คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Who Are Win!! : 7 : ตัวช่วยของคิม คิบอม!!++ (100%)
“เฮ้ออ~~~~~!!!!”เสียงถอนหายใจยาวดังมาจากร่างบางที่นอนจมโซฟาตัวสวยอยู่ในห้องนั่งเล่นทำให้พี่ที่แสนดี(?)อย่างแจจุงต้องเดินออกมาดู
“เป็นอะไรอีกล่ะดงเฮ??”เดินออกมาถามอย่างเป็นห่วงก่อนจะยื่นแก้วน้ำส้มที่เพิ่งคั้นเสร็จสดๆร้อนๆให้น้องรัก
“คิบอม.......บ้า!!!”บ่นอย่างอดไม่ได้แล้วกระดกน้ำส้มลงคอทีเดียวหมดแก้วทำเอาแจจุงต้องส่ายหน้าหน่อยๆกับน้องชายตัวดี
“อะไร??หมอนั่นมันชนะนายแล้วรึไงกัน”แจจุงถามแล้วนั่งลงข้างๆ
“ยังฮะ แต่หมอนั่นกวนโอ๊ยชะมัด”บ่นอีกรอบก่อนจะตีหมอนดังตุ๊บอย่างขัดใจ
“ก็ถ้าหมอนั่นยังไม่ชนะเกมมันก็ยังต้องเดินต่อไปเรื่อยๆไม่ใช่หรอ นายน่าจะเอาเวลาหงุดหงิดมารับแผนจากพี่ไม่กวนหมอนั่นดีกว่า”แจจุงพูดยิ้มๆแล้วกระซิบแผนชั่วให้ดงแฮฟัง
“เอาจริงง่ะ!แค่รอบก่อนก็อายจะแย่แล้วนะ”ดงแฮพูดเครียดๆกับแผนของพี่ชายสุดที่รักตัวเองที่ช่างสรรหาเรื่องเสีย เอ๊ย!!เปลืองตัวให้เค้าซะจริงๆ
“จะทำไม่ทำ..”แจจุงพูดเสียงเรียบผิดกับสายตาที่ถูกส่งมาแบบบังคับสุดๆทำเอาดงแฮปฏิเสธไม่ออก
“อ่า...ครับๆๆ งั้น...ผมไปนะ”พูดแล้วก็วิ่งขึ้นบ้านไปโดยที่ไม่ได้หันมาเห็นรอยยิ้มชั่วร้ายของพี่ชายที่แสนดีแม้ต่น้อย
“แกล้งน้องอีกแล้วนะครับแจจุง..”เสียงที่ดังขึ้นข้างหลังทำให้แจจุงหุบยิ้มแล้วหันไปมองอย่างไม่เป็นมิตร...ไม่ต้องมองก็รู้ว่าใคร
“หุบปากของนายซะเถอะชอง ยุนโฮ”กดเสียงต่ำพร้อมกับส่งสายตาอาฆาตรมาให้ทำเอาพี่หมียุนของเราออกจะหวั่นอยู่ไม่น้อย
“ก็ชั้นมีปากนี่นา ว่าแต่คนสวยๆอย่างนายเถอะ..ทำไมไม่ยอมพูดเพราะๆเลยน้า~”น่ากลัวตูไม่หวั่นครับ ยังไงก็จะทำให้เสียสถาบันเมะไม่ได้เด็ดขาด หึหึหึ
“ปากนายมันมีไว้พูดอย่างเดียวรึไง??ปัญญานิ่ม อีกอย่าง...ผมเป็นผู้ชายนะครับ ฟังออกมั้ย??ผู้ชายน่ะผู้ชาย แล้วเวลาชมผู้ชายเค้าให้ชมว่าหล่อครับ ไม่ใช่ ‘สวย’!!”แจจุงพูดพร้อมกับทำท่าที่ดูเหมือนว่าร่างสูงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องทำเอาร่างสูงของเราออกจะเคืองอยู่นิดๆ
“ถ้าหล่อน่ะมันต้องอย่างชั้น อย่างนายน่ะเรียกว่าสวยถูกแล้ว ผู้ชายบ้าอะไรวะหน้านิทั้งขาวทั้งเนียน ปากก็เล็กเรียวแถมยังเป็นสีแดงเรื่อๆไหนจะแก้มชมพูนิดๆนั่นอีก ไอบ้าเอ๊ย!!เดินเข้าซอยไม่โดนดักตีหัวแล้วลากไปข่มขืนก็บุญเท่าไหร่แล้วแม่คู๊ณณณณ~~~~!!!!!”ป๋ายุนพูดกลับไปทำเอาแจจุงเริ่มเดือดขึ้นมาจริงๆอะไรกัน คำก็สวย สองคำก็สวย นี่เค้าเป็นผู้ชายนะเว้ยยยยย~~~!!!!
“เหอะ!เออ แกมันหล่อ ไปไกลๆเถอะขอร้อง”พูดอย่างเซ็งๆก่อนจะเดินเข้าไปในครัว
“แจจุงงงงงง~~~ผมหิว”นี่ขนาดตูเดินหนีมันมาในครัวนะเนี่ย
“ไปเอาจานข้าวมาสิ อยู่ข้างๆนุนแจน่ะ”แจจุงบอกก่อนจะชี้ไปที่จานข้าวแมวที่อยู่ในห้องนั่งเล่น
“เออ พูดถึงจานข้าวนุนแจแล้วตอนนี้นุนแจอยู่ไหนแล้วล่ะ ไม่เห็นมาตั้งหลายวัน”ร่างสูงมองตามมือแจจุงก่อนจะถามถึงแมวที่รักของแจจุง
“หืม..มันก็ชอบหายไปแบบนี้แหละ ช่วงนี้คงไปติดสาวด้วยแหละมั้ง”แจจุงพูดแบบไม่ใส่ใจก่อนจะยกกับข้าวออกมาวางบนโต๊ะในห้องกินข้าว
“มันเป็นแมวตัวผู้หรอ???งั้นชั้นก็เข้าใจผิดมาตลอดเลยสิ...มันเหมือนตัวเมียจัง”ยุนโฮพูดพลางนึกถึงแมวตัวโปรดของแจจุง เหมือนผู้หญิงทั้งแมวทั้งเจ้าของเลยเฮะ...
“ก็แกมันตาถั่ว มองผู้ชายเป็นผู้หญิงไปหมด ระวังเถอะซักวันจะมองตัวเองเป็นผู้หญิงด้วย”แจจุงพูดฉุนๆก่อนจะผลักยุนโฮที่เดินขวางทางออกไปทำให้ป๋ายุนเซจนไปชนโต๊ะกินข้าว
“โครมมมม!!!!!!!!!”อืม...ท่าทางจะเจ็บ
“ไอบร้า~~~~~~~~!!!!!!!!!!!!!!!!!”หมดกันกับข้าวที่ชั้นอุตส่าห์ทำ ไอหมีบร้าเอ๊ยยยยยย~~!!
“อ่า..นายผลักชั้น..เอ่อ ชั้นไม่ผิด..เอ่อ ชิมิ *-*”ป๋ายุนพูดพร้อมกับทำหน้าแบ๊ว ก็แน่ล่ะ...มีแค่ไม่กี่อย่างที่ทำให้แจจุงเดือดถึงฆ่าคนได้ และ 1 ในนั้นคือไปทำลาย เอ่อ ในความหมายนี้คือแบบที่เค้ากำลังทำอยู่นั้นเอง...
“เฮ้อ~ช่างเถอะๆ เดี๋ยวชั้นไปตามดงแฮคิบอมกับชางมินก่อนนะ เดี๋ยวเราจะออกไปกินข้าวข้างนอกกัน”แจจุงพูดเอือมๆแต่นั่นมันกลับทำให้ยุนโฮถึงกับตาโต
“มะ..หมายความว่าไง นายน่าจะโกรธไม่ใช่เหรอ นายน่าจะ น่าจะ...”ตอนนี้เค้างงไปหมดแล้ว ปกติแจจุงไม่ชอบเค้าไม่ใช่รึไงทำไมถึงไม่วีนแตกล่ะ
“หึ มันเปลืองพลังงานน่ะยุนโฮ ชั้นว่าชั้นเอาพลังงานไปกินข้าวดีกว่าอีก อ๊ะ!!บอกรึยังว่านายเลี้ยง”แจจุงพูดพร้อมกับรอยยิ้มชั่วร้ายแล้วเดินขึ้นไปตามน้องชายทั้ง 3 ปล่อยให้ป๋ายุนนับเงินในกระเป๋า+บัตรเครดิตอยู่คนเดียว ก็ไอ้พวกนี้มันกินกันน้อยๆซะที่ไหนล่ะ...
“เฮ้อ..เอาไงดีวะเนี่ย!!อ๊ะ..”บ่นอย่างเหนื่อยใจก่อนจะนึกถึงคนคนนึงที่น่าจะช่วยเค้าได้ ร่างสูงหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะโทรไปตามเบอร์ที่คุ้นเคย...เบอร์ของคิม ฮีชอล...
“คิบอม!!ทำอะไรอยู่น่ะ”ดงแฮเปิดประตูห้องของคิบอมเข้ามาอย่างไม่คิดจะเกรงใจคนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้อง
“ทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์แต่นายไม่เคยทำมันไงล่ะดงแฮ”ดูท่าว่าการมาเยือนของร่างบางในครั้งนี้จะทำให้ร่างสูงออกจะหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย
“คิบอมใจร้าย เค้าอุตส่าห์มาเล่นด้วยนะ”พูดก่อนจะพองลมเข้าแก้มอย่างน่ารักแล้ววิ่งมาทิ้งตัวลงบนเตียงของร่างสูง
“เดี๋ยวเตียงชั้นก็หักหรอก ดูซะก่อนเถอะว่าตัวเองตัวใหญ่ขนาดไหน”คิบอมพูดเรียบๆแต่นั่นมันทำให้ดงแฮหงุดหงิดขึ้นมาได้ง่ายๆ
‘อะ อีบร้า~~!!!!!’ทนหน่อยดงแฮ นายจะทำเสียแผนไม่ได้นะ ชิชิ!
“บ้า!ว่าแต่ห้องนายนี่ร้อนจังนะคิบอม ทำไมไม่เปิดแอร์ล่ะ??”หลังจากที่ข่มใจตัวเองไม่ได้โมโหได้แล้วร่างบางก็ถามร่างสูงอย่างสงสัยก่อนจะถอดเสื้อแขนยาวออกเหลือแต่เสื้อกล้ามสีขาวตัวบางทำเอาร่างสูงที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ต้องเหลือบมามองนิดๆ
“ชั้นว่ามันก็ไม่ได้ร้อนมากนะ อะ เอ่อ...นายใส่เสื้อเถอะ”พูดไปหลบหน้าไปทำเอาดงแฮแอบยิ้มอย่างสะใจ
“หืม...นายจะให้ชั้นถอดเสื้อกล้ามด้วยหรอ???ทำหน้าตาใสซื่อก่อนจะท่าจะดึงเสื้อกล้ามตัวบางที่นอกจากจะไม่ได้ช่วยปิดผิวขาวเนียนแล้วยังจะทำให้ร่างบางดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีกออกแต่คิบอมก็หันมาจับมือบางเอาไว้ก่อน
“อะ เอ่อ...นายที่มันนอกจากหน้าตาไม่ดียังหูไม่ดีอีก ชั้นบอกให้นายใส่เสื้อไม่ใช่ถอด-////-.”ร่างสูงพูดรัวๆพร้อมกับใบหน้าที่เริ่มขึ้นสีทำเอาดงแฮเกือบกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่
“หรอ งั้นชั้นคงหูไม่ดีจริงๆล่ะ”พูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะหยิบเสื้อสีเหลืองตัวเก่งขึ้นมาใส่อย่างโล่งอก...อันที่จริงก็ไม่ได้อยากถอดนักหรอก...
“หึ ได้ใส่เสื้อแล้วโล่งอกขนาดนั้นเลยหรอ???”เมื่อเห็นว่าร่างบางดูจะหนักใจในแผนของตัวเองเหมือนกันก็เลยหาทางแกล้งคืนซักหน่อย
“บะ บ้า ชั้นเป็นผู้ชายแค่ถอดเสื้อจะอายทำไม-///-.”ร้อนตัวทั้งนั้นเลยดงแฮ-*-
“ชั้นบอกหรอว่านายอาย ร้อนตัวไปแล้วดงแฮ...”พูดแล้วก็เดินมาพลักร่างบางให้นอนราบลงกับเตียงทำเอาดงแฮถึงกับเริ่มทำตัวไม่ถูก...เป็นยังงี้ทุกทีสิ...
“ออกไปนะคิบอม!!”พูดแล้วก็พยายามพลักคนที่ขึ้นมาคร่อมเอาไว้อย่างยากลำบาก ถึงเค้าจะแรงเยอะยังไงเค้าก็เป็นเคะนะ T^T
“นายต้องการอย่างงี้ไม่ใช่หรอดงแฮ หืม...”คิบอมกระซิบแล้วก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอขาวอย่างห้ามใจไม่อยู่แต่ก็โดนมือบางผลักออกมาจนได้
“ไอ้บ้า!!ไอ้ทะลึ่ง!!ไอ้ลามก!!ไอ้อะมีบ๊า~~!!! อุ๊บ!!”ดูท่าร่างสูงจะทรฟังเสียงโวยวายของร่างบางไม่ไหวเลยจัดการประกบปากของตัวเองเข้ากับริมฝีปากบางของดงแฮอย่างไม่ให้ร่างบางได้ทันคัดค้านอะไร
“อืม... หึ!ถึงกับหมดแรงเลยหรอดงแฮ นี่ครั้งที่ 2 ของนายแล้วนะ...”คิบอมถอนริมฝีปากออกมาอย่างเสียดายก่อนจะกระซิบยั่วร่างบางที่ตอนนี้กอดคอเค้าเอาไว้แน่นยังกับไม่อยากให้เลิกจูบงั้นแหละ...เดี๋ยวพ่อก็ทำมากกว่าจูบซะนี่...
“บ้า-////- ชั้นไม่ใช่พวกทำเป็นกิจวัตรแบบนายนี่!!”พูดไปก็เขินไป นี่เค้าเสียจูบให้ไอ้แก้มแตกเป็นรอบที่ 2 แล้วนะ!!
“แล้ว...ก๊อกๆๆ!!!”คิบอมยังไม่ทันได้พูดอะไรเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นก่อนทำให้คิบอมต้องเดินไปเปิดอย่างเซ็งๆ
“มีอะไรหรอครับพี่แจจุง???”ถามงงงงเพราะปกติแจจุงไม่เคยเดินขึ้นมาหาเค้าถึงห้องซักที
“เดี๋ยวเราจะออกไปกินข้าวข้างนอก บอกดงแฮที่กำลังนั่งถอดเสื้อ เอ๊ะ!!หรือถอดไปแล้ว...ช่างเถอะ บอกดงแฮด้วยละกัน^ ^”พูดยิ้มๆแล้วเดินต่อไปที่ห้องน้องรักอีกคนปล่อยให้คิบอมยืนเอ๋ออยู่คนเดียว
“แล้วทำไมพี่แจจุงถึงรู้...นี่ช่วยกันกับดงแฮใช่มั้ยเนี่ย???”พูดอย่างเบื่อพี่ชายตัวเองแล้วเดินเข้าห้องไปบอกร่างบางที่นั่งน่ารักไม่เลิกอยู่บนเตียง...
“ชางมิน!!”ไม่ต้องเคาะให้เจ็บมือน้องรักอีกคนของเค้าก็โผล่หัวออกมารอฟังคำสั่งเรียบร้อยแล้ว
“มีอะไรหรอครับพี่แจจุง??”น้องเล็กของบ้านถามร่างบางงงงง
“เดี๋ยวเราจะออกไปกินข้าวกัน ที่ไหนก็ได้ กินเท่าไหร่ก็ได้...โทรตามคังอินด้วย คังอินมาเมื่อไหร่ก็ไปกินกันเมื่อนั้นแหละ”พูดแล้วเดินจากไปปล่อยให้ชางมินวิ่งล้มลุกคลุกคลานไปหยิบมือถือในห้องเพื่อโทรหาพี่ชายสุดที่รัก
“เอ่อ..แจจุง..คือ เราจะไปกินที่ไหน...หรอครับ”ถามอย่างนอบน้อมเมื่อคนหน้าสวยเดินลงมาจากบันได
“นายคิดว่าที่ไหนดีล่ะ??ชั้นว่าเรื่องนั้นน่าจะต้องถามความเห็นของทุกคนดูนะ”แจจุงพูดแล้วแสยะยิ้มอย่างน่ากลัวทำเอาป๋ายุนถึงกับเสียวสันหลังวาบ
“คือว่า...พี่ฮีชอลไปด้วยนะคับ”ป๋ายุนพูดก่อนจะหลบสายตาพิฆาตรที่แจจุงส่งมาให้ - -+
“อืม...พี่ฮีชอลรองประธานนักเรียนที่ได้ชื่อว่าเปรี้ยวที่สุดตั้งแต่ก่อตั้งโรงเรียนมา แล้วก็...เป็นรุ่นพี่ที่สนิทกับนายมากๆสินะ ก็ดีสิยุนโฮ...จะได้แนะนำใหชั้นรู้จักไง^ ^”พูดแล้วยิ้มอย่างน่ากลัวอีกซักรอบก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มหวานเมื่อน้องๆเดินลงบันไดมา...ช่างน่ากลัวจริงๆ...
“พี่แจจุง!!เราจะออกไปกินข้าวข้างนอกกันจริงอ่ะ”ดงแฮวิ่งเข้ามากอดพี่ชายอย่างร่าเริงทำเอาแจจุงต้องลูบหัวอย่างเอ็นดู
“ใช่สิ ยุนโฮเค้าบอกจะเลี้ยงเองเลยนะ”พูดแล้วยิ้มหวานไปให้คนที่ยืนเหงื่อตกอยู่ทำให้ป๋ายุนต้องพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้
“พี่ยุนโฮใจดีจัง!!”พูดอย่างดีใจก่อนจะกระโดดกอดรุ่นพี่ให้หายชื่นใจทำเอาคิบอมที่มองอยู่อดจะส่งสายตาอาฆาตรมาให้ยุนโฮไม่ได้
‘ตูไปทำอะไรให้ไอ้พวกนี้มันนักหนาวะเนี่ย!!อาฆาตรกันจัง = =’ป๋ายุนคิดแต่ก็ต้องหยุดคิดทันทีเมื่อรุ่นน้องตัวดีกลับถึงบ้าน
“ยู้ฮู~~~!!!กลับมาแล้วคร๊าบบบบบ”คังอินเดินกึ่งกระโดดเข้ามาในบ้านอย่างร่าเริงตามด้วยอีกร่างหนึ่งที่เดินตามเข้ามาเงียบๆ
“เอ๋???รุ่นพี่ลีทึก!!!”คิบอมกับดงแฮร้องขึ้นมาพร้อมกันทำเอาแจจุงที่ดูจะไม่รู้จักอยู่คนเดียวหันไปมองงงงง
“สวัสดีครับ ผมชื่อปาร์ค จองซู เรียกลีทึกก็ได้ครับ พอดีผมเป็นรุ่นพี่ที่เข้ามาช่วยงานในโรงเรียนน่ะ แล้วได้สอนห้องของคิบอมกับดงแฮแล้ว...เป็นรุ่นพี่ที่สนิทกันกับยุนโฮน่ะครับ”ลีทึกแนะนำตัวก่อนจะยิ้มให้แจจุงหน่อยๆ
“สวัสดีครับ ผมแจจุงนะ...รุ่นพี่ลีทึก”แจจุงก็ตอบไปแบบยิ้มๆเช่นกัน
“ไปกันยังครับ??นี่ผมชั้นรุ่นพี่ฮีชอลไว้ที่ร้านเก่าด้วยนะพี่ทึก”ป๋ายุนหันไปถามทุกคนแล้วหันไปพูดกับรุ่นพี่ทำให้ทุกคนพยักหน้ารับหน่อยๆก่อนจะตามป๋ายุนไปขึ้นรถ
“รุ่นพี่ฮีชอล...คุ้นๆนะฮะ”ชางมินพูดขึ้นหลังจากที่ออกรถได้ไม่นาน
“ไม่แปลกหรอกชางมิน พี่ฮีชอลที่เราจัดให้ไปสอนห้องเดียวกับพี่ลีทึกน่ะ”คังอินหันมาตอบทำให้นู๋มินพยักหน้าอย่างนึกออก
“ยังจะมีคนมาสอนห้องพวกผมอีกหรอ”ดงแฮถามหลังจากที่เงียบฟังมานาน(นานม๊ากมาก-*-)
“ก็พี่ฮีชอลเค้าขอมาน่ะ”คังอินหันมาตอบทำเอาคนที่ขับรถอยู่บ่นอะไรแปลกๆออกมา
“มีแผนอะไรอีกน่ะสิไม่ว่า”บ่นเบาๆแต่ก็ดังพอที่จะทำให้แจจุงที่นั่งอยู่ข้างๆได้ยินแต่ทำเป็นหูทวนลม
“ถึงแล้วล่ะ..”ป๋ายุนพูดแล้วเลี้ยวรถเข้าไปจอดไว้ในลานของร้านอาหารหรูสไตล์ยุโรปทำเอาทุกคนต้องมองกันตาค้างกับความหรูหรายกเว้นก็แต่พี่ทึกกี้ที่มาประจำอยู่แล้ว
“นายเลี้ยงไหวหรอ??พวกเราไม่ได้กินกันน้อยๆหรอกนะ”แจจุงพูดขึ้นมาอย่างหวาดๆเมื่อตอนนี้พวกเค้าเดินเข้ามาในตัวร้านแล้ว
“ชั้นเลี้ยงไหวน่า”พูดแค่นั้นแล้วก็เดินไปมุมในสุดของร้านที่มีคนนั่งรออยู่แล้ว
“นานนะยุนโฮ อ่ะ!!สวัสดีทุกคน ชั้นคิม ฮีชอล”ทักป๋ายุนคนแรกก่อนจะหันไปแนะนำตัวกับคนที่เดินตามมา
“สวัสดีครับ!!!”คิบอมดงแฮและชางมินตอบพร้อมกันอย่างน่ารักผิดกับแจจุงที่ยิ้มให้หน่อยๆ...รู้สึกไม่ถูกชะตาแต่ก็อยากรู้จักยังไงก็ไม่รู้เฮะ...
“ให้เดานายคือคิบอมข้างๆนั่นดงแฮถัดไปเป็นชางมิน...แล้วคนสวยที่ยืนหน้าบูดอยู่นั่นคงเป็น คิม แจจุง สินะ”พูดยิ้มๆก่อนที่จะหันมามองเพื่อนรักที่สะกิดเค้ามาได้ซักแปบแล้ว
“อะไรทึกกี้”
“อย่าไปชมแจจุงว่าสวยสิ”กระซิบเบาๆอย่างให้ได้ยินกัน 2 คนทำให้เจ๊ซินกระตุกยิ้มอย่างพอใจ
“เอาน่า นั่งก่อนๆ”เจ๊ซินพูดอย่างไม่ใส่ใจแล้วหันไปเชิญพวกที่ยืนอยู่ให้นั่งลง
“พี่ฮีชอลจะมาสอนห้องพวกผมหรอครับ”ดงแฮถามอย่างตื่นเต้นเมื่อรู้ว่าจะมีรุ่นพี่สวยๆมาสอนอีกคนโดยที่ไม่ได้รู้ถึงอันตรายของรุ่นพี่คนสวยทั้ง 2 คนเลยยยยยยยย
“หึหึ ใช่เลย!!เออใช่ พี่ได้ยินเรื่องที่นายกับคิบอมพนันกันด้วยนะ!!เรื่องจริงรึปล่าว”เจ๊ซินพูดทำเอาดงแฮถึงกับหน้าแดงผิดกับคิบอมที่ยิ้มรับอย่างภูมิใจ
“ครับ มันเป็นเรื่องจริง”คิบอมตอบแล้วยิ้มอย่างภาคภูมิใจต่อไป-*-
“แต่ดูท่าตอนนี้คิบอมกำลังลำบากเลยสิ...”แล้วสิ่งที่เจ๊ซินพูดออกมาก็ทำเอาทั้งโต๊ะงง ยกเว้นก็แต่...แจจุงกับลีทึก...
“ลำบาก???”คิบอมถามงงงง
“ก็นะ...ดงแฮเค้าก็ดูเหมือนจะมีคนช่วยวางแผน...”พูดแล้วก็จ้องไปที่คนสวยอีกคนที่ทำเป็นมองเมนูอาหารไม่สนใจใครทำให้เจ๊ซินยิ้มออกมาหน่อยๆ
“เอาเป็นว่าให้รู้กันตรงนี้ไปเลยละกันว่าชั้นขอเป็นตัวช่วยให้คิม คิบอมเอาชนะลี ดงแฮให้ได้”พูดอย่างจริงจังก่อนจะทำสงครามทางสายตากับแจจุงที่เอาเมนูลงแล้วมองมาอย่างท้าทาย...ดูท่าทางเรื่องมันจะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ!?!
555+ใครทายว่าผู้ช่วยบอมเป็นหม๊าแจเค้าขอโทดน๊า~~
ไหนๆก็ไหนๆจับเจ้าแม่จอมวางแผนมาแข่งกันหน่อยจะเป็นไร
แล้วงี้ใครจะชนะก็ติดตามกันไปนะจ๊ะ อิอิ
(แต่เค้าเชียร์หมวยนะ 555+)
ยังไงก็ช่วยติดตามด้วยนะคะ
ถึงจะอัพช้าหน่อยแต่เราอัพให้เรื่อยๆแน่นอนค่ะ
เวลาประจำก็เสาร์อาทิตย์นี่แหละ
รักทุกคนนะคะ จุ๊บๆ
ความคิดเห็น