[Fic sj*snsd] OH BOY !! กลุ้มใจนัก..สะดุดรักนายตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #7 : Oh boy !! chapter 5 .. เหตุเกิด ณ ร้านคาราโอเกะ part 2

Oh boy !! กลุ้มใจนัก .. สะดุดรักนายตัวร้าย

ตอนที่ 4 ..เหตุเกิด ณ ร้านคาราโอเกะ ^0^ part 2   100%

 

Jessica mode ::

สวัสดีค่า ~ รับหน้าที่นินทาโดยเจสสิก้าคนสวยวิ๊งๆนะคะ โฮะๆ ^0^ รู้แบบนี้แล้วก็อย่าไปบอกใครหล่ะว่าชั้นรั่วขนาดนี้  ชั้นเป็นแบบนี้ก็ตอนอยู่กับเพื่อนเท่านั้นแหละ อยู่ต่อหน้าคนอื่นก็ต้องวางมาดนิ่งซะหน่อย คิคิ .. วันนี้เปิดเทอมวันแรกแต่ก็ได้เพื่อนใหม่มาห้าคน หน้าตาใช้ได้ พอทนดูอ่ะนะ จะมีก็ซีวอนที่ดูดีสุด อิอิ (ออกและเจสจ๋า << ไรเตอร์) 

 

“เฮ้ยเอาไมค์มา เพลงนี้ชั้นจะร้องงงงงงงงงงงงงงงง”   - -“ เสียงลิงตะโกนโวยวายแย่งไมค์กับนายฮันกยอง ชั้นหล่ะปวดหัวแทบบ้า ตั้งแต่เข้ามา ไม่สิตั้งแต่เช้า ยัยยูลกับนายฮันกยองทะเลาะกันแทบทุกนาที เว้นแต่ตอนนอนกะเข้าห้องน้ำ

 

“ไมค์ก็มีสองอัน จะแย่งกันทำไมหล่ะ” เสียงซีวอนพูด นายนี่นอกจากหน้าตาใช้ได้ที่สุดแล้วยังฉลาดอีกนะเนี่ย .. เอ๊ะ ออกนอกหน้าไปป่ะชั้นเนี่ย 55555

 

“เออนั่นดิ ยัยลิงไปเอาไมค์นู้น” นายฮันกยองพูดอีกรอบ แต่ยูริเพื่อนชั้นก็ยังหน้าบึ้งอยู่ มันเป็นอะไรของมัน ฮ่าฮ่า

 

“ชั้นอยากร้องคนเดียวอ่า”   อ่อที่แท้ก็อยากร้องคนเดียวนี่เอง แต่คงยากอ่ะนะดูท่าทางฮันกยองก็อยากร้องเพลงนี้เหมือนกัน

 

“พี่ๆคะ มันถึงท่อนฮุกแล้วนะ มัวแต่ทะเลาะกันอยู่ได้” เสียงใสของซอบอก ยัยยูลที่ตอนแรกยืนหน้าบึ้งอยู่หันไปคว้าไมค์มาจากซีวอนทันที 555 เพื่อนชั้นนี่นะ

 

 

“วัน   ทู ทรี โฟ ไฟว์   ไอเลิฟยู .. ซิก เซเว่น   เอด   นาย อายเลิฟยู   เอฟวีเดย์ แอนด์ ไนท์ ไอเลิฟยู โอ้ มายดาร์ลิง โอะ โอ้ มายดาร์ลิง”    ฮ่าฮ่า ฟังแล้วขำจริงๆนะ ยูริร้องคู่กะฮันกยอง เพลงก็น่ารักๆ ดูแล้วเหมาะกับคู่กัดคู่นี้ซะเหลือเกิน หุหุ แต่อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะ เจสว่าสุดท้ายยัยยูริต้องเป็นแฟนกับนายฮันกยองชัวร์เลย ฟันธง ชับ ชับ ~  

 

“เจสสนุกมั๊ยครับ” นายซีวอนที่นั่งอยู่ข้างๆชั้นหันมาถาม

 

“ก็สนุกดีอ่ะ” ชั้นตอบไปเสียงนิ่งแบบนี้ คงไม่หาว่าชั้นหยิ่งหรอกนะ (ไม่หรอกค่ะ เค้าเห็นเธอรั่วขนาดนั้นแล้ว << ไรเตอร์)

 

“อยากดื่มอะไรมั๊ยเดี๋ยวผมไปหยิบมาให้”   เง้ออ เครื่องดื่มที่มินิบาร์ก็มีตั้งเยอะแยะ เลือกอะไรดีหล่ะเนี่ย

 

“เดี๋ยวชั้นเดินไปเลือกด้วยดีกว่า” ว่าแล้วชั้นก็เดินไปที่มินิบาร์ริมห้อง โดยมีซีวอนเดินตามมาติดๆ

 

“เอาไหนดีน๊า” มีตั้งแต่น้ำเปล่า พั้นซ์ น้ำหวาน น้ำอัดลม ไปจนถึงโซจู *0*

 

“เอานี่ละกัน”  น้ำเขียวผสมโซดา 55555555 ก็ไม่รู้จะดื่มไรดีนี่ แต่ว่ามันอยู่สูงง่ะ เอื้อมยังไงก็เอื้อมไม่ถึง T^T

 

“มาเดี๋ยวหยิบให้” แล้วนายซีวอนก็เดินมาข้างหลังชั้นแล้วเอื้อมมือไปหยิบ ชั้นหันไปมองแต่ไม่นึกว่าเราจะใกล้กันขนาดนี้ ตัวเราสองคนชิดกันมากจนชั้นต้องเขยิบตัวออกเพราะมีหวังถ้าชั้นอยู่กับนายนี่นานๆ เจ้าหญิงน้ำแข็งที่ใครๆพูดถึงคงเหลือแต่ชื่อแน่เลย อิอิ

 

“แหน่ะๆ เจสสิก้า นายซีวอน ทำไรกันอ่ะ   กริ๊วๆๆๆ ~”   เสียงยูริพูดออกไมค์แซวชั้นกับซีวอน ไอ้เพื่อนบ้า !!! ชิ ~

 

“นั่นดิ สวีทกันไม่อายเพื่อนเลยนะ” นายฮันกยองพูดต่อที่เรื่องแบบนี้แหละเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะ

 

“พอได้แล้วซีวอน” ชั้นก็เขินนะวุ้ย ออกไปได้แล้ว จ้องอยู่ได้

 

“อีกนิดไม่ได้หรอ” ยังมีหน้ามาต่อรองอีก แค่นี้หัวใจก็จะวายอยู่แล้วนะตาบ้า

 

“ไม่!!!” ชั้นยื่นคำขาดเลยทำให้ซีวอนยอมแต่โดยดี

 

“นายฮันนายดูเพื่อนพวกเราดิ” ว่าแล้วยัยยูริที่เพิ่งร้องเพลงจบก็ยังไม่ยอมวางไมค์ขอแซวเพื่อนต่อ ยัยนี่แสบจริงๆ ไว้มีโอกาสต้องเอาคืนให้เข็ด หึหึ

 

“ไรหรอๆๆๆ” นายฮันกยองนี่ก็พอๆกับยัยลิงเลย ทำหน้าไร้เดียงสา .. หึย ~

 

“เจสกะนายซีวอนก็สวีทกันในมุมมืด ยุนกับนายดงเฮก็เอาแต่นั่งยิ้มมองกันไปมองกันมา คยูฮยอนน้องพวกนายก็กระแซะซอน่าดู จะมีก็แต่...” ขอบอกว่ายัยนี่แซวได้ตรงจุดมาก ท่าทางระหว่างร้องเพลงก็แอบมองเพื่อนไปด้วยแน่เลย

 

“ใครหรอยัยลิง”

 

“ก็นายคิบอมไง เอาแต่เงียบ ปล่อยให้แทแทบ้าอยู่คนเดียว ฮ่าฮ่า” ยูริพูดจบแทยอนก็ค้อนขวับ พลางมองไปที่นายคิบอมที่ยังนั่งหน้านิ่งอยู่ เอิ่มม ม นายนี่มันหุ่นยนต์รึป่าวนะ

 

“เงียบไปเลยยูริ !!!!” สิ้นเสียงแทแทยัยลิงก็รูดซิบปากเงียบไปทันที แล้วยัยแทก็แอบมองนายคิบอม ส่วนนายคิบอมก็แอบมองยัยแท อุ๊ยตาย .. สบตากันปิ๊งๆๆๆๆพอดีเลย   ^0^

 

“เอ่อ .. คือ” นายคิบอมไปไม่ถูกเลยอ่า

 

“นายไม่คิดจะร้องเพลงบ้างหรอ”  เจสว่าเจสขอแอบฟังคู่นี้คุยกันซักหน่อยดีกว่า เพื่อจะมีอะไรไม่ชอบมาพากล จะได้เอามาโจมตีบ้าง เจสโดนไปแล้ว ไม่ยอมโดนล้อคนเดียวหรอกนะ !!

 

“ไม่อ่ะ ชั้นขี้เกียจ”

 

“เอะอะอะไรก็ขี้เกียจๆอยู่ได้ .. นายนี่มันสันหลังยาวจริงๆ”  *0* แทแทแอบแร๊งงง

 

“นี่เธอมากไปแล้วนะ”    ยัยแทโดนตวาด !!!!!!!! จะเกิดเรื่องมั๊ยนะ

 

“อ้าวก็นายดูเพื่อนนายคนอื่นดิ เค้าก็มีความสุขดี มีนายอ่ะมัวแต่นั่งอมขี้อยู่คนเดียว” นั่นไงว่าแล้วว่าแทต้องขึ้นแน่ๆ

 

“เธอพูดว่าอะไรนะ” นายคิบอมก็น่ากลัวไม่ใช่เล่น

 

“ชั้น   บอก ว่า   มัว แต่ นั่ง อม ขี้ อยู่   ได้” อาเมน~ ยัยแทพูดทุกคำอย่างชัดเจนมากกกกกกกกก งานเข้าแน่เลย

 

“แล้วเธอยุ่งอะไรด้วย”

 

“นายไม่ให้ชันยุ่งด้วย แล้วจะมาทำไมวะ ชวนก็ไม่ได้ชวน มาแล้วก็นั่งอมทุกข์เสียบรรยากาศคนอื่นเค้า อยากสงบมากก็นู้น ห้องนาย เชิญ !!!!!!!!!!!!!!!!!”

 

“ได้ !!!!!!!   งั้นไปด้วยกันเลยดีมั๊ยหล่ะยัยเตี้ย”   เอิ่มม มม เจสว่ามันชักจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ

 

“อย่ามาใช้นิสัยเพลย์บอยที่นี่ .. กับพวกเรา กับชั้น !!!!!!!”

 

“เอ่อ ชั้นว่าใจเย็นๆก่อนดีกว่านะ”   ชั้นเห็นว่าเหตุการณ์ดูจะแย่ลง ก็เลยเข้ามาจัดยัยแทไปไว้อีกฝั่ง แล้วก็ให้นายซีวอนลากคิบอมไปอีกฝั่ง ถึงจะสงบแล้วแต่ทั้งสองคนก็ยังใช้สายตาตีกันอยู่

 

“เอ่อ ชั้นว่าให้แทยอนกับไอ้บอมร้องบ้างมั๊ย” นายดงเฮเสนอ แต่จะดีหรอ จะทำให้โกรธกันกว่าเดิมรึป่าว

 

“ไม่/ไม่” เป็นไปตามคาดค่ะ .. ไม่มีทางอย่างแน่นอน

 

“พี่คะ ถ้าพวกพี่ทะเลาะกันแบบนี้ ซอจะกลับแล้วนะคะ มันไม่สนุกเลยซักนิด” ว่าไปซอก็เล่นละครเก่งใช้ได้เลยล่ะ ตีหน้าเศร้าแล้วหน้าสงสารมากๆ ดูสายตายัยแทนะสงสารสุดๆไปเลยอ่ะ

 

“แต่...” เหมือนนายคิบอมจะไม่อยากดีด้วยเท่าไหร่ แต่ก็โดนแทขัดขึ้นมาซะก่อน

 

“ก็ได้  พี่จะไม่ทะเลาะกับนายคิบอม เพื่อซอ โอเคมั๊ย ??”   แปะๆๆ เพื่อนชั้นน่ารักที่หนึ่งเลย

 

“แต่...”

 

“ไม่มีแต่ ..   มาเอาไมค์มา ฮันกยองเปิดเพลงต่อ” แทยอนที่ดูกลับมาร่าเริงอีกครั้ง ถึงมันจะดูเฟคๆก็เถอะ แต่ก็โอเคบรรยากาศดีขึ้นกว่าเดิม ที่สำคัญนายคิบอมก็ยอมร้องเพลงแล้วด้วย .. แต่ชั้นหล่ะสะใจจริงๆเลย ก็ยัยยูริกับนายฮันกยองน่ะสิ แสบทั้งคู่ ซุบซิบกันแล้วก็หัวเราะก่อนจะกดเพลง พอเปิดมาคนที่กำลังจับไมค์อยู่ทั้งสองคนทั้งกับช๊อคไปเลยหล่ะ 555

 

“Marry you !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

 

 

ฮ่าฮ่า ขำอ่ะ สองคนนั้นเพิ่งทะเลาะกันมาแท้ๆ แต่กลับต้องมาร้องเพลงขอแต่งงาน 555  ยูริกับฮันกยองนี่....พอกันเลยจริงๆ (ไปเติมตรงจุดประกันเอาเองนะคะ อิอิ)

 

“ไม่ร้อง ยังไงชั้นก็ไม่ร้อง” แทยอนพูด แต่พอหันไปมองซอก็ทำหน้าเศร้าอีกรอบ จนทั้งสองคนยอมร้องแต่โดยดี - -?

 

“บลาๆๆๆๆๆ”

 

“นี่ยัยเตี้ยร้องก็ร้องดีดีดิอย่ามากวน”

 

แทแทกับนายคิบอมทะเลาะกันแบบนี้เกือบตลอดทั้งเพลงแต่ก็พากันมารอดจนได้หล่ะนะ ต่อไปก็เป็นคู่ยุนกะนายดงเฮ คู่นี้ก็น่ารักอยู่นะ พ่อแง่แม่งอน คิคิ ตอนก่อนหน้านี้ยัยยุนเหมือนเซ็งๆนะ แต่พอขอตัวไปเข้าห้องน้ำแล้วกลับเข้ามาพร้อมนายดงเฮ ก็นั่งยิ้มบ้าอยู่ตลอด

 

 

“เจสสิก้า ร้องเพลงคู่กับผมซักเพลงมั๊ย”    อ๊ากกก ~   >////< นายซีวอนขอชั้นร้องเพลงด้วย เอาไงดีๆ ทำตัวไม่ถูก .. งั้นเอาแบบนี้ละกัน

 

“อืม ก็เอาสิ”   หน้านิ่งตามสูตรเดิมของเจสสิก้ามหาเสน่ห์ คริคริ

 

“เพลงอะไรดีหล่ะเจส ผมให้เจสเลือก เอาที่แบบเข้ากับเราสองคนเลยนะ” ไม่พูดธรรมดา ส่งตาเยิ้มให้อีก นายนี่หนิมันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะ >0<

 

“เอิ่มม มมม ~   เพลงนี้แหละ”  ชั้นใช้เวลาคิดซักพัก แล้วตัดสินใจจิ้มให้นายซีวอนดู พอนายนั้นเห็นก็ยิ้มหวานอีกรอบ >//<

 

 

 

“Perfect match” >///<

 

.

.

.

.

 

 

Normal mode ::

            หลังจากที่ร้องเพลงกันไปจบเป็นคู่ๆแล้วสี่คู่ ก็เหลือคู่ของมักเน่อย่างคยูฮยอนและซอฮอยนที่ดูฝ่ายหญิงจะสนุกสนานไม่ได้ว่าหรือขัดอะไร

 

“เอาเพลงอะไรวะไอ้คยู” ฮันกยองถามน้องชาย

 

“ผมกดไว้แล้วๆ” คยูฮยอนบอกก่อนจะยิ้มให้พวกพี่ๆแล้วหันมาหาซอฮยอน

 

“โห เล่นกดเพลงก่อน เกิดชั้นร้องไม่ได้หล่ะคยู” ซอฮยอนถาม

 

“โห วงนี้ดังจะตายไป กระแสแรงในหมู่สาวๆ ชั้นเลือกมาให้เธอเลยนะซอ” คยูพูดจบ ซอฮยอนก็พยักหน้ารับ ก่อนจะได้ยินดนตรีของเพลงที่คยูเลือกไว้ ทำให้เธอใจกระตุกวาบ

 

“มาแล้วๆ”   คยูฮยอนที่เห็นคู่ร้องของเค้ามัวแต่นั่งนิ่งจึงหันไปสะกิด

 

“กรี๊ดดดดดดดด >//< คยูเลือกเพลงอย่างเจ๋งอ่ะ ยงฮวาโอปป้า ~ หล่อลากกระชากใจที่สุดเลย ” ยุนอาตะโกนออกมาอย่างคลั่งไคล้

 

“ไม่ต้องเลยยัยยุน  ยงฮวาโอปป้าของชั้น” ยูริบอก แล้วเจสสิก้าก็ลุกขึ้นบ้าง

 

“พวกแกไม่เคยได้ยินหรอ สเปกของยงฮวาโอปป้าต้องขาวๆ น่ารักๆ อย่างชั้นนี่”

 

“นี่เจส ชั้นขาวกว่าแก น่ารักก็น่ารักกว่า รู้ซะบ้างดิ !!” แทยอนเถียงบ้าง ในขณะที่สี่สาวกำลังแย่ง “ยงฮวา” หนุ่มหล่อหน้าใสลีดเดอร์และนักร้องนำของ CNblue ที่กำลังโด่งดังมากในขณะนี้อยู่ กลับมีเพียงซอฮยอนที่เอาแต่นั่งจ้องหน้าของนักร้องหนุ่มคนนี้ในจอนิ่ง

 

“โห แย่งผู้ชายกัน น่าเกลียดว่ะ” ฮันกยองพูดขึ้นมาเป็นคนแรก ทำเอาสาวๆหันมาจ้องเป็นตาเดียว

 

“ไอ้บอมช่วยกูหน่อย” แล้วฮันกยองก็สะกิดๆแขนเพื่อนตัวเอง ซึ่งคิบอมก็ตอบรับ

 

“เค้าเป็นนักร้องดัง พวกเธอก็แค่ดาวโรงเรียน ไม่ได้สวยเลิศเลอ ยังจะมาแย่งกันอีก เจียมตัวซะบ้างสิ”  คำพูดของคิบอมทำให้พวกสาวๆเงียบไป เว้นก็แต่ซอฮยอนที่ยังเหม่อลอยอยู่เหมือนเดิม จนคยูฮยอนสงสัย

 

“ซอเป็นไรป่าว” คยูถาม

 

“นั่นสินะ .. เจียมตัวซะบ้างสิซอฮยอน” พูดจบ น้ำใสๆก็เริ่มคลอที่ดวงตาของสาวน้อย หากแต่ไม่มีใครเห็น เพราะในห้องเป็นแสงสลัว จะมีก็แต่คยูฮยอนที่นั่งข้างเธอมองเห็นเท่านั้น

 

“ชั้นเห็นนะว่าเธอกำลังร้องไห้อยู่น่ะซอฮยอน ออกไปเดินเล่นข้างนอกกันมั๊ย” คยูฮยอนพยายามกระซิบเสียงเบาที่สุด ซึ่งซอฮยอนก็พยักหน้าเบาๆตอบ

 

“พี่ๆครับ เดี๋ยวผมกับซอจะไปซื้ออะไรกินกันข้างล่างนะครับ พวกพี่ร้องไปก่อนเลยไม่ต้องรอเราสองคน”

 

“อ้าว ซอ หิวหรอ” ยูริถาม ซอฮยอนพยักหน้า ก่อนจะเดินนำคยูฮยอนออกไป

 

“เป็นอะไรอยู่ดีดีก็ซึม” พี่สาวทั้งสี่ได้แต่ยืนงง ซึ่งไม่ต่างจากพี่ชายทั้งสี่เลย

 

 

 

มาที่คยูซอ

 

“ซอ เธอเป็นอะไรอ่ะ บอกชั้นได้มั๊ย”   คยูทำลายบรรยากาศเงียบโดยการถามขึ้นมา

 

“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก” ซอฮยอนตอบอย่างเลี่ยงๆ แต่ก็ไม่พ้นสายตาของชายหนุ่มที่มองมา

 

“ยังไม่พร้อมจะบอกก็ไม่เป็นไรนะ ชั้นเห็นเธอร้องไห้ก็ไม่สบายใจ เลยพาออกมาสูดอากาศน่ะ โซลตอนเย็นๆแบบนี้ก็โรแมนติกดีเนอะ” คยูฮยอนพูดพลางมองไปรอบๆตัว ใจกลางเมืองที่มีแสงสีประดับอยู่ตามอาคาร ต้นไม้ ผู้คนออกมาเดินเล่นอย่างมีความสุข

 

ซอฮยอนที่มองบรรยากาศรอบตัวทำให้เธอนึกถึงเรื่องในอดีตได้ดีขึ้นไปอีก ความกดดันทำให้เธอตัดสินใจจะบอกความลับกับชายหนุ่มเพื่อนร่วมห้องที่เพิ่งรู้จักกันได้วันเดียว

 

“คยู .. นายอยากรู้ใช่มั๊ยว่าชั้นร้องไห้เพราะอะไร”  ได้ยินเสียงใสๆของคนข้างๆ คยูฮยอนก็หันมามองทันที

 

“แน่ใจนะว่าจะเล่า”

 

“อืม .. ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลยนะ”

 

“แม้กระทั่งพี่ๆของเธอน่ะหรอ” ซอฮยอนไม่ได้ส่งเสียงตอบ เพียงแต่พยักหน้าเท่านั้น

 

“แล้วทำไมถึงตัดสินใจเล่าให้ชั้นฟังหล่ะ” ในเมื่อมันเป็นความลับ เค้าก็อยากจะรู้ว่าเหตุผลอะไรทำให้เธอตัดสินใจบอกเค้าเป็นคนแรก

 

“ไม่รู้สิ ตอนนี้ชั้นรู้สึกกดดันมาก ตลอดเวลาสองปีที่ผ่านมา .. ในเรื่องความรัก มันไม่ใช่เรื่องของชั้นเลยจริงๆ”

 

“เกิดอะไรขึ้นหรอ”

 

“เรื่องก็มีอยู่ว่า...”

 

 

 

ย้อนกลับไปเมื่อสองปีที่แล้ว

 

“นี่ซอ เธอขึ้นมอปลายแล้วนะ ทำไมยังทำตัวเป็นเด็กๆไปได้ แล้วอย่างงี้จะไม่ให้ชั้นห่วงเธอได้ยังไงหล่ะเนี่ย” เด็กหนุ่มหน้าตาดีพูดกับเด็กสาวตาโตที่นั่งจ้องเคโรโระในทีวีไม่ขยับ

 

“โอปป้าก็อยู่กับซอไปนานๆซิคะ” ซอฮยอนเอียงคอพูดกับชายหนุ่มข้างๆดูน่ารักมากจริงๆ

 

“ได้สิ .. แต่ชั้นว่าเราไปเดินเล่นกันมั๊ย ชั้นมีเรื่องจะคุยกับเธอ” 

 

“ได้ค่ะ ..” แล้วหนุ่มสาวทั้งสองคนก็เดินออกไปพร้อมกัน

 

 

“แฟนเก่าหรอ”   คยูฮยอนถามแทรกขึ้นมา ซึ่งสาวน้อยก็พยักหน้ายอมรับก่อนจะเล่าต่อ

 

 

            “โอปป้ามีเรื่องอะไรหรอคะ” ซอฮยอนถาม

 

            “จำได้มั๊ยที่พี่เคยบอกเธอว่าพี่อยากเป็นนักร้องน่ะ”

 

            “จำได้สิคะ”

 

            “พี่ทำสำเร็จแล้วนะซอ”

 

            “จริงๆหรอคะโอปป้า .. ซอดีใจจังเลย ^^”

 

            “แต่ ...”

 

            “แต่อะไรหรอคะ ??”

 

            “เอ่อ .. ไม่มีอะไรหรอก เราไปเดินเล่นกันต่อเถอะ” 

 

 

“นี่แฟนเก่าเธอเป็นนักร้องหรอ ..” คยูฮยอนถามขึ้นหลังจากที่ซอฮยอนเงียบไป

 

“ก็ใช่”

 

“อ่อ เพราะเป็นนักร้อง เลยห้ามมีแฟนใช่มั๊ย”

 

“อืม ก็ประมาณนั้น ชั้นเล่าต่อนะ”

 

“อืมๆ”

 

“หลังจากวันนั้นที่เค้าบอกชั้นเรื่องเค้ากำลังจะเดบิวต์เป็นศิลปิน  ระหว่างที่ชั้นกำลังรอพี่ยูริเข้าห้องน้ำก็ได้ยินผู้หญิงสองคนคุยกันว่า....”

 

 

            “นี่แกรู้ป่ะ ยัยโฮรินอ่ะเลิกกับแฟนแล้วนะ”

 

            “จริงหรอแก เค้าก็ดูรักกันดีหนินา ทำไมถึงเลิกกันหล่ะ”

 

            “ก็แฟนเธอน่ะกำลังจะเดบิวต์เป็นนักร้องเชียวนะ”

 

            “แล้วเกี่ยวไรวะแก”

 

            “อ้าวก็คนที่เป็นนักร้องเพิ่งเดบิวต์ใหม่ๆ เค้าห้ามมีแฟนไงยะ”   สิ้นประโยคนั้น ซอฮยอนก็รีบวิ่งออกจากห้องน้ำมาโทรศัพท์หาแฟนของเธอทันที

 

            “โอปป้าคะ ซอมีเรื่องอยากจะถามน่ะค่ะ”

 

            “เรื่องอะไรหรอซอ”

 

            “เมื่อวานที่โอปป้าจะพูดกับซอไม่ได้มีแค่นั้นใช่มั๊ยคะ”

 

            “เอ่อ ซอ... คือว่า”

 

            “ทางบริษัทสั่งห้ามไม่ให้โอปป้ามีแฟนใช่มั๊ยคะ !!”

 

            “ซอ .. คือว่า เราไม่ต้องเลิกกันก็ได้หนิ เราแอบคบกันก็ได้นะซอ”

 

            “โอปป้าคะ .. ถ้าเค้าจับได้ คนที่จะเสียคือโอปป้าเองนะคะ ความฝันของตัวเองหล่ะเอาไว้ที่ไหน”

 

            “แต่ชั้นรักเธอนะซอฮยอน” เมื่อได้ยินคำพูดนี้จากแฟนของเธอ มันยิ่งทำให้เธอรักเค้ามากขึ้น แต่ความรักของเธออาจจะทำให้ความฝันของผู้ชายที่เธอรักพังลงก็ได้

 

            “ซอก็รักโอปป้านะคะ .. แต่เราเลิกกันเถอะค่ะ”   พูดจบซอฮยอนก็ตัดสายทิ้งก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เมื่อยูริตามหาจนเจอ เธอก็ให้เหตุผลว่าญาติเสีย

 

            นับตั้งแต่นั้นมา เธอกับแฟนของเธอก็เลิกติดต่อกัน หากแต่ซอฮยอนยังคงจ้องมองชายคนนั้นอยู่ตลอดสามปีที่ผ่านมา

 

 

 

กลับมาที่ปัจจุบันอีกครั้ง

 

“เอ่อ ..ซอ ” คยูฮยอนได้แต่ปลอบคนข้างๆที่กำลังร้องไห้อย่างหนัก

 

“อืม ชั้นไม่เป็นไรหรอก”

 

“ว่าแต่ชั้นขอถามอะไรอีกอย่างได้มั๊ย”

 

“อืม ได้สิ”

 

“ผู้ชายคนนั้นอยู่ในวง CNblue ใช่มั๊ย”  ซอฮยอนไม่ตอบ แต่พยักหน้าเบาๆเหมือนเคยก่อนจะร้องไห้ออกมาอีกระลอก

 

“เอ่อ .. ชั้นขอโทษนะที่เปิดเพลงนั้น ชั้นไม่รู้จริงๆ”

 

“ไม่เป็นไรหรอก ก็ตอนนั้นนายไม่รู้จริงๆหนิ”

 

“เอ่อ .. แล้วถ้าชั้นจะถามอีกว่าผู้ชายคนนั้นคือใครหล่ะ เธอตอบได้มั๊ย” คยูฮยอนถามอย่างกล้าๆกลัวๆ แม้จะรู้ว่าซอฮยอนอาจจะไปอยากพูดชื่อของแฟนเก่า แต่ไหนๆเค้าก็รู้ขนาดนี้แล้ว ถามอีกหน่อยซอฮยอนคงไม่โกรธ อย่างน้อยก็มีที่ระบายหล่ะนะ

 

“ผู้ชายคนนั้นคือ ...”   ซอฮยอนเงยหน้าขึ้นมากำลังจะตอบ แต่กลับมีเสียงผู้ชายคนนึงตะโกนออกมาจากรถเบนซ์คันเก๋

 

 

 

 

“ซอฮยอน !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

 

 

“ โอปป้า !!!!!!!!!!!!!!!!!!”

 

 

---------------------------------------------------------------------------------------

อิอิ จบไปแล้วอีกตอน
โอปป้าคนนี้เป็นใคร กิ๊กว่าหลายๆคนน่าจะเดาออกเนอะ
ตอนหน้าเป็นพาร์ทจบของเหตุเกิด ณ ร้านคาราโอเกะนะคะ 
จะเกิดเรื่องอะไรอีกต้องติดตามกันต่อไปนะ :]
แต่ตอนนี้อ่านแล้ว คอมเมนท์ๆด้วยนะคะ


ปล  *49983  กิ๊กรักมากอ่ะคนนี้  ฮ่าฮ่า