ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ナルシッサテキサス Narushissatekisasu (นาร์ซิสซัส)
แอ๊ด...
สิ้นเสียงเปิดประตู ก็ปรากฏร่างบาง ผู้มีเรือนผมยาวเป็นลอนสวยงาม ดวงตากลมโตสีฟ้าทอดมองฮาจิรุ ก่อนที่ฮาจิรุจะนึกถึงบุคคลหนึ่ง
" ชิโรดะ.." ฮาจิรุทักก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดอะไร "ทำไมนายถึงได้.." ฮาจิรุถามด้วยความฉงนสงสัย ก่อนเหลือบตามองไปที่เรือนผมลอนยาว และ้เรือนร่างที่เหมือนผู้หญิง..
"สวัสดีค่ะ คุณคือคิริชิมะ ฮาจิรุใช่มั้ยคะ ?" ริมฝีปากบางแดงระเรื่อขยับพูดเล็กน้อย "ฉันชื่ออายามาโตะ คาโอริ เป็นน้องสาวฝาแฝดของชิโรดะค่ะ.." ฮาจิรุเริ่มทำหน้าแปลกใจ " ชิโรดะได้ฝากให้ฉันมาเยี่ยมคุณแทน เพราะเขาติดอ่านหนังสือสอบน่ะค่ะ แต่โรงเรียนของฉันสอบเสร็จแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่สาวคนโตของพวกเราจะเป็นคนมาเยี่ยมคุณนะคะ" "เอ่อ.. ไม่ต้องเรียกคุณ หรือคะขาอะไรหรอก เราอายุเท่ากันนี่นา.." ฮาจิรุยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
" อ่า..ค่ะ เอ้ย! จ้ะ!" คาโอริรีบเปลี่ยนคำลงท้าย "เอ่อ.. ถนัดแบบไหนพูดแบบนั้นก็ได้ แหะๆ" ฮาจิรุหัวเราะแห้งๆ "วันนี้ฉันเอาดอกไม้มาเปลี่ยนให้คุณค่ะ วันนี้เป็นดอกกุหลาบขาวนะคะ ส่วนพรุ่งนี้เป็นดอกอะไร ฉันก็เดาใจเขาไม่ถูกหรอกค่ะ.." คาโอริเปลี่ยนดอกไม้ในแจกันก่อนจะแปลกใจกับดอกไม้ช่อเก่า..
" อ๊ะ! นี่มันดอกแดฟโฟดิลนี่นา หรือเรียกอีกชื่อว่านาร์ซิสซัส นี่เป็นดอกไม้โปรดของฉันเลย.. ขอเดานะคะ คนที่ให้คุณจะต้องเป็นเพื่อนสนิทแน่ๆเลย.. " คาโอริตอบด้วยท่าทางตื่นเต้น "ใช่แล้วล่ะ! ดอกไม้นี้เป็นของมิสุกิน่ะ เพื่อนรักของฉันเองล่ะ.." ฮาจิรุดูฝืนใจกับการพูดคำว่า 'เพื่อนรัก' มากกว่าปกติ
และก็ยังเป็นรักครั้งแรกของฉันด้วย...
แต่คำพูดนี้ก็ดังเพียงในใจมาตลอด และไม่เคยได้เปิดเผยมาตลอด 10 ปี นับตั้งแต่ที่พบกันในวันนั้น ฮาจิรุก็ยังคงรัก และปิดบังความรู้สึกนี้มาโดยตลอด ทั้งๆที่ในวันวาเลนไทน์ก็ตั้งใจจะสารภาพรักอยู่แล้ว แต่ก็ดันมาเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก ทำไม.. ความรักของเธอถึงได้ยากลำบากเช่นนี้..
"คุณฮาจิรุคะ" คาโอริทัก เนื่องจากเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไปนาน "จริงสิ ทำไมเธอถึงรู้เรื่องเกี่ยวกับดอกไม้เยอะนักล่ะ" ฮาจิรุถามด้วยความสงสัย "ที่บ้านของพวกเราเป็นร้านขายดอกไม้น่ะค่ะ ถ้าหายแล้วว่างๆล่ะก็ มาอุดหนุนบ้างนะคะ" คาโอริส่งรอยยิ้มที่ดูสดใส แต่ก็แฝงด้วยความเจ้าเล่ห์
"อ่าจ้ะ... ฉันขอนอนก่อนนะ เพราะถ้าเธอออกช้า เดี๋ยวคุณพยาบาลจะมาไล่อีกน่ะ.." "อ่าค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ" คาโอริโค้งตัว ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
"ทีนี้ก็ถึงเวลาพักผ่อนจริงๆแล้วสินะ เฮ้อ.." ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเอนตัวลงนอน โดยไม่ลืมที่จะเสียบหูฟังเหมือนอย่างเคย ดูเหมือนการคุยกับคาโอริจะช่วยผ่อนคลายความเครียดไปได้บ้าง แต่ความกังวลในใจก็ยังคงอยู่ ถึงแม้กังวลเพียงใด แต่ฮาจิรุก็ได้ตัดสินใจละทิ้งความกังวลและความอ่อนเพลียไว้เบื้องหลัง ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราโดยสมบูรณ์แบบ...
To be continued...
สิ้นเสียงเปิดประตู ก็ปรากฏร่างบาง ผู้มีเรือนผมยาวเป็นลอนสวยงาม ดวงตากลมโตสีฟ้าทอดมองฮาจิรุ ก่อนที่ฮาจิรุจะนึกถึงบุคคลหนึ่ง
" ชิโรดะ.." ฮาจิรุทักก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดอะไร "ทำไมนายถึงได้.." ฮาจิรุถามด้วยความฉงนสงสัย ก่อนเหลือบตามองไปที่เรือนผมลอนยาว และ้เรือนร่างที่เหมือนผู้หญิง..
"สวัสดีค่ะ คุณคือคิริชิมะ ฮาจิรุใช่มั้ยคะ ?" ริมฝีปากบางแดงระเรื่อขยับพูดเล็กน้อย "ฉันชื่ออายามาโตะ คาโอริ เป็นน้องสาวฝาแฝดของชิโรดะค่ะ.." ฮาจิรุเริ่มทำหน้าแปลกใจ " ชิโรดะได้ฝากให้ฉันมาเยี่ยมคุณแทน เพราะเขาติดอ่านหนังสือสอบน่ะค่ะ แต่โรงเรียนของฉันสอบเสร็จแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่สาวคนโตของพวกเราจะเป็นคนมาเยี่ยมคุณนะคะ" "เอ่อ.. ไม่ต้องเรียกคุณ หรือคะขาอะไรหรอก เราอายุเท่ากันนี่นา.." ฮาจิรุยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
" อ่า..ค่ะ เอ้ย! จ้ะ!" คาโอริรีบเปลี่ยนคำลงท้าย "เอ่อ.. ถนัดแบบไหนพูดแบบนั้นก็ได้ แหะๆ" ฮาจิรุหัวเราะแห้งๆ "วันนี้ฉันเอาดอกไม้มาเปลี่ยนให้คุณค่ะ วันนี้เป็นดอกกุหลาบขาวนะคะ ส่วนพรุ่งนี้เป็นดอกอะไร ฉันก็เดาใจเขาไม่ถูกหรอกค่ะ.." คาโอริเปลี่ยนดอกไม้ในแจกันก่อนจะแปลกใจกับดอกไม้ช่อเก่า..
" อ๊ะ! นี่มันดอกแดฟโฟดิลนี่นา หรือเรียกอีกชื่อว่านาร์ซิสซัส นี่เป็นดอกไม้โปรดของฉันเลย.. ขอเดานะคะ คนที่ให้คุณจะต้องเป็นเพื่อนสนิทแน่ๆเลย.. " คาโอริตอบด้วยท่าทางตื่นเต้น "ใช่แล้วล่ะ! ดอกไม้นี้เป็นของมิสุกิน่ะ เพื่อนรักของฉันเองล่ะ.." ฮาจิรุดูฝืนใจกับการพูดคำว่า 'เพื่อนรัก' มากกว่าปกติ
และก็ยังเป็นรักครั้งแรกของฉันด้วย...
แต่คำพูดนี้ก็ดังเพียงในใจมาตลอด และไม่เคยได้เปิดเผยมาตลอด 10 ปี นับตั้งแต่ที่พบกันในวันนั้น ฮาจิรุก็ยังคงรัก และปิดบังความรู้สึกนี้มาโดยตลอด ทั้งๆที่ในวันวาเลนไทน์ก็ตั้งใจจะสารภาพรักอยู่แล้ว แต่ก็ดันมาเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก ทำไม.. ความรักของเธอถึงได้ยากลำบากเช่นนี้..
"คุณฮาจิรุคะ" คาโอริทัก เนื่องจากเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไปนาน "จริงสิ ทำไมเธอถึงรู้เรื่องเกี่ยวกับดอกไม้เยอะนักล่ะ" ฮาจิรุถามด้วยความสงสัย "ที่บ้านของพวกเราเป็นร้านขายดอกไม้น่ะค่ะ ถ้าหายแล้วว่างๆล่ะก็ มาอุดหนุนบ้างนะคะ" คาโอริส่งรอยยิ้มที่ดูสดใส แต่ก็แฝงด้วยความเจ้าเล่ห์
"อ่าจ้ะ... ฉันขอนอนก่อนนะ เพราะถ้าเธอออกช้า เดี๋ยวคุณพยาบาลจะมาไล่อีกน่ะ.." "อ่าค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ" คาโอริโค้งตัว ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
"ทีนี้ก็ถึงเวลาพักผ่อนจริงๆแล้วสินะ เฮ้อ.." ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเอนตัวลงนอน โดยไม่ลืมที่จะเสียบหูฟังเหมือนอย่างเคย ดูเหมือนการคุยกับคาโอริจะช่วยผ่อนคลายความเครียดไปได้บ้าง แต่ความกังวลในใจก็ยังคงอยู่ ถึงแม้กังวลเพียงใด แต่ฮาจิรุก็ได้ตัดสินใจละทิ้งความกังวลและความอ่อนเพลียไว้เบื้องหลัง ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราโดยสมบูรณ์แบบ...
To be continued...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น