ลำดับตอนที่ #8
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เรื่องราวชนชั้นทาส 5.
ารทสอบพลัอผลึศัิ์สิทธิ์
“ถึเวลาแล้ว ที่พวเ้าะ้อเ้ารับารทสอบาผลึศัิ์สิทธิ์ เพื่อพิสูน์ว่าใรในหมู่พวเ้าเหมาะสมที่ะ้าวึ้นไปยืนอยู่บนเส้นทาอผู้ล้า ! ”
เสียแหบแห้อายราั้อึ้นอีรั้ เาใ้ไม้เท้าเาะพื้นหินเบาๆ เป็นัหวะเพื่อสร้าวามเียบสบท่ามลาเ็น้อยว่าหนึ่ร้อยนที่ยืนเรียรายอย่าเป็นระเบียบ วาอพวเาเ็มไป้วยวามาหวัและวามัวลใ ส่วนบาน็พยายาม่อนวามลัวไว้ภายใ้ใบหน้าที่พยายามทำใหู้มั่นใ
ายรา่อยๆ ้าวไปยัแท่นหินสีาวนาให่ที่วาอยู่รลาลานว้า บนแท่นหินนั้นมีผลึทรแปเหลี่ยมสีใสวาั้อยู่ มันูเหมือนะไร้ีวิในแวบแร แ่เมื่อมอใล้ๆ ะเห็นแสบาอย่าส่อประายออมาภายในผลึอย่าแผ่วเบา ราวับมันำลัรออยอะไรบาอย่า
“ผลึศัิ์สิทธิ์นี้เป็นเรื่อมือที่ะรวสอบพลัแห่ิวิาอพวเ้า หาใรมีพลัที่แ็แร่และเหมาะสม ผลึนี้ะอบสนอโยารปล่อยแสสว่าออมา และอาวุธที่เหมาะสมับิใอพวเ้าะปราึ้น” ายราล่าวพร้อมยมือี้ไปยัผลึ “แ่หาใรไม่มีพลั หรือพลัอพวเ้าปิเสธผลึ…ะารรมอพวเ้า็ะแ่าออไป”
สายลมเย็นพัผ่านลานว้า นำพาเศษใบไม้แห้มาโปรยปรายลบนพื้นหิน ใบไม้เหล่านั้นสะท้อนแสแอ่อนๆ ที่ลอผ่านิ่ไม้สูให่อ้นไม้โบรารอบลาน บรรยาาศเ็มไป้วยวามึเรียและวิัวล แม้แ่เสียหายใอเ็น้อยหลายน็ูเหมือนะัเินปิในวามเียบเ่นนี้
“นแร! ฟาหลิน!” ายราร้อเรีย้วยเสียที่ััวาน
เ็ายฟาหลิน้าวออมาาแถวอย่าื่นเ้น เายิ้มว้าและเินไปยัแท่นหินอย่ามั่นใ ฟาหลินเป็นเ็ายร่าเล็แู่ล่อแล่ว เามีวาสีน้ำาลอ่อนที่เปล่ประาย้วยวามระือรือร้น เมื่อเาเอื้อมมือไปสัมผัสผลึ แสสีแสว่าวาบึ้นทันที!
“อาวุธอเ้าือาบยาว! ธาุอเ้าือธาุไฟ” ายราล่าวพร้อมรอยยิ้ม าบสีแลอยึ้นลาอาาศ่อนะหยุอยู่เหนือไหล่อฟาหลิน ใบหน้าอเาเ็มไป้วยวามภูมิใ ในะที่เสียปรบมือัึ้นาเ็นอื่นๆ ในแถว
เ็น้อยหลายนไ้รับอาวุธที่หลาหลายามพลัและธาุอพวเา บานไ้รับทาเหล็ บานไ้รับธนูสีเิน บานไ้รับโล่นาให่ แ่ละอาวุธนั้นแสถึบุลิและิใอพวเาอย่าัเน บานที่ไม่มีารอบสนอาผลึถูแยัวออและัให้ไปยืนอยู่ในลุ่มที่ไลออไป ใบหน้าอพวเาเ็มไป้วยวามเศร้าโศและอับอาย
“น่อไป! เียนเฟย!” ายราร้อเรีย
เียนเฟยเินออมาอย่าล้าๆลัวๆ นาเป็นเ็หิัวเล็ผิวาวี ผมสีำยาวถูรวบไว้้านหลั นาสูหายใลึ่อนะเอื้อมมือไปสัมผัสผลึ แสสีฟ้าสว่าวาบึ้นทันที และระบี่สั้นสีฟ้าลอยึ้นเหนือไหล่อนา เียนเฟยยิ้มออมาอย่าโล่อ วาอนาลุวาว้วยวามีใ
อย่าไร็าม ไม่ใ่ทุนที่โีเ่นนี้ ในะที่เ็นหนึ่ื่อหลินเถียน เินออมาทสอบ ผลึลับไม่อบสนอใๆ เมื่อเาสัมผัส แ่แทนที่ะถูัให้เป็นนั้นทาสทันที ผลึลับเรือแสสีำสนิทออมา พร้อมับเสียัึ้อ หลินเถียนทรุลับพื้นทันที ใบหน้าอเาีเผือและร่าายเริ่มสั่นเทา
“เ็นนี้ิพิษาพลัอผลึ!” ายราร้อึ้น้วยเสียที่หนัแน่น เารีบโบมือให้ายสอนที่ยืนเฝ้าอยู่้าน้าเ้ามา่วยพาหลินเถียนออไป บรรยาาศในลานลายเป็นเียบันทันวัน หลายนเริ่มมอหน้าัน้วยวามหวาลัว
เมื่อถึาอเ็นสุท้าย เทียนหยุน เ็ายผมสีำเ้มรูปร่าผอมบา้าวออมาอย่า้าๆ ใบหน้าและวาที่ายแวววามใสื่ออเาูนิ่สบ แ่วาสีน้ำาลเ้มอเาเ็มไป้วยวามัวล เทียนหยุนเป็นเ็ายที่ไม่โเ่นนัในหมู่บ้าน เาไม่เยมีวามสามารถพิเศษใๆ ที่นอื่นๆ สามารถสัเเห็นไ้ พ่อแม่อเามัะบอเสมอว่าเาเป็นวามหวัอรอบรัว แ่ำพูนั้นลับลายเป็นแรันที่หนัหน่วสำหรับเา
เมื่อเทียนหยุนเอื้อมมือไปสัมผัสผลึ ผลึเรือแสสีาวึ้นทันที แ่ไม่นานแสนั้น็เปลี่ยนเป็นสีำสนิท เทียนหยุนทรุลับพื้น ร่าายอเาเริ่มสั่นเทาและมีเส้นเลือำปูโปนึ้นทั่วร่า
“เทียนหยุนิพิษ!” เสียอายราัึ้นอย่ารวเร็ว เาโบมือให้น่วยพาเทียนหยุนออไป ะที่พ่อแม่อเทียนหยุนที่ยืนอยู่้านหลัเริ่มร้อไห้ออมา้วยวามสิ้นหวั
เมื่อารทสอบเสร็สิ้นล เ็น้อยที่ผ่านารทสอบไ้รับารเลิมลออย่ายิ่ให่ ะเ็ที่ไม่มีพลัถูัให้เป็นนั้นทาส และเ็ที่ิพิษถูแยออไปััวในห้อสลัวที่มืมิไร้ึ่แสอวามหวั
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น