ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 ชื่อตอน กินเจ้า
ร่าหนาหรี่า ะเพ่มอหานา ว่าผ้าผืนบาเ่นใัน นา็มิยินยอมออมาเสียที ร่าหนาึสั่ให้นาำนัล มานำเสื้อลุมนิ้อไปสวมทับให้นา ร่าบาึยินยอมออมาที่ภายนอ เหล่านาำนัลเร่ออไปเร็วพลัน
ร่าหนาึนาเ้ามาหา ึร่านุ่มลไปบนัแร่ ริมฝีปาบาๆบัเบาๆ ุมพิที่ผิวเนื้ออ่อนบา ที่หลัออนา ร่าบาเร่หลบและันวามร้อนลวนั้นเอาไว้
"อย่านะเพะ !!! "
ใบหน้ามแย้มยิ้มเ้าเล่ห์ และ่อยๆแอบปลเสื้อลุมลเบาๆโยที่นามิรู้น ยามที่ผืนผ้าลไปแล้วร่าบาหวีร้อลั่น ยฝ่ามือปปิยออสีหวานทีู่ันอยู่ภายใ้ผ้าผืนบา ร่าหนาึนาแนบในอทันใ หัวเราะิ
"บาราเปิ่นไท่ื่อ ็อยาให้ราวัลนาำนัลเหล่านั้นเสียริๆเลย ่ารู้หน้าที่นั"
มือบารวบเสื้อลุมึ้นอีรั้ มือหนาืนมือน้อยอนาเอาไว้ ระิบเบาๆ
"ให้เปิ่นไท่ื่อทอมอเถิ อย่าไรสรีเ่นเ้า ็มิอาัเหล่าอ์ายทั้หลายในห้อหอ เ้ามิอาทำให้เปิ่นไท่ื่อ้อโลหิไ้แม้แ่ารฝนเล็บ และมิอาทำสิ่ใ ในยามที่เปิ่นไท่ื่อนั้น้อารเ้า"
ร่าบาแ้มบวมและยมือรัออนแน่น ู้ายลนหลั่อม ใบหน้ามยับมา้อมอนาใล้ินั นาร้อลั่น
"อ้า...ท่านรัแ้า อย่ามอนะ!!! "
ใบหน้าม้มลและเยหน้าึ้นอยู่ภายใ้ใบหน้าอนา ่อนะยิ้มเยาะนาและใ้ฝ่ามือ ึเรือนผมอนาเอาไว้นแหนเยและุมพิลึล้ำ สอปลายลิ้นเ้าหาและวัปลายลิ้นวานไปมาอย่าล้ำลึ
ร่าบาลมหายใาห้ว ใเ้นระรัว มือหนาลูบยออนาผ่านผืนผ้าบาเบา นวามเสียวแปลบแล่นเ้าหาร่าอหิสาว นาสั่นระุและพยายามผลัไสร่าหนาออไป ้วยร่าที่ไร้เรี่ยวแร นาล้ายหมแรลเสียเ่นนั้น
มือหนาึสายรัเอวอนาอออย่าว่อไว นสาบเสื้อบาเบาแยออ มันมิอาปปิทรวอู่ามไ้อีแล้ว เหล่านาำนัลนั้นมิใส่ับในให้นา เ่นในยามที่สรีถวายนปิ แ่พวนาลั่นแล้ให้ยั่วยวน นมิอาะปล่อยไปแล้ว วามพร่ามัว แม้นายัมิเิบโีนั แ่ทว่าทรวอาวผ่อเป็นยอใย ยออสีหวานผลิพุ่ึ้น มือหนาลูบลบนผิวเนื้อที่อ่อนไหว นยออน้อยๆรััวึ้นัู้ัน ร่าบาล้ายถูสิ่อร้อนลว พยายามผลัไส เร่ห้ามปราม
"อย่าเพะอ์ไท่ื่อ!!! "
วาม้อมอนาเสยเรือนผมึ้น และลืมวาึ้น้าๆ ระิบที่้าหูนาเบาๆ
"เ้ามิอาปิเสธเปิ่นไท่ื่อ ยามอยู่ในำหนันี้ และะมิมีสรีใในยามนี้ปิเสธเปิ่นไท่ื่อ หลิวิวอิ"
ร่าบาพยายามระถายหนี แ่ร่าหนาืบลาน้าๆ และ่อยๆล่อมายอย่าุาม เส้นผมยาวสลวย ลบนร่านาส่วนหนึ่ เ่าหนาหนััน้นานา ที่ยันึ้นนแยออาัน ใ้แรบุรุษันรุนแร นานวลเนียนนั้นแยออ ยามผิวเนื้อสัมผัสัน ร่าหนาราในลำอเบาๆเอ่ยื่นมนา และไล้ปลายนิ้วไปบนรอบหน้านา ้าๆ
"ผิวเ้านุ่มนั าลาเปาน้อย "
ร่าบาหันใบหน้าหนี วหน้าม ็ไถริมฝีปาลที่แ้มนา ุมพิที่หน้าผา เปลือา และไล้ลิ้นไปบนลำอาว มือบาทุบที่แนแร่เบาๆ ยามนาเสียว่านึ้นมา ใบหน้ามมิเลื่อนลับึ้นไป แ่ทว่า..
ริมฝีปาบาๆบัเบาๆุมพิ ที่ผิวเนื้ออ่อนไหวนมันบีบรััวึ้น ยออน้อยๆ ไหลลื่นลในริมฝีปาอุ่นร้อนนุ่มละมุน ร่าบาาโึ้นและรีร้อโยพลัน
"อร้าา..."
ร่าบาิ้นเร่าและพยายามผลัไส ผืนผ้าบาเบาหลุร่อนลไปที่แนลมลึ เปิเผยเรือนายนหมสิ้น ใบหน้ามยับน้อยๆ บฟันลแรๆที่ยออนา ร่าบาระุเฮือ ปลายเท้าถูไปมา อย่าทุ์ทรมาน
"อรึ้ยย ี้...แฮ่..."
นิ้วมือเรียวยาว ลาลมาามเ้าโรอเอวบา้าๆ และล่ะปลายลิ้นายออนาเบาๆ วัแลบเลียุนันไปมาอีราหนึ่ ร่าบาผวายฝ่ามือยำเส้นผมนุ่ม และแอ่นายนแผ่นหลันวลเนียนแอ่นโ้ึ้น ลิ้นร้อนๆึแปรเปลี่ยนเส้นทาลาลมาามผิวนุ่มเนียน ุมพิและแนบใบหน้า ลไปบนท้อาวเนียนเบาๆ และร้อรวราึ้นมา
"อืม...ผิวเ้านุ่มเสียริๆิวอิ เปิ่นไท่ื่ออยานอนเ้า เ่นนี้ให้เนิ่นนาน...อา..."
ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปมา เลื้อยึ้นไปบีบลึหน้าอนุ่ม และึยออนายำยี้ นร่าบารีร้อลั่น
"รี้...อร้าาา...ี้ "
"หึ หึ.."
ร่าหนาหัวเราะเบาๆที่าลาเปาน้อยละลายลที่ปลายลิ้น าลาเปาแสนหวาน ่านุ่มเนียนหอมหวลในปาน
ใบหน้ามุมพิลไปที่หน้าท้อาว และลาปลายลิ้นลแรๆ ัลที่ึ่ลาเนินเนื้อนุ่ม ูุนเนินเนื้อนั้นและยำยี้ ่อนะลาปลายลิ้นลไปที่ึ่ลารอยแยอลีบอไม้สีหวาน ปลายลิ้นลอย่าแร และูน้ำหวานอย่าหิวโหย ร่าบาแอ่นายรีร้อลั่น พยายามยฝ่ามือผลัไส วแนแร่็้อน้นานาึ้นทั้สอ บนบ่าที่มีแ่มัล้ามโแ็แร่ยิ่
ฝ่ามือหนาทั้สอบิแยลีบเนื้อนวล และำแรปลายลิ้นเ้าออุนันอย่าลึล้ำ ปลายลิ้นวัแรๆถี่ๆ ร่าสาวบิเร่า มือบายฝ่ามือึ้นนสุ ยี้หมอนใบโ แอ่นายึ้นหาอย่าร้อนรน รีร้อรุนแร
"อื้อ...ไท่ื่อเพะ...พอแล้วเพะ...อร้าาา ี้ ฮื้อ...อาาาา...อาาา...ทรมานเหลือเิน..อาาา"
ร่าหนาผละาลีบเนื้อนุ่มและลานึ้นไปบนร่านา อรันาในแนแร่ ริมฝีปาร้อน ูึยออนา ร่าบาแอ่นอึ้น และแอ่นลีบเนื้อถูไถบนหน้าท้อแร่อย่าลืมน
วาม้อมอนา้าๆ เลียไล้ยออนา หลอล่อนาให้แอ่นลีบเนื้อถูไถน่ำหวาน ร่าหนาันเรียวานาึ้น วแนแร่ระับและเร็สะโพ แทรแ่นายลในราเียวอย่ารุนแร ระแทพรวนสุลำ และันลึแน่นๆอยู่เ่นนั้น ร่าบาสั่นระุบีบรัไปทั้าย นาผวาอลำอแร่ ลีบเนื้อสั่นระุบีบรัถี่ๆ
"แฮ่...แฮ่...อร้าาา..."
ร่าบาิ้นร้อนรนทุรนทุราย รัเรียวาึ้นบนเอวแร่อย่าแน่นหนา ร่าแ็แร่รันาในอแน่น ลมหายใหอบถี่ และยเรือนายถอถอน้าๆ นลีบเนื้อนุ่มแอ่นึ้นหา แ่นายหนาหนัพลันระแทลึนสุลำ
"อร้าาา....ี้ ี้ ี้ "
ริมฝีปาร้อนๆุมพิที่ออาว และระิบเบาๆ
"เปิ่นหวา ะบยี้ลีบอไม้อเ้าให้แย้มบาน่ำหวาน เ่นนั้นเอ "
ร่าหนายับายลึล้ำและบยี้เรือนายนาอย่าถี่ระั้น ยี้ลีบอไม้บว้าน บีบบัับให้แย้มบาน ่ำหวานสำหรับพระอ์เอ
“อร้า อร้า “
ร่าหนาึนาเ้ามาหา ึร่านุ่มลไปบนัแร่ ริมฝีปาบาๆบัเบาๆ ุมพิที่ผิวเนื้ออ่อนบา ที่หลัออนา ร่าบาเร่หลบและันวามร้อนลวนั้นเอาไว้
"อย่านะเพะ !!! "
ใบหน้ามแย้มยิ้มเ้าเล่ห์ และ่อยๆแอบปลเสื้อลุมลเบาๆโยที่นามิรู้น ยามที่ผืนผ้าลไปแล้วร่าบาหวีร้อลั่น ยฝ่ามือปปิยออสีหวานทีู่ันอยู่ภายใ้ผ้าผืนบา ร่าหนาึนาแนบในอทันใ หัวเราะิ
"บาราเปิ่นไท่ื่อ ็อยาให้ราวัลนาำนัลเหล่านั้นเสียริๆเลย ่ารู้หน้าที่นั"
มือบารวบเสื้อลุมึ้นอีรั้ มือหนาืนมือน้อยอนาเอาไว้ ระิบเบาๆ
"ให้เปิ่นไท่ื่อทอมอเถิ อย่าไรสรีเ่นเ้า ็มิอาัเหล่าอ์ายทั้หลายในห้อหอ เ้ามิอาทำให้เปิ่นไท่ื่อ้อโลหิไ้แม้แ่ารฝนเล็บ และมิอาทำสิ่ใ ในยามที่เปิ่นไท่ื่อนั้น้อารเ้า"
ร่าบาแ้มบวมและยมือรัออนแน่น ู้ายลนหลั่อม ใบหน้ามยับมา้อมอนาใล้ินั นาร้อลั่น
"อ้า...ท่านรัแ้า อย่ามอนะ!!! "
ใบหน้าม้มลและเยหน้าึ้นอยู่ภายใ้ใบหน้าอนา ่อนะยิ้มเยาะนาและใ้ฝ่ามือ ึเรือนผมอนาเอาไว้นแหนเยและุมพิลึล้ำ สอปลายลิ้นเ้าหาและวัปลายลิ้นวานไปมาอย่าล้ำลึ
ร่าบาลมหายใาห้ว ใเ้นระรัว มือหนาลูบยออนาผ่านผืนผ้าบาเบา นวามเสียวแปลบแล่นเ้าหาร่าอหิสาว นาสั่นระุและพยายามผลัไสร่าหนาออไป ้วยร่าที่ไร้เรี่ยวแร นาล้ายหมแรลเสียเ่นนั้น
มือหนาึสายรัเอวอนาอออย่าว่อไว นสาบเสื้อบาเบาแยออ มันมิอาปปิทรวอู่ามไ้อีแล้ว เหล่านาำนัลนั้นมิใส่ับในให้นา เ่นในยามที่สรีถวายนปิ แ่พวนาลั่นแล้ให้ยั่วยวน นมิอาะปล่อยไปแล้ว วามพร่ามัว แม้นายัมิเิบโีนั แ่ทว่าทรวอาวผ่อเป็นยอใย ยออสีหวานผลิพุ่ึ้น มือหนาลูบลบนผิวเนื้อที่อ่อนไหว นยออน้อยๆรััวึ้นัู้ัน ร่าบาล้ายถูสิ่อร้อนลว พยายามผลัไส เร่ห้ามปราม
"อย่าเพะอ์ไท่ื่อ!!! "
วาม้อมอนาเสยเรือนผมึ้น และลืมวาึ้น้าๆ ระิบที่้าหูนาเบาๆ
"เ้ามิอาปิเสธเปิ่นไท่ื่อ ยามอยู่ในำหนันี้ และะมิมีสรีใในยามนี้ปิเสธเปิ่นไท่ื่อ หลิวิวอิ"
ร่าบาพยายามระถายหนี แ่ร่าหนาืบลาน้าๆ และ่อยๆล่อมายอย่าุาม เส้นผมยาวสลวย ลบนร่านาส่วนหนึ่ เ่าหนาหนััน้นานา ที่ยันึ้นนแยออาัน ใ้แรบุรุษันรุนแร นานวลเนียนนั้นแยออ ยามผิวเนื้อสัมผัสัน ร่าหนาราในลำอเบาๆเอ่ยื่นมนา และไล้ปลายนิ้วไปบนรอบหน้านา ้าๆ
"ผิวเ้านุ่มนั าลาเปาน้อย "
ร่าบาหันใบหน้าหนี วหน้าม ็ไถริมฝีปาลที่แ้มนา ุมพิที่หน้าผา เปลือา และไล้ลิ้นไปบนลำอาว มือบาทุบที่แนแร่เบาๆ ยามนาเสียว่านึ้นมา ใบหน้ามมิเลื่อนลับึ้นไป แ่ทว่า..
ริมฝีปาบาๆบัเบาๆุมพิ ที่ผิวเนื้ออ่อนไหวนมันบีบรััวึ้น ยออน้อยๆ ไหลลื่นลในริมฝีปาอุ่นร้อนนุ่มละมุน ร่าบาาโึ้นและรีร้อโยพลัน
"อร้าา..."
ร่าบาิ้นเร่าและพยายามผลัไส ผืนผ้าบาเบาหลุร่อนลไปที่แนลมลึ เปิเผยเรือนายนหมสิ้น ใบหน้ามยับน้อยๆ บฟันลแรๆที่ยออนา ร่าบาระุเฮือ ปลายเท้าถูไปมา อย่าทุ์ทรมาน
"อรึ้ยย ี้...แฮ่..."
นิ้วมือเรียวยาว ลาลมาามเ้าโรอเอวบา้าๆ และล่ะปลายลิ้นายออนาเบาๆ วัแลบเลียุนันไปมาอีราหนึ่ ร่าบาผวายฝ่ามือยำเส้นผมนุ่ม และแอ่นายนแผ่นหลันวลเนียนแอ่นโ้ึ้น ลิ้นร้อนๆึแปรเปลี่ยนเส้นทาลาลมาามผิวนุ่มเนียน ุมพิและแนบใบหน้า ลไปบนท้อาวเนียนเบาๆ และร้อรวราึ้นมา
"อืม...ผิวเ้านุ่มเสียริๆิวอิ เปิ่นไท่ื่ออยานอนเ้า เ่นนี้ให้เนิ่นนาน...อา..."
ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปมา เลื้อยึ้นไปบีบลึหน้าอนุ่ม และึยออนายำยี้ นร่าบารีร้อลั่น
"รี้...อร้าาา...ี้ "
"หึ หึ.."
ร่าหนาหัวเราะเบาๆที่าลาเปาน้อยละลายลที่ปลายลิ้น าลาเปาแสนหวาน ่านุ่มเนียนหอมหวลในปาน
ใบหน้ามุมพิลไปที่หน้าท้อาว และลาปลายลิ้นลแรๆ ัลที่ึ่ลาเนินเนื้อนุ่ม ูุนเนินเนื้อนั้นและยำยี้ ่อนะลาปลายลิ้นลไปที่ึ่ลารอยแยอลีบอไม้สีหวาน ปลายลิ้นลอย่าแร และูน้ำหวานอย่าหิวโหย ร่าบาแอ่นายรีร้อลั่น พยายามยฝ่ามือผลัไส วแนแร่็้อน้นานาึ้นทั้สอ บนบ่าที่มีแ่มัล้ามโแ็แร่ยิ่
ฝ่ามือหนาทั้สอบิแยลีบเนื้อนวล และำแรปลายลิ้นเ้าออุนันอย่าลึล้ำ ปลายลิ้นวัแรๆถี่ๆ ร่าสาวบิเร่า มือบายฝ่ามือึ้นนสุ ยี้หมอนใบโ แอ่นายึ้นหาอย่าร้อนรน รีร้อรุนแร
"อื้อ...ไท่ื่อเพะ...พอแล้วเพะ...อร้าาา ี้ ฮื้อ...อาาาา...อาาา...ทรมานเหลือเิน..อาาา"
ร่าหนาผละาลีบเนื้อนุ่มและลานึ้นไปบนร่านา อรันาในแนแร่ ริมฝีปาร้อน ูึยออนา ร่าบาแอ่นอึ้น และแอ่นลีบเนื้อถูไถบนหน้าท้อแร่อย่าลืมน
วาม้อมอนา้าๆ เลียไล้ยออนา หลอล่อนาให้แอ่นลีบเนื้อถูไถน่ำหวาน ร่าหนาันเรียวานาึ้น วแนแร่ระับและเร็สะโพ แทรแ่นายลในราเียวอย่ารุนแร ระแทพรวนสุลำ และันลึแน่นๆอยู่เ่นนั้น ร่าบาสั่นระุบีบรัไปทั้าย นาผวาอลำอแร่ ลีบเนื้อสั่นระุบีบรัถี่ๆ
"แฮ่...แฮ่...อร้าาา..."
ร่าบาิ้นร้อนรนทุรนทุราย รัเรียวาึ้นบนเอวแร่อย่าแน่นหนา ร่าแ็แร่รันาในอแน่น ลมหายใหอบถี่ และยเรือนายถอถอน้าๆ นลีบเนื้อนุ่มแอ่นึ้นหา แ่นายหนาหนัพลันระแทลึนสุลำ
"อร้าาา....ี้ ี้ ี้ "
ริมฝีปาร้อนๆุมพิที่ออาว และระิบเบาๆ
"เปิ่นหวา ะบยี้ลีบอไม้อเ้าให้แย้มบาน่ำหวาน เ่นนั้นเอ "
ร่าหนายับายลึล้ำและบยี้เรือนายนาอย่าถี่ระั้น ยี้ลีบอไม้บว้าน บีบบัับให้แย้มบาน ่ำหวานสำหรับพระอ์เอ
“อร้า อร้า “
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น