นางฟ้าวัยใสกับหนุ่มหล่อเพล์บอย(อ้นเชอรีนบูรณ์แบมบี้)

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่7 พิสูจน์ความรักของเพล์บอยจอมเย็นชา

บูรณ์: เธอจะพาฉันไปไหนเนี่ย

แบมบี้: เดี๋ยวก็รู้น่า

พอพูดจบแบมบี้ก็รีบพาบูรณ์มาที่ห้องสมุดที่อยู่ในโรงเรียน

บูรณ์: พาฉันมาที่นี่ทำไมเนี่ย

แบมบี้: พามาเล่นมั้ง ถามแปลกๆ ก็พามาอ่านหนังสือไง

บูรณ์: ฉันไม่ชอบอ่านหนังสือ

แล้วบูรณ์ก็เดินออกไป แต่ก็โดนแบมบี้ลากมาที่เดิม

แบมบี้: นายเข้าไปก่อนเหอะน่า ป่ะ

บูรณ์: ...ฉันไม่ชอบเข้าห้องสมุด

แบมบี้: ทำไมล่ะ

บูรณ์: เมื่อตอนเด็กๆฉันเคยทำหนังสือของห้องสมุดหาย จนต้องไปซื้อใช้เค้าน่ะ

แบมบี้: อ้าว แล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่นายไม่ชอบเข้าห้องสมุดล่ะ

บูรณ์: ไม่รู้สิ บอกไม่ถูกเหมือนกัน

แบมบี้: มาเหอะน่า ไม่เป็นไรหรอก

พอพูดจบแบมบี้จึงลากบูรณ์เข้าไปในห้องสมุด

บูรณ์: แล้วจะให้ฉันทำอะไรล่ะ

แบมบี้: ฉันมีหนังสือจะให้นายอ่าน นายนั่งรออยู่แถวนี้นะ

พอพูดจบแบมบี้จึงรีบไปหาหนังสือ ส่วนบูรณ์ก็นั่งรอแบมบี้ไป แล้วจู่ๆแบมบี้ก็เอาหนังสือมาให้บูรณ์

บูรณ์: หนังสืออะไร

แบมบี้: นายก็มีตานี่ ทำไมไม่อ่านเองล่ะ

บูรณ์: ‘พิสูจน์ความรักของเพล์บอยจอมเย็นชา’มีชื่อหนังสือนี้ด้วยเหรอ

แบมบี้: ไม่มี อันนี้ฉันตั้งเอง

บูรณ์: แล้วตกลงชื่อหนังสือคืออะไร

แบมบี้: ‘รักแท้ที่ตามหา อยู่ไม่ไกล’ ฉันให้นายอ่าน

แล้วบูรณ์ก็รับหนังสือมา แล้วก็อ่านไปสักพัก

บูรณ์: แล้วเอามาให้ฉันอ่านทำไม

แบมบี้: ก็ฉันอยากให้นายอ่านหนังสือเล่มนี้ จบป่ะ

บูรณ์: ไม่จบ เธอพูดดีๆนะ ไม่งั้นฉันจะกลับ

แบมบี้: ก็นายไม่คุยกับใครเลยนอกจากผู้หญิงที่นายถูกใจ ฉันก็เลยอยากให้นายเจอผู้หญิงคนนั้นไวๆ ฉันก็เลยเอาหนังสือเล่มนี้มาให้นายอ่าน แต่ต้องอ่านให้จบนะ แล้วนายจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร แล้วก็ไปบอกรักผู้หญิงคนนั้นซะ

บูรณ์: ...ยุ่งยากชะมัด

แบมบี้: ฉันอุตส่าห์ช่วยนายนะ หรือนายชอบฉายาเพล์บอยจอมเย็นชา ที่ไม่ยอมคุยกับใครเลยนอกจากอ้นกับผู้หญิงที่ถูกใจน่ะ

บูรณ์: ให้ทำไงได้ ในเมื่อฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ มันยากที่จะเปลี่ยน ถ้าเป็นอ้นค่อยว่าไปอย่าง

แบมบี้: ฉันก็ช่วยนายอยู่นี่ไง ส่วนเชอรีนมันก็ไปช่วยอ้นอยู่

บูรณ์: ...ฉันจะพยายามล่ะกัน

แบมบี้: อืม ยืมหนังสือมั้ยเดี๋ยวฉันยืมให้

บูรณ์: ไม่ต้อง ฉันยืมเองได้

พอพูดจบบูรณ์จึงไปยืมหนังสือ แล้วเดินออกไป แล้วแบมบี้ก็เดินตามไป

แบมบี้: พออ่านเสร็จ นายก็อย่าลืมบอกรักผู้หญิงคนนั้นนะ

บูรณ์: อืม เธอช่วยอ่านให้ฉันฟังได้มั้ย ฉันกลัวทำหายน่ะ

แบมบี้: ได้สิ เข้าเรียนกันเถอะ

พอพูดจบแบมบี้จึงรับหนังสือมาจากบูรณ์ แล้วก็ไปเข้าห้องเรียน แล้วก็เจอเชอรีนนั่งอยู่

แบมบี้: เป็นไง สำเร็จมั้ย

เชอรีน: สำเร็จสิ ฝีมือฉันน่ะ

ปล.ฝากคอมเม้นต์ด้วยนะ จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ ตอนนี้เป็นตอนของบูรณ์กับแบมบี้นะ