(KNB)♟Memory Of Loveless♟[Akakuro] Rewrite

ลำดับตอนที่ #8 : ♟EP 07:Introduce Rewrite[0 %](100 %)♟

♟EP 07:แนะนำตัว♟

Rewrite[0 %]

(100 %)

เท็ตสึยะ                                     เทสึยะ

ณ เซย์ริน 16:30

          "คุโรโกะวันนี้นายมีนัดกับพวกรุ่นปฏิหาริย์ไม่ใช่หรอตอนนี้จะ 5 โมงแล้วนะ"โค้ชของเซย์รินเอ่ยขึ้นบอกร่างบางที่กำลังเลี้ยงเจ้าเบอร์สองอยู่

          "ครับเดี๋ยวผมของเลี้ยงนิโกวก่อนนะครับแล้วจะไป"คุโรโกะเอ่ยตอบกลับริโกะไปก่อนที่จะลูบหัวของเจ้าหมาไซบีเรียอย่างเอ็นดูก่อนที่จะลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าและออกจากโรงยิมไป

          ครื่นนน ครื่นนนนน

          "สวัสดีตอนเย็นครับอาคาชิคุง"ร่างบางเอ่ยขึ้นพูดกับคนที่โทรมาโดยที่เค้านั้นกำลังเดินไปยังที่ที่นัดพบของทุกๆคนอยู่

          'สวัสดีตอนเย็นเหมือนกันนะเท็ตสึยะ...ตอนนี้อยู่ที่ไหนหรอ'

          "เอ่อ...ตรงร้านมาจิเบอร์เกอร์น่ะครับมีอะไรหรือป่าวครับ??"คุโรโกะเอ่ยถามกลับกัปตันของตนในสายก่อนที่จะมีเสียงแตรรถดังขึ้นข้างหลังของร่างบางก่อนที่จะหันไปตามเสียงนั้นไม่ใช่รถของใครเลยแต่เป็นคนที่อยู่ในสายนี่แหละ

          "พอดีฉันจะบอกว่ามารับนะ"เสียงของร่างสูงในสายดังข้างๆหูจนคุโรโกะที่ยืนอยู่หน้าร้านมาจิเบอร์เกอร์ตกใจก่อนที่จะเอ็ดกัปตันผมแดงอย่างอดไม่ได้

          "เดี๋ยวนี้มาแบบธรรมดาไม่ได้หรอครับอาคาชิคุง"ร่างบางเอ่ยขึ้นก่อนที่จะกลับเข้าสู่สภาพเดิมของตนโดยเฉพาะใบหน้านิ่ง

          "อะไรกันเท็ตสึยะ...ฉันอุตส่าห์มารับนายแท้ๆ"อาคาชิเอ่ยขึ้นพร้อมกับทำท่าทางน้อยใจใส่ร่างบางตรงหน้าก่อนที่คนผมฟ้าจะมองอย่างเอื่อมระอากับการกระทำของอดีตกัปตันอย่างอาคาชิคนนี้

          "ผมไม่ได้บอกให้มารับนิครับ"คุโรโกะพูดเสร็จก็เดินออกห่างจากร่างสูงออกไปก่อนที่อาคาชิจะเดินตามพร้อมกับรถคันหรูสีดำที่ขับตามมาติดๆ

          "เท็ตสึยะฉันว่าถ้าพวกเราขึ้นรถไปมันจะเร็วกว่านะ"คนผมแดงเอ่ยพร้อมกับเปิดประตูรถออกพลางส่งยิ้มบางให้คนข้างๆจนร่างที่เล็กกว่ามองอย่างไม่สบอารมณ์

          "เฮอ....ก็ได้ครับ"คนผมช้าเอ่ยตอบเบาๆก่อนที่จะเดินเข้าไปนั่งในรถคันหรูที่ตระกูลอาคาชิซื้อมาแบบไม่ร้อนตัวอะไรก็สำหรับพวกเขาแล้วคันละร้อยล้านถือเป็นแค่เศษเงินเท่านั้นเอง

          ติ่ง~~~ต่อง~~~~~~

          เสียงกริ่งของบ้านคนๆหนึ่งดังขึ้นจากการกดออดหน้าบ้านที่พวกเรายืนอยู่ใช่อาคาชิเป็นคนกดนี่แหละและเค้าเองก็ยืนอยู่ข้างๆอย่างเงียบๆเพราะกำลังอ่านหนังสืออยู่

          "อาคาชิจจิ!!มาแล้วหรอฮะ!!"เสียงของโกลเด้นเอ่ยขึ้นทักทายกับคนที่มาใหม่พร้อมส่ายหาง(?)ของตนไปมาก่อนที่จะพยายามมองหาใครบางคน

          "ไม่เจอกันนานน่ะเรียวตะ"ร่างสูงเอ่ยทักกลับไปก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไปก่อนคนผมสีเหลีองสว่างจะถามขึ้นอย่างสงสัย

          "แล้วคุโรโกจจิละฮะ!!อาคาชิจจิ"

          "ผมอยู่นี่ครับ...คิเสะคุง"

          "อ๊ากกกกก!!...คุโรโกจจิอย่าเล่นแบบนี้สิฮะผมตกใจหมด"คิเสะเอ่ยพร้อมกับเอามือกุมหัวใจเอาไหวเหมือนจะสือว่าหัวใจวายตายกันพอดี

          "คิเสะคุงไม่มองผมในสายตาเองต่างหาก"พอคุโรโกะพูดเสร็จท่าทางรู้สึกผิดของโกลเด้นก็เริ่มทำงานและรีบคลานเข้าไปกราบแทบเท้าแทบไม่ทัน

          "เท็ตสึยะ เรียวตะ รีบเข้ามาได้แล้ว"ร่างสูงผมแดงเอ่ยบอกทั้งสองที่กำลังเหมือนเล่นละครกันอยู่พร้อมกับเดินเข้าบ้านไปโดยไม่รอทั้งสอง

          "คุโรจิน อาคาจิน มาแล้วอ้ออออ..."มุราซากิบาระเอ่ยทักเพื่อนทั้งสองที่พึ่งมาก่อนที่จะเดินเข้าไปกอดคนตัวเล็กด้วยท่าทีคิดถึง

          "สวัสดีครับมุราซากิบาระคุง"คุโรโกะเอ่ยทักตอบคนตัวสูง 2 เมตรก่อนที่จะพยายามแกะแขนปลาหมึกอันใหญ่ยักษ์ของคนผมม่วงที่กำลังกอดเค้าอยู่โดยไม่สนใจคนรอบข้างเลยแม้แต่น้อย

          "อัตสึชิปล่อยเท็ตสึยะเดี๋ยวนี้นะ"คำประกาศิตถูกเอ่ยออกมาจากปากเรียวบางที่เข้ากับหน้าของผู้เป็นเจ้านายอย่างดีแต่คนตัวสูงก็ยังไม่มีท่าทีจะปล่อยก่อนที่อาคาชิจะเริ่มมีน้ำโหขึ้นมาอย่างเบาบาง

          "ไม่เอาอะคุโรจินนุ่ม"อัตสึชิเอ่ยตอบกลับไปอย่างไม่คิดอะไรก่อนที่จะมีขนมห่อหนึ่งยืนมาให้จากมือของคนผมแดง

          "ถ้านายปล่อยฉันจะให้ขนมนี่"

          "เย้...."ร่างสูงอุทานขึ้นมาอย่างดีใจก่อนที่ทุกๆคนในห้องจะพากันถอนหายใจอย่างโล่งอกก็แหม่รู้ๆกันอยู่ว่าอาคาชิน่ะหวงร่างอันบอบบางของคุโรโกะขนาดไหน

          "อาคาชิคุงนี่ติดสินบนเก่งจังนะครับ"คุโรโกะเอ่ยออกไปด้วยความหมั่นไส้ปนประชดคนตรงหน้าแต่สำหรับคนร่างสูงนั้นถือเป็นสิ่งที่ดีในชีวิตที่ร่างบางอันเป็นที่รักนั้นด่าด้วยน้ำเสียงน่ารักแบบนั้น

          "ขอบคุณสำหรับคำชมนะเท็ตสึยะ^^"

          "หน้าด้านครับ"

             'นี่พวกนายไม่เห็นหัวพวกเราเลยสินะ!!/นาโนะดาโยะ!!'

          "แล้วคุโรโกจจิเรียกพวกเรามามีอะไรหรือป่าวฮะ"เสียงของคิเสะดังขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบที่มีตั้งแต่ศึกของอาคาคุโระผ่านมาก็ 30 นาทีแล้วแต่เจ้าตัวที่เรียกรวมตัวพวกเค้ามากลับนั่งนิ่งเงียบไม่อ้าปากพูดธุระของตนสักที

          "คือว่า.....เอ่อ........."

          "มีอะไรก็รีบๆพูดมาสิเท็ตสึพวกเราพร้อมรับฟังนะเว้ย!!"อาโอมิเนะเอ่ยบอกคู่หูเก่าของตนพร้อมกับจะเข้าไปกอดคอตามปกติที่ทำกันตอนอยู่เทย์โควแต่ก็ต้องหยุดการกระทำนั้นไปเพราะดูเหมือนเค้าอาจจะโดนประหารชีวิตได้ในไม่ช้า

          "คือผมอยากจะถามพวกคุณว่า..."คุโรโกะเว้นห่างออกไปเหมือนพยายามทำใจอยู่ทำให้ทุกๆคนในห้องนั้นเงียบไปด้วยเพราะลุ้นกับคำที่ร่างบางจะถามออกมาอาจจะเป้นเรื่องไม่ดีเลยไม่กล้าขัด

          "วัน XX พวกคุณว่างกันไหมอะครับ"พอคำถามนี้ถูกเอ่ยออกมานั้นทำให้ทุกๆคนถึงกับอย่างจะกระโดดเข้าไปตบเจ้าตัวสักทีแต่ต้องไม่มีท่านราขสีห์อยู่ตรงนี้ตอนนี้น่ะนะ

          "ฉันว่างนะ"อาคาชิเอ่ยออกมาเป็นคนแรก...แหม่พอคนว่างงาน(เพื่อเท็ตสึยะ)เพื่อเพื่อน...ทุกๆคนคิดก่อนที่จะตอบกลับคำถามของคนตัวเล็ก

          "ฉันว่าง/ผมว่างฮะ/ก็ไม่มีอะไรนาโนะดาโยะ/ว่างงงงงง"

          "ขอบคุณนะครับทุกๆคน"ร่างบางยิ้มบางๆออกมาก่อนที่เสียงทุ่มหล่อจะเอ่ยขึ้นถามกลับอย่างสงสัย

          "วันนั้นทำหรอเท็ตสึยะ"อาคาชิเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองคนผมฟ้าอย่างต้องการคำตอบจนคุโรโกะนั้นรีบออกตัวพูดให้อย่างทันควัน

          "พอดีผมอยากให้ทุกๆคนมาที่บ้านผมได้หรือป่าวอะครับ"ร่างบางพูดออกไปก่อนที่ทุกๆคนจะตอบกันเป็นเสียงเดียว

          "ได้สิถ้าเท็ตสึชวน"

             "เพื่อคุโรโกจจิละก็ย่อมได้ฮะ!!"

          "ไม่มีอะไรทำได้อยู่แล้วนาโนะดาโยะ"

          "ปายยยย...."

          "ได้สิเท็ตสึยะ"

          "ขอบคุณครับ"คุโรโกะบอกขอบคุณออกไปอีกครั้งพร้อมกับร่างสูงที่ยังคงสงสัยอยู่จึงถามร่างบางออกไป

          "ให้ไปบ้านเนี้ยมีอะไรหรือป่าวเท็ตสึยะ"

          "อ้อ...พอดีว่าผมอยากจะแนะนำใครให้รู้จักน่ะครับ"คุโรโกะตอบคำถามของคนข้างๆอย่างสุภาพก่อนที่คนที่ได้ชื่อว่าโกลเด้นจะถามออกมาอีกครั้ง

            "ใครหรอฮะคุโรโกจจิผมอยากรู้ฮะ!!"คิเสะเอ่ยออกไปก่อนที่ร่างบางจะลอบยิ้มออกมาบางๆแต่นั่นทำให้อาคาชิเห็นได้อย่างชัดเจนก่อนที่คุโรโกะจะเงยหน้าขึ้นพร้อมกับตอบกลับไปด้วยท่าทีมีความสุข

          " 'พี่ชาย' น่ะครับ^^"

          ณ ห้างเครืออาคาชิ

          "เฮอ....ไม่เห็นมีอะไรน่าซื้อเลยแหะ..."ร่างสูงตัวบางบ่นกับตัวเองเบาๆเค้าก็ไม่ได้อยากมาเดินที่นี่หรอกแต่เพราะไม่มีอะไรจะทำสะมากกว่าแล้วก็หงุดหงิดด้วยที่น้องชายของตนนั้นไปอยู่กับพวกเพื่อนๆที่เป็นทีมบาสเก่าตอนที่อยู่เทย์โควเมื่อวานนี้และหนึ่งในนั้นก็มีคนที่เค้าไม่ชอบขี้หน้าอยู่ในนั้นด้วย

          "หงุดหงิดจัง...."เทสึยะเอ่ยออกมาคลายๆกับจะตะโกนแต่ไม่ได้ทำก็แหม่ห้างนะไม่ใช่เกาะส่วนตัวจะได้ตะโกนแหกปากมากแค่ไหนก็ไม่มีใครว่า

          "หาของไปฝากเท็ตสึยะดีกว่า"คนผมฟ้าเข้มพูดภารกิจของตัวเองเสร็จก็เดินหาร้านขายของที่น่าจะเป็นของขวัญให้น้องชายสุดน่ารักเค้าเหงามากๆเลยเพราะเท็ตสึยะต้องไปโรงเรียนแม่ก็ไปทำงานพิเศษส่วนตัวเองนั้นว่างจัดและกำลังหาที่เรียนอยู่...

          ใช่คิดไม่ผิดกันหรอกที่เค้ากลับมานั้นคือกลับมาอยู่ถาวรไม่ใช่กลับมาเยี่ยมครอบครัวซื้อของฝากให้และจากไปส่วนหรึ่งก็รักครอบครัวอีักส่วนก็เท็ตสึยะนั้นแหละที่สำคัญมากในการกลับมาอยู่ที่นี่อีกครั้งในรอบหลายปี

          "อะ...ร้านขายตุ๊กตานี่เท็ตสึยะน่าจะชอบนะ"ร่างสูงคิดได้อย่างนั้นก็รีบสาวเท้าเดินเข้าร้านไปดูตุ๊กตาที่น่าจะเป็นของขวัญให้ร่างบางตัวเล็กอย่างคุโรโกะ

          "ไม่ทราบว่าสนใจตัวไหนอยู่หรอคะให้ฉันแนะนำให้ไหมคะ"เจ้าของร้านเดินเข้ามาถามร่างสูงโดยที่ใบหน้านั้นแดงน้อยๆจนเทสึยะเริ่มรู้สึกเหมือนที่อาคาชิโดน

          "พอดีอยากได้ตุ๊กตาที่ดีที่สุดนะครับคนสวย^^"เทสึยะเอ่ยพร้อมกับโปรยเสน่ห์ใส่หญิงสาวผมบลอนทำให้ใบหน้าเรียวสวยนั้นแดงก่ำยิ่งกว่าเก่าเสียอีก

          "ค...คะนี่คะอันนี้เลยคะดิฉันแนะนำอันนี้เลยคะ"สาวสวยเอ่ยตะกุกตะกักด้วยความเขินอายก่อนที่จะผายมือบางไปยังตุ๊กตาหมาไซบีเรียที่อาคาชิซื้อไป

          หึ...อย่าคิดว่าไม่รู้ละว่าเอาไปให้น้องชายของฉัน

          "อ้ะ!!นั้นคุโรโกจจินิฮะ!!"เสียงของโกลเด้นดังขึ้นมาจากนอกร้านโดยที่มีคู่รัก(?)ของตนเดินอยู่ข้างๆกันดูแล้วน่าอย่างกะจะมาเดทกัน(?)

          "นั้นเท็ตสึจริงด้วย"อาโอมิเนะเอ่ยออกมาหลังจากหันไปตามที่คิเสะชี้และทั้งสองก็รีบเดินเข้ามาภายในร้านจนคนที่รู้ตัวว่าเป็นคนนอกก็ถอยห่างจากคนผมฟ้าไปจนเหลือแค่เพื่อนกัน(?)คุยกันเท่านั้น

            "เรียวตะ?!"คุโรโกะ(?)ที่สูงขึ้นตกใจมากจนเผลอเรียกชื่อของเพื่อนตัวเอง(?)ออกไปโดยลืมไปว่าตนนั้นทำให้ทั้งสองคนสงสัยและงงเป็นไก่ตาแตกเลยทีเดียว

          "คุโรโกจจิ...เอ่อ...นายเรียกผมแปลกๆนะฮะ"คิเสะที่รู้สึกได้ก็เลยถามออกไปโดยที่มีคนผิวสีข้างๆนั้นก็อยากถามความสบายของเพื่อนที่ดูจะเรียกชื่อแปลกๆออกมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

            "เท็ตสึนายแปลกๆไปนะไม่สบายหรือป่าว"ร่างสูงเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงถ้าเป็นตอนที่อาคาชิอยู่ป่านี้พวกเค้าโดนกระสวกไส้ไปแล้วแตะต้องก็ไม่ได้อยู่ใกล้ก็ไม่ได้นี่ขนาดยังจีบไม่ติดนะเนี่ยถ้าสมมุติอาคาชิสามารถจีบคุโรโกะติดจะขนาดไหนวะเนี้ย

          "ผมหรอ....ก็ปกติดีนะ......มีอะไรหรือป่าวไดกิ"ร่างบางตอบกลับคำถามไปโดยที่ไม่รู้สึกรู้สากับสิ่งที่ตนทำก็แหม่มาเจอเจ้าเด็กพวกนี้ในที่แบบนี้เล่นมันหน่อยก็ดีเหมือนกันแถมคงต้องหาวิธีแถรเรื่องที่มาห้างนี้สะด้วยสิ

          "เท็ตสึ ///////"

          "ไม่ต้องห่วงฉันหรอกนะ...ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอก"ร่างสูงเอ่ยพร้อมกับยิ้มออกมาจนคู่รักทั้งสองเกิดอาการเขินกับท่าทีของคุโรโกะ(?)ที่ดูจะเซ็กซี่ขึ้นอย่างน่าประหลาดทั้งคำพูดการเรียกแทนตัวเองนี่มันชั่งดูเปรี้ยวเหมือนกับกินสตอเบอร์รี่อยู่ชัดๆ

          "ละ...แล้วคุโรโกจจิมาซื้ออะไรที่นี่หรอฮะ"คิเสะเกิดอาการพูดอย่างลนลานก็คนอย่างโกลเด้นน่ะตอนนี้รู้สึกชอบร่างบางๆที่มีความเปรี้ยวอย่างน่าหลงไหลโดยเฉพาะใบหน้าที่ดูแล้วเป็นสาวเปรี้ยว(?)บวกดาเมจความแซบของคนผมฟ้าจนคิเสะเริ่มรู้สึกอยากจะเปลี่ยนใจขึ้นมาเลย

          "มาซื้อของขวัญให้ตัวเองน่ะ"ร่างเล็กๆแถรสด

          "ไม่เห็นต้องซื้อเลยเท็ตสึเดี๋ยวอาคา---"

          "ว๊ากกก!!อาโอมิเนจจิพวกเราไปกันเถอะฮะ...คุโรโกจจิพวกเราไปก่อนนะฮะ"ร่างสูงนายแบบเอ่ยออกมาขัดก่อนที่คนผิวแทนตัวดีจะพูดบางอย่างออกมาที่จะทำให้แผนที่วางไว้เสียและไม่ใช่เสียแบบธรรมดาแต่จะเสียชีวิตความเป็นอยู่ไปด้วย

          "คุโรโกจจิบายๆนะฮะเดี๋ยวเจอกันนะฮะ"คิเสะเอ่ยเสร็จก็รีบจูงมือพาอาโอมิเนะออกจากร้านตุ๊กตาด้วยท่าทีที่พยายามกลบเกลื่ยนบางอย่างแต่คิดหรอว่าคนอย่างเค้าจะไม่รู้นะว่าคิดจะวางแผนอะไรเกี่ยวกับน้องชายที่น่ารักอย่างคุโรโกะ

          "เอ่อ...คือว่า..."

          "อ้อขอโทษนะครับ...ผมเอาตุ๊กตาตัวนี้น่ะครับ^^"

          ณ 14:13 น.

          "พวกนายถ้าไม่รีบขึ้นรถฉันจะให้เดินไปกันเองนะ"อาคาชิเอ่ยบอกกับทุกๆคนที่ตอนนี้กำลังจะไปบ้านของร่างบางที่น่ารักแต่ดันทำเฉื่อยชาจนทำให้เค้าเริ่มจะมีน้ำโหแล้ว

          "อาคาชิคุงใจร้ายจังนะครับ"

          "ขอบคุณนะ...แต่ว่าฉันใจดีกับนายแค่คนเดียวนะ"

          "ไม่ต้องการครับ"

          "อย่าให้ฉันทำโทษนะ"

          "ผมไม่ใช่ลูกทีมคุณแล้วนะครับ"

          "นี่นาย..."

          "พอ-ได้-แล้ว-ครับ"เสียงของประกาศิตผมฟ้าเอ่ยออกมาอย่างน่ากลัวอาคาชิจึงตัดสินใจยอมแพ้และถอยออกมาแต่ก็ยังคงยิ้มเหมือนได้ชัยชนะที่ตนเข้าใจอยู่คนเดียวและมีบรรยากาศสีชมพูหวานออกมาจากทั้งสองคนอย่างน่าขนลุกในสายตารุ่นปฏิหาริย์ทั้งหมด

          'พวกนายเนี้ยหัดมองคนรอบข้างบ้างสิเห้ย!!/นาโนะดาโยะ!!'

          "กลับมาแล้วครับ"เสียงหวานเอ่ยออกมาโดยที่ภายในบ้านนั้นเงียบสงบเหมือนไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่เลยวันนี้เป็นวันเสาร์ด้วยเลยกะจะพาทุกๆคนมารู้จักเขาเสียหน่อยแล้วดันหายไปไหนละเนี้ยอุตส่าห์หาเวลาเหมาะๆที่ทุกคนว่างแล้วแท้ๆ

          "ขออนุญาติครับ/คราบบบ"ทุกๆคนพูดตามมารยาทพลางร่างเล็กๆเดินสำรวจบ้านของตนก่อนที่จะเดินมาบอกพวกร่างสูงอย่างเหนื่อยใจ

          "ดูเหมือนว่าพี่ชายผมจะไม่อยู่น่ะครับ...งั้นเชิญไปนั่งที่ห้องรับแขกกันก่อนดีกว่านะครับ"

          "งั้นไม่เกรงใจนะฮะ"

          "มีขนมไหมอะคุโรจิน"

          "อยากอ่านหนังสือไมจังเว้ย!!"

          "พวกนายเงียบๆกันหน่อยได้ไหมนาโนะดาโยะ"

          ก็รู้นะว่าให้ตามสบายแต่จะมากไปหรือป่าวละเนี้ย-_-

          "ถ้าพวกนายไม่เงียบฉันจะจับโยนออกไปจากบ้านเท็ตสึยะนะ"อาคาชิเอ่ยขึ้นเสียงที่เอ่ยขึ้นมานั้นเย็นจนแทบจะเรียกได้ว่าระดับนี้ทำจริงตามที่พูดนะใครไม่เชื่อก็ลองดูถ้าเป็นรุ่นปฏิหาริย์นั้นจะรู้ได้ทันทีว่าความนัยมันหมายถึงอะไร

          "ขอบคุณครับอาคาชิคุง"

          "นายนี่น่ารักที่สุดเลย"

          'แต่งกันไปเลยไหมไอผัวเมียคู่นี้เนี้ย!!/นาโนะดาโยะ!!'

          ณ 16:25 น.

          แกร๊ก!!

          "กลับมาแล้วคราบ"เสียงทุ่มต่ำเอ่ยขึ้นจากหน้าประตูก่อนที่ร่างบางผมฟ้าจะรีบวิ่งออกมาจากห้องรับแขกพร้อมกับเอ่ยตอบกลับตามที่ทำกันอยู่ทุกๆวัน

          "ยินดีต้อนรับกลับมาครับ"คุโรโกะยิ้มออกมาบางๆจนร่างสูงตรงหน้าหน้าแดงก่ำเพราะความน่ารักของน้างชายผมฟ้าคนนี้

          "มีอะไรหรือป่าวเท็ตสึยะวิ่งมาแบบนี้น่ะ"

          "คือว่าผมอยากให้พี่รู้จักกับเพื่อนๆของผมน่ะครับ"ร่างบางเอ่ยขึ้นพร้อมกับสายตาที่ฉายความต้องการอย่างเห็นได้ชัดว่าเพื่อนของร่างบางนั้นอยากให้รู้จักจริงๆ

          "โอเคๆที่บอกว่าจะเอาเพื่อนๆมาให้รู้จักนี่พูดจริงๆสินะ"คนเป็นพี่ถึงกับเหนื่อยใจกับความคิดของน้องชายจอมซนและดื่อคนนี้ถึงแม้จะคนละคนกับการที่ผนึกเปิดออกมาก็เถอะ

          "ครับนะครับ...พวกเขาอยู่ในห้องรับแขกแล้วถ้าจะไล่ไปก็ทำร้ายจิตใจที่อุตส่าห์มา 'เพื่อผม' นะครับ"คุโรโกะพูดพร้อมกับเน้นคำที่จะทำให้คนผมสีเดียวกันนั้นถึงกับปฏิเศษไม่ได้ เพื่อผม ก็เท่ากับว่า เพื่อเท็ตสึยะ

          ยอมก็ได้วะ!!...

          "ก็ได้ๆยอมแล้ว"เทสึยะเอ่ยออกมาพร้อมกับทำท่าที่โจรส่วนมากทำกันคือการยกมือขึ้นเหนือหัวเหมือนกับโดนจับ

          "ขอบคุณนะครับ"ร่างบางเอ่ยออกมาก่อนที่จะจูงพี่ชายตัวน้อย(?)ไปยังห้องรับแขกอย่างดีใจ

          "เท็ตสึมาแล้ว.....หรอ"อาโอมิเนะที่กำลังจะทักเพื่อนของตนแต่กับต้องชะงักเมื่อคนที่มากับร่างบางนั้นพร้อมกับทุกๆคนที่อยู่ในห้องนั้นไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอยู่ในสภาพเดียวกัน

          "ทุกๆคนครับนี่ครับพี่ชายของผมชื่อ 'คุโรโกะ เทสึยะ' ครับ"คุโรโกะเอ่ยออกมาด้วยท่าทีนิ่งแต่มีน้ำเสียงเท่านั้นที่ดูดีใจอย่างน่าประหลาด

          "นี่พี่ชายนายหรอเท็ตสึยะ!!/เท็ตสึ!!/คุโรโกจจิ!!/คุโรจิน!!/คุโรโกะ!!"ทุกคนพร้อมใจกันตะโกนเพราะรูปร่างทั้งหมดนั้นเหมือนกันจนแยกไม่ออกแต่สีผมนั้นเข้มกว่าและหน้าตาดูเข้มผู้ใหญ่กว่าจนทำให้รุ่นปฏิหาริย์อย่างพวกเค้าปากตาค้างได้

          "ครับ...อ้ะ!!พี่เทเดี๋ยวผมจะแนะนำเพื่อนๆให้รู้จักนะครับ"ร่างบางพูดเสร็จก็ยิ้มออกมาบางๆอีกครับพร้อมกับหันไปเพื่อที่จะแนะนำเพื่อนๆทีละคน

          "เริ่มจากคนผิวสีแทนก่อนนะครับเขาชื่อว่า----"

          "ผิวสีแทนไดกิ นายแบบเรียวตะ ชอบกินขนมอัตสึชิ มีลัคกี้ไอเทมชินทาโร่ และก็..."ร่างที่สูงกว่าคุโรโกะเอ่ยชื่อของทุกๆคนขึ้นได้อย่างน่าประหลาดเพราะชื่อที่ถูกพูดนั้นคือชื่อจริงทั้งหมดและลักษณะของแต่ละคนเหมือนรู้จักกันก่อนที่จะหันไปมองคนผมสีแดงชบาที่เค้าเกลียดคนที่จ้องจะคาบน้องชายของเค้า

          ".....อาคาชิ เซย์จูโร่ ผู้มีเนตรจักรพรรดิ"เสียงที่เปล่งออกมานั้นทำให้ทุกๆคนยิ่งงงเข้าไปใหญ่สำหรับคนที่ไม่ได้เป็นนักบาสไม่รู้จักเนตรนี้มีแต่พวกเราทั้งหกทีมเท่านั้นที่รู้แต่ว่ากับพี่ชายของคุโรโกะหรือว่าเจ้าตัวเล่าอะไรหรือป่าว

          "พี่เทรู้ได้ยังไงผมยังไม่เคยเล่าให้พี่ฟังเลยนะครับเรื่อง----"

          "เนตรจักรพรรดิ...^^"พูดออกมาเหมือนรู้ว่าคุโรโกะจะต้องการถามอะไรและนั่นก็ทำให้ร่างบางรู้สึกอึ่งมากกว่าเดิม

          "พี่เทสึยะสินะครับ"อาคาชิเรียกชื่อของคนที่เป็นพี่ชายของร่างบางออกมาคนๆนี้ต้องมีอะไรมากกว่าที่เห็นแน่ๆเค้าไม่ชอบขี้หน้าของพี่เท็ตสึยะเสียแล้ว

          "มีอะไรจะถามหรอ เซย์จูโร่"

          "อึก.....เอ่อคือ...."เป็นครั้งแรกเลยที่ทุกๆคนเห็นว่าอาคาชิคนนี้อำอึ่งกับการพูดออกมาทุกๆทีจะมั่นใจในการพูดมากไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามแสดงว่าคนๆนี้ไม่ธรรมดา

          ...ใช่ไม่ธรรมดาแน่ๆ...

          "มีอะไรก็พูดสิฉันไม่ได้มีเวลาว่างมานั่งจีบตามจีบคนอื่นหรอกนะ"ที่เทสึยะเอ่ยออกมานั่นทำให้ทุกๆคนยกเว้นคุโรโกะถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเลยทีเดียวก็มีพี่ชายของว่าที่ภรรยาในอนาคตจับได้แบบนี้แสดงว่าถ้าจะจีบร่างบางได้ก็ต้องข้ามศพพี่ชายไปเสียก่อน

          "อาคาชิคุงมีคนที่ชอบด้วยหรอครับ??"คำถามนี้ก็เหมือนกันสันหาคำตอบมาแถรก็ยากเท็ตสึยะเอ๋ยสามี(?)จะเป็นลมแล้ว

          "เอ่อ..."

          "งั้นไหนๆเท็ตสึยะก็พาเพื่อนๆมาบ้านแล้วเดี๋ยววันนี้พี่จะทำกับข้าวให้เด็กๆกินก็แล้วกันนะ^^"เทสึยะเอ่ยบอกเด็กน้อยในห้องก่อนที่เจ้าตัวจะเดินออกไปจากห้องรับแขกและทุกๆคนก็พากันไปยังห้องครัวโดยที่มีเท็ตสึยะเป็นอาสาสมัครเป็นลูกมือในครัวของพี่ชายของตนและพวกคนตัวสูงๆก็พากันนั่งรอที่โต๊ะอาหารโดยที่ในหัวแต่ละคนคิดว่า

          เท็ตสึยะเป็นลูกมือได้แค่ไข่ต้มเท่านั้นไม่ใช่หรอ

          "นี่หั่นแบบนี้แล้วก็เฉียงแบบนี้"เสียงของร่างสูงในครัวเอ่ยขึ้น(อย่างจงใจ)จนพวกรุ่นปฏิหาริย์ถึงกับหันไปมองกันเป็นตาเดียวนั่นทำให้ภาพตรงหน้าที่เห็นนั้นคือร่างสูงนั้นกำลังช้อนตัวร่างเล็กๆจากด้านหลังและสอนหั่นผักและเนื้ออยู่เหมือนกำลังแตะอั๋งในสายตาของอาคาชิ

          "พี่เทแบบนี้มันอึดอัดนะครับ"

          "แน่ะ...รังเกียจพี่แล้วหรอที่เมื่อก่อน...."

          "พี่!!เดี๋ยวผมแทงนะ"เสียงที่เอ่ยออกมาทุกๆคำนั้นเหมือนจะสื่อไปทางที่ว่าสามีภรรยากำลังจู้จี้กันในห้องครัวอย่างไงอย่างงั้นจนทุกๆคนที่นั่งอยู่ถึงกับหาอย่างอื่นทำเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจไม่ให้ได้ยินเสียงของสองพี่น้องที่ดูเหมือนมีอะไรมากกว่านั้น

          ถ้าไม่นับอาคาชิแล้วน่ะนะ

          นั่งพร้อมกับปล่อยรังสีดำทมิฬออกมาแบบนี้

          ชัดมากว่า

          หึงคุโรโกะชัว

          "เสร็จแล้วเอ้าละได้เวลากินแล้ว"ร่างสูงผมฟ้าพูดขึ้นพร้อมกับว่างจานอาหารจานสุดท้ายหน้าตาของอาหารนั่นเรียกได้ว่านี่มันระดับ 5 ดาวดีๆเลย

          "อึก...X 5"

          "รอพ่อตัดริบบิ้นหรอกินสิ"เทสึยะเอ่ยขึ้นด้วยความกวนทรีนตามฉบับเจ้าตัวก่อนที่ทุกๆคนจะเริ่มลงมือกินกันอย่างรวดเร็วแต่มีแค่อาคาชิเท่านั้นที่ยังคงจ้องอาหารโดยไม่ตักกินเลยแม้แต่น้อย

          "เซย์จูโร่ ทำไมไม่กินซะละ"ร่างที่เท่าๆกันเอ่ยถามคนที่นั่งตรงข้ามอย่างเย็นชาก่อนที่คนผมแดงสดจะตอบกลับคำถามโดยที่ใช้น้ำเสียงที่อ่อนลงไม่รู้ทำไมเค้ากลับไม่กล้าที่จะใช้น้ำเสียงที่ธรรมดาที่เค้าใช้ทุกๆครั้ง

          "ป่าวครับคือ...."

          "กินๆไปเถอะน่า...เพราะยังไงอาหารนี่ก็ไม่ใส่ยาพิษไว้หรอก"เมื่อพูดเสร็จทุกๆคนก็ต่างเริ่มไม่กล้ากินข้าวตรงหน้าอย่างดื่อๆก็ใครใช้ให้พูดว่าอาหารมียาพิษแบบนี้เล่า!!

          "พี่เทครับ"เสียงที่เย็นเยือกของคุโรโกะเอ่ยออกมานั่นทำให้เทสึยะถอยกลับได้ในทันทีและเริ่มกินอาหารตรงหน้าต่อแต่สำหรับทุกๆคนที่นอกเหนือจากเทสึยะแล้วรู้สึกว่าร่างบางนั้นน่ากลัวแปลกๆ

          "ครับๆ 'แม่' "ร่างสุงเอ่ยขึ้นเบาๆโดยที่ทำให้บรรยากาศในตอนนี้นั้นเริ่มมาคุขึ้นเรื่อยๆและคำพูดที่เอ่ยออกมานั้นร่างบางได้ยินชัดเจนและนั่นก็คือการจุดฉนวนของไฟที่กำลังจะมอดของคุโรโกะให้กลายเป็นลุกโชนจนทุกคนในห้องสะดุ้ง

          "พี่เท!!"ร่างบางเอ่ยชื่อของพี่ชายอย่างอารมณ์โกรธจัดแต่เทสึยะก็ยังคงทำเป็นไม่รู้สึกอะไรจนอาคาชิที่เห็นว่าท่าจะไม่ดีจึงเอ่ยขึ้นมาเพื่อให้ที่รักของตน(?)ใจเย็นลง

          "เท็ตสึยะใจเย็นหน่อยสินี่พี่นายแท้ๆไม่ใช่หรอพี่เทสึยะอาจจะแค่หยอกเล่นก็ได้"อาคาชิเอ่ยขึ้นบอกร่างเล็กๆที่กำลังโมโหพี่ชายของตนก่อนที่คุโรโกะจะพยายามหายใจเข้าและออกช้าๆก่อนจะตอบกลับไปโดยที่รู้อยู่แล้วว่าคำถามนั้นไม่จำเป็นต้องตอบก็ได้

          "ครับ..."ร่างบางตอบกลับไปก่อนที่ทุกๆอย่างในห้องจะกลับมาเป็นปกติอย่างไม่น่าเชื่อ

          ...ใช่แค่ทดสอบอะไรนิดหน่อยแต่ไม่คิดว่าจะทำได้ดีขนาดนี้สมแล้วที่มีเนตรจักรพรรดิ.... 

          อาคาชิ เซย์จูโร่

          "ขอบคุณสำหรับอาหารฮะพี่เทสึยัจจิ"โกลเด้นผู้มอบความสุขให้ทุกๆคนเอ่ยขึ้นพร้อมกับเรียกชื่อของเทสึยะโดยที่ดัดแปลงชื่อให้ตามแบบฉบับของตนก่อนที่เจ้าของชื่อจะขำออกมาหน่อยพร้อมกับเอ่ยกลับไปอย่างสุภาพ

          "ฮะๆเรียกแบบนั้นก็ได้นะเพราะเป็นสิ่งที่เรียวตะทำเป็นประจำนิ"ร่างสูงเอ่ยพร้อมกับยิ้มออกมาจนร่างสูงกว่าผมเหลืองนั้นหน้าแดงออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจทุกๆคนทีเห็นและได้ยินก็แดงออกมาหน่อยๆเหมือนกัน

          "มาหวั่นไหวกับฉันแบบนี้ระวังไดกิหึงละ"

          ฉ่าาาาาา///////

          "มะๆๆๆไม่ใช่นะฮะมันๆๆๆๆ////"คิเสะเอ่ยอย่างตะกุกตะกักเพราะถูกอีกคนรู้ว่าเค้ากับอาโอมิเนะเป็นอะไรกันแต่รู้ได้ไงไม่รู้ตอนนี้มีแค่คำว่าเขินกับอาย

          "คุโรโกะนายเล่าเรื่องนี้ให้พี่ฟังงั้นหรอนาโนะดาโยะ"มิโดริมะเอ่ยขึ้นกระซิบคุโรโกะโดยที่คำตอบนั้นคือการส่ายหัวรัวๆ

          "ผมไม่เคยเล่าอะไรเกี่ยวกับพวกคุณเลยนะครับผมเองก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไม"

          "งั้นก็แสดงว่าพี่เทสึยะศึกษาพวกเรามาหรือต้องรู้จักอะไรมาแน่ๆ"อาคาชิเอ่ยต่อจากคนผมเขียวก่อนที่ร่างบางข้างๆจะถอนหายใจออกมาเบาๆเพราะความระแวงของร่างสูงแดง

          "นี่ก็เย็นแล้วแถมแม่ไม่อยู่ด้วยมีใครจะค้างที่นี่หรือป่าว"ผู้ที่ใหญ่ที่สุดในบ้านเอ่ยขึ้นถามเด็กๆในความดูแลก่อนที่คนผมแดงนั้นจะตอบเป็นคนแรก

          "ผมขอค้างที่นี่แล้วกันนะครับ"

          "ผมค้างด้วยฮะ!!"

          "ค้างครับพี่เทสึ"

          "ค้างงงงง"

          "ขออนุญาตินะครับพี่คุโรโกะ"

เสียงของทุกๆคนเอ่ยกันตามมาติดๆโดยที่คุโรโกะคนน้องนั้นถึงกับกุมขมับคิ้วเพราะความวุ่นวายที่จะเกิดภายในบ้านหลังนี้โดยเฉพาะเสียง!!

          ณ 21:54 น.

          "ชน!!"เสียงของคิเสะเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับทุกคนที่ยืนแก้วของตนเองไปชนรวมกันกับคนอื่นๆก่อนที่จะยกดื่มจนหมดแต่ว่ามีแค่ของคุโรโกะเท่านั้นที่เป็นน้ำเปล่าส่วนรุ่นปฏิหาริย์ทุกคนนั้นเป็นโคล่าและเทสึยะเป็นเหล้าแค่คนเดียว

          "พี่เทสึยัจจิดื่มเหล้าบ่อยหรอฮะ"คนร่างสูงเอ่ยถามพี่ชายของเพื่อนรวมทีมเก่าก่อนที่คนผมฟ้าเข้มจะตอบกลับไปด้วยท่าทีที่ไม่รู้สึกอะไร

          "ก็ถึงขั้นไม่มีทางเมาน่ะ"แสดงว่าดื่มจนคอแข็งสุดๆไปแล้ว

          "ผู้ใหญ่นี่ดีจังเลยนะฮะผมเองก็อยากดื่มได้บ้างจัง-3-"คิเสะบ่นออกมาจนร่างบางคนโตจะหัวเราะกับคำพูดของคนผมเหลืองพร้อมกับเฉลยสิ่งที่เพื่อนๆของคุโรโกะไม่รู้

          "ที่จริงฉันพึ่งอยู่ม.ปลายปี 3 เองน่ะยังไม่ได้ขึ้นมหาลัยหรือว่าเรียนจบแล้วหรอก"สิ่งที่เอ่ยออกมานั้นทำให้ทุกคนอึ่งมากนี่ยังไม่บรรลุแล้วยังกินได้ขนาดนี้เทพมาก

          "แล้วที่ผ่านมาพี่เทสึยะอยู่ที่ไหนหรอครับพวกผมไม่เคยรู้ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยน่ะครับ"อาคาชิถามออกไปด้วยความสงสัยไม่รู้ไม่เห็นก็ไม่แปลกเพราะเค้าอยู่ต่างประเทศนี่หน่า

          "ฉันไปเรียนที่ต่างประเทศตั้งแต่เด็กๆแล้วน่ะเพราะได้ทุนและก็หางานเก็บเงินเองเลยไม่กลับบ้านเลยจนแทบจะเรียกว่าเป็นคนของประเทศนั้นไปซะแล้ว"เทสึยะเล่าทุกๆอย่างให้ฟังแต่ก็เล่าไม่หมดโดยเฉพาะที่เค้าเล่น 'บาส'

          "งั้นหรอครับ"อาคาชิรับคำตอบก่อนที่จะใช้หัวคิดเกี่ยวกับพี่ของเท็ตสึยะอย่างละเอียด

          สงสัยต้องใช้อำนาจค้นประวัติซะแล้วสิและเจ้าตัวก็ดูเหมือนจะปิดบังอะไรอยู่ด้วย

          "อาคาชิจะไปไหนน่ะ"อาโอมิเนะเอ่ยถามกัปตันที่อยู่ดีๆก็ลุกเดินไปตรงยังระเบียงด้วยความสงสัยก่อนที่จะโดนย้อนกลับมาจนไม่กล้าถามอีก

          "อย่ายุ่ง"เป็นการจบสนทนาที่ไวมากร่างสูงพูดเสร็จก็เดินออกมาสูดอากาศข้างนอกพร้อมกับความสงสัยที่เต็มอยู่ในหัวสมองอันฉลาดล้ำของเจ้าตัวโดยที่ทุกๆคนก็ยังสนุกอยู่ในห้องจนมีร่างสูงที่มีความเท่ากันเดินออกมายืนข้างๆเกาะระเบียงไม้สีสวยก่อนที่อาคาชิจะรู้สึกตัวก็สะดุ้งไปทีนึงพร้อมกับถอยห่างเว้นระยะห่างเพื่อความปลอดภัยของตน

          "คือว่า...มีอะไรหรือป่าวครับพี่เทสึยะ"อาคาชิเป็นฝ่ายทำลายความเงียบที่เกินขึ้นมาเป็นครึ่งชั่วโมงก่อนที่คนที่ถูกถามจะตอบกลับไป

          "ก็มี...แต่ว่า....."ร่างสูงหน้าคมเอ่ยพร้อมกับหรี่ตามองคนผมแดงจนอาคาชินั้นเริ่มรู้สึกเกรงๆก่อนที่เสียงทุ่มเสน่ห์ของคนผมฟ้าจะดังขึ้นพูดกับเจ้าตัว

          "เรียกว่าเทสึยะก็ได้น่ะถ้าไม่ 'รังเกียจ' ^^"เทสึยะพูดเสร็จคนผมแดงที่ได้ยินก็รู้สึกว่าเขานั้นเน้นคำว่ารังเกียจได้ชัดเจนมากเหมือนกับว่ากำลังบอกความรู้สึกของตนที่มีให้เค้ารู้ว่าตนนั้นไม่ชอบอาคาชิอย่างแรง

          "ก็ได้ครับ...เทสึยะ"อาคาชิเอ่ยชื่อของอีกคนเบาๆแต่กลับชัดเจนมากเพราะตอนนี้มันเงียบสงบและมีแค่สองคนเท่านั้น

          "แล้วเทสึยะมีอะไรกลับผมหรือป่าวครับ"

          "ก็อยากถามอะไรนิดหน่อยน่ะ"ร่างสูงเอ่ยออกมาก่อนจะหันหน้ามาสบตาเจ้าของผมสีแดงสายตาที่ไม่ได้ใส่หน้ากากแสดงว่าคนๆนี้ไม่ชอบเค้าจริงๆเสียแล้วสิ

          แล้วการจีบเท็ตสึยะจะรอดไหมเนี้ย..

          "ถามอะไรหรอครั-----"

          "นายชอบเท็ตสึยะหรอ"เป็นคำถามที่ตรงกับสิ่งที่คิดไว้ในหัวของอาคาชิมากๆว่าแล้วว่าพี่ชายยังไงก็ต้องหวงน้องแน่ๆคิดไม่ผิดจริงๆ

          "ครับ"

          "งั้นหรอแล้วไอที่จีบฉันไปด้วยละไม่ใช่ว่านอกใจเท็ตสึยะหรอ"เทสึยะเอ่ยขึ้นมาก่อนที่ทุกๆอย่างจะทำให้ร่างสูงผมแดงงงเป็นอย่างมากเค้าจีบพี่ชายของเท็ตสึยะตอนไหนเมื่อไหร่

          "ขอโทษนะครับ...ผมว่าเราไม่เคยเจอกันเลยน่ะครับ"อาคาชิตอบไปตามความจริงตอนนี้เค้าสับสนในคำพูดของเทสึยะอย่างมากคำถามเข้ามาในหัวจนแทบจะพูดออกมาไม่ได้

          "แน่ใจ??"ร่างที่เท่าๆกับถามออกมายิ่งทำให้คนอย่างอาคาชิที่มั่นใจทุกอย่างรวมทั้งหน้าตา(?)นั้นเริ่มสั่นคลอนไปแต่ก็ตอบในสิ่งที่ตนคิดอยู่ดี

          "แน่ครับ"เมื่อคำตอบนั้นหนักแน่นเทสึยะที่เห็นก็ยกยิ้มมุมปากก่อนที่จะพูดในสิ่งที่ทำให้อาคาชินั้นถึงกับช๊อกเลยก็ว่าได้

          "ร้านตุ๊กตาในห้างเครืออาคาชิทำร้ายผู้หญิงที่แสนบอบบางผมบลอนด้วยท่าทีไม่รู้สึกอะไร..."

          "นี่มันหมายความว่ายังไง!!"อาคาชิตะโกนออกมาจนคนในห้องทั้งหมดถึงกับหันมามองทั้งสองที่อยู่นอกระเบียงห้องส่วนเทสึยะนั้นหัวเราะออกมามากกว่าที่เคยเห็นหรือก็คือหัวเราะแบบผู้ที่มีชัยชนะเหนือกว่า

          "สงสัยเสียงของฉันคงจะเหมือนเท็ตสึยะจนเด็กน้อยจำไม่ได้เลยสินะ"

          "อึก.."อาคาชิเถียงไม่ออกใช่ก็เหมือนที่บอกไปความเหมือนนั้นมีแค่ส่วนสูงสีผมและความเซ็กซี่นั้นที่ต่างกันนั่นก็แสดงว่าคนที่เค้าเจอในวันนั้นไม่ใช่เท็ตสึยะแต่เป็นพี่ชายของร่างบางและดูเหมือนจะรู้แล้วว่าตุ๊กตานั้นเค้าตั้งใจจะให้ใคร

          "อย่าคิดว่าจะได้น้องชายของฉันไปง่ายๆล่ะ..."ร่างสูงเว้นไปสักพักก่อนที่จะกระซิบข้างหูอาคาชิน้ำเสียงที่น่าขนลุกยิ่งกว่าโบคุชิโมโหหรือแค้นมันทำให้เค้านั้นได้แต่ยืนนิ่งไม่กล้าขยับไปไหนในขณะที่พี่ชายของคุโรโกะนั้นเข้าไปสังสรรค์กับคนอื่นๆที่อยู่ในห้องแล้ว

          นั่นหมายความว่าอะไร

          ของ...ของอะไร

          หมายถึงอะไรกันแน่...ที่เทสึยะเอ่ยบอกเค้ามา

          'เป็นแค่ของปลอมอย่าสะเออะให้มาก'

(ไม่มีรูปนะ^^)

[decidedly]

  'แต่งกันไปเลยไหมไอผัวเมียคู่นี้เนี้ย!!/นาโนะดาโยะ!!'

[decidedly]

'เป็นแค่ของปลอมอย่าสะเออะให้มาก'

[16/4/60]

17:23 p.m.

[EP 07:Introduce]

100 % Stroy By Phantom

Example Story By Phantom ft.TheThird

Story By Phantom

ตอนที่แล้วมีเนื้อเรื่องเสริมไปอ่านกันหรือยังไปเลยเร็วๆก่อนโดนลบ

(ท้าย Free Talk4)

(ประกาศศศศศศศศศ)

[Free Talk1(25 %)]

[ไฮ!!!....มาแล้วแบบละนิด555+ขอโทษนะที่ช่วงนี้หายไปนานไม่ใช่เพราะอะไรแต่เพราะ การเข้าเรียนใหม่ สอบ มอบตัว ซื้อเสื้อซื้อนู่นนี่นั้นเพื่อเตรียมพร้อมและไหนจะไม่กี่วันที่จะถึงจะมีการไปเรียนคลายๆซัมเมอร์นั้นแหละแต่ไม่ใช่ซัมเมอร์นะประมาณวันที่ 24/4/60-5/5/60 ไม่ว่างจร้าาาาขออภัยกับการรอนะคะเดี๋ยวจะมาต่อยาวๆแน่นอนงั้น บ่ายบ้ายบี...]

[Free Talk2(75 %)]

[มาแล้วน้า 555+ แลดูแล้วเรื่องนี้อาจจะไปแนวๆแฟนตาซีหน่อยๆแล้วก็ลึกลับว่าไหม555+ เทจังเป็นใครกันแน่ทำไมมีอิธิพลกับความั่นใจของอาคาชิขนาดนี้กันมาติดตามกันได้ใน 100 % ของตอนนี้และตอนต่อๆไแนะคร้าาา สงสัยใช่ไหมละหลังจากนี้ไป เตรียมอาวุธไวให้ดีละการต่อสู้กำลังจะเริ่มขึ้นแล้วรอกันไปก่อนนะ ว่างๆจะมาอัพคร้า บ่ายบ้ายบี...]

(เกริ่นให้ฟัง(บอกเกี่ยวกับตอนต่อๆไป))

[Free Talk3(100 %)]

[มาแล้วเทสึยะเป็นใครกันแน่ ของปลอมที่พี่ชายบอกคืออะไร ตอนหน้าจะเป็นอย่างไรรอติดตามได้ ศึกนี้กำลังจะเริ่มขึ้นในอักไม่ช้าระหว่าง

ของปลอม        กับของจริง?? 

เอ๋!! มันคืออะไรกันแน่นะบอกแล้วไม่แฟนตาซีแบบนี้ไรด์จะไม่เขียนแน่ๆอะไรกันนะถ้าอยู่รู้ก็รอตอนต่อๆไปได้เลย   เม้นบอกหน่อยนะว่าสนุกไหมบางตอนไม่มีใครเม้นเลยคิดว่าตอนนั้นมันไม่สนุกหรออะไรไรด์จะได้แก้ไข เพราะบางทีไรด์ก็เขียนกำกวมแปลกๆอ่านแล้วงงกันก็บอกจะได้มาแก้คะไม่ใช่เงียบแบบนี้ไรด์ไม่รู้....T_Tงั้นไว้เจอกันนะคะ   บ่ายบ้ายบี...]

[ติดตามกดน้อง , โหวตกดคุณชาย]

  

[Are You Ready??]

[Plz Wait For Story]

[Next Time]

English : Bye Bye!!

Japanese : それでは、また会いましょう!!