ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    จอมมารที่รักโปรดกักขังข้าไว้นานๆ #ผู้กล้าภัยสังคม

    ลำดับตอนที่ #8 : ปาร์ตี้ผู้กล้า

    • อัปเดตล่าสุด 19 พ.ค. 65


     

    บทที่ 9

     

    เมื่อผู้กล้ารู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปเขาก็รีบปรับคำ

    "คือข้าคิดว่าปล่อยข้าทิ้งไว้แบบนี้ดีกว่าน่ะ"

    ใครบางคนในกลุ่มร้องถามกลับมา

    "ทำไมล่ะผู้กล้า พวกเรามาที่นี่เพื่อช่วยเจ้าออกไปนะ"

    "เอ่อ..." ครานี้ตื่นเต็มตาผู้กล้าเลยจำได้แล้วว่าเสียงที่ได้ยินนี้คือใคร

    เด็กหนุ่ม (?) หน้าตาน่ารัก ทั้งยังมีหูฟูๆอยู่บนผมสีน้ำตาลนุ่มนิ่มคนนี้ก็คือ

    "ฟิลิป" เด็กคนนี้เป็นมนุษย์สัตว์ที่ติดตามมาในกลุ่มผู้กล้า แถมยังติดเขามากๆ ด้วย

    ในตอนที่เขาเรียกชื่อไป เจ้าตัวก็รับคำและส่งเสียงร่าเริงตอบมาทันที

    "ฮือ ผู้กล้า กลับไปกับเราเถอะ" ดวงตาอัลมอนต์มีน้ำตาคลอออกมาเล็กน้อย แก้มนิดจมูกหน่อย ทั้งยังดูดีในชุดเด็กผู้หญิง ปลุกความหมี (?) ในใจคนมองทั้งหญิงและชาย 

    "ฟิลิป ข้าไม่เป็นไร" มันไม่ได้ผลกับผู้กล้าที่คนในใจอยู่แล้ว แต่ผู้กล้าก็ต้องมากลุ้มใจกับการปัดเป่าหนอนแมลงที่มาตอมคนที่เสมือนน้องชายคนนี้แทน

    ฟิลิปก้มหน้างุด

    "แต่ว่า ข้าเป็นห่วงท่าน"

    ผู้กล้าตื้นตันใจ กลุ่มผู้กล้าเป็นครอบครัวของเขา แต่เขาก็ไม่ต้องการให้กลุ่มมาเสี่ยงอันตรายกับเขาไม่เป็นไรกับมันจริงๆ

    แต่จะบอกออกไปจริงๆก็ไม่ได้ เขาคิดว่าคงไม่มีใรเชื่อเรื่องนี้ 

    "ข้าไม่เป็นไรจริงๆ พวกเจ้ากลับไปเถอะ" ผู้กล้าเอ่ยปลอบใจน้องชายตัวน้อยไป ทั้งยังเป็นห่วงต่อความปลอดภัยทั้งกลุ่ม "ตรงนี้ข้าจัดการได้ พวกเจ้าต้องรีบกลับไปก่อนที่จอมมารจะมา"

    "ผู้กล้า..."

    เขาคำนวนแล้วว่าฟิลิปมีนิสัยเชื่อฟังเขามาก แม้ไม่เต็มใจแต่ต้องยอมกลับไปแน่ๆ 

    มันคงไม่ง่ายเท่า...

    "ไม่! ผู้กล้า กลับไปกับเราเถอะ!"

    "..เอริน่า"

    คนนี้ไม่ง่ายจริงๆ

    เอริน่าคือนักดาบมือดีในกลุ่มเขา ทั้งยังเป็นบุตรีของขุนนางยศเคานต์ เธอมีผมยาวสีดำที่มัดรวบเป็นหางม้า ดวงตาสีไพลินสงบนิ่ง ผิวขาวและปากแดงกระจับ รูปลักษณ์ทั้งหมดให้ความรู้สึกราวกับรูปสลักประดับวิหารที่งดงามตรึงใจและสบายใจเวลาอยู่ด้วย เป็นเพื่อนและพี่สาวที่ดีคนหนึ่ง

    ตั้งแต่เธอมาเธอแค่มองเขานิ่งๆแต่ก็แฝงด้วยความเป็นห่วงอยู่มาก

    ผู้กล้าลอบถอนหายใจและตอบออกไป

    "ข้ายังกลับไม่ได้"

    "ทำไมล่ะผู้กล้า?"

    "ข้า..." ถ้าเขาบอกออกไปตรงๆว่าชอบจอมมารจะโดนทั้งกลุ่มหามออกไปอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรอีกน่ะสิ คงคิดว่าเขาโดยมนต์เสน่ห์จอมมารจนหลอนไปแล้วแน่ๆ กลับไปก็คงต้องโดนขังไว้ในโบถส์พรมน้ำมนต์เช้าเย็นจนเลิกเพ้อ ซึ่งเขาไม่เอาด้วย!

    "ไม่ต้องห่วงผู้กล้า วงเวทหกชั้นอาจใช้เวลานานแต่ข้าทำได้ในพริบตา อ่า อาจจะมากกว่านั้นนิดหน่อยแต่มันทันแน่!" ครานี้เป็นหญิงสาวด้านข้างที่กล่าวออกมา จอมเวทในกลุ่มนั่นเอง

    "โรส"

    สาวผมแดงหยักโศกพร้อมกับดวงตากลมโตสีเขียวมรกตนี้คือนักเรียนจอมเวทอัจฉริยะแห่งหอคอยเวทย์มนต์และว่าที่มหาจอมเวทคนต่อไปด้วย เธอจริงจังและเต็มล้นด้วยพลังมากมาย ออกกลุ่มผู้กล้ามาเพื่อเรียนรู้โลกภายนอก (แม้ความจริงก็คือเจ้าของหอคอยคนปัจจุบันเห็นเธอหมกมุ่นกับงานจนจะแต่งกันมันอยู่แล้วเลยเตะเธอออกมาเที่ยวข้างนอกบ้างก็เถอะ)

    แต่คบกันมาตลอดการเดินทาง ตอนนี้เธอก็เป็นเพื่อนที่ดี เพราะเป็นเพื่อนที่ดี ความเป็นห่วงของเธอจึงไม่ใช่เล่นๆ ตอนนี้เธอกำลังทุ่มเทใจปลดล็อกวงเวทกักขังช่วยเขาอยู่ ดูจากความเชี่ยวชาญของโรสแล้ววงเวทต้องถูกปลดล็อกเร็วๆนี้แน่!

    ผู้กล้ากรีดร้องไร้เสียง

    อ๊า ไม่นะ อย่าแก้มัน 

    เขากำลังคิดหาทางลงอย่างไม่เสียภาพลักษณ์อยู่

    "ใจเย็นก่อน โรส เรามาคุยกันดีๆก่อน การปลดล็อกวงเวทหกชั้นใช้เวลามากนะ! เจ้าได้เผื่อพลังไว้ในส่วนเวทเคลื่อนย้ายรึยัง!?"

    "เรามาช่วยเจ้า! เจ้าก็ต้องมาก่อนเสมออเล็กซ์!"

    "..." แสดงว่าไม่สินะ ให้ตายเถอะ เขารู้ว่าคนในกลุ่มเป็นห่วงเขาแต่มันไม่เป็นไรจริงๆ เขาสบายมากนะ!

    แม้จะบอกให้โรสใจเย็นลงคุยกับเขาดีๆแต่ประสิทธิภาพการปลดวงเวทก็ไม่ลดลงเลย

    ผู้กล้าเลิ่กลั่กคิดหาคำพูดกล่อมกลุ่มตัวเองอย่างจริงจัง

    "คือว่า ไม่ต้องห่วงข้ามากก็ได้ คือข้า..."

    อ๊าก เอาไงดีเนี่ย!

    ระหว่างนั้นเองเอริน่าก็พูดออกมา

    "ตอนเราบอกว่าจะมาช่วยเจ้า โนอาเองก็มาด้วยนะ"

    "เอ๋ โนอา มาด้วยเหรอ?" อันนี้ผู้กล้าแปลกใจจริงๆ นักธนูของกลุ่มเขาเป็นคนถือตัวอย่างมาก แถมเอาจริงๆพวกเขาไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่

    "ใช่ เขาอยู่ตรงนั้น" เธอชี้นิ้วออกไปหน้ากำแพงประตู สุดปลายที่นิ้วชี้ไปถึงตรงนั้นมีเอลฟ์หนุ่มผมยาวสีบลอนด์ผู้เป็นนักธนูของกลุ่มเฝ้าปากทางอยู่ 

    "..." ดวงตาสีเงินเรียวยาวนั้นเหลือบตามามองดูผู้กล้าเล็กน้อย เขาไม่พูดอะไรแค่มองนิ่งๆ

    "..." ผู้กล้า

    อา ที่บอกว่าไม่ถูกกัน ก็ไม่เชิงไม่ถูกกันแต่ฝ่ายนั้นชอบเขม็งเขาตลอดต่างหาก อย่างเช่น ตอนนี้...

    ครืนนนนน

    เมื่อเอลฟ์หนุ่มเห็นผู้กล้ามองมาก็ส่งรังสีอำมหิตตอบสายตาไปทันที 

    "..." เอ่อ

    "หึ"  พอส่งสายตาอาฆาตเสร็จเจ้าตัวก็หันกลับไปมองปากทางดังเดิมไม่สนผู้กล้าอีก

    ผู้กล้าครุ่นคิด นั่นคงกำลังด่าว่านี่เป็นความผิดของเขาที่ทำให้ตัวเองต้องมาด้วยสินะ อ้อ ฤทธิ์ธนูนั่นสิที่ทำลายกำแพงห้องขังมา หมอนี่ไม่พังประตูแต่พังกำแพงอึกทึกดีจริงๆ เขาไม่รู้คิดอะไรอยู่เพราะหมอนี่มักชอบเย็นชาไม่สุงสิงใครแถมติดนิสัยนักซุ่มโจมตี ถ้าไม่มีใครถามก็เงียบสนิทปาก

    ถึงแบบนั้นโนอาก็เป็นคนเก่งคนหนึ่งในกลุ่มผู้กล้า แม้ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่แต่ก็คบหาเป็นเพื่อนกันแล้ว อีกฝ่ายคงคิดว่าแม้ผู้กล้าจะทำเรื่องแค่ไหน พอตนเองหลวมตัวเป็นเพื่อนกันไปแล้วก็ต้องอยู่กันต่อไปล่ะมั้ง

    แต่ได้โปรดพอเถอะทุกคนตัวเขาอยากอยู่ที่นี่!

    "ทุกคน ข้าไม่เป็นไร พวกเจ้ากลับไปเถอะ จอมมารเก่งมากนะ เขามักจะมาตรวจดูข้า นี่ก็นานแล้วอาจใกล้เวลาแล้ว พวกเจ้าต้องรีบไปก่อนเขาจะมา" ปล่อยข้าให้อยู่ที่นี่เถอะ!!!

    "..." โนอาไม่พูดอะไร แต่เขาทำท่าเฉยเมยและมองออกไปด้านนอก

    ส่วนคนอื่น

    ฟิลิป "ไม่! ถ้าเขามาข้าก็จะสู้ตาย!"

    เอริน่า "ใช่ เราจะสู้เพื่อเจ้า"

    โรส "ข้าจะไม่ยอมให้จอมมารชั่วร้ายนั่นทรมานท่านแน่ๆ!"

    ทรมานบ้าอะไร นี่มันความสุขข้าเลยนะ!

    อ๊าก ไม่ไหวแล้ว!

    ระบบ [...] มันเริ่มแล้วสินะ

    ผู้กล้าการแสดง เทคที่1

    ผู้กล้าเริ่มแสดงสีหน้าเจ็บปวดรวดร้าวออกมา

    "พวกเจ้าต้องรีบกลับไป"

    ผู้กล้าแสดงดีมาก น่าเสียดายที่คำพูดประโยคนี้โดนปัดตกไปด้วยคำค้านของนักดาบทีมที่นักแน่นกว่า

    "พวกเราจะไปโดยต้องมีท่าน!" 

    ผู้กล้า : อัก!

    โดนดาเมจมิตรภาพโจมตีไปเลือดลบสิบ

    แต่เขาก็กลับมาฝืนสู้อีกครั้ง

    "ข้าไม่เป็นไร ถึงแม้จอมมารจะทรมานข้าเจียนตายหรือฝืนใจบังคับข้ายังไงข้าก็ทนได้"

    (¬_¬) ...

    กล้ามาก กล้ามากๆ

    ผู้กล้าที่ทำอะไรก็ช่างเป็นภัยสังคมไปซะหมดบอกออกมาว่าฝืนทนเนี่ยนะ!? มองจากระบบหลักลงมายังรู้ว่าการแสดง หมดคำบรรยายสำหรับเรื่องนี้จริงๆ 

    ระบบเริ่มปลง เริ่มจกป๊อปคอร์น*เปรียบเปรย* ชมฉากต่อไป

    ...

    สถานการณ์ตอนนี้ ชีวิตสู้กลับผู้กล้า ฟิลิปน้องชายตัวน้อยเริ่มร้องไห้แล้ว

    "ผู้กล้าาาาา ฮืออออ"

    "เอ่อ ฟิลิป ใจเย็นก่อน"

    "พวกเราจะใจเย็นได้ยังไงกัน ถ้าเราไป ท่านต้องทนอยู่ที่นี่ต่อนะ! เราจะปล่อยท่านไว้และหนีกลับไปได้เช่นไร!"

    จอมเวทในกลุ่มเองก็ร่วมด้วย เธอยื่นขำขาดออกมา

    "ใช่! ท่านอยู่ พวกเราอยู่ พวกเราไป ท่านต้องไป!"

    ผู้กล้า : พะงาบๆ =[]= ...

    อ๊าก ลบสิบบบบ×2  อ๊าก ช่วยด้วยยย

    ผู้กล้าคร่ำครวญ

    ฝั่งตรงข้ามหงายการ์ดมิตรภาพฟอร์เอฟเวอร์ออกมา การ์ดนี้ช่างเจิดจ้าซะเหลือเกินแถบเลือดเขาลบสามสิบไปแล้ว

    ระบบจกป๊อปคอร์นเมามัน ถึงทั้งโลกไม่เห็นแต่ระบบรู้ระบบเห็น เริ่มสนุกเข้าจริงๆ

    ผู้กล้าที่สู้ชีวิตแต่ชีวิตสู้กลับทำให้เขาถูกบีบให้ตันทุกทางแล้ว!

    เอาไงต่ออเล็กซ์!

    อเล็กซ์ : ไม่ได้การแล้ว! (`Д´)/ ! ข้าต้องใช้ท่าไม้ตาย! 

    ระบบตามติดอยู่หน้าจอเตรียมดูหนังโรงใหญ่ ผู้กล้าตัดสินใจงัดท่าไม้ตายปรายเซียนมาใช้แล้ว

    ผู้กล้าการแสดงเทคที่2

    ผู้กล้าหงายการ์ดก้นหีบ พูดประโยคพระเอกออกมาหน้าขึ้นด้วยสีหน้ามาดมั่น

     "ข้าไม่มีปัญหาสำหรับการอยู่ที่นี่ เพราะจอมมารเป็นเป้าหมายให้ข้าต้องจัดการ"

    ผู้กล้า :ใช่ ข้าต้องจัดการรวบหัวรวบหางจอมมารและกล่อมให้อีกฝ่ายตกลงปลงใจกับเขาอย่างเนียนๆให้ได้! /(`ロ´)/

    อ๊ากกกกกก

    ผู้กล้าพูดต่อไปอีก

    "สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับข้าตอนนี้คือพวกเจ้า พวกเจ้าต้องปลอดภัยกลับไป ยังมีพวกชาวเมืองที่ต้องพึ่งพวกเจ้าอยู่นะ ข้าจะเสียสละตัวเองถ่วงรั้งจอมมารไว้ที่นี่เอง!"

    "อึก ผู้กล้า"

    พอได้ฟังประโยคนี้ไป บางคนปิดปากตกใจและทำสีหน้าทราบซึ้งออกมาแล้ว

    "ผู้กล้าท่านช่างยึดมั่นในหน้าที่จริงๆ"

    ผู้กล้า : วะ ฮะ ฮ่าาาาา แน่นอนสิ (`▽´) จอมมารที่รักของข้าน่ารักมากจนข้าต้องยึดไว้แน่นๆ!

    "แต่ว่า.." แต่ยังมีคนที่ทำใจลำบากเล็กน้อย เอริน่ารู้สึกว่ามีตรงไหนสักตรงที่ไม่ถูกต้อง

    ผู้กล้าไม่ให้พี่สาวผู้ฉลาดเฉลียวคนนี้คิดได้นาน เขาจัดชุดใหญ่ส่งไป เล่นใหญ่แบบไฟกระพริบ!

     "เอริน่า หากเจ้าเชื่อใจในตัวข้า ก็จงเชื่อว่าข้าจะปราบจอมมารได้"

    "ข้า..." เอริน่าโดนไฟชุดใหญ่สาดประพริบจนตาพร่า สมองเริ่มมึนเบลอตามไปแล้ว

    ตอนนี้เองนักเวทในกลุ่มก็เถียงกลับมา

    "แต่ว่าเราเป็นกลุ่มผู้กล้า เราควรสู้ร่วมกันไม่ใช่เหรอ?!"

    ผู้กล้า : ดาเมจลบสิบ อัก! แถบเลือดลดสี่สิบแล้ว อ๊ากกกก

    ผู้กล้าตั้งสติและสูดหายใจ เขาหลับตาลงกลั่นกรองคำจากในใจออกมา

    "นั่นก็ใช่ แต่ว่า..." 

    มันมีความรู้สึกบางอย่างตีตื้นขึ้นมาบนอก สิ่งที่เขาอยากพูดมาโดยตลอด

    "แต่จอมมารเป็นลิขิตของข้า!"

    เป็นคู่ในพรมลิขิตของข้า! 

    จอมเวทสาวชะงักไป เธอสับสนอย่างมาก

    "น...นี่"

    ผู้กล้ายังคงมาดมั่น

    "นี่เป็นศึกของข้ากับเขา!"

    ใช่ เป็นเรื่องของเราไงล่ะ!  

    ทุกคนเริ่มคล้อยตามเล็กๆ แต่ก็ยังมีบางคนมีสติกลับมาเล็กน้อย เอริน่าถามออกมาอีก

    "ข้าเชื่อใจในตัวผู้กล้าแน่นอนอยู่แล้ว แต่..."

    แต่อะไรกัน ผู้กล้าไฟกระพริบ×2 ออกตัวกดดันต่อไปทันที

    "ได้โปรดเถอะทุกคน เพื่อให้ข้าได้วางใจ เพื่อให้ทุกคนปลอดภัยจากภัยร้าย พวกเจ้าต้องกลับไป ไปอยู่ปกป้องชาวเมืองและจงเชื่อมั่นในตัวข้า ข้าจะนำพาสันติสุขออกไปในเร็ววันนี้แน่ๆ!"

    ระบบ : [...] หัวจะปวด เล่นใหญ่จริงจริ๊ง

    "ผู้กล้า" คนในกลุ่มผู้กล้าทั้งสามคนมองตอบมาด้วยสีหน้าทราบซึ้ง

    ระบบ : [...] เอาจริงดิ? เชื่อง่ายเกินไปแล้วมั้ง!? ให้ตายสิผู้กล้า ระบบรู้สึกเหมือนหัวจะปวด×2

    ผู้กล้า : หึ หึ หึ เอาล่ะ มีทางจบได้แล้ว! ได้เวลาปิดม่านแสดง ฮ่าาาา Ψ(`▽´)Ψ

    ระบบ : [...] 

     

    ...

    เมื่อจอมมารล่วงรู้ว่าห้วงฝันของผู้กล้าหลุดลอยไป เขาก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องใต้ดิน

    มีคนบุกรุกปราสาทจอมมารมาช่วยผู้กล้าแล้ว!

    ตอนขังผู้กล้าไว้เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลยสักนิด แต่ตอนนี้มันเกิดขึ้นแล้ว

    สิ่งแรกที่จอมมารทำคือละทิ้งกิจการทุกอย่างลงและรีบใช้พลังเวทวาร์ปตรงไปที่คุกใต้ดินทันที

    พรึบ

    ตอนมาถึงเขาก็เจอกับเอลฟ์ตนนึงที่เฝ้าอยู่หน้ารูโหว่บนกำแพงคุก จอมมารไม่ได้เข้าโจมตีเอลฟ์ตนนั้นเขาแค่พินิจดูอีกฝ่าย จำได้ว่านี่เป็นหนึ่งในกลุ่มผู้กล้า

    เป็นเพื่อนของอเล็กซ์

    "..." ดวงตาสีเงินคู่นั้นจับจ้องมาจอมมาร ไม่ขัดขืนและไม่หลีกหนีออกจากกำแพงด้านหน้า เมื่อจอมมารเดินประชิดเข้ามาใกล้ อีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีจะถอยหนี

    ตอนนั้นเมทิสก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังลอดออกมาจากช่องกำแพง

    "ข้าไม่เป็นไร ถึงแม้จอมมารจะทรมานข้าเจียนตายหรือฝืนใจบังคับข้ายังไงข้าก็ทนได้"

    หือ?

     "ข้าไม่มีปัญหาสำหรับการอยู่ที่นี่ เพราะจอมมารเป็นเป้าหมายให้ข้าต้องจัดการ"

    "..." 

    "สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับข้าตอนนี้คือพวกเจ้า พวกเจ้าต้องปลอดภัยกลับไป ยังมีพวกชาวเมืองที่ต้องพึ่งพวกเจ้าอยู่นะ ข้าจะเสียสละตัวเองถ่วงรั้งจอมมารไว้ที่นี่เอง!"

    เสียสละตัวเองงั้นเหรอ

     

    ...

    "เจ้าจะไม่เป็นไรจริงๆเหรอ" เอริน่าถามย้ำอีกครั้ง

    ผู้กล้าเมื่อเห็นว่าทุกคนคล้อยตามแล้วก็รีบแสดงต่อทันที

    "อืม ไม่ต้องห่วงนะ เมื่อถึงเวลาข้าจะกลับไปเอง  พวกเจ้ารีบไปเถอะ"

    เอริน่ายังคงเป็นห่วงอยู่นิดหน่อย

    "ถึงแม้เจ้าจะฝืนใจน่ะเหรอ?"

    "ข้าสบายดี ปลอดภัยทุกอย่าง จอมมารให้ข้าทำอะไรข้าทำทั้งนั้น"

    แว่วเสียงใครบางคนดังลอดหน้าประตูออกมา

    "อย่างงั้นเหรอ?"

    เอ๊ะ? จอมมาร!?

     

     

     

     

     

     

     

    Talk : ครั้งนี้จอมมารตีนเบา หูหมาตำรวจแค่ไหนก็ช่วยไม่ได้ 55555555

    บรรยากาศตี้นี้ก็เหมือนผู้กล้าเป็นลูกที่กำลังขอพ่อแม่คบกับแฟนอะ 555 

     

    สัมภาษณ์ระบบเรื่องผู้กล้า

    Q1 : ผู้กล้าการแสดงแบบนี้ไม่มีผลต่อการหักแต้มความดีอย่างงั้นเหรอ?

    ระบบ : การแสดงนับเป็นผู้กล้าที่พูดความจริงแบบนำเสนอต่างออกไปไม่ได้โกหกซะทีเดียว ระบบเลยไม่นับหักแต้ม แต่ถ้ามีคำไหนที่ไม่ได้ออกมาจากใจจริงๆก็ถือว่าต้องหัก

    Feedback จากการตรวจสอบ : ตอนนี้ไม่มีโกหกจริงๆด้วย! ผู้กล้ามันหัวหมอหลบระบบมาได้!?

    ระบบ : ใช่ มันใช้มุกนี้หลบมานาน หลบได้ตลอด

    ผู้กล้า : เรียกเหรอ? (¯ ▽ ¯)

    ออกไป๊!

    Q2 : มีความคิดเห็นยังไงกับบทละครล่าสุด

    ระบบ : หึ //จกป๊อปคอร์น

    ละครบทใหญ่ดีจริงๆ

    ระบบ be like ขัดขืนมันยาก หัวจะปวด เปลืองพลังงานฉอด ปลงแม่งทุกสิ่งทุกอย่างแล้วเปิดระบบ เซะผู้กล้าดีกว่า ระบายความเครียด(หรือเครียดกว่าเดิม) 55555

     

    #ผู้กล้าภัยสังคม

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    ดูอีบุ๊ก
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×