>>Fantastic love เพราะรักของเรามันอัศจรรย์<<

ลำดับตอนที่ #7 : ★Miracle ★ ปรากฎตัว!!!!(แอบสะใจนิดๆ5555)

 Subject : Miracle of love &SHINEE
character : shinee & Miracle of love
Auther : AUN* พี่ตอตั๊ก* พี่แพรว
Part : ตอนที่3

เช้าวันต่อมา ....

:: Onew Mode ::

             อูย .... ปวดตัวชะมัดเลยครีบรีดเดอร์ หลังจากที่เมื่อวานผมสุดเหวี่ยง ทั้งร้องทั้งเต้นซะจนสลบคาไมค์ วันนี้ตื่นขึ้นมาเลยปวดเนื้อปวดตัวสุดๆ แทบตายแน่ะ โอย ... แล้วดูไอ้พวกนี้สิครับ ห้องตัวเองมีก็ไม่ไปนอน มานอนเกะกะกันในห้องนั่งเล่นเนี่ย สภาพแต่ละคนก็ดูไม่ได้เลย T^T รวมถึงยัยพวกมิราเคิลเองด้วย - - ผมว่าป่านนี้แฟนคลับของพวกเราที่หลังนั่งดูเรียลลิตี้อยู่ที่บ้านคงจะหมดศรัทธาแล้วมั้งเนี่ย

“เฮ้ .. ตื่น ตื่นได้แล้วทุกคน เช้าแล้วนะ 10 โมงเช้าแล้ว!” ผมเดินไปปลุกเหล่าสมาชิกและยัยพวกผู้หญิงให้ตื่น

“เฮ้ย .. ตื่นดิ๊! ตื่น สายแล้วนะ” เวรกรรม -*- ไม่มีใครยอมตื่นเลยสักคนนึง

“ได้เวลากินข้าวแล้ว ตื่น!” ใช้ไม้ตาย เอ้า!

“ได้เวลากินข้าวแล้วเหรอ ไหนๆ ทำอะไรกินบ้างอ่ะ” นั่น .. ยัยเซย์ตื่นขึ้นมาก่อนเพื่อนเลยนะ

“ไม่เห็นจะได้กลิ่นหอมเลยพี่อนยู ไหนบอกว่าได้เวลากินข้าวแล้วไง” เสียงไอ้แทมินครับ -*-

“มีที่ไหนล่ะอาหารเช้าน่ะ ก็พวกแกเล่นนอนกันตื่นซะขนาดนี้ ใครมันจะไปทำอาหารให้กินได้ล่ะฟะ!” ผมด่าพวกมันอย่างหงุดหงิด

“อ้าว ... แล้วจะปลุกทำไมเนี่ย” ไอ้จงฮยอนลุกขึ้นมาทำหน้างัวเงียๆ

“ก็ปลุกให้มาช่วยกันทำงานไง จำไม่ได้เหรอว่าพวกเราต้องเป็นเวรทำความสะอาดอ่ะ” ผมเตือนความจำไอ้จงฮยอน

“เออ .. ลืมไปเลย” ไอ้จงฮยอนทำหน้าเหมือนพึ่งจะระลึกชาติออก

“เอางี้ ถ้าพวกชั้นอยู่ทำความสะอาดบ้าน พวกเธอก็ต้องเป็นฝ่ายไปตลาด หาซื้อของมาทำอาหารเช้านะ” ไอ้คีย์แกเยี่ยมยอดมาก ^^

“เอางั้นก็ได้ แต่พวกนายต้องทำความสะอาดบ้านให้เรี่ยมด้วยล่ะ ถ้าพวกชั้นกลับบ้านมาแล้วเห็นว่ามันยังสกปรกอยู่ล่ะก็ พวกนายเละแน่!”

ยัยเซย์พูดพลางจิกสายตาใส่ผม -*- แล้วทำไมต้องมาจิกใส่ผมคนเดียวด้วยอ่ะ T^T

“เซย์ ชั้นว่าอย่าให้พวกนี้อยู่บ้านกันตามลำพังเลย ชั้นไม่ไว้ใจเลยอ่ะ กลับมาบ้านต้องเละแน่ๆ” ยัยเวอร์ชั่นหันไปบอกยัยเซย์ นี่เห็นพวกผมเป็นยังไงกันเนี่ย ถึงพวกผมจะเป็นผู้ชายแต่ก็ไม่สกปรกขนาดนั้นนะ!

“งั้น ... เอางี้มั้ยล่ะ ก็แบ่งๆกันไป ให้พวกชั้นบางคนไปช่วยพวกเธอซื้อของที่ตลาด” ไอ้จงฮยอนเสนอ

“อืม .. ก็ดีเหมือนกันนะพี่เซย์ พี่เวอร์ชั่น” ยัยชอนซาหันไปถามความเห็นของสองสาว

“งั้นเอาแบบนี้ก็แล้วกัน ชอนซา กะจินเอ เธอสองคนไปตลาด แล้วเอารูมเมทพวกเธอไปด้วย ส่วนชั้น เซย์ แล้วก็อันอันจะอยู่ดูแลทางนี้เอง” ยัยเวอร์ชั่นสั่งมาเป็นชุด

“อีกแล้วอ่ะพี่เวอร์ชั่น ทำไมชอบใช้ให้ชั้นไปกะไอ้บ้านี่เรื่อยเลย” ยัยชอนซาบ่น คงไม่อยากไปกะไอ้จงฮยอน

“ถ้าเธอไม่ไปกะจงฮยอนเธอจะไปกับใคร ไปกะรูมเมทชั้นมั้ยอ่ะ นายคีย์ ไปเป็นเพื่อนชอนซาซิ”

“ไม่ใช่ ... ชั้นอยากไปกับมินโฮ”

“........”

โอ๊ว! ชอนซา เธอ ... เธอแรงได้อีก ทุกคนต่างอึ้งกันไปหมดเมื่อได้ยินยัยชอนซาหน้าแบ๊วนี่พูดว่า ‘ชั้นอยากไปกับมินโฮ’ ก็พูดแบบนี้มันจะหมายความว่าไงล่ะครับ นอกเสียจากว่า ...

“ไม่ใช่อย่างงั้นนะ ชั้นเห็นมินโฮเค้าตัวสูง น่าจะถือของได้เยอะ ก็เลย ...” แก้ตัวเชียวนะ

“ชั้นไปกับเธอก็ได้” ไอ้มินโฮมันง่ายๆ สบายๆอยู่แล้วล่ะ

“ไม่ต้องหรอก .. แกอยู่ที่นี่แหละมินโฮ เดี๋ยวชั้นไปกับยัยชอนซาเอง”

อ้าว ไอ้จงฮยอนดันไม่ยอมอีก >< อะไรกันวะเด็กสมัยนี้เข้าใจยากจริงๆเลย -*-

“เอ๊ะ! ชั้นจะไปกับมินโฮแล้วมันไปหนักส่วนไหนของนายเหรอ” ยัยชอนซาเริ่มไม่พอใจ

“แล้วถ้าไอ้มินโฮไม่ไปด้วยเธอจะตายหรือไง” ไอ้จงฮยอนเถียง

“งั้น ... ให้จงฮยอนไปด้วยนั่นแหละ แล้วให้แทมินอยู่ที่บ้าน โอเคมั้ย มินโฮก็ไปเหมือนเดิม”

คราวนี้เป็นยัยจินเอที่เสนอทางออกให้ ดูเหมือนว่ายัยชอนซาจะพอใจจึงพยักหน้าตกลง แต่ ... ผมเองก็ไม่เข้าใจอยู่ดีแหละรีดเดอร์ ว่ายัยชอนซาทำไมถึงอยากจะไปกับไอ้มินโฮขนาดนั้น แล้วทำไมไอ้จงฮยอน ที่ปกติขี้เกียจยังกะอะไรดี ถึงได้กระตือรือร้นอยากจะออกไปเหลือเกิน ...

“มองพวกนั้นอยู่ได้ รีบมาช่วยกันทำความสะอาดดีกว่าเฮีย” ไอ้คีย์เรียกผมไปช่วยทำความสะอาด

“เออๆ รู้แล้วๆ” ผมเลยต้องไปช่วยมันทำทั้งๆที่ยังสงสัยไม่หาย?

“นี่ อันอัน ทำไมเธอถึงปล่อยให้ไอ้มินโฮมันไปกับชอนซาล่ะ” ไอ้คีย์เอ่ยถามยัยอันอันที่กำลังช่วยพวกผมกวาดบ้าน นิสัยดีจริงๆ 55

“ทำไมพี่คีย์ถามแบบนั้นล่ะ มินโฮเค้าจะไปไหนอันอันก็ไม่มีสิทธิ์ห้ามอยู่แล้วนี่”

“แล้วปล่อยให้ไปกับชอนซาเนี่ยนะ” อ้าว แล้วผมเข้ามาร่วมคุยด้วยตอนไหนเนี่ย?

“พี่อนยูกะพี่คีย์ถามอย่างกับว่ามินโฮเป็นแฟนอันอันงั้นแหละ” ยัยอันอันทำหน้างง

“ไม่ใช่อย่างงั้นนะ ก็แค่ถามเฉยๆ” ไอ้คีย์โบกไม้โบกมือเป็นการปฏิเสธ

“อันอันไปล้างจานละ” ยัยอันอันเลิกสนใจพวกเราสองคนและเดินหนีเข้าครัวไป

“เฮ้ยๆ ไอ้คีย์ แกคิดเหมือนชั้นป่ะวะ” ผมรีบกระชากไอ้คีย์มาคุยกันสองต่อสองทันที

“เรื่องไอ้มินโฮ กะไอ้จงฮยอนน่ะนะ” มันถาม ผมพยักหน้า

“ก็สงสัยเหมือนกันแหละเฮีย แต่ ... ผมไม่คิดว่าไอ้จงฮยอนมันจะจริงจังอะไรกับชอนซาหรอกนะ”

“ทำไมวะ”

“ก็ ... ไอ้จงฮยอนมันเป็นคนบอกผมเองอ่ะว่ามันชอบพี่เจสสิก้า”

“อ้าวเหรอ ตอนไหนวะ ทำไมชั้นไม่เห็นรู้เรื่องเลย” นั่นสิ ทำไมผมไม่รู้เรื่องเลย เจสสิก้าเนี่ยนะ!

“บอกเมื่อไม่กี่วันก่อนจะมาแข่งเรียลลิตี้นี่เอง มันยังบ่นๆเลยว่าอยากอยู่กะพี่เจสสิก้ามากกว่า”

เออ ... แปลกดีเว้ย โลกนี้ยังมีอะไรที่ผมไม่รู้อีกมากมายแน่ะ -*- ไอ้จงฮยอนนี่ก็เจ้าชู้จริงๆ ตัวเองชอบเจสสิก้าแล้วยังจะมายุ่งอะไรกับยัยชอนซาอีก แต่ไม่แน่ มันอาจจะไม่ได้ชอบยัยชอนซาก็ได้

“นี่! แอบมาอู้อะไรกันสองคนปล่อยให้แทมินเค้าเก็บของคนเดียว มานี่เลย มาช่วยเก็บเดี๋ยวนี้”

ยัยเซย์ออกมาตามแล้วครับ เฮ้อ ... ชีวิตของลีดเดอร์ T^T

:: Jonghyun Mode ::

“จินเอ วันนี้เราจะทำอะไรกินดี” ยัยหน้าแบ๊วชอนซาถามจินเอในขณะที่เดินนำหน้าพวกผมในตลาดทงแดมุน

“อะไรดีล่ะ จงฮยอน นายชอบกินอะไรเหรอ” อ้าว จินเอหันมาถามผมเฉยเลยว่าผมชอบกินอะไร

“ไปถามหมอนั่นทำไม อีตานี่ชอบกินอะไร low class ถามมินโฮดีกว่า มินโฮ .. นายชอบกินอะไรเหรอ”

หืม .. ยัยหน้าซาลาเปานี่! เกลียดแค้นอะไรผมมาแต่ชาติปางไหนนะถึงได้ทำท่าขยะแขยงผมเสียเต็มประดา เดี๋ยวเหอะ สบโอกาสเหมาะๆผมจะจับเธอกดสักที เอาให้หายซ่าส์ไปเลย! (จงคะ อย่าทำให้นิยายของไรท์เตอร์ติดเรทสิคะ - - ไรท์เตอร์)

“ชั้นเหรอ ... อะไรก็ได้แล้วแต่เธอจะทำเลย” ไอ้มินโฮตอบพลางยิ้ม แหวะ! หมั้นไส้ว่ะ

“งั้นกินต็อกโบกิก็แล้วกันนะ นายไปร้านนั้นกับชั้นก็แล้วกัน จะได้ไปเลือกวัตถุดิบ”

“อืม” ดูยัยชอนซาทำ ลากแขนมินโฮไป ทำยังกะตัวเองเป็นเจ้าของเขาแบบนั้นแหละ ทุเรศที่สุด

“ตามไปเถอะ จินเอ” ผมเลยบอกจินเอให้ตามสองคนนั้นไปด้วยกัน

“เอาผักอะไรดีน้อ” ยัยชอนซากำลังเดินเลือกผักอยู่ ผมจึงเดินเข้าไปหาทันที

“ผักอะไรก็ได้ที่มินโฮชอบ”

“เฮ้! นายมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ชั้นเดินกับมินโฮอยู่นะไม่ใช่นาย” ยัยชอนซาโวยวายใส่ผมทันที 555

“มินโฮน่ะเหรอ นู่น เดินไปเลือกไก่ทางนู้นแล้ว” ผมชี้ไปที่ไอ้มินโฮที่กำลังเดินเลือกซื้อไก่อยู่

“ถอยไป ชั้นจะไปหามินโฮ”

“ไม่ต้องหรอก อยู่เลือกผักนี่แหละ มาชั้นจะช่วยเธอเลือกเอง” ผมขวางไว้ไม่ยอมให้เธอไปหาไอ้มินโฮง่ายๆหรอก

“เอ๊ะ! อะไรของนายเนี่ยไอ้บ้า หลีกไปชั้นจะไปหามินโฮ”

“จ้างก็ไม่หลีก ฮ่าๆๆๆๆ” ผมว่าตัวเองคงเป็นโรคจิตแน่ๆที่ชอบกวนประสาทยัยชอนซา กับคนอื่นผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายนะ แต่กับยัยชอนซา ... ไม่รู้สิ มีความสุขที่ได้แกล้ง เอิ๊กๆ ^^

“Cold Heart, baby! Cold Eyes, baby!Cold Heart, baby! Cold Eyes, baby!”

เวรกรรม *-* มือถือดันดัง >< ยัยชอนซาเลยวิ่งหนีไปหาไอ้มินโฮได้ ไอ้บ้าเอ๊ย ใครดันโทรมาตอนนี้นะ! อยากจะกระทืบมันจริงๆ อ้าว พี่เจสสิก้านี่นา อุ้ย! สุดที่รักผมเลยนะนั่น ไม่ได้ๆ กระทืบไม่ได้!

“สวัสดีครับพี่เจสสิก้า” รับสายไปเหมือนตัวจะลอยเลย อิอิ ^^

(สวัสดีจงฮยอน นั่นถ่ายรายการเรียลลิตี้อยู่ใช่มั้ยน่ะ) เสียงพี่เจสสิก้าเพราะมั้ยครับ

“ครับ มีอะไรเหรอถึงได้โทรหาผมน่ะ คิดถึงผมล่ะซี่ อิอิ”

(ไม่ใช่! ชั้นแค่จะโทรมาบอกว่า ยัยลีชอนซาน่ะ น่าหมั่นไส้เป็นบ้า ชั้นล่ะไม่ชอบหน้ายัยนั่นเอาซะเลย แล้วชั้นเห็นนะยะว่านายน่ะชอบไปยุ่งไปจุ๊กจิ๊กๆอยู่กะยัยนั่นน่ะ!)

“โธ่ ... พี่เจสครับ ผมก็ทำไปตามหน้าที่น่ะ อีกอย่าง ผมก็ไม่ได้อยากจะไปยุ่งกับยัยนั่นเท่าไหร่หรอก หมั่นไส้ก็เลยอยากแกล้งเฉยๆ”

(แน่ใจนะ! ถ้ามีอะไรมากกว่านั้นล่ะก็ นายตายแน่!!)

“ครับ ไม่มี้ ไม่มีแน่นอน” แต่ว่า ทำไมพี่เจสถึงต้องบังคับผมด้วยอ่ะ ก็ในเมื่อพี่เค้าไม่ได้เป็นแฟนกับผม?

(แค่นี้แหละ ฝากตบหัวยัยแบ๊วนั่นด้วย หมั่นไส้!)

พูดจบก็วางสายไปเลย อะไรวะ? ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจัง แต่ว่าตะกี๊ พี่เจสฝากตบหัวยัยชอนซา จัดไป! นั่น กำลังยืนเลือกอะไรอยู่กับมินโฮนั่นไง

“โป๊ก!” เสียงดังฟังชัดดีมั้ยครับ

“โอ๊ย! ไอ้เป็ดบ้า แกมาตบหัวชั้นทำไมกันเนี่ย!!” ยัยชอนซาหันมาโวยวายทันที ฮ่าๆ ตลกเป็นบ้า

“หมั่นไส้อยากตบ”

“หนอย ... ทำไมต้องมาตบชั้นด้วยวะ! เดี๋ยวก่อน กลับไปชั้นจะเล่นแกให้น่วมเลย”

จะเล่นอะไรผมได้ โธ่ ... ตัวก็เตี้ยแถมอ้วนอีก 555 แต่ก็มีความสุขอยู่ดีที่ได้แกล้งยัยนี่ กร๊ากๆ ^O^

:: Version Mode ::

แล้วเจ้าพวกนั้นที่ไปซื้อของก็กลับมา -*- รอโคตรนานเลยค่ะรีดเดอร์ สงสัยยัยชอนซาจะโดนแกล้งอะไรอีกแล้วแน่ๆ หน้าบูดหน้าบึ้งกลับมาเชียว พอได้วัตถุดิบแล้วชั้นก็รีบเข้าครัวทันที

“ทำอะไรกินน่ะเธอ” นายคีย์เดินเข้ามาในขณะที่ชั้นกำลังจะทำต็อกโบกิ

“ต็อกโบกิน่ะสิ มาก็ดีแล้ว มาช่วยชั้นทำหน่อย นี่ๆ ไปดูซิ ชั้นต้มน้ำไว้ ถ้าเดือดแล้วก็ใส่ต้นหอมกับเค้กข้าวลงไปได้เลย”

“โอเคๆ” คีย์รับคำก่อนจะเดินไปดูน้ำที่ชั้นต้มไว้

จะว่าไปแล้ว หมอนี่ถ้าไม่กวนประสาทก็น่ารักดีนะ ^^ ชั้นชอบผู้ชายหน้าสวยเป็นทุนเดิมอยู่แล้วด้วยแหละ

“นี่เธอ..ต้นหอมเนี่ย ใครเค้าบอกให้เธอหั่นแบบนี้กัน” นายคีย์เดินถือต้นหอมมาหาชั้น

“อ้าว แล้วเค้าหั่นกันไงอ่ะ” เออ ชั้นก็หั่นแบบนี้มาตั้งแต่จำความได้แล้ว

“ก็แบบนี้ไง ดูนะๆ” ว่าแล้วนายคีย์ก็หั่นต้นหอมให้ชั้นดูอย่างคล่องแคล่ว แถมยังหั่นสวยอีกต่างหาก เจ๋งสุดๆไปเลย!

“โอ้โห ... นายไปเรียนทำกับข้าวมาจากไหนน่ะ” ชั้นอดที่จะอึ้งไปกับฝีมือการหั่นต้นหอมของเค้าไม่ได้

“ไม่ได้ไปเรียนจากไหนหรอก ก็ ... ชั้นเคยดูแม่ทำตอนเด็กๆน่ะ”

“เหรอ ... เก่งเหมือนกันนะเนี่ย สอนชั้นบ้างสิ” ชั้นเองก็อยากจะเป็นแม่ศรีเรือนเหมือนกันนะคะ

“มานี่ เธอต้องจับมีดแบบนี้แล้วก็ต้องจับต้นหอมแบบนี้” อ้าว! นายคีย์จับมือชั้นเฉยเลยอ่ะ

“>///<”

“เป็นอะไรน่ะ เขินเหรอ?” เค้าถามชั้นเสียงเบาพลางยิ้ม เฮ้ย! คนอย่างชั้นจะมาเขินหมอนี่ไม่ได้นะ

“จะ .. จะบ้าเหรอ ชั้นไม่เขินคนเพศเดียวกันหรอกน่า”

“นี่ ยังไม่เลิกคิดว่าชั้นเป็นเกย์อีกเหรอ? ถามจริง ท่าทางของชั้นมันบ่งบอกว่าดูเหมือนเกย์มากขนาดนั้นเลย?”

“แหม ก็นายหน้าสวยเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น แถมยังชอบคลุกคลีอยู่กับพี่อนยูด้วย”

“เฮ้อ ... ช่างเถอะ ถึงยังไงชั้นก็โดนล้อจนชินละ มาๆ หั่นหอมๆ”

แล้วนายคีย์ก็สอนชั้นหั่นต้นหอมต่อ แต่ .. ทำไมเค้าต้องคอยจับไม้จับมือชั้นตลอดด้วยล่ะเฟ้ย มันเขินนะ >///< มือไม้ชั้นเลยแข็งขยับแทบไม่ได้เลย อ๊า .. แต่จะโวยวายก็ไม่ได้ เดี๋ยวอีตานี่จะหาว่าชั้นเขินนน

“โอ๊ย!” มีดบาดเลย เกร็งมากไปหน่อย T^T

“ฮึ้ย! มีดบาดนิ้วเธออะ ทำอีท่าไหนล่ะเนี่ย ขนาดชั้นจับมือเธออยู่ยังจะโดนมีดบาดได้อีก”

อีตาคีย์บ่น ก็เพราะนายจับมือชั้นนั่นแหละ ชั้นเลยถูกมีดบาด อูย T^T แสบชะมัดเลย เลือดไหลด้วยอ่ะ

“อุ๊ย!” อยู่ดีๆ อีตาคีย์ก็ดูดเลือดที่นิ้วชั้นให้เฉยเลย ... อะไรของเค้านะ แต่ ... แต่หัวใจชั้นกำลังเต้น เต้นแรงด้วย นี่ชั้นเป็นอะไรไป?

“เอ่อ....” ชั้นอ้าปากกำลังจะบอกให้เค้าหยุด แต่มันพูดไม่ออก มันเขิน ><

“ว่าไง” แล้วทำไมนายต้องถามชั้นเสียงเบาๆแบบนั้นด้วยเล่า ><

“อาหารเช้าไปถึงไหนแล้วเนี่ย มีอะไรให้อันช่วยมั้ย ... เอ่อ ...”

เวรกรรม >< ยัยอันอันดันโผล่เข้ามาพร้อมกับมินโฮพอดี แล้วพอสองคนนั้นเห็นชั้นกับคีย์อยู่ด้วยกันใกล้ชิดแบบนี้ก็ตาโตทันที

“อันเข้ามาขัดจังหวะรึเปล่าคะนี่”

“............”

“ไม่ใช่นะ! คือพี่โดนมีดบาดแล้วคีย์ก็ .... ช่วย ... เฉยๆ” ชั้นรีบแก้ตัวแทนทันที

“ท่าทางวงของเราจะได้เกี่ยวดองกะวง SHINee แล้วล่ะ ต้องรีบไปประกาศให้คนอื่นๆรู้ เย้ !”

“ไม่ใช่นะยัยอันอัน หยุดนะ!!” โฮๆ T^T ยัยอันอันวิ่งออกไปป่าวประกาศให้คนอื่นรู้แล้ว ตายแน่ช้าน จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย

“มินโฮ ... ชั้นว่าแกเป็นคนเก็บความลับเก่งนะ” คีย์หันไปถามมินโฮ

“แต่ ... ชั้นว่าเรื่องนี้ ถ้าได้กระจายก็คงดีนะ” เวรกรรม มินโฮเดินออกไปป่าวประกาศอีกคน

“โอ๊ยย >< ตายแน่ๆเลยชั้น ตายแหงๆ มีหวังไอ้พวกสมาชิกในวงล้อชั้นตายแน่ๆ”

“ไม่ต้องกังวลหรอกน่า ... ทำเฉยๆไว้ เดี๋ยวก็คงลืมไปเองแหละ” อีตาคีย์บอกพลางตบไหล่ชั้น -*- เอาวะ เฉยก็เฉย

    เมื่อต็อกโบกิเสร็จเรียบร้อยแล้ว ชั้นกับอีตาคีย์ก็ยกออกมาด้วยกันและเตี๊ยมกันว่าให้ทำหน้าเฉยที่สุด แต่พอออกมาปุ๊บ คำพูดที่ชั้นได้ยินจากเหล่าสมาชิกก็ทำเอาชั้นแทบลมจับ

“ฮิ้ววว~ว่ายังไง ข้าวใหม่ปลามันของเรา” เสียงพี่อนยูค่ะ >///<

“ได้ข่าวว่า มีดูดเลือดที่นิ้วให้กันด้วยเหรอจ๊ะ ฮ่าๆๆๆ” เสียงยัยเซย์ค่ะ เอาเข้าไป -*-

“ยัยบ้า!! เอาอะไรมาพูด” ชั้นทนเขินไม่ไหวจึงต้องด่ายัยเซย์กลับไป

“อย่าร้อนตัวๆ ถ้ามันไม่ใช่เรื่องจริง” มักเน่แทมินก็เอาอีกคน T^T

“เอาเถอะ อย่าไปสนใจเลยๆ กินๆ ถ้าใครยังล้อไม่เลิกไม่ให้กินจริงๆด้วย” ได้ผลแฮะแผนของนายคีย์ >< เจ้าพวกนี้นี่เห็นแก่กินกันหมดเลยรึไงถึงได้เงียบกริบแบบนั้น

“เออนี่ ... อยู่กันแบบนี้เบื่อกันบ้างมั้ย” อยู่ดีๆยัยเซย์ก็ถามทุกคนขึ้นมาในระหว่างกิน

“โหย ... เบื่อสิ เบื่อจะตายอยู่แล้ว” ยัยอันอันบ่นมาก่อนใครเพื่อนเลยล่ะ

“ถามทำไม มีอะไรทำให้หายเบื่อเหรอ” พี่อนยูถามขึ้น

“ก็มีแหละ ... เรามาเล่นไพ่กันมั้ย” นั่น -*- ยัยเซย์ เธอช่างชวนหาอะไรทำได้อย่างมีสาระมาก

“เอาสิๆ อีแก่มั้ย” จงฮยอนดูเหมือนจะชอบนะ

“โอเค อีแก่ก็อีแก่ แต่ไม่เอาอีแก่กินน้ำนะ ชั้นอยากเล่นอีแก่ความลับมากกว่า”

“ห๊า! อีแก่ความลับ เป็นไงอ่ะ” ชั้นถามพลางทำหน้างงใส่ ไม่เคยได้ยิน อีแก่ความลับ?

“ก็คนที่โดนอีแก่อ่ะ จะต้องเผยความลับของตัวเองขึ้นมาหนึ่งเรื่อง แล้วต้องพูดเรื่องจริงด้วยนะ เอาปล่าวๆ”

“เออ น่าสนุกแฮะ เล่นครับเล่นๆๆๆ” แทมินกระดี๊กระด๊าทันที สรุปว่า พวกเราก็เลยจะเล่นไพ่อีแก่ความลับกันหลังจากกินข้าวกันเสร็จ-*-

:: Jonghyun Mode ::

     ตอนนี้พวกเรากำลังล้อมวงเล่นไพ่อีแก่ความลับกันอยู่ครับ 555 แต่ละคนดูเครียดๆทั้งนั้นเลย คงจะกลัวเป็นอีแก่แล้วก็กลัวจะต้องเผยความลับแน่ๆ ดูไอ้คีย์สิ หน้านิ่วคิ้วขมวดกันเลยทีเดียว หึๆ

“ตาแรก อีแก่ออกแล้ว! อันอัน” 555 ยัยอันอันโดนแก่ตาแรกเลย ยัยมักเน่เอ๋ย ยังอ่อนหัดนัก

“เล่าความลับมาเลย” ไอ้มินโฮเชียร์ให้ยัยอันอันเล่าความลับของตัวเองมา ทุกคนตั้งใจฟังกันเงียบกริบ

“เอ่อ .. คือ ... ตอนป.3อันเคยฉี่ราดที่โรงเรียน”

พอยัยอันอันเผยความลับของเธอเสร็จ พวกเราต่างก็ฮากันลั่นบ้าน 555 ตลกชะมัด แล้วเราก็เริ่มตาที่สอง ...

“ตาที่สอง อีแก่คือ ... คิมคีย์” 555 ไอ้คีย์ นั่งหน้านิ่วมานาน โดนแก่จนได้ กร๊ากๆ 555 ขำ

“ชั้นมีกางเกงในสีชมพูอยู่โหลนึง!!!” ฮากันไปตามระเบียบ 555 สนุกจริงๆ

   แล้วเราก็เล่นกันไปเรื่อยๆท่ามกลางเสียงหัวเราะที่ความลับของอีแก่แต่ละคนเปิดเผย จนกระทั่ง เราเล่นกันจนทุกคนเป็นอีแก่กันครบ และต่างก็ไม่มีความลับอะไรจะเปิดเผยไปมากกว่านี้อีกแล้ว แต่เราก็ยังเล่นต่อ ...

“อีแก่ตานี้คือจินเอนะ 555 บอกความลับมาซะดีๆ” ยัยจินเอกลับมาเป็นอีแก่อีกรอบ

“อะไรดีเล่า! ชั้นไม่มีความลับอะไรจะเล่าแล้วนะ” เหอะๆ ไม่มีก็ต้องมี

“อะไรก็ได้ บอกๆมาเหอะน่า” ไอ้แทมินเร่ง

“ชั้น .... แอบชอบคนอยู่คนนึง”

“............” พอจินเอเผยความลับของเธอ พวกเราก็ตาโต อ้าปากค้างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ใครกันนะที่ยัยนี่แอบชอบ! จะเป็นพี่อนยูรึเปล่า? หรือว่าไอ้แทมิน? หรือไอ้มินโฮ?

“เธอแอบชอบใครอ่ะ” ไอ้แทมินถามอย่างอยากรู้อยากเห็น

“คนๆนึง เค้าทั้งหล่อ ทั้งเท่ แล้วเค้ายังขี้เล่นอีกต่างหาก”

เอาเข้าไป ... ผมเองก็ไม่ได้หลงตัวเองหรอกนะครับ แต่ที่ยัยจินเอพูดมาน่ะ ผมชัดๆเลย อีกอย่าง เธอยังลอบมองผมแบบแปลกๆอีกด้วย!

“เธอชอบจงฮยอนเหรอ” ยัยชอนซา รู้ดีจริงๆ -*-

“.......” อ้าว ยัยจินเอดันเงียบไม่พูดอะไรเลย หมายความว่ายังไงล่ะครับเนี่ย? บอกตามตรง ถึงแม้ว่าผมจะเจ้าชู้แต่ผมก็ไม่ใช่ประเภทที่ใครชอบก็เอาหมดนะครับ บรรยากาศตอนนี้อึดอัดชะมัด ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลยอีกต่างหาก

“เอ่อ ... เราเลิกเล่นกันก่อนดีมั้ย ชั้นชักเมื่อยละ นั่งนาน” พี่อนยูแก้สถานการณ์ได้ทันเวลาพอดี

“อืม ก็ดีเหมือนกัน มา เก็บไพ่ๆ เดี๋ยวตำรวจมาล่ะซวยเลย” ยัยเซย์สนับสนุนพลางเก็บไพ่และอุปกรณ์การเล่นทันที

ผมเหลือบไปมองจินเอนิดหนึ่งเป็นการหยั่งเชิง แล้วผมก็พบว่าเธอเองก็กำลังมองผมอยู่เช่นกัน แต่พอเธอเห็นผมหันไปมองก็หลบตาผมทันที ... แน่ใจแล้วแหละว่าคนที่จินเอแอบชอบต้องใช่ผมแน่ๆ แต่ ... แต่ผมไม่ได้ชอบเธอนี่?

“นี่ ยัยหน้าซาลาเปา” ปรึกษายัยชอนซาซิเผื่อจะได้เรื่องอะไรบ้าง

“ชั้นบอกนายกี่รอบแล้วไอ้เป็ด ว่าชั้นไม่ได้ชื่อยัยหน้าซาลาเปา จะเรียกชื่อชั้นดีๆไม่ได้รึยังไง” หันมาก็ด่าผมก่อนเลย -*-

“อย่าพึ่งด่า ชั้นซีเรียสนะ มานี่หน่อย ขอคุยไรด้วยหน่อยนึง”

“เฮ้! อย่าดึงแขนชั้นแบบนี้สิไอ้บ้า” ผมดึงแขนยัยชอนซาให้ตามผมออกมาที่นอกบ้าน

“จะไปไหนกันเหรอ คุยอะไรกันน่ะ ขออันฟังด้วยคนได้ปล่าว” เวรกรรม -*- ยัยมักเน่อันดันเข้ามายุ่งซะนี่

“จงฮยอนแ กมานี่หน่อยซิ มาช่วยชั้นล้างจานหน่อย” ไอ้คีย์ก็เรียกได้เวลาจริงๆ ><

“คือว่า เอ่อ .. เดี๋ยวมา จะไปซื้อชีสเค้กมากินกันน่ะ ไปก่อนน้า” ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยอ้างแบบนี้ไปเลย 555

“เฮ้ย! ไปไหน? ชั้นยังไม่ได้บอกสักคำเลยนะว่าจะไปกะนายอ่ะ เฮ้ย!”

ผมขับรถพายัยชอนซามาที่ร้านเบอเกอรี่แห่งหนึ่งในห้างสรรพสินค้า -*- แล้วยังต้องเลี้ยงบลูเบอร์รี่ชีสเค้กยัยนี่อีกด้วย ไม่งั้นยัยนี่แหกปากร้องจะกลับบ้าน เฮ้อ ~ รู้สึกเหมือนกำลังเลี้ยงเด็กเลย

“นี่เธอ พร้อมจะฟังชั้นพูดรึยัง” ผมถามยัยชอนซาที่เอาแต่กินเค้ก -*- ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างบ้างเลย

“ว่ามาสิ” แหม .. ปากก็บอกว่าว่ามาสิๆ แจ่ก็ยังเคี้ยวไม่หยุดปาก ช่างมันเถอะ ผมจะเริ่มละนะ

“คือเรื่องจินเอน่ะ ชั้นไม่สบายใจเลย ชั้นควรจะทำตัวยังไงดีอ่ะไม่ให้จินเออึดอัด”

“นายจะไปคิดมากทำไม ก็นายมันเจ้าชู้ คบผู้หญิงไม่เลือกหน้าอยู่แล้ว ที่จริงนายไม่ควรจะมาปรึกษาชั้นเลยนะ เพลย์บอยอย่างนายน่าจะรู้ดีนี่ว่าควรต้องทำไงบ้าง” อะไรของยัยนี่เนี่ย ผมอุตส่าห์พูดด้วยดีๆ ยังไม่วาย มาด่าผมอีก -*-

ในจังหวะที่ผมกำลังจะด่าเธอกลับนั้น ก็มีคนบางคนเดินตรงเข้ามาที่โต๊ะของเราอย่างรวดเร็ว ผมตกใจอ้าปากค้าง OoO จะไม่ให้ตกใจได้ไงล่ะครับ ก็ .. ก็นี่มัน พี่เจสสิก้า!!

“จงฮยอน! นี่มันหมายความว่าไง” เอาแล้ว >< โดนแล้วไงตู

“เอ่อ ...” ผมจะพูดยังไงดีล่ะครับรีดเดอร์

“อ้าว พี่เจสสิก้า สวัสดีค่ะ” ยัยชอนซาเองก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ไปทักทายพี่เจสสิก้าอย่างนอบน้อม หารู้ไม่ว่า อีกไม่ถึงนาทีดวงเธอกำลังจะถึงฆาต!!

“นี่! เธอ ไม่ต้องทำมาเป็นใสซื่อหรอกนะยะ! ใครใช้ให้เธอมายุ่งกับจงฮยอน” นั่น พี่เจสเริ่มอาละวาดแล้ว

“เอ่อ ... หมายความว่าไงเหรอคะ” ยัยนี่ก็ยังแบ๊วไม่เลิก

“คือไม่มีอะไรหรอกครับพี่เจส ผมก็แค่พาชอนซามากินเค้กเฉยๆ” ผมรีบพูดให้พี่เจสใจเย็นลงก่อนที่อะไรมันจะแย่ไปกว่านี้

“พามากินเค้กเฉยๆเหรอ? ทีชั้นบ่นว่าอยากกินนายไม่เคยเห็นพามากินเลย แล้วยัยนี่เป็นใครทำไมถึงได้พามันมา”

ยัยชอนซาท่าทางจะเริ่มเข้าใจอะไรๆบ้างแล้ว -*- เธอจึงยิ้มกริ่มและหันมาสบตาผมอย่างสะใจ

“ก็จงฮยอนน่ะสิคะพี่เจส ชอนซาก็บอกแล้วว่าไม่ต้องพามาๆ ก็ยังดึงดันจะพามาให้ได้ ขนาดแฟนตัวเองแท้ๆยังไม่พามาเลย”

เวรกรรม -*- ยัยชอนซาดันไปยั่วโมโหพี่เจสอีก โอย .. ผมจะบ้าตาย

“ฟังมันพูดสิจงฮยอน!!” พี่เจสโวยวายจนคนในร้านหันมามองกันใหญ่

“ขอโทษนะคะ ชอนซาเป็นคนไม่ใช่สัตว์ หรือสิ่งของ ถึงจะได้มาเรียกจิกว่ามัน!” ยัยชอนซากอดอกเสียงเข้มขึ้นมาทันที

“ปากดีนักนะ ได้เลย!”

“ว๊าย!!” พี่เจสหยิบเอาเค้กที่ยัยชอนซายังกินไม่หมดมาโยนใส่เธอจนเสื้อของยัยชอนซาเปรอะไปหมด เอ่อ .. ผมควรทำไงดีล่ะครับเนี่ย

“อร่อยมั้ย? จำไว้นะ ทีหลังอย่ามายุ่งกะจงฮยอนของชั้นอีก!!” พี่เจสเองก็เสียงเข้มใส่ยัยชอนซา

“ซ่า .....”

เฮ้ย! ผมนึกว่ามันจะจบแล้วนะ นั่น ยัยชอนซาหยิบเอาแก้วน้ำโค้กที่เธอดูดไปนิดหน่อยมาสาดใส่หน้าพี่เจส! ยัง ยังไม่พอ เธอยังเอาแก้วน้ำแดงของผมไปราดบนหัวของพี่เจสอีก T^T โอ้! ม่ายยยย

“เป็นไงคะ เย็นซาบซ่าถึงทรวงอกเลยมั้ยล่ะ” ยังจะมีหน้ามาเยาะเย้ยเค้าอีกนะ T^T

“กรี๊ดดดดดด!!! >O< ยัยบ้า แกเอาน้ำมาสาดชั้นทำม้ายยยยย!!!!”

“ก็เมื่อกี๊พี่ทำกับชั้นยังไง ชั้นก็ตอบแทนให้พี่แบบนั้น ถือว่าเจ๊ากันไงคะ”

ยัยชอนซาพูดจบก็หันมาค้อนใส่ผมก่อนจะเดินออกจากร้านไป T^T โฮๆ แล้วผมจะทำไงต่อไปดีเนี่ย พี่เจสก็คงจะโมโหผม ส่วนยัยชอนซาก็คงจะงอนผมแน่ๆ

:: Choensa Mode ::

โฮะๆ ^^ สะใจเป็นบ้าเลยที่ได้ทำอะไรแบบนั้น พูดแล้วชั้นก็เจ็บใจเหมือนกันนะคะรีดเดอร์ ที่อยู่ๆยัยนั่นก็มาโวยวายใส่ชั้นแบบนั้น อีตาจงฮยอนก็ไม่ได้ช่วยอะไรบ้างเลยเอาแต่นั่งบื้ออยู่ได้ เป็นไง เจอน้ำราดหัวของชั้นเข้าไป ซึมเลยล่ะสิ ^^

“ชอนซา ....” อุ้ย! นั่นพี่เวอร์ชั่นนี่ มาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ

“เอ่อ ....”

“ชั้นเห็นที่เธอทำกับยัยเจสสิก้าเมื่อกี๊แล้วนะ สุดยอดเลย! ชอนซา เยี่ยมจริงๆ แบบนี้สิถึงจะสมกับเป็นลูกวงชั้น ฮ่าๆๆๆๆ” พี่เวอร์ชั่นพูดกับชั้นพลางหัวเราะใหญ่

“พี่เห็นที่ชั้นทำเมื่อกี๊เหรอ”

“ก็ใช่น่ะสิ เยี่ยมเลย ยัยเจสสิก้าเหมือนถูกน้ำมนต์ลวกเลยแน่ะ ฮ่าๆๆๆ ตลกเป็นบ้า”

“ก็ชั้นโมโหนี่ อยู่ดีๆก็มาโวยวายกับชั้นแบบนั้นน่ะ แล้วนี่พี่ออกมาทำอะไรเหรอ”

“อีตาคีย์เค้าเป็นห่วงพวกเธอน่ะที่ออกไปไม่บอกไม่กล่าวก็เลยชวนชั้นออกมาตาม”

“งั้น เรากลับบ้านกันเลยดีกว่าเนอะ”

“อืม” แล้วชั้นกับพี่เวอร์ชั่นก็เดินกอดคอกันกลับไปที่รถของคีย์

ที่บ้าน ....

“โอ้โห ... จริงเหรอ เธอนี่สุดยอดเลยนะชอนซาที่กล้าทำแบบนั้นกับเจสสิก้าน่ะ” อนยูเอ่ยชมชอนซาใหญ่ เมื่อได้ฟังเรื่องทั้งหมดจากปากของเวอร์ชั่น

“พี่ชอนซานี่เจ๋งเลย อันล่ะอยากเห็นตอนที่พี่ชอนซาเอาน้ำราดหัวยัยเจสจัง อิอิ” อันอันก็ร่วมด้วยอีกคน

“แต่ว่า ... เธอกล้ามากเลยนะชอนซา ชั้นไม่เคยเห็นมีใครจะกล้าทำแบบนั้นกับเจสสิก้าเลย” มินโฮเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาบ้าง

“อืมๆ ใช่ๆ ถ้าเกิดพวกเพื่อนๆของยัยนั่นรู้ ชอนซาจะมีชีวิตรอดรึเปล่าเนี่ย” แทมินจินตนาการ

“คิดอะไรอย่างนั้นน่ะแทมิน” จินเอตบไหล่แทมิน

“จริงๆนะ เดี๋ยวยัยซอฮยอนต้องมาบุกที่นี่แหงๆเลย ใครทำเพื่อนยัยนั่นโกรธคนๆนั้นต้องโดนยัยซอฮยอนลาะวาดแน่ๆ” คีย์พูดขึ้น

“จะยังไงก็เถอะ ชั้นไม่ยอมหรอก ถ้ายัยนั่นมา ชั้นจะตบให้จมูกหักไปเลย” เวอร์ชั่นทำท่าตบให้ทุกคนเห็น

“ฮ่าๆ สองสาวเวอร์ชั่นกับชอนซานี่เป็นขาลุยตัวจริงเลยนะเนี่ย” อนยูหัวเราะ

“ใช่ นายก็คอยดูละกันว่าถ้ายัยพวกนั้นมา ใครจะชนะ” เซยพูดพลางยิ้มกริ่ม












Bl ing