ลำดับตอนที่ #8
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : แต่งงาน (100%ร้อนจี๋เลยจ้า)
แต่งงาน
“ฮือ…ฮืออ พี่พาย” ร่างบางพยายามสะบัดตัวจากการเกาะกุมของร่างสูงแต่ก็ไม่เป็นผล ความกลัวนั้นจับขั้วหัวใจ ยิ่งสบกับสายตาดุดันจากคนตรงหน้ายิ่งทำให้รู้สึกอึดอัดราวกับอยู่ใต้น้ำ
“พี่ถามว่านี่มันอะไร!!!”
“พี่พาย..”
“ใครทำหวานบอกพี่มา!!” เสียงตวาดลั่นออกมาจากบอกของชายหนุ่มอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“ฮือ..ฮืออ” วรัศยาได้แต่ส่ายหน้าไปมาราวกับจะขาดใจ
“ไม่นะคะ ไม่มีอะไรทั้งนั้น อย่าถามหวานอีกเลย”
“ได้ยังไง ใครมันทำหวานบอกพี่มา!!!” ความโกรธเกรี้ยวทำให้เขาเผลอบีบข้อมือบางจนแดงช้ำ
“ม่ายยย หวานบอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฮือ..หวานยังไม่ได้เป็นของใครทั้งนั้น ถ้าพี่พายไม่เชื่อก็ไม่ต้องแต่งงานกับหวานก็ได้ ฮือ..แต่ขอร้องอย่าถามหวานเลย หวานบอกไม่ได้จริงๆ”
“หวาน!!” นักร้องหนุ่มขบกรามแน่น
“นี่หวานปกป้องไอ้สารเลวคนนั้นหรอ บอกพี่มาสิ ใครรังแกหวาน พี่จะตามไปฆ่ามัน”
“พี่พาย! หวานบอกแล้วไงคะว่าถ้ารังเกียจหวาน ถ้าไม่เชื่อใจหวาน ไม่เชื่อว่าหวานยังบริสุทธิ์ ก็ไม่ต้องแต่งงานกับหวานก็ได้” น้ำตาที่หลั่งรินเริ่มแห้งเหือดแล้ว แม้แต่หัวใจดวงน้อยๆก็แห้งผากไปด้วย ไม่ใช่ว่าเธอไม่เข้าที่พายุพัฒน์พยายามจะคาดคั้นเธอ แต่จะให้เธอบอกได้อย่างไรว่าคนที่ทำเรื่องเลวร้ายนี้เป็นคนที่ใกล้ชิดทั้งเขาและเธอมากที่สุด หากความจริงนี้หลุดออกไปคนที่เสียใจที่สุดก็คือพายุพัฒน์นั่นเอง
“ไม่ใช่ว่าพี่ไม่เชื่อใจหวาน” เสียงทุ้มเริ่มอ่อนลงเมื่อเห็นอาการของคนตรงหน้า มือหนาละจากข้อมือบางมาโอบรอบร่างบางอย่างทะนุถนอม
“แต่พี่ไม่เข้าใจ ทำไมหวานไม่บอกพี่ ทำไมหวานต้องปกป้องมันด้วย”
“…” คนถูกถามนิ่งเงียบเอาแต่ซบหน้ากับอกกว้างราวกับจะให้มันเป็นที่ซึมซับความเจ็บปวด ร่างสูงถอนหายใจเบาๆ เขารู้ดีว่าแม้คนตรงหน้าจะอ่อนโยนเพียงไรแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธออ่อนแอสักนิดหากว่าเจ้าตัวยืนยันหนักแน่นขนาดนี้ก็ไม่มีทางที่จะบังคับได้ และเหนือสิ่งอื่นใด
เขารักเธอ….
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นความรักที่เขามีให้เธอนั้นมันก็จะไม่เปลี่ยนแปลง
“ไม่เป็นไร พี่เชื่อใจหวาน เชื่อว่าหวานต้องมีเหตุผลพี่จะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก” ใบหน้าคร้ามซบลงที่เรือนผมนุ่มสูดดมความหอมจากกายตรงหน้า
“แต่พี่อยากให้หวานรู้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่ก็ยังรักหวานเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง”
“พี่พาย..”
“ถ้าหวานอยากเลื่อนงานแต่งงานให้เร็วขึ้นก็ไม่เป็นไร วันนี้พี่จะโทรไปขออนุญาติคุณแม่น้องหวานแล้วพรุ่งนี้เราไปจดทะเบียนกันนะครับ” มือหนากอบกุมข้อมือน้อยๆไล่ตั้งแต่รอยแดงที่เขาเป็นผู้ก่อเรื่อยไปจนถึงนิ้วเรียวบางก่อนจะบรรจงประทับริมฝีปากสวยได้รูปลงกับแหวนทองคำขาวบนนิ้วนางข้างซ้ายราวกับจะสัญญาว่าเขาจะไม่ยอมให้ใครมารังแกเธอได้อีก
เสร็จแบบร้อนจี๋เลยจ้า ตอนนี้เริ่มเพิ่งจะเข้าความเข้มข้นอย่างแท้จริงแล้วนะ เน้นว่าเพิ่งจ้าเอาเป็นว่าค่อยๆอัพดีกรีความแรงแล้วกันไม่อยากรีบโดนแบนอ่ะ(โดนไปรอบแล้ว)
จะเกิดอะไรขึ้นพี่ภัทรจะไปขวางทันไหม จะดักฉุดดักตีหัวหรือว่าทำอะไร ติดตามต่อตอนหน้าจ้า
ปล.พี่พายใจสุดๆอ่ะ มาดูกันว่าคุณพี่ภัทรจะคลั่งได้ขนาดไหน
………………………………………………………………………………………………
“แหม ทำไมฉุกละหุกกันอย่างนี้ล่ะคะคุณหญิง ดิฉันตกใจหมด”
“โธ่ อย่าว่าแต่คุณวนาลัยเลยค่ะ ดิฉันเองก็ตกใจแทบแย่ตอนที่ตาพายโทรมาน่ะคะ แต่ก็ล่ะนะคะ หนุ่มสาวสมัยนี้” เสียงแว่วๆของแม่เลี้ยงและคุณหญิงแม่ของเพื่อนสนิทดังเข้ามากระทบโสตประสาททำให้ร่างสูงชะงักงันอย่างสนใจ
“ดิฉันว่าจริงๆแค่หมั้นไว้ก็น่าจะพอแล้วนะคะ ไม่น่าจะต้องรีบจดทะเบียนกันเร็วขนาดนี้เลย ยัยหวานก็เพิ่งเรียนจบ”
“ดิฉันก็บอกตาพายเหมือนกันล่ะคะ แต่ว่ายังไงแกก็ยืนยันว่าแกตกลงกับหนูหวานแล้ว เพียงแต่อยากให้ดิฉันมาเรียนขออนุญาติคุณวนาลัยอีกที” คุณหญิงพัตราเอ่ยอย่างเกรงใจ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีสีหน้ากังวลใจ เธอเองก็พอจะเข้าใจความรู้สึกดี ก็ลูกชายเธอดันเล่นพาลูกสาวคนเดียวของบ้านวีรเมธาไปเที่ยวค้างคืนแล้วพอวันรุ่งขึ้นก็โทรมาบอกว่าจะขอจดทะเบียนกันเลย ถามเหตุผลยังไงก็ไม่ยอมตอบเอาแต่พูดๆแล้วก็รีบวางโทรศัพท์ไปจะให้คนเป็นแม่อย่างเธอและคุณวนาลัยคิดยังไงได้นอกจากว่าเมื่อคืนข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกเสียแล้ว
“แล้วจะจดทะเบียนกันวันไหนล่ะคะ”
“พรุ่งนี้ค่ะ”
…………………………………………………………………………………………….
“ตาพายบอกว่าจะจดทะเบียนกับหนูหวานพรุ่งนี้เช้าเลยค่ะ แต่คิดว่าคงกลับมากรุงเทพไม่ทันเลยจะขอจดทะเบียนกันที่โน่นเลย” เสียงคุณหญิงพัตราดังก้องอยู่ในหู แม้ว่าเวลาจะล่วงเลยมาหลายชั่วโมงแล้ว ดวงตาคมดุดันจ้องมองไปตามถนนใหญ่ไร้ผู้คนตามแบบถนนชนบทในขณะที่เท้าก็ออกแรงเหยียบคันเร่งจนมิด ในใจพร่ำนึกเสียดายที่เมื่อวานใจอ่อนปล่อยเธอไป นี่ถ้าเขาไม่บังเอิญต้องกลับบ้านไปเอาของแล้วได้ยินเข้าล่ะก็ เขาอาจจะต้องเสียเธอไปตลอกกาลแล้วก็ได้ ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจนัก หน้าหวานๆรอยยิ้มสวยๆที่เขาเฝ้าปกป้องจะต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์แย่งไปได้ !!!!!!
‘เธอกล้าขัดคำสั่งฉันใช่ไหม!! บังอาจนักวรัศยา ถ้าเจอตัวเมื่อไหร่ฉันจะขังเธอไว้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นนอกจากหน้าของฉัน ฉันจะทำให้เธอทุรนทุรายจนขาดพี่ชายคนนี้ไม่ได้เลยคอยดู!!’เสียงดุดันคำรามในใจ ราวกับจะปฏิญาณกับตนเอง
เม้นๆหน่อยน้า เดี๋ยวจะรีบอัพอย่างยอมตายถวายชีวิตเลยฮับ ^-^ คุณผู้อ่านที่รักเสร็จแบบร้อนจี๋เลยจ้า ตอนนี้เริ่มเพิ่งจะเข้าความเข้มข้นอย่างแท้จริงแล้วนะ เน้นว่าเพิ่งจ้าเอาเป็นว่าค่อยๆอัพดีกรีความแรงแล้วกันไม่อยากรีบโดนแบนอ่ะ(โดนไปรอบแล้ว)
จะเกิดอะไรขึ้นพี่ภัทรจะไปขวางทันไหม จะดักฉุดดักตีหัวหรือว่าทำอะไร ติดตามต่อตอนหน้าจ้า
ปล.พี่พายใจสุดๆอ่ะ มาดูกันว่าคุณพี่ภัทรจะคลั่งได้ขนาดไหน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น