุ ลับลายเป็นวามทรมาน...เ็บเียนาย น้ำาใสๆไหลออมา่อเนื่อ ในใรู้สึสมเพัวเอมา... สมเพที่ยอมให้เามาย่ำยีแบบนี้...
“ุมันไม่ใ่น...ฮึ...ุมันปีศาในราบมนุษย์”
“เหรอ...ันะเป็นยิ่ว่าปีศาที่นายพูถึอี...หึหึ”
...ุมันปีศาร้าย ุมันไม่ใ่น...
วามเ็บปวรุนแรึ้นเรื่อยๆไม่หยุนในที่สุ...สิอร่าเล็็ับวูบ ร่าายเล็ถูทำร้ายนเินะทนไหว อีนที่ระทำผละออเมื่อร่าเล็สลบ แล้วมอูใบหน้าที่เลอะไป้วยหยน้ำา
.......ันวระสสารนายเหรอ.....
ร่าสูลุึ้นแ่ัวให้เรียบร้อยแล้วเินออไป ปล่อยให้ฮยอแนอนสลบอยู่ในห้อ สายามวัมามอที่หน้าหวานอีที ในใรู้สึวูบึ้นมาแปลๆ
.....ันะสสารนายทำไม...นาย้อไ้รับารแ้แ้นที่สาสม นายะ้อเ็บปว ทั้าย และใ.....
25ความคิดเห็น