คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 3 ( 100 ค่ะ )
วงดนตรีบรรเลงเพลงในโบสถ์เริ่มต้นขึ้น
เจ้าสาวในชุดสีขาวสวมผ้าคลุมหน้าเดินเข้ามาในโบสถ์อย่างช้าๆ ด้วยท่วงท่าที่สง่างาม
ท่ามกลางดอกกุหลาบสีขาวที่ใช้เป็นดอกไม้ประดับตกแต่งสถานที่จัดงานให้งดงามราวกับสวรรค์
อัลเฟรโด้ยืนรอรับเจ้าสาวที่ใกล้เข้ามาด้วยสีหน้านิ่งเฉยเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ทั้งที่เมื่อครู่เขาเพิ่งจะได้เบาะแสบางอย่างเกี่ยวกับการหายตัวไปของโซเฟียจากคริสเตียน
"ทำตามที่ฉันบอก อย่าให้คนอื่นสงสัย"
อัลเฟรโด้เอ่ยเสียงเบา ระหว่างที่เดินเคียงข้างเจ้าสาวไปยังแท่นทำพิธีด้านหน้า
พิธีศักดิ์สิทธิ์ดำเนินต่อไปตามธรรมเนียม
หัวใจของครองขวัญตื่นเต้นจนแทบทำอะไรไม่ถูก
ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาตกที่นั่งเป็นเจ้าสาวของผู้ชายที่เพิ่งเห็นหน้าเป็นครั้งแรกเมื่อไม่ถึงชั่วโมงนี้
อีกทั้งยังกังวลต่อการหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยของโซเฟียอีกด้วย
"ตอบซิ"
อัลเฟรโด้ส่งสัญญาณให้ครองขวัญตอบคำถามของบาทหลวงที่เริ่มพิธีแล้ว
"คะ ค่ะ"
ครองขวัญกลับมามีสติตอบคำถามที่เริ่มต้นในพิธีศักดิ์สิทธิ์ไปจนกระทั่ง
"อัลเฟรโด้ คุณจะรับเธอเป็นภรรยาของคุณไหม
คุณสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเธอทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดี
จะรักและให้เกียรติเธอชั่วชีวิตคุณหรือไม่"
"ครับ"
ลูกชายของบ้านรอสเซลลินีขานรับดังลั่น
คำตอบรับของเขาสร้างความตกตะลึงระคนตื่นเต้นให้กับครองขวัญเป็นอย่างยิ่ง
หญิงสาวไม่คิดว่าการอยู่ในพิธีศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้จะทำให้ซาบซึ้งไปกับพิธีที่เรียบง่าย
แต่เต็มไปด้วยความหมายและเผลอคิดไม่ได้ว่า
ตนเองคือเจ้าสาวตัวจริงของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
"โซเฟีย
คุณจะรับเขาเป็นสามีของคุณไหม คุณสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเขาทั้งในยามสุขและยามยาก
ในยามไข้และสบายดี จะรักและให้เกียรติเขาชั่วชีวิตคุณหรือไม่"
"สัญญาค่ะ"
คำสัญญาที่เหมือนจะแผ่วเบา
แต่สั่นสะเทือนไปถึงหัวใจของคนที่กล่าวคำนี้ได้เป็นอย่างดี
ความผูกพันที่ไม่คาดคิดเลยว่าจะเกิดขึ้นได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
เสียงคำประกาศการเป็นสามีภรรยาต่อหน้าทุกคนในโบสถ์ตอกย้ำหัวใจของสาวน้อยให้หวั่นไหวมากขึ้นโดยหาสาเหตุไม่ได้
ครองขวัญควรจะไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้น
เพราะมันเป็นแค่ละครฉากหนึ่งที่แสดงเพื่อให้ทุกอย่างผ่านไปได้
แต่ไม่รู้ทำไมเมื่ออัลเฟรโด้จับมือเธอเดินออกไปจากโบสถ์
ท่ามกลางเสียงแสดงความยินดีและกลีบดอกไม้ที่ร่วงโรยหล่นตรงหน้า
หัวใจของสาวน้อยถึงได้รู้สึกแช่มชื่นยิ่งนัก
"เธอต้องโยนดอกไม้
นี่คือธรรมเนียม"
เขากระซิบที่ข้างหูและเอามือแตะเอวเธอเพื่อหันหลังให้กับคนที่มายืนรอดอกไม้จากเจ้าสาวหมาดๆ
"โยนเลยเหรอคะ"
ครองขวัญหันมาถาม
"โยนเลย ตามใจเลยว่าอยากโยนไปทางไหน"
ครองขวัญจัดการโยนดอกไม้ในมือตามที่เจ้าบ่าวสั่ง
ท่ามกลางเสียงกรีดร้องหัวเราะอยากสนุกสนานเมื่อรู้ว่าคนที่ได้ดอกไม้เป็นใคร
แต่สิ่งที่ทำให้ต้องตกตะลึงมากไปกว่านั้นก็คือ
เจ้าบ่าวสุดหล่ออย่างอัลเฟรโด้ดึงตัวเธอเข้ามาในอ้อมกอด แล้วเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออกก้มลงจูบอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว
ทีแรกอัลเฟรโด้คิดแค่ว่าจะจูบเจ้าสาวต่อหน้าแขกที่มาร่วมยินดีตามธรรมเนียม
และจากนั้นจะพาตัวครองขวัญไปเก็บไว้ที่ไหนสักแห่งโดยอ้างว่า
เจ้าสาวคนสวยรู้สึกไม่สบายและอยากพักผ่อน
พร้อมทั้งวางแผนจะเป็นคนรับหน้าทุกสิ่งเองเพื่อไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกต
โดยเฉพาะกับมารดาด้วยแล้วยิ่งให้รู้ไม่ได้ว่า
เจ้าสาวที่เพิ่งผ่านพิธีแต่งงานมาหมาดๆ นั้นเป็นใคร
แต่พอเอาเข้าจริงมันกลับไม่เป็นเช่นนั้น
เมื่อเรียวปากที่สัมผัสเป็นครั้งแรกนุ่มนวลเสียจนไม่อาจจะดึงตัวเองคืนกลับ
อีกทั้งรุกไล่อย่างไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ริมฝีปากหนาแนบชิดไม่เหินห่าง
ไล่ล่ากวาดชิมความหอมหวานจากคนไม่ประสาที่เพิ่งเคยรู้จักคำว่าจูบเป็นครั้งแรก
ครองขวัญรู้สึกเหมือนว่ากำลังจะจมน้ำ
ขาดอากาศหายใจไปชั่วขณะ ทุกอย่างในโลกนี้หยุดหมุน
เสียงอะไรจะดังเท่าไรก็ไม่รับรู้ใดๆ ทั้งสิ้น เนื้อตัวแข็งกระทื่อเหมือนหุ่นขยับไปไหนไม่ได้
บริเวณเดียวที่มีความรู้สึกคือริมฝีปาก
มันซาบซ่านแน่นทรวงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
รู้สึกเหมือนตกลงจากที่สูงเมื่อริมฝีปากหนาที่แนบประกบค่อยๆ ถอนออกไป
พร้อมกับเสียงกระซิบที่ข้างหูว่า
"ตามฉันมา"
กลับมาอัพให้แล้วค่า
รอบนี้จะอัพให้อ่านวันเว้นวันนะคะ
ฝากอีบุ๊คค่า
คำสั่งรักมาเฟียร้าย
ความคิดเห็น