[Anime]ชีวิตประจำวันของเทพแห่งเกมส์

ลำดับตอนที่ #8 : เหล่าโปเกม่อนป่า

“ราลโทสใช้เสียงสเน่ห์(Disarming Voice)” ภายในป่าเสียงของเด็กหนุ่มดังขึ้น

“ร๊าาาล?!!” ตามมาด้วยเสียงร้องอันทรงพลังที่สามารถสร้างความเสียหายได้

ด้านหน้าของพวกเขาหนึ่งคนหนึ่งโปเกม่อนก็คือโปเกม่อนหมาสีเทาดำรูปแบบเดียวกันกับที่เคยไล่ด็อกเตอร์โอดามากิ 

ซึ่งชื่อของมันก็คือ

<โปชิเอน่า(Poochyena)>

<โปเกม่อนจอมกัด>

<ประเภท-ความมืด>

“กรรร~!!” หลังจากมันได้รับพลังของคลื่นเสียงไปมันก็กระเด็นอย่างแรงแต่มันก็ตั้งหลักได้ 

โปชิกิน่าก็ไม่ยอมแพ้และรีบพุ่งเข้าใส่ราลูโทสในทันทีด้วยท่าพุ่งชน(Tackle)

“ราลูโทสหลบด้วยท่าดับเบิ้ล ทีม(Double Team)” เสียงออกคำสั่งดังขึ้นอีกครั้ง

ราลูโทสตอบสนองอย่างรวดเร็ว 

ขยับร่างกายด้วยความเร็วสูงจนเกิดเป็นร่างแยกประมาณสี่ถึงห้าร่างรอบตัวมาสลับตำแหน่งสร้างความสับสน

โปชิเอน่าชะงักและมองไปรอบๆ ก่อนจะอ้าปากเตรียมที่จะใช้เขี้ยวกัด(Bite)ไปที่ราลูโทสที่อยู่ใกล้ที่สุด

ขณะที่โปชิเอน่าใช้คมเขี้ยวกัดราลูโทสตรงหน้า แต่ภาพนั้นกลับเลือนราง

“ตอนนี้แหละใช้เสียงสเน่ห์(Disarming Voice)อีกครั้ง!!”

“ร๊าลล์!!” ทันใดนั้นราลูโทสอีกตัวมาโผล่ที่ด้านหลังพร้อมกับส่งเสียงร้องอันดังกึกก้องในระยะประชิด

“อิ๊งงง~” ร่างเล็กของลูกสุนัขสีดำปลิวกระเด็นไปกระแทกต้นไม้อย่างรุนแรง

ก่อนจะร่วงลงมานอนหมดสภาพการต่อสู้ที่ใต้โคนต้นไม้

“ราลูโทส! เจ้าหนูเป็นอะไรมั้ย?” เทโตะเรียกโปเกม่อนของเขา ราลูโทสก็กระโดขึ้นมายืนบนแขนของเขา 

จากนั้นเด็กหนุ่มก็วิ่งไปดูโปชิเอน่าที่นอนอยู่ใต้โคนต้นไม้ด้วยความเป็นห่วง

“เป็นไงมั่ง~” เทโตะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆโปขิเอน่าพลางลูบหัวของมันไปด้วย 

ในขณะที่รอบตัวเขาก็มีโปเกม่อนหลากหลายชนิดมารวมตัวกันรอบๆ

“กรร~” โปชิเอน่าค่อยๆลุกขึ้น และข้างๆตัวของมันก็มีโปชิเอน่าตัวอื่นอยู่ด้วยอีกสี่ตัว แต่พวกมันดูตัวเล็กกว่าตัวที่สู้กับเขา

“อื้มม ขอบใจนะที่ช่วยเป็นคู่ซ้อมให้น่ะ” เทโตะว่าพลางยื่นผลเบอร์รี่ที่เขาเจอในป่าให้กับมัน

ซึ่งผลเบอร์รี่นี้เขาลองใช้โปเกเด็กซ์ตรวจสอบดูแล้วพบว่ามันเป็นเบอร์รี่ที่ช่วยในการรักษาตัวของโปเกม่อน

“เก่งมากเลยราลูโทส เอานี่ของเธอ ขอบคุณที่เหน็ดเหนื่อยนะ” เขาไม่ลืมที่จะให้มันกับโปเกม่อนของตัวเองด้วย 

พร้อมกันนั้นเขาก็กล่าวชื่นชมเจ้าตัวไปด้วย

"ราล~" ซึ่งเจ้าตัวน้อยก็ขานรับอย่างร่าเริงและนั่งกินเบอร์รี่บนตักของเขาอย่างมีความสุข

[เป็นการต่อสู้ที่สนุกจริงๆ]

[ขนะ4ครั้งแล้วสินะ]

[นี่คือโปเกม่อนช่วงแรกล่ะมั้ง เจอแต่ตัวซ้ำๆ ยังไม่เจอตัวอื่นเลยนะ]

[ราลูโทสเก่งมากก]

[สู้ติดต่อกันสี่แมทช์แทบจะไม่บาดเจ็บเลย สุดยอดมากราลูโทสจัง]

[โปเกม่อนพวดนั้นก็ให้ความร่วมมือดีด้วย]

[เทโตะคุงสุดยอด คุยกับโปเกม่อนพวกนั้นได้]

“อยู่ท่ามกลางโปเกม่อนแบบนี้ก็สบายใจดีเหมือนกันนะ” เทโตะว่าด้วยท่าทางสบายใจ

ขณะมองไปรอบๆซึ่งมีโปเกม่อนหลากหลายชนิดกำลังนอนพักผ่อนอยู่รอบตัวของเขา

<เคมุตโซ(Wurmple)>

<โปเกม่อนหนอน>

<ประเภท-แมลง>

<ทาเนโบ(Seedot)>

<โปเกม่อนลูกโอ๊ก>

<ประเภท-หญ้า>

<สึบาเมะ(Tailow)>

<โปเกม่อนลูกนกนางแอ่น>

<ประเภท-ปกติ/บิน>

<สึจินิน(Nincada)>

<โปเกม่อนฝึกหัด>

<ประเภท-แมลง/ดิน>

โปเกม่อนเหล่านี้คือโปเกม่อนที่เข้ามาหาเทโตะตอนกำลังนั่งพักหลังจากเดินมานานนับชั่วโมง 

แต่ในระหว่างนั้นเขาก็ขอให้พวกมันช่วยเป็นคู่ซ้อมให้ซึ่งพวกมันก็เต็มใจช่วย

นั่นคือเหตุผลที่ก่อนหน้านี้เขาจึงกำลังสู้อยู่กับโปชิเอน่า และเมื่อรวมกับโปชิเอน่าแล้ว 

พวกเขาก็สู้มาทั้งหมด5แมทช์แล้ว โดยเปลี่ยนประเภทโปเกม่อนไปเรื่อยๆ

“ไม่รู้ว่าคนอื่นๆไปถึงไหนกันแล้วนะ” เทโตะเอ่ยขึ้นมาอย่างลอยๆเพื่อหาเรื่องคุยกับช่องแชท

[คนอื่นก็ยังไปไม่ถึงเมืองแรกกันเลย]

[หลายคนยังหลงอยู่ในป่าอยู่เลย]

[ไปดูมาแล้วพวกภูมิภาคอื่นก็ไม่ต่างกัน ยังหลงในป่ากันอยู่เลย]

[บางคนยังไปไม่ถึงสถาบันวิจัยเลยด้วยซ้ำ]

“น่าทึ่งจริงๆที่โลกนี้มันกว้างขนาดนี้ มันเหมือนกับโลกอีกใบนึงจริงๆนั่นแหละ” เทโตะพูดอย่างตื่นเต้นเล็กน้อย

เขาแหงนมองท้องฟ้าที่มีโปเกม่อนบินอีกหลายตัวที่เขายังไม่เคยเห็น

[เห็นด้วยเลยย โลกนี้ใหญ่มาก แถมยังมีตั้งหกภูมิภาค]

[หนึ่งภูมิภาคมันเท่ากับประเทศนึงเลยรึเปล่า?]

[น่ากลัวชะมัดเลยEA แต่ก็น่าทึ่งเช่นกัน]

[เทโตะคุง! ดูที่ราลูโทสสิ!!]

“ราลลล!!” ขณะที่อ่านแชท เทโตะก็ได้เห็นข้อความให้ดูราลูโทส 

ทำให้เขาต้องหันไปมอง และเป็นเวลาเดียวกันกับที่มันส่งเสียงร้องเพื่อเรียกเทโตะเช่นกัน

“นี่มัน?!! เธอใช้ท่าพลังจิตได้แล้วเหรอ!” เทโตะอุทานอย่างประหลาดใจเมื่อเห็นเมล็ดของผลเบอร์รี่ลอยอยู่ตรงหน้าเหนือหัวของราลูโทส

โดยมีพลังงานแสงสีชมพูห่อหุ้มมันไว้อยู่

“ร๊าล!!” ราลูโทสพยักหน้าและโบกมือโยนเมล็ดเบอร์รี่ทิ้งไป

“ฮ่าฮ่าฮ่า~ เก่งมาก!!” เทโตะหัวเราะอย่างมีความสุขพร้อมกับลูบหัวราลูโทสไปด้วย 

ซึ่งเจ้าตัวก็มีรอยแดงบนใบหน้าสีขาวขณะที่ส่งเสียงร้องอย่างร่าเริงไปพร้อมกับเทโตะด้วย

โปเกม่อนรอบตัวเองก็เหมือนจะได้รับอิทธิพลไปด้วยพวกมันก็ส่งเสียงร้องผสานเสียงอย่างยินดีและมีความสุขไปด้วย

เทโตะมองภาพการแสดงความยินดีตรงหน้าด้วยความสบายใจ

“ฟ่อออ~”

แต่ในขณะนั้นเขากลับได้ยินเสียงที่ไม่เข้ากับพวก 

มาพร้อมกับความรู้สึกเสียวสันหลังวาบ 

เป็นจังหวะเดียวกับที่ช่องแชทช่วยกันระดมข้อความระรัวจนอ่านไปทัน

[เทโตะคุงด้านหลัง!!]

[ระวังด้านหลัง!!!]

[หนีเร็วว!!!]

[งู!!!]

[เจ้าหนู.. วิ่งง!!]

TBC~>

...........

เรื่อยๆกันนะไม่ต้องรีบ ไม่ค้างไม่เป็นไร~