ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7:อยากให้ฟังว่าฉัน...
\"เรนะ หายไปไหนมาอ่ะ\" เซย์กิจ้องเรนะที่เพิ่งเดินกลับมาหลังจากเล่าเรื่องในอดีตให้ฮิโรกิ
เรนะยิ้มเจือๆแล้วนั่งลงข้างเซย์กิ ตอนนี้แก็ง WFL มีสมาชิกมาแล้ว8คน คือ เรนะ เซย์กิ อายะ ทาเครุ ทาไก โนนาอิ
อิอากิ นานะ ที่เหลือยังไม่มา ต่างคนต่างรีบปั่นงานที่อ.จุนโนะสุเกะให้เอาไว้
\"เซย์กิจ๋าาาาาาาาาา\" เสียงของหนุ่มน้อยที่ใครๆขนานนามว่า หมีน้อย
\"อ้าว พี่เคียวเฮ พี่ฮิโรกิ\" เรนะนะทัก แต่เคียวเฮไม่สนใจ แต่ไปสนใจเด็กสาวที่เข้ากอดอยู่
\"คิดถึงเซย์กิจังเลย อยากเอากลับไปกอดเล่นที่บ้านจัง\" เคียวเฮยิ้มตาหยี เรนะชักโมโหเลยพยายามแกะตัวเคียวเฮออก
แต่ไม่ได้ผล
\"ไอเคียวเฮ ทำไมแกไปเล่นอะไรพิเรนจ์กับน้องเซย์กิ\" ฮิโรกิช่วยเรนะแกะตัวเคียวเฮ
ส่วนเซย์กิทำได้แค่นั่งเหงื่อตก ก็เพราะสายตาคนอื่นกำลังจ้องเขม้งมาที่เธอ ก็ใครจะไม่อายหล่ะ
\"ผมจะเล่น รุ่นพี่อิจฉาหล่ะสิ\" เคียวเฮตอบกวนกลับ ฮิโรกิเลยกระชากเคียวเฮ แล้วลากออกไปจากใต้ต้น
\"เรนะ ทำไมพี่เคียวเฮชอบมาเล่นอะไรแบบนี้กับเซย์กิเนี่ย เห็นบ่อยมากเลยนะนั้น\" อายะบ่นขณะสายตายังไม่ละจากการบ้าน
\"อ้าว แล้วเคตะไม่ได้เล่นแบบนี้ก็อายะหรอกหรอ\" เรนะแกล้งถาม ทั้งๆที่รู้ อายะกับเคตะรักกับปานจะกลืนกิน
\"เหอๆ ก็อ่านะ แหะๆ\" อายะยิ้มพร้อมกับบิดตัวไปมา
\"เรนะจางงงงงงง~\" เสียงชายหนุ่มร่างใหญ่วิ่งถลาเข้ามากอดเรนะ
\"อ้า พี่ริวอิจิ ทำอะไรอ่ะ อายเค้า\" เรนะก้มหน้าลงเพราะความเขิน ริวอิจิยิ่งกอดเธอแน่นเข้าไปอีก
\"เรนะอายอะไรอ่ะ ชาวบ้านเค้ารู้มาตั้งนานแล้วว่าเธอเป็นแฟนช้านนนนน รู้มั้ย\" ริวอิจิยิ้ม เพื่อนๆบริเวณนั้นต่าง
โฮ่ร้องกัน \"ฮิ้วๆ รักกันดีจังเลย อิจฉาจัง\"
\"เซย์กิ เมื่อไรจามีข่าวดีกับพี่เคียวเฮมั้งอ่ะ\" อายะแกล้งสะกิดถาม
\"จะบ้าหรอ ฉันไม่ได้ชอบพี่เคียวเฮซะหน่อย\" เซย์กิหน้าแดงเล็กน้อย
\"อ่า ไม่จริงมั้งหน้าแดงทำไมหล่ะ\" เรนะแกล้งแซวเซย์กิ เซย์กิจึงลุกพรวดเดินหนีไปซะดื้อๆ
\"อ้าว เรนะไม่น่าไปแหย่เซย์กิเลยอ่ะ ดูสิ ไปนู้นแล้ว\" โนนาอิและคนอื่นๆมองตามเซย์กิที่งอนเดินหนีไปซะดื้อๆ
ทางด้านเซย์กิ
\"ทำไมต้องมาชอบล้อฉันด้วยอ่ะ ไม่เข้าใจ ยังไม่มีแฟนมันแปลกหรอ\" เซย์กิบ่นงึมงำอยู่คนเดียวขณะเดินไปเรื่อยๆ
จนไปเข้าเขตของแก็งแมงป่องดำ
\"เฮ้ยเมิงเมื่อ2ปีที่แล้วกรูยังแค้นแก็ง W-inds Flame ไม่หายเลยวะ ทำเป็นมาขู่จะไล่พวกกรูออก
แมร่ง ไม่แน่จริงนี้หว่า\" อาเคชิแสยะยิ้มขณะสูบบุรี่
เซย์กิเมื่อได้ยินเสียงอาเคชิเลยรีบกระโดดหลบหลังต้นไม้แล้วแอบฟังต่อไป
\"เมื่อวานก็ตีกับพวกFlame เ-ือกแพ้อีก พวกเมิงเป็นเ-ี้ยอะไรกันวะ ถึงตีพวกมันไม่ได้\" อาเคชิตะวาด
เสียงดังจนเซย์กิสะดุ้งแล้วดันล้มลงมาที่พื้น ทำให้เกิดเสียง แก็งแมงป่องดำที่ตอนนี้มีสมาชิก200คนหันมามองที่เซย์กิ
\"หยา ตายแล้วฉัน\" เซย์กิกำลังจะตั้งท่าวิ่ง แต่อาเคชิตะโกนขึ้นมาก่อน
\"จับยัยแสบนั้น จับมัน!!!!!!!\"
\"เฮ้ยๆ อย่าตามมานะเว้ย\" ระหว่างวิ่งใครที่จับตัวเซย์กิได้ เซย์กิก็จะเตะออกไป จนวิ่งไปถึงเขตของแก็ง Flame
\"พี่เซย์โงะๆ ช่วยด้วยๆ\" เซย์กิพุ่งตัวหลบหลังเซย์โงะ พร้อมกับกอดเซย์โงะแน่น
\"หน๊อย ยัยเสร่อ\" เสียงสมุนหมายเลข 150ตะโกนแต่ทว่า โครมมมมมม!
\"หน๊อย พวกเมิงบังอาจมาเหยียบถิ่นกรู เมื่อวานไม่เข็ดหรือไง\" ยูสุเกะตะโกนไล่ หลังจากนั้นเขาก็สั่งลูกน้องให้ไล่พวกนั้นไป
เซย์โงะมองเซย์กิที่ยังกอดเขาไม่ปล่อยเพราะความกลัว เสียงที่ไม่อยากจะได้ยิน เสียงที่ทำให้เธอต้องเจ็บไปตลอดชีวิต
\"เซย์กิ พวกนั้นไปแล้วหล่ะ เดี๋ยวพี่ไปส่งหล่ะกันนะ\" เซย์โงะพูดแล้วยิ้มเจือๆให้เซย์กิ หลังจากนั้นก็พาเซย์กิกลับไปที่กลุ่ม
\"เซย์กิไปไหนมา ทำไมเดินหนีไปแบบนั้น!!\" เรนะรวนคำถามใส่
\"ฉันวิ่งหนีพวกแมงป่องดำมา เกือบไม่รอด\" เซย์กิตอบเสียงเย็น ทุกคนถึงกับสะดุ้ง บรรยากาศรอบๆดูเย็นลงทันทีเมื่อเซย์กิ
เอ่ยถึงแก็งแมงป่องดำขึ้น
แก็งที่ขึ้นชื่อว่า เลวสุดยอดของโรงเรียน เหตุที่ไม่ถูกไล่ออกเพราะหนึ่งในสมาชิกแก็งนี้
เป็นลูกของมาเฟียใหญ่ในโตเกียว
\"เซย์กิ\" ทุกคนเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
\"ม่ายยยยยยยย\" เซย์กิหันไปถีบเซย์โงะแล้วลงไปกลิ้งบนพื้นเหมือนกำลังปวดหัวอย่างรุนแรง
\"ไม่ๆๆๆๆๆ รุ่นพี่ฮิโรกิ ม่ายยยยยยยยยยย\" เซย์กิร้องขึ้น เรนะถึงกับหน้าซีด แล้วค่อยๆทรุดตัวลงบนพื้นแล้วยกมือขึ้นกุมขมับ
\"เซย์กิๆ พอขอร้องหล่ะ ฉันก็ จะ จะ เจ็บเหมือนเธอแหละ เซย์กิ\" วองเพื่อนรักกอดกันแน่น ไม่อยากได้ยินเลย
แก็งแมงป่องดำ ไม่อยากเจอ ไม่อยากได้ยินเสียง ไม่ๆ
\"เซย์กิ!!!!!!!\" เซย์โงะตะโกนลั่น แต่ก็ยังคงจ้องมองเซย์กิกับเรนะ กอดกันแน่น เพราะความทรงจำในวันนั้น ความทรงจำที่เลวร้ายสำหรับเด็กอายุ12ที่ไม่มีทางสู้
.......................................................................................
................................................................
...................................
........................
...........
...
.
\"ยูสุเกะคุง\" เสียงๆหนึ่งเอ่ยเรียกยูสุเกะเบาๆ ชายหนุ่มหน้าดุหันไปทางต้นเสียง ก็พบกับชายหนุ่มร่างบาง
กำลังยืนพิงต้นไม้ใหญ่
\"ว่าไง ฮิโรกิ\" ยูสุเกะยิ้มมุมปาก
\"ผมอยากรู้จักเซย์กิ ให้มากกว่านี้ครับ\" ฮิโรกิพูดอย่างสุภาพตามยศในหมู่แก็งยากูซ่า ยูสุเกะคือหัวหน้าแก็งFlame
\"เซย์กิหรอ วันหลังนายก็ไปไหนมาไหนกับเคียวเฮสิ เจ้านั้นมันติดเซย์กิจะตาย\" ยูสุเกะยิ้มพร้อมกับตบไหล่ฮิโรกิ
\"ขอบคุณครับ\"
\"นายนะหัดพูดบ้างสิ ขี้อายขนาดนี้ จะไหวหรอ นาคาโดอิ\"
\"ผมจะพยายามครับ\" ฮิโรกิตอบเสียงแน่น
\'บางสิ่งที่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วจนฉันนึกกลัว สิ่งที่เรียกว่าความรัก ฉันขี้อายเกินกว่าจะบอกเธอได้
ฉันไม่อยากจะเก็บไว้ แต่ก็ต้องทน เพราะฉันไม่กล้าที่จะบอกออกไป
แต่ฉันก็จะบอกเธอ อยากจะบอกไปว่า ฉัน รัก เธอ\'
+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+
talk: เฮ้อ แย่จัง ช่วงนี้เรตติ้งไม่กระเตื้องแบบเมื่อก่อน ไม่รู้ว่าเพราะเราแต่งไม่สนุกหรือว่าอะไร แต่ก็จะพยายาม
อาจจะบรรยายไม่ค่อยดี คงเพราะว่าอ่านนิยายเกาหลีมากไปหน่อยมั้ง สมองฟ่อไปเลย เศร้า
ก็จะพยายามนะ ช่วยเม้นๆเป็นกำลังใจกันหน่อยนะ ไม่มีคนเม้นแล้วแบบเศร้าอ่ะ
คะแนนไม่ต้องให้ก็ได้ เม้นให้หน่อยก็พอ
เรนะยิ้มเจือๆแล้วนั่งลงข้างเซย์กิ ตอนนี้แก็ง WFL มีสมาชิกมาแล้ว8คน คือ เรนะ เซย์กิ อายะ ทาเครุ ทาไก โนนาอิ
อิอากิ นานะ ที่เหลือยังไม่มา ต่างคนต่างรีบปั่นงานที่อ.จุนโนะสุเกะให้เอาไว้
\"เซย์กิจ๋าาาาาาาาาา\" เสียงของหนุ่มน้อยที่ใครๆขนานนามว่า หมีน้อย
\"อ้าว พี่เคียวเฮ พี่ฮิโรกิ\" เรนะนะทัก แต่เคียวเฮไม่สนใจ แต่ไปสนใจเด็กสาวที่เข้ากอดอยู่
\"คิดถึงเซย์กิจังเลย อยากเอากลับไปกอดเล่นที่บ้านจัง\" เคียวเฮยิ้มตาหยี เรนะชักโมโหเลยพยายามแกะตัวเคียวเฮออก
แต่ไม่ได้ผล
\"ไอเคียวเฮ ทำไมแกไปเล่นอะไรพิเรนจ์กับน้องเซย์กิ\" ฮิโรกิช่วยเรนะแกะตัวเคียวเฮ
ส่วนเซย์กิทำได้แค่นั่งเหงื่อตก ก็เพราะสายตาคนอื่นกำลังจ้องเขม้งมาที่เธอ ก็ใครจะไม่อายหล่ะ
\"ผมจะเล่น รุ่นพี่อิจฉาหล่ะสิ\" เคียวเฮตอบกวนกลับ ฮิโรกิเลยกระชากเคียวเฮ แล้วลากออกไปจากใต้ต้น
\"เรนะ ทำไมพี่เคียวเฮชอบมาเล่นอะไรแบบนี้กับเซย์กิเนี่ย เห็นบ่อยมากเลยนะนั้น\" อายะบ่นขณะสายตายังไม่ละจากการบ้าน
\"อ้าว แล้วเคตะไม่ได้เล่นแบบนี้ก็อายะหรอกหรอ\" เรนะแกล้งถาม ทั้งๆที่รู้ อายะกับเคตะรักกับปานจะกลืนกิน
\"เหอๆ ก็อ่านะ แหะๆ\" อายะยิ้มพร้อมกับบิดตัวไปมา
\"เรนะจางงงงงงง~\" เสียงชายหนุ่มร่างใหญ่วิ่งถลาเข้ามากอดเรนะ
\"อ้า พี่ริวอิจิ ทำอะไรอ่ะ อายเค้า\" เรนะก้มหน้าลงเพราะความเขิน ริวอิจิยิ่งกอดเธอแน่นเข้าไปอีก
\"เรนะอายอะไรอ่ะ ชาวบ้านเค้ารู้มาตั้งนานแล้วว่าเธอเป็นแฟนช้านนนนน รู้มั้ย\" ริวอิจิยิ้ม เพื่อนๆบริเวณนั้นต่าง
โฮ่ร้องกัน \"ฮิ้วๆ รักกันดีจังเลย อิจฉาจัง\"
\"เซย์กิ เมื่อไรจามีข่าวดีกับพี่เคียวเฮมั้งอ่ะ\" อายะแกล้งสะกิดถาม
\"จะบ้าหรอ ฉันไม่ได้ชอบพี่เคียวเฮซะหน่อย\" เซย์กิหน้าแดงเล็กน้อย
\"อ่า ไม่จริงมั้งหน้าแดงทำไมหล่ะ\" เรนะแกล้งแซวเซย์กิ เซย์กิจึงลุกพรวดเดินหนีไปซะดื้อๆ
\"อ้าว เรนะไม่น่าไปแหย่เซย์กิเลยอ่ะ ดูสิ ไปนู้นแล้ว\" โนนาอิและคนอื่นๆมองตามเซย์กิที่งอนเดินหนีไปซะดื้อๆ
ทางด้านเซย์กิ
\"ทำไมต้องมาชอบล้อฉันด้วยอ่ะ ไม่เข้าใจ ยังไม่มีแฟนมันแปลกหรอ\" เซย์กิบ่นงึมงำอยู่คนเดียวขณะเดินไปเรื่อยๆ
จนไปเข้าเขตของแก็งแมงป่องดำ
\"เฮ้ยเมิงเมื่อ2ปีที่แล้วกรูยังแค้นแก็ง W-inds Flame ไม่หายเลยวะ ทำเป็นมาขู่จะไล่พวกกรูออก
แมร่ง ไม่แน่จริงนี้หว่า\" อาเคชิแสยะยิ้มขณะสูบบุรี่
เซย์กิเมื่อได้ยินเสียงอาเคชิเลยรีบกระโดดหลบหลังต้นไม้แล้วแอบฟังต่อไป
\"เมื่อวานก็ตีกับพวกFlame เ-ือกแพ้อีก พวกเมิงเป็นเ-ี้ยอะไรกันวะ ถึงตีพวกมันไม่ได้\" อาเคชิตะวาด
เสียงดังจนเซย์กิสะดุ้งแล้วดันล้มลงมาที่พื้น ทำให้เกิดเสียง แก็งแมงป่องดำที่ตอนนี้มีสมาชิก200คนหันมามองที่เซย์กิ
\"หยา ตายแล้วฉัน\" เซย์กิกำลังจะตั้งท่าวิ่ง แต่อาเคชิตะโกนขึ้นมาก่อน
\"จับยัยแสบนั้น จับมัน!!!!!!!\"
\"เฮ้ยๆ อย่าตามมานะเว้ย\" ระหว่างวิ่งใครที่จับตัวเซย์กิได้ เซย์กิก็จะเตะออกไป จนวิ่งไปถึงเขตของแก็ง Flame
\"พี่เซย์โงะๆ ช่วยด้วยๆ\" เซย์กิพุ่งตัวหลบหลังเซย์โงะ พร้อมกับกอดเซย์โงะแน่น
\"หน๊อย ยัยเสร่อ\" เสียงสมุนหมายเลข 150ตะโกนแต่ทว่า โครมมมมมม!
\"หน๊อย พวกเมิงบังอาจมาเหยียบถิ่นกรู เมื่อวานไม่เข็ดหรือไง\" ยูสุเกะตะโกนไล่ หลังจากนั้นเขาก็สั่งลูกน้องให้ไล่พวกนั้นไป
เซย์โงะมองเซย์กิที่ยังกอดเขาไม่ปล่อยเพราะความกลัว เสียงที่ไม่อยากจะได้ยิน เสียงที่ทำให้เธอต้องเจ็บไปตลอดชีวิต
\"เซย์กิ พวกนั้นไปแล้วหล่ะ เดี๋ยวพี่ไปส่งหล่ะกันนะ\" เซย์โงะพูดแล้วยิ้มเจือๆให้เซย์กิ หลังจากนั้นก็พาเซย์กิกลับไปที่กลุ่ม
\"เซย์กิไปไหนมา ทำไมเดินหนีไปแบบนั้น!!\" เรนะรวนคำถามใส่
\"ฉันวิ่งหนีพวกแมงป่องดำมา เกือบไม่รอด\" เซย์กิตอบเสียงเย็น ทุกคนถึงกับสะดุ้ง บรรยากาศรอบๆดูเย็นลงทันทีเมื่อเซย์กิ
เอ่ยถึงแก็งแมงป่องดำขึ้น
แก็งที่ขึ้นชื่อว่า เลวสุดยอดของโรงเรียน เหตุที่ไม่ถูกไล่ออกเพราะหนึ่งในสมาชิกแก็งนี้
เป็นลูกของมาเฟียใหญ่ในโตเกียว
\"เซย์กิ\" ทุกคนเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
\"ม่ายยยยยยยย\" เซย์กิหันไปถีบเซย์โงะแล้วลงไปกลิ้งบนพื้นเหมือนกำลังปวดหัวอย่างรุนแรง
\"ไม่ๆๆๆๆๆ รุ่นพี่ฮิโรกิ ม่ายยยยยยยยยยย\" เซย์กิร้องขึ้น เรนะถึงกับหน้าซีด แล้วค่อยๆทรุดตัวลงบนพื้นแล้วยกมือขึ้นกุมขมับ
\"เซย์กิๆ พอขอร้องหล่ะ ฉันก็ จะ จะ เจ็บเหมือนเธอแหละ เซย์กิ\" วองเพื่อนรักกอดกันแน่น ไม่อยากได้ยินเลย
แก็งแมงป่องดำ ไม่อยากเจอ ไม่อยากได้ยินเสียง ไม่ๆ
\"เซย์กิ!!!!!!!\" เซย์โงะตะโกนลั่น แต่ก็ยังคงจ้องมองเซย์กิกับเรนะ กอดกันแน่น เพราะความทรงจำในวันนั้น ความทรงจำที่เลวร้ายสำหรับเด็กอายุ12ที่ไม่มีทางสู้
.......................................................................................
................................................................
...................................
........................
...........
...
.
\"ยูสุเกะคุง\" เสียงๆหนึ่งเอ่ยเรียกยูสุเกะเบาๆ ชายหนุ่มหน้าดุหันไปทางต้นเสียง ก็พบกับชายหนุ่มร่างบาง
กำลังยืนพิงต้นไม้ใหญ่
\"ว่าไง ฮิโรกิ\" ยูสุเกะยิ้มมุมปาก
\"ผมอยากรู้จักเซย์กิ ให้มากกว่านี้ครับ\" ฮิโรกิพูดอย่างสุภาพตามยศในหมู่แก็งยากูซ่า ยูสุเกะคือหัวหน้าแก็งFlame
\"เซย์กิหรอ วันหลังนายก็ไปไหนมาไหนกับเคียวเฮสิ เจ้านั้นมันติดเซย์กิจะตาย\" ยูสุเกะยิ้มพร้อมกับตบไหล่ฮิโรกิ
\"ขอบคุณครับ\"
\"นายนะหัดพูดบ้างสิ ขี้อายขนาดนี้ จะไหวหรอ นาคาโดอิ\"
\"ผมจะพยายามครับ\" ฮิโรกิตอบเสียงแน่น
\'บางสิ่งที่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วจนฉันนึกกลัว สิ่งที่เรียกว่าความรัก ฉันขี้อายเกินกว่าจะบอกเธอได้
ฉันไม่อยากจะเก็บไว้ แต่ก็ต้องทน เพราะฉันไม่กล้าที่จะบอกออกไป
แต่ฉันก็จะบอกเธอ อยากจะบอกไปว่า ฉัน รัก เธอ\'
+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+
talk: เฮ้อ แย่จัง ช่วงนี้เรตติ้งไม่กระเตื้องแบบเมื่อก่อน ไม่รู้ว่าเพราะเราแต่งไม่สนุกหรือว่าอะไร แต่ก็จะพยายาม
อาจจะบรรยายไม่ค่อยดี คงเพราะว่าอ่านนิยายเกาหลีมากไปหน่อยมั้ง สมองฟ่อไปเลย เศร้า
ก็จะพยายามนะ ช่วยเม้นๆเป็นกำลังใจกันหน่อยนะ ไม่มีคนเม้นแล้วแบบเศร้าอ่ะ
คะแนนไม่ต้องให้ก็ได้ เม้นให้หน่อยก็พอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น