(exo fic) ♚ {KRISYEOL} - JOKE เสี่ยวแต่เฉี่ยว ♚

ลำดับตอนที่ #8 : ❥ JOKE {5}

❥ JOKE

เสี่ยวแต่เฉี่ยว

-5-



 

“นี่” คริสเดินถือจานข้าวมาวางตรงข้ามกับเพื่อนหน้าสวยตามเคย

“หืม” ลู่หานที่กำลังหมกมุ่นกับอาหารในจานของตัวเองเงยหน้าขึ้นพร้อมกับเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

“อย่าให้กูเอาคืนบ้าง กูรู้ว่ามึงกับเซฮุนมีซัมติง เหอะ” คริสใช้ส้อมชี้หน้าเพื่อนตัวเองก่อนจะหย่อนก้นลงเก้าอี้ตัวประจำ

“เฮอะ มึงก็น่าจะประกาศไปได้ละว่าจีบมือกีต้าร์แห่งโรงเรียนเซนต์ซูมานอยู่เนี่ยยยยย จะกลัวเรตติ้งตัวเองตกทำไม เผลอๆมีคนตั้งเพจแฟนคลับแทน” ลู่หานแอบประชดเพื่อนตัวเอง

“กูไม่ต้องประกาศเซฮุนของมึงก็ทำให้เรียบร้อยแล้วนิ”

“แล้วมันช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นมั้ยล่ะ คิก” 

“นี่อย่าบอกนะว่ามึง....?” คริสวางส้อมลงแล้วชี้หน้าลู่หาน

“เฮ้ยเปล่า เซฮุนเล่าให้ฟังว่าไคไปเจอมึงกับชานยอลแล้วก็เลยมาชวนมันเขียนลงหนังสือพิมพ์ ฮี่ ขอโทษที กูลืมห้ามมัน =w=” 

“ตลกมากมั้ยเนี่ยมึง แต่ก็ขอบคุณมากนะ” 

“อะไร ขอบคุณทำไมวะ”

“ฝากไปขอบคุณวีอาร์ชิคด้วยที่ทำให้ชานยอลเป็นแฟนกูสักที” คริสพูดพร้อมกับยักคิ้วให้คนตรงข้าม

“ห๊ะ ห๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อะไรนะ มึงพูดว่าอะไรนะ O_____O”

“ตามนั้นแหละเพื่อน คอยดูนะ งานนี้ได้สละโสดตลอดชีวิตแน่”

“ถามจริงงงงงงงงงงงงงงง O[]O” 

“เออ ทำไมวะ กว่าจะได้มาเป็นแฟนไม่ใช่เรื่องง่ายนะเว่ย กูจีบมากี่เดือน จะปีละมั้ง”

“มึงจริงจังเรอะ”

“ไม่มั้ง”

“มามั้งอะไรอีกมึงนี่ นี่พวกมึงสองคนเล่นอะไรกันเนี่ย อยู่ๆก็มาเป็นแฟนกันเป็นว่าเล่นเนี่ยนะ ดูกูเป็นตัวอย่าง อย่างน้อยต้องตามจีบ2ปีกูถึงจะยอมใจอ่อน”

“นี่คือเหตุผลไงว่าทำไมมึงไม่มีแฟนสักที ฮ่าาาา”

“ไอ้คริส! เล็คเชอร์ประวัติศาสตร์กับชีวะไม่ต้องเอา!” ลู่หานวางช้อนส้อมลงก่อนจะตบโต๊ะแล้วชี้หน้าเพื่อนตัวเอง

“ไม่เอาาาาา ลู่หานที่รักครับ ขอคริสดูเล็คเชอร์ประวัติศาสตร์ชีวะหน่อยนะค้าบบบบ”  ร่างสูงว่าพลางทำตาปริบๆใส่เพื่อนตัวเอง

“เออจ่ะๆๆ กูก็ได้แค่พูดแหละมึง T^T ขึ้นห้องได้ละ” ลู่หานเบะปากก่อนจะลุกออกจากโต๊ะ

“เดี๋ยว กูขอซื้อน้ำมะนาวแปป”

“ชากียาาาา” เสียงของบุคคลที่สามทำให้ทั้งสองคนต้องหยุดก้าวเท้าแล้วหันไปตามเสียง

“กูไม่อยู่เป็นก้างละ เจอกันหน้าตึก” ลู่หานใช้เวลาอันน้อยนิดที่มีอยู่กระซิบเพื่อนตัวเองก่อนจะปลีกตัวออกมา

ร่างสูงหันไปตามเสียงก่อนที่ตาคมจะไปหยุดอยู่ที่น้ำในมือของอีกคน

“ว่าไงครับ” เอ่ยออกไปพร้อมกับยีหัวคนตรงหน้า

“ซื้อน้ำมาให้ กินให้หมดก่อนขึ้นตึกนะจุ๊บ” ชานยอลยิ้มร่าก่อนจะยื่นน้ำมะนาวให้แฟนตัวเอง

“แฟนใครทำไมน่ารัก” คริสรับน้ำมะนาวมาก่อนจะยีหัวอีกคนเล่น

“หัวฉันเป็นของเล่นรึไง” ชานยอลสะบัดหัวเบาๆใส่อีกคน

“ผมยาวแล้วนะ ไปตัดได้แล้ว ผิดระเบียบ (:” 

“ไม่ตัด จะเอาไว้มัดใจพี่คริส :P” จบประโยคคนตัวเล็กก็แลบลิ้นใส่อีกคนก่อนจะหันหลังเดินหนีไป 

“โฮ๊ะ แค่นี้ก็มัดใจพี่ได้แล้วครับที่รัก ......แล้วนี่รู้ได้ไงว่าฉันกำลังอยากกินน้ำมะนาวเนี่ย”  คริสบ่นอุบอิบกับตัวเองก่อนจะเดินถือแก้วน้ำมะนาวเดินไปหาลู่หานที่ยืนกดโทรศัพท์อยู่หน้าตึก

“ก็ไม่ค่อยจะออกตัวแรงเท่าไหร่อ่ะนะ” ลู่หานยืนพิงกำแพงมองเพื่อนของตัวเองที่กำลังเดินเข้ามา

“ทำไม อิจฉาอะดิ”

“เดี๋ยวพรุ่งนี้หนังสือพิมพ์ก็จะเขียนว่า คอนเฟิร์ม หนุ่มฮอตเซนต์ซูมานกับมือกีต้าร์สุดคิ้วท์กำลังคบหาดูใจกัน อะไรประมาณนี้ป่ะ สมใจมึงยังเนี่ยยย”

“แหน่ะ อิจฉาชัดๆ ฮ่าๆๆๆ” คริสว่าพลางดูดน้ำมะนาวไปด้วย

“อิจฉาอะไร ของกูก็กำลังไปได้สวย”

“....มึง..กูไม่คิดว่า...”

“คริส น้ำมะนาวมันไม่อร่อยเหรอวะ” ลู่หานมองหน้าเพื่อนของตัวเองที่ตอนนี้หน้ายิ่งกว่ากับอมขี้อูฐ

“ปาร์ค ชานยอล นายโดนแน่” จบประโยคร่างสูงก็โยนน้ำมะนาวลงถังขยะก่อนจะเดินขึ้นตึกไปเฉยๆทิ้งให้ลู่หานยืนงงอยู่กับสิ่งที่เกิดขึ้น

“...นี่มันไม่อร่อยจริงๆเหรอวะ?” ลู่หานมองไล่หลังร่างสูงก่อนที่จะก้าวขาตามไป

.....

.....

.....

ห้องซ้อม ตึกวิทย์ ชั้น2

“Ready or not Here I come Where you at? The night is young In the crowd the music's loud but I will find you~” 

“เฉินนน มันเพี้ยนโว้ยย นี่จะแสดงอยู่แล้วยังมาทำเป็นเล่นอีกกกก” แบคฮยอนที่กำลังจะร้องท่อนต่อไปต้องหยุดไม่เป็นท่าเพราะความอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนตนเอง

“กูกำลังหาคีย์ใหม่อยู่ มันก็ต้องมีเพี้ยนบ้างสิวะ”

“นี่มึงซ้อมของงานชมรมนิทรรศก่อนสิวะ หาคีย์ค่อยมาหาทีหลัง” ดีโอเอ่ยขึ้น

“ไอ้ยอล มึงก็ด้วย มาซ้อมสิโว้ย มัวแต่แต่งเพลงอยู่ได้ อินเลิฟมากรึไง” แบคฮยอนยังคงแหกปากต่อไป

“อะไรวะเนี่ย มึงหงุดหงิดอะไร วันนี้กูหงุดหงิดมามากพอละ” ชานยอลถอดหูฟังออกก่อนจะเอ่ยเงยหน้าขึ้นมาตอบแบคฮยอน

“แหม หน้าบานเป็นจานดาวเทียมแล้วมึงยังมาบอกว่าหงุดหงิดอีกเหรออีตอแหลลลลลลล” แบคฮยอนวางไมค์ก่อนจะเดินไปกระทืบเท้าใส่หน้าชานยอล

“โดนยัดเยียดให้เป็นแฟนนี่มันมีความสุขเหรอวะ เออออออออออ ซ้อมของชมรมนิทรรศอีกรอบแล้วกลับบ้านเถอะ” ร่างโปร่งถอนหายใจออกมายาวเหยียดก่อนจะเดินไปนั่งประจำที่เตรียมจะซ้อมพร้อมเพื่อนๆ

“เออ มาซ้อมได้ละ” เฉินพูดขึ้น

“เออมึงน่าจะคิดได้ตั้งนานละ มัวแต่เถียงกั...”

“ที่รักครับ”

วลีเมื่อสักครู่ทำเอาขากรรไกรของแบคฮยอนค้างไปก่อนที่เจ้าตัวจะเบือนหน้ามาหาเฉินและดีโอ

“ไอ้ยอล แฟนมาหา” เพื่อนทั้งสามคนพูดพร้อมกันก่อนจะทำหน้าเอือมใส่ชานยอลแล้วพากันไปนั่งรอที่โซฟา

ชานยอลวางกีต้าร์ของตัวเองก่อนจะเดินไปหยุดที่ประตูหน้าห้อง

“ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ” 

“เพิ่งประชุมเสร็จ ซื้อต๊อกโบกีหน้าความรัก เอ๊ย หน้าโรงเรียนมาให้ แบ่งกับเพื่อนนะ”  จบประโยคคริสยื่นถุงต๊อกโบกีให้แฟนตัวเอง

“ไม่ได้ใส่อะไรไว้หรอกนะ” ชานยอลเบะปากก่อนจะมองถุงต๊อกโบกีที่เพิ่งได้มา

“ใครจะไปร้ายแบบนาย เรื่องน้ำมะนาวค่อยเคลียร์ หึ นี่เห็นแก่เพื่อนนายนะ” 

“อร่อยมั้ยล่ะ”

“นี่ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ” คริสจิ๊ปากใส่อีกคนก่อนจะปิดประตูใส่หน้า

“เฮอะ ต๊อกโบกีนี่มันไม่น่าไว้ใจเลยนะ” ชานยอลส่ายหน้ากับตัวเองก่อนจะยกถุงขึ้นมาดม

“...นี่นายจะเอาจริงเหรอเนี่ย ไอ้เงิงบานนิสัยไม่ดี กล้าเอาต๊อกโบกีเค็มๆมาให้เพื่อนฉันเนี่ยนะ” ชานยอลบ่นอุบก่อนจะเดินกลับเข้ามาหาเพื่อนๆที่นั่งรออยู่

“เทคแคร์กันดีจังนะ มากินกันเถอะพวกมึงงงงง ต๊อกโบกีจากกรรมการนักเรียนพริ้นส์หมายเลข1แห่งเซนต์ซูมานเลยนะโว้ยยยยยยย” แบคฮยอนวิ่งมานั่งที่โต๊ะก่อนจะจัดการแย่งถุงมาจากมือชานยอล

“พวกมึงกินไปก่อนเลย ..ระวังเค็ม..” ประโยคหลังชานยอลหรี่เสียงลงไม่ให้เพื่อนได้ยิน

“เออๆ เดี๋ยวกูจะเหลือไว้ให้มึงนะ คิก” แบคฮยอนไม่ปฏิเสธและลงมือสวาปามทันที

ชานยอลปลีกตัวออกมาก่อนจะหย่อนตัวลงบนโซฟาตัวนุ่มพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

Kakaotalk
 

Chanyeol : นี่คิดจะให้กินเค็มๆรึไง
 

Kris : ก็อยากให้นายเป็นโรคไตบ้าง
 

Chanyeol : หา?
 

Kris : ไตหาหัวจาม :P

TBC.