ลำดับตอนที่ #8
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : " พายุบุพเพสันนิวาด "
อ์ายสามเินเทียนอวี่เส็,
อ์ายสี่เินเทียนเส็,อ์ายห้าเินีเหวินเส็......"
เสียประาศบอผู้นในวนให้รับรู้เป็นแบบนี้แทบะวันเว้นวัน สับเปลียนหมุนเวียนันเ้ามาเยือนวนแม่ทัพบูรพา
ถวายพระพรอ์ายเพะ!
วันนี้มีเพียฮูหยินหลออมารับหน้าบรราอ์าย ฟาเียนอหลบไปอยู่หอบุบผา ที่แรท่านพ่อไมอนุา แ่พอลูสาวู่ว่าะหนี้ออาบ้านไปบวลอีวิึ้อยอม ส่วนัวแม่ทัพ้อไปายแน ับว่าที่บุรเยอย่าอ์ายแป เพื่อปราบโรที่เหิมเริม้ามายแนมาปล้นสะม้าวปลาอาหารอราษร ทำให้ผู้นเือร้อนึมิมีผู้ใอยู่วนนอาฮูหยินและบ่าวไพร่.
"วันนี้อ์ายพาันเส็มาถึที่นี้มีอะไรให้หม่อมันรับใ้เพะ !
เราไม่ล้ารบวนฮูหยินหรอ
" เออไม่ทราบว่าเียนเอ๋อร์อยู่หรือไม่ท่านน้าหิ พวเราผ่านมาเลยแวะเ้ามาทัทาย เส็แม่ฝาวามห่วใยมาถึท่านน้าหิ้วย !อ์ายสี่ล่าวึ้น
" หม่อมัน้อฝาอ์ายทูล่อ
พระสนม้วยว่าสบายีอบพระทัยมาเพะ !
" วันนี้ลูหิอหม่อมันไม่อยู่เพะ
ไปเทียวนอเมืออีหลายวันว่าะลับ
เิเส็ประทับ้านใน่อนีว่าเพะ !
" ไม่ีว่าท่านน้าหิอย่าไ้ลำบาเลยพวเราเพียแ่แวะมาเท่านั้นำลัะลับแล้วถ้าอย่านั้นหลานอัว่อน !
ล่าวบบรราอ์าย็ยบวนลับออไป หลฮูหยินทำไ้เพียแ่ถอนหายใ ที่ทุพระอ์ล้วนอยาเป็นที่หนึ่ในใอบุรสาวถึนานไปทูลอ่อ
ฮอเ้ให้ทระลอารหมั่นเอาไว้่อนบรราอ์าย อเวลาหเือนเพื่อเอานะใบุรสาวอนาแ่เ้าัวับหลบเลี้ยไม่ยอมพบหน้านไหนทั้นั้นแม้ระทั่ว่าที่พระู่หมั่นที่ไปปราบโรอยู่ายแน ับพ่ออนา..
ายแนแวนเิน
" นาเป็นอย่าไรบ้าและเหล่าพวลูเ่ายัยุ่วุ้นวายับนาหรือไม !
พระายาไม่ไ้ประทับที่วนพระยะะ
แ่ ทรหลบออไปประทับที่หอบุบผาแม้แ่เาอ์รัษ์ ออ์ายพระอ์อื่นๆ็ไม่เห็นอนที่พระายาเส็ออไปพะยะะ
"แล้วนาทำอะไรบ้าอนอยู่ที่ห่อบุบผา?
" ฝึวรยุทาร่อสู้ ฝึระบี่ และ็ศึษาำรายาแ้พิษพะยะะ!
"นาะไปออรบทีไหนนาลัวว่าเราะุ้มรอนามิไ้ันหรือไร ! นาิอะไรอนาันนะเียนเอ๋อร์อ้ายิ่ไม่เห็นหน้า้ายิ่ิถึ "
( "แ่้าิว่าเอาไวรบับพระสนมหรือไม่็ท่านนั้นและอ์าย"-_-|| )
เป็นเพราะบรราลูเ่า ที่ทำให้านหมั่นอ้าถูเลื่อนออไปอีหเือนลับาปราบโรรั้นี้้าะอพระราทานสมรสแทนานหมั่นเลยแล้วัน ไม่ลไม่รอ มันละปัปิ่น ้าเร็ว็้อแ่เียวมีลูไม่ทันใ้ ริไหม ู้ฮูเทียน !!!
พะยะะทรรัสไ้ถูแล้ว ! (อ์รัษ์เาทำไ้เพียแ่้มหน้าอในวามิออ์รัทายาท...-_-#)
" ู้ฮูเทียน" ส่นูแลนา่อไปอย่าไ้ลาสายาแล้วส่นไปประบ บรราเส็พี่อ้าเหมือนเิมเ่นันทุวามเลื่อนไหวนำมารายาน้าเ้าใหรือไม !
รับ้วยเล้าพะยะะอ์รัทายาท "
" เียนเอ๋อร์ที่รั้ารับปาว่าะไม่ไปหาเ้าแ่ไม่ไ้หมายวามว่าะไม่ส่นไปเฝาูแลเ้ายอรัอ้า "
ประูระโมถูเปิออาม้วยอ์รัส่วนพระอ์หานเฟิ..
" เรียนอ์ายอนนี้พวลุ่มโรมีวามเลื่อนไหวเราวรออไปสอส่อและหาัหวะเ้าโมีนะพะยะะ !
" ไปันเลยเ้าสั่นเลื่อนอำลัเอาไปเพียแ่หนึ่ร้อยแบ่ออเป็นสามลุ่มเ้าีนาบ้ายวาส่วน้านหน้าเราะบุเอ แล้วท่านพ่อาอ้าออไปลาะเวรลับมาหรือยัูแลท่านพ่อา้าีๆละหานเฟิเียวเียนเอ๋อร์ะ่อว่า้าเอาไ้ เ้าใไหม !
รับ้วยเล้าพะยะะ ! พูบ็หันหลัไปัเรียมอำลัทันที.
" แนวป่าเายแนำลัทหารแอบุ่ม
เรีมโมี สอ้า้ายวาือท่าน
พ่อาและพี่ายว่าที่พระายา แนวหน้าบุือว่าที่ลูเย มอู่าเป็นรอบรัวสุสัน์ ิไปพาลให้หนวอท่านแม่ทัพระุหน้าเียวล้ำเพราะวามโรธ เหล่าพลทหารภายใ้ารบัาารรบ ่าพาันุยสนุปา ลับเาเมือหลวเมื่อใ้าะสั่ลโทษพวเ้าอยู หึหึ.."
พวมันมาแล้วอรับท่านแม่ทัพ! เสียนายอปลุสิท่านแม่ทัพให้ื่นาวามิร้ายา.
อื่ม ! รออ์ายให้สัาแล้ว่อยบุ!
พุส่สัานพุ่ึ้นสู่ท้อฟ้านั้นือสัานให้เหล่าทหารล้าบุโมีอำลัโรป่า.
พวเราบุ ลุย...เสียแม่ทัพร้อสั่บัาารเหล่าทหาร่าโห้ร้อึ้อพร้อมบุทลวโมีโรมรันฟาฟันเหล่า้าศึ บุรุษสวมุเะสีทอนั่บนหลัอาาศึู่ใูส่าน่าเราม อีหนึ่บุรุษสวมุเะสีเินูส่าทั้สอ่าฟาฟันศัรูเลือสาระเ้นไร้ึ่วามปรานีให้ับพวโรป่าอมหิที่ทำร้ายประาน พวมันสมวราย
ในสนามรบ ำลัุเือ ทหารล้าพาันไล่ล่าศัรูล้มายันเป็นใบไม้ร่ว เลือแานเ็มพื้นิน หัวหน้าอโรร้อสั่ลูน้อสู้าย ห้ามถอยใรถอยโทษอมันือายเหมือนัน พวมันถอยไม่ไ้.
อ์ายทานี้้าัารเอพระอ์ถอยไปรอที่ั้ทัพเถิพระยะะ "
ท่านแม่ทัพหล! ระวั!!!
ปลายาบวัลบนไหล้านหลัพระอ์อย่าเ็มแรโลหิแไหลนอ
เปียพระวรายเพราะใ้ร่าัวเอรับมาบแทน แม่ทัพ บิาอนาอันเป็นที่รั.พร้อมับร่าที่่อยๆทรุลบนหลัม้า.."
"หยวนหล เ้าับหานเฟิ อารัษ์าอ์ายลับานที่มั่นเร็วเ้า ที่เหลือาม้ามา ! แม่ทัพเห็นอ์ายบาเ็บเพราะนเอยิ่เพิ่มวามหึเหิมราเรียวไล่ล่าอโรไปอย่าบ้าลั่"
ท่านพ่อ" หานเฟิร้อเรียบิาแ่ไม่ทันแล้วบิาไปโน่นแล้ว ึหันมาหาน้อายัวเอ หยวนหลเ้าพาอ์ายลับไป่อน้าะามไปสมทบท่านพ่อ ยิ่เ้าไปลึเท่าไหร่ ็อันรายรอบ้าน ้าไปละ !
อรับท่านพี่ ! ลับาน .."
หมอหลว!!! หมอหลวเ้ารีบเ้ามาูอาารบาเ็บออ์รัทายาทเร็วเ้า
หยวนหลัวลใยิ่นัห่วทั้พ่อและพี่าย ไหนยัอ์ายที่บาเ็บเพราะเอาร่าัวเอปป้อพ่ออเาอี อาารอ์รัทายาทเป็นยััยบ้าท่านหมอ. !
"ทรเสียเลือมาบาแผลลึพอสมวร
แ่อนนี้้าน้อยทำแผลให้เรียบร้อยแล้ว
ึๆลาว่าน่าะมีไ้้าน้อยัยาไว้ให้แล้วพัสัห้าหวันอาารพอทุเลา และพยายามอย่าให้ยับัวมาเียวแผลที่ปิไว้ะีาเพิ่มอี "
้าอบใท่านหมอมา !
"ท่านอ์รัษ์หยวนหลริหรือไม่ที่อ์รัทายาททรเอาร่าอัวเอรับมาบแทนท่านแม่ทัพหล !
ริพระอ์ เอาร่ารับมาบแทนท่านพ่ออ้า "
ียิ่นัแสว่าอ์รัทายาท ทรรัพระายามาถึไ้ปป้อท่านแม่ทัพ
เป็นวาสนาอพระายาแล้วที่ะไ้แ่เ้าวั...้าน้อยยินี้วย !
อย่าไ้ล่าวเ่นนั้นเลยท่านหมอน้อสาว้ายัมิพ้นวัยปัปิ่นยับแ่ให้ใรไม่ไ้. เิท่านหมอไปพัเถิมีอะไร้าะให้นไปาม "
หมอรา้อมายแล้วเินออไป.
ท่านทำเ่นนี้เพื่ออะไรอ์ายยอมเ็บัว้วยเหุใ หยวนหลหยวนไ้แ่รุ่นิ ่อารระทำออ์รัทายาท
เห็นที่รั้นี้ไ้ใท่านพ่อไปเยอะที่เียวแล้วหันลับไปมอร่าไร้สิออ์าย.
แนวายป่า เหล่าทหาร ่าไล่ล่าอโรเ้าไป้านใน ท่านแม่ทัพพุ่หอออไปปัเ้าลาหลัหัวหน้าอโราหลัม้า พวลูน้อมัน่าพาันวัหนี้
พาันยอมแพ้ เพราะมันไม่เยเอใรโหเหี้ยม อมหิเท่าบุรุษเบื้อหน้ามา่อน.
บุรุษในุเะสีเินเินเ้าไปหาหัวหน้าโรที่หายใรวยรินอย่า้าๆพร้อมาบยาวในมือ เื้อึ้นสุแรฟันลบนร่าหัวหน้าโรเลือสาระเ็นหัวหลุออาัว เหล่าทหารและลูสมุนโรพาัน
ัวสั่นไม่ล้ามอหน้าท่านแม่ทัพ ยามนี้ในวาัมีอไฟลุโน แฝไว้้วยวามน่ายำเร.
" นี้ือโทษอเ้าที่บัอาทำร้ายอ์รัทายาท ว่าที่บุรเยอ้า ำไว้
ทหารุมัวพวที่เหลือับาน !
เสียวบม้าและอำลัทหารส่วนหนึ่มุ่รมาทานี้ และวิ่มาหยุสมทบับอำลัที่เหลือ.
ท่านพ่อ ! ท่านเป็นอย่าไรบ้าอรับ?
้าัารหมแล้วำลัยพลลับเ้ามาทำไมหานเฟิ ้าสั่ให้เ้าูแลอ์รัทายาท ไม่ใ่เหรอ !
ที่นั้นมีหยวนหลและเหล่าทหารอารัษ์าแล้ว้าเลยามมา่วยท่าน อรับ!
"อื่มลับันไ้แล้วไป! สั่ารเสร็็รีบวบม้าออไปเพื่อรีบลับานที่มั่นในใเป็นห่วิ์รัทายาทอย่ามามาย้อมาเ็บัวเพราะนเอ ้าิหนี้ท่านแล้ว
อ์าย "
รุ่เ้าอวันใหม่อำลัทหารอท่านแม่ทัพหลหยาเียนและรอแม่ทัพหลหานเฟิเพิ่ับเ้ามาพร้อมัยนะ
ที่วาล้าอโรอย่าราบาบ เหล่าทหารพาันีใโห่ร้อับัยนะแม่ทัพและรอแม่ทัพระโลาหลัม้า ้าวเท้าไปในระโมอนป่วย.
้านในระโมมีหยวนหลอ์รัษ์และท่านหมอรวูอาารอยู่ระโมถูเปิออพร้อมบุลที่้าวามมาอีสอน.
ารวะท่านพ่อ! ารวะพี่ให่ !
อ์ายเป็นอย่าไรบ้าท่านหมอ? แม่ทัพให่ไม่สนใรีบหันไปถามอาารับหมอหลวทันที.
หมอหลว้อมายให้ท่านแม่ทัพแล้วเอ่ยปาอบ.
เรียนท่านแม่ทัพอาารอ์ายอนนี้ปลอภัยแล้วเพียแ่เสียเลือมาร่าายึอ่อนเพลียและยัมีไ้ินยาและพัูอาารอีสัสี่ห้าวัน็ีึ้นแ่ระหว่านี้พยายามอย่ายับเยื่อนพระวรายมาเียวแผละปิแเอาไ้อรับ "
อืมเ้าูแลอ์ายให้ีท่านหมอหาอ์ายเป็นอะไรไปะที่ท่านรัษา้าะไม่ไว้ีวิท่าน !
ล่าวบ็เินออไป พวที่ยืนอยู่ไ้แ่ลอบลืนน้ำลายอย่ายาเย็น อนนี้
ใรๆแะ้ออ์รัทายาทไม่ไ้เสียแล้วะมั แล้วอย่านี้อนาน้อสาวนเียวอนะเป็นเ่นไรท่านพ่อำลัะเปลียน้าแล้วเียนเอ๋อร์.
____________________________________
ไรท์: อ์รัทายาทบาเ็บ เพราะ่วยว่าที่พ่อาแล้วยัี้่ไปะเป็นอย่าัย...
หลหานเฟิ : เียนเอยัไม่รู้แล้วะถามใร
หลหยวนหล : ถูเียนเอยัไม่รู้แล้วะไปถามใร ูสิเียนยััยอนนี้ท่านพ่อเริ่มเ้าฝั่อ์รัทายาทแล้ว.
ไรท์ : แหมมมม...พวท่านสอนนี้นะหาเียนออมา่ายๆมัน็ีสิเ้าะ
ว่าะเียนบทให้ท่านทั้สอมีัวนมันยานะเฟ้ย แล้วที่อ์ายยอมเ็บัว็เพราะน้อสาวอพวท่านไม่เี่ยวับ้า...".อยารู้โปริามอน่อไป "....
หลห่านเฟิ : อ้าวว!!!!!⊙_⊙
หลหวยหล : ้าอยาับไรท์ี้นนัเียว (｡ì _ í｡)
ไรท์ : อยู่ไม่ไ้ละไปีว่า.:;(∩´﹏`∩);
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
4ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
4ความคิดเห็น