The~Kurapika~LighT or DarK

ลำดับตอนที่ #7 : หลง

ผ่านมา 3 ชม

“ ....ชั้นว่าเราเดินเป็นวงกลมกันนะ ” คุโรโร่เอ่ยขึ้นช้าๆนิ่งๆเหมือนกับว่าการหลงทางเป็นเรื่องปรกติ

“ ..............ไม่หรอน่า.... ” คนเดินนำทางยังคงเถียงทั้งๆที่เหงื่อเริ่มออกมาเรื่อยๆ

“ .......เอ๊ะ! โครงกระดูกนิ เราเดินผ่านทางนี้มา 5 รอบแล้วนะ ยังจำโครงกระดูดอันนี้ได้อยู่เลย มีรอยสักที่แขน ” คุราปิก้าชี้ไปยังโครงกระดูกที่คาดว่าหลงทางแล้วอดตายในนี้ ซึ่งมันกำลังนอนแอ้งแม้งอยู่ข้างเสา

“ ....หลงแล้วใช่ไหม........... ” คุโรโร่ถามอีกครั้งคราวนี้มีรัศมีไอเย็นแผ่ไปทั่วโดยเจาะจงไปที่คนนำทางโดยเฉพาะ

“ คุโรโร่....อย่าแกล้งเค้าซิ เค้าคงจำไม่ได้หรอกมั้ง ลองพังกำแพงกันเถอะ ” ถึงจะพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่มือข้างนึงกลับชกคนนำทางคากำแพงไปเรื่อยๆ จนกำแพงแตกและพังลงมา

“ ........นายไม่ใช่หรอที่แกล้งเค้านะ..................โอ๊ะ ทางออก ” ข้าวหลังกำแพงเป็นป่าที่เดิมก่อนที่เค้าจะเข้ามา

“ หนีก่อนละ คร้าบบบบบบบบ ” ว่าแล้วคนนำทางก็หนีไปทันทีโดยไม่ลืมที่จะทำให้ปราสาทหายไปซะด้วย

ภายหลัง

“ เจอตัวซะที..... ” คุโรโร่ในสภาพที่สมบูรณ์ครบ 100% โผล่ออกมาข้างหลังเลอวพร้อมกับคุราปิก้าที่เดินตามหลังมาด้วย

“ อ้ากกกกกกกกกกกกกก ” ว่าแล้วเลอวก็โดนคุโรโร่และคุราปิก้ายำ กระทืบ ชก ต่อย เตะ จนบวมไปหมดทั้งตัว

“ บอกที่ซ่อนของวิเศษมาเดี๋ยวนี้!!!! 55555555+ ” คุโรโร่กระทืบซ้ำจนเลอวกระอักเลือด

“ พอเถอะคุโรโร่เดี๋ยวก็ตายกันพอดี ” ถึงคุราปิก้าจะพูดแบบนั้นแต่มือสองข้างนิสิ.......มือข้างซ้ายกำลังถอนเล็บของเลอวส่วนอีกข้างก็โกนผมของเลอว( คุราปิก้าได้อิทธิพลความโหดมาจากคุโรโร่เหมือนแม่ไก้ทำอะไรลูกไก่ก็ทำตามว่าอย่างงั้นก็ได้ )

ทั่วทั้งป่าเต็มไปด้วยเสียงร้องโหยหวนของเลอวและเสียงหัวเราะด้วยความสะใจอย่างแรง

--*-**---*-*-*-*-*--------------------------------*-*--**-*-*-*-*------------------------------------*-*--*---**-*-*-*-*-*

เดี๋ยวจะค่อยๆมาอัพล่ะ

ช่วยโหดหน่อยว่าจะให้จบรึป่าว

เพราะว่าจะให้จบเลยก็จบได้นะ

ถ้าไม่โหดเราจะให้มันจบนะเพราะจะไปแต่งอันอื่นต่อ

มันมีหลายอันที่ยังไม่ได้เริ่มอัพนะ

โหวมาละกันจะได้แต่งต่อหรือจบเลยก็ว่ากันไป