fic;You're Beautiful+Season 2 (ปิดบทความแล้วค่ะ)

ลำดับตอนที่ #7 : ρąгt 7 , ขอจูบได้มั้ย !? chinno jub! . ノ 100%

Qreaz. 10






PART#7  
ขอจูบได้มั้ย !? 



_________________________________________________________________________________________________



ความหมายของชื่อตอน (ที่ไรท์เตอร์ตั้งได้ไม่มีพล้อตเรื่องสุด ๆ =  = ; ) 
มันคืออะไรกัน !?  
เลื่อน ๆ ไปอ่านนนนเดี้ยวนี้  >O <  

Chinno  talk ; 

“ ฮ๊า .นี่น่ะหรอ  สวนสนุกที่เขาว่ากันว่า บรรยากาศดีสุด ๆ  “

เสียงเรียบๆ  ดุๆ  ของเทคฮยองดังขึ้น หลังจากลงรถเมล์ 
.. และตอนนี้พวกเราก็อยู่กันที่ ๆเทคฮยองว่าล่ะครับ

ใช่ครับ ^^  พวกเรามาถึงสวนสนุกกันแล้ว  บรรยากาศมันก็ดีจริง ๆ มีน้ำพุอยู่ล้อมรอบ ด้านในก็ยังมีบรรดาแม้กไม้หลากหลาย
ล้วนแต่เป็นพืชดอกไม้ ที่มีสีสันสดสวย  สวยจริง ๆ !

และอีกอย่างที่  ไอ้เทคฮยอง (เรียกไอ้เลยเรอะ !? ) 
มันดูท่าจะชอบสวนสนุกที่นี่  ก็คงจะเป็นเพราะว่าที่นี่มีอากาศเย็นสบายมากครับ  มีแสงแดดอุ่น ๆ ส่องลงมาบ้างเป็นช่วง ๆ
แต่ก็ไม่ได้สร้างความร้อนให้กับเราเลย  มีลมเย็น ๆ พัดมาจากทุกทิศทาง  เอ๊ะ !บางทีเค้าอาจจะแอบเปิดพัดล่องหนไว้รอบๆก็ได้  -0-

หลังจากชื่นชมบรรยากาศด้านนอกแล้ว

จากนั้นพวกเราก็เดินเต้าะแตะๆ พากันเข้าไป ..  
ทางเข้าประดับด้วยรูปปั้นของสัตว์ในเทพนิยาย ดูน่ารักดีนะ ^^

และยิ่งเดินเข้าไปลึก ๆ ก็ยิ่งเห็นถึงความสวยงามของสถานที่แห่งนี้ 

มีดอกไม้เพียบเลยครับ  !!

พวกมันเหมือนดอกไม้ปลอม  ที่ไม่ว่าเมื่อไรมันก็พร้อมจะเบ่งบานตลอดเวลา

แต่นี่ของจริง  ฮ๊า ~  ที่นี่ ยอดไปเล๊ย ^O^

และดูเหมือน คนอีกคนที่เดินอยู่ใกล้ๆผม 
ก็ดูเหมือนจะชอบเหล่าดอกไม้แสนสวยนั่นด้วย

แน่ล่ะ  ก็เธอเป็นผู้หญิงนี่  เจ้ามินัมตัวเล็ก เดินไป หยุดไปเพราะมัวแต่หยุดมองบรรดาสิ่งสวยงามรอบข้าง

แหม  ดูเธอเหมือนไม่เคยมาสวนสนุกงั้นแหละ（°ο°）

เอ๊   ~  

แต่ดูไปดูมา   ‘ น่ารักดีแฮะ   

ผมก็เหมือนกันครับ  เอาแต่จ้องมองเธอคนนี้ตลอดเลย 

ผมพูดตรง ๆ ตลอดเวลาที่เธอไปแอฟริกา  ตลอดเวลาที่เธอไม่ได้ยืนร้องไห้กับผม  ที่เธอไม่ได้ยิ้มร่าให้ผมได้เห็น

ผมคิดถึงเธอใจแทบขาด  ยัยนี่จะรู้บ้างไหมนะ  
รู้ไหมว่ามีคนเฝ้ารอเธอกลับมา  เฝ้าคอยนับวันเวลา  ว่าเมื่อไหร่น้า 
เธอที่เป็นที่รักของผมจะกลับมาให้ผมได้เห็นหน้าของเธออีก

มันอาจจะจริงนะครับ  ที่ตั้งแต่ต้นผมไม่ได้เป็นพระเอก  
ทั้งผู้กำกับหนัง ทั้งคนเขียนบทและไรท์เตอร์ซื่อบื้อ (= []=

รวมหัวกันแกล้งผม  !  แต่งให้ผมไม่ได้เป็นพระเอก 
จึงทำให้ผมต้องกลายมาเป็น พระรอง  มันเจ็บปวดมากครับ

ทุก ๆครั้งที่ผมเห็นเธอ พูดคุยและยิ้มแย้มกับ เทคฮยอง  
แววตาของเธอดูมีความสุขมาก 

 บ้าเอ๋ย  !!   ทำไมผมไม่ได้เป็นพระเอกกับเขาบ้างนะ  

“  อ๊ะ  !  <( っ '๐')づ  นั่นๆ ฉันอยากเล่นไอ้นั่นอ่ะ   
อยากเล่นมานานแล้ว ว ไปเล่นกันๆ ”

เสียงเจเรอมี๊ขัดจังหวะความคิดผม  ทำให้ต้องหันไปมองตามเสียง

เจเรอมี๊พูดพร้อมชี้นิ้วขึ้นไปด้านบน  มันคือ   = {} =     ม้าหมุน!    

โตตัวเท่าควายยักษ์ แล้วยังจะเล่นอะไรแบบนี้อีกเรอะ   
  ตัวมันโตก็จริง แต่ใครจะรู้สมองมันกระติ้ดนึ ง  .

เทคฮยองก็ทำหน้าเบื่อๆ  เหมือนกันกับผม  ที่ออกความคิดเหมือนกัน
ว่ามันไร้สาระ และปัญญาอ่อนเกินไป

ส่วนยัยตัวเล็กข้างๆผมน่ะหรอ  ?  ไม่ต้องบอกพวกคุณก็คงจะรู้ใช่มั้ยครับ 

เธอตาลุกวาวว  * 0 *  แล้วรีบกระเด้งตัวไปเกาะแขนเจเรอมี๊ทันที  

“ ปะ ๆไปเล่นกันเจเรอมี๊   ฉันก็อยากเล่นมานานแล้วเหมือนกัน“  ^^

มินัมพูดด้วยเสียงตื่นเต้นๆ

“ ไม่เอาดีกว่า  (^ o ^   ) (   ^ o ^) 
มินัมฉันอยากเล่นไอ้นั่นมานานแล้ว  ..”

ผมเสนอความคิดเห็นบ้าง   ผมหลอกเล่นครับ จริงๆผมไม่ได้อยากเล่นอะไรทั้งนั้นแหละ   แต่ก็ใช้นิ้วชี้ๆ  ชี้ไปมั วๆ   โดยไม่รู้ความไอ้สิ่งที่ผมชี้ไป 
มันคืออะไรที่ผมทำผิดพลาดที่สุด   !

| (O.O;)(o,o;) |    <<  หน้า มินัม  กับ เจเรอมี๊

(¯▽¯；)　<<  หน้าเทคฮยอง  ( แบบว่านิ่งไปเลย )

ตอนนี้ผมชี้นิ้วไปทางด้านหลัง 
ไม่รู้หรอกว่าทำไม เจ้าสามคนนี้ที่ทำหน้าตา ช้อคสุด ๆ

“ นายแน่ใจหรอ  ว่าอยากเล่นไอ้เจ้านี่น่ะ  ?   “

เจเรอมี๊เอ่ยปากถามผม  แล้วมองทางด้านหลัง สลับกับหน้าผม

“ เห้ย !  เข้าไปเล่นกันสามคนนะ ฉันขอบายล่ะ   “

เทคฮยองพูดนิ่ง ๆ  แต่หน้าก็ซีด ๆ

ส่วนมินัม

“ แต่มินัมอยากเล่ๆ  มินัมอยากเล่นไอ้นี้มานานแล้วเหมือนกัน “  ^^

มินัมเขยิบตัวมาหาผม   ผมไม่ตอบอะไร

หันไปมองไอ้ที่นิ้วผมมันชี้ไปด้านหลัง

เฮือก   !  !   ˋ( ° ▽、° )

มันคือบ้านผีสิงครับ  !!

แล้ว .. ทำไงกันดีล่ะเนี่ ย  ผมก็กลัวผีเหมือนกันนะ 

แต่จะบอกมินัมกับทุกๆคนว่า กลัวผีก็ไม่ได้ซะด้วย 
เดี้ยวไม่แมน  อายเขาตายเลย

บ้านผีสิงที่นี่ดูเหมือนจริงโครตๆ  
เดี้ยวๆ ครับ ผมขอ บรรยายถึงความสยองของมันก่อน

มันไม่ใช้บ้านผีสิงธรรมดาๆครับ  เป็นเหมือนปราสาทในสมัยก่อน 
มีไอ้แหลมๆ ปักอยู่รอบๆปราสาทนั่น(เคยอ่านการินมั้ย?เเบบนั่นเเหละ)

แล้วยังมี  ตุ้กตาไม้ไม่มีหน้า  ถูกเสียบกับไม้แหลมบ้าง  ถูกตัดคอบ้าง 
ขาขาดแขนขาดบ้าง เลือดสาดอะไรแบบนี้

มันไม่ธรรมดาแฮะ  =  =; 

แล้วดูจากแต่ละคนที่เข้าไป  แล้วออกมา  หัวนี่ฟู    
หน้าตาซีดเซียวกันหมด ด ด ดด  !  

“  เห็ย !  ฉันอยากเล่นไอ้นู้นหว่ะ    “

ผมละสายตาจากสภาพบ้านผีสิง  ที่แค่มองก็ยังสยองง 
แล้วหันไปหาต้นเสียงที่พูด  เทคฮยองพูดพร้อมกับหันหน้าไปอีกด้าน

มันเป็นเครื่องเล่นที่  หวาดเสียวสุด ๆ

เครื่องเล่นที่เทคฮยองเลือก  มีรูปร่างเป็นลูกกลมๆ  มีขนาดใหญ่ 
บรรจุคนได้ประมาย 4-5

มันเป็นผนังใส ๆ  ทำให้มองเห็นด้านนอกชัดเจน  ถูกมัดอยู่กับเสาต้นใหญ่ที่ตั้งตระงาดอยู่ตรงกลาง

ผมพอจะเดาออกแล้วล่ะครับ  -  -   ว่ามันทำงานยังไง

มันเป็นเครื่องที่ ใช้ทุ่ม หรือหมุนอะ ไรประมานนี้  หมุนไปแบบไม่มีทิศทาง  หมุนไปเรื่อย และค่อยๆเพิ่มความแรงขึ้น ๆ  ดูน่าหวาดเสียวเนอะ 
ผมเห็นคนที่เล่นแล้วลงมา 

โอ้โห้ !  อ้วกแตกกันกระจายเลยครับ 
มีบางคนท่าทางแมนมาก ๆ ตอนขึ้นไป พอตอนลง สภาพอย่างกับตุ้ด !

สรุปว่าแต่ละคนเลือกเครื่องเล่นมา  เล่นอะไรไม่ได้สักอย่าง   =[ ]=  

หมายถึงพวกผมนะครับ ที่กำลังยืนค้างมองเครื่องหวาดเสียวกับสยองขวัญ
ที่ผมกับเทคฮยองเลือก

ส่วนอีกเครื่องที่เจเรอมี๊เลือกก็คือม้าหมุน 
กำลังตัดสินใจกันครับว่าจะเล่นอะไรดี  -_- ‘ 

“ตกลงจะเล่นอะไรดี่ละ  เครื่องน่าหวาดเสียวของฮยองนิมก็น่าเล่นนะ 
น่าสนุกจังง วุ้ วว  “ 

ยัยตัวเล็ก ร้องวุ้วๆ เสียงดังใส่พวกผม  นี่เธอเป็นผู้หญิงแท้ๆ
แต่ทำไมไม่กลัวอะไรบ้างเลยนะ

แต่พวกผมเป็นผู้ชายแท้ ๆยอมรับ กลัวครับ  -__- *

“เอางี้มั้ย ? เรื่องจะเลือกเล่นเครื่องเอาไว้ก่อนก็ได้ 
เดี้ยวเราไปหาอะไรกินก่อนเถอะ  หิวน้ำล่ะ  “

ผมเสนอความคิดเห็นที่ฉลาดชาญชัยที่สุด 
(เพื่อหลีกเลี่ยงไม่เล่นบ้านผีสิงสุดสยองงนั่น )

จากนั้น พวกเราก็เดินกันไปนั่งพักใน ค่าเฟ่แห่งหนึ่ง  สวยอีกแล้วครับ 
ร้านกาแฟยังสวยเลย  ตกแต่งด้วยบรรยากาศเก่าๆแต่ก็ดูอบอุ่นดี  
รสชาติของกาแฟที่นี่ก็อร่อยอีกด้วย  O.O

“ เดี้ยวไปห้องน้ำแป้ปนะ   เดี้ยวมา  “

เทคฮยองลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วทำท่าเดินออกไป

“ฮยอง   รอเดี้ยว  ฉันไปด้วย  “

เจเรอมี๊รีบวางแก้วกาแฟที่กำลังจิบลง  แล้วรีบวิ่งตามฮยองนิมออกไป

จึงทำให้ผมอยู่กับมินัมสองคน(เส้ดกู555)(ว้ายใช้คำไม่สุภาพ)

คนในร้านก็น้อยอยู่นะ  มีแค่ตาลุงสองคน  กับแม่ลูกอ่อนคนนึงมานั่งอ่านหนังสือเท่านั้น   บรรยากาศก็เงียบอีกด้วย  
แบบนี้เค้าเรียกบรรยากาศเป็นใจรึป่าวครับ  !?  ^^

ยัยตัวเล็กไม่สนใจอะไร  เอาแต่ก้มหน้าก้มตาดื่มชา(มินัมไม่กินกาแฟ) 
อย่างขะมักขะเขม้นสุด ๆ  คงจะหิวล่ะสิ  
อ๊ะ !  คราบชา ติดอยู่ที่มุมปากของเธอด้วย

ผมจึงเอื้อมมือไปเช็ดคราบนั้นออกให้เธอโดยใช้มือเปล่าๆของผมนี่ล่ะครับ บรรจงเช็ดคราบออกจากมุมปากเธอ

เธอดูตกใจและสะดุ้งเล็กน้อย  แต่ก็ยังยินยอมให้ผมทำความสะอาดปากเธอ (ด้วยมือนะครับ  อย่าเพิ่งคิด ดด )

ไม่รู้อะไร ?  ทำให้ผมคิดว่าเธอสวยมากขนาดนี้  ตลอดทั้งทางที่เดินเที่ยวกันในสวนสนุก  ต่างก็มีชายหนุ่มน้อยใหญ่  พากันเหลียวมองมินัมกันจนคอเคล้ดไปหลายคน   แหม ก็วันนี้เธอสวยสุด ๆเลยนี่

ในขณะที่ผมกำลังคิดอะไรๆ อยู่เพลินๆ  ผมหันกลับมาเพื่อจะชวนเธอคุยเล่น ๆ รอเทคฮยองกับเจเรอมี๊กลับมา

อะอ้าว ..  คนตัวเล็กข้างๆ ผมก็หลับปุ๋ย ไปซะแล้ว  ฮ่าๆ 5555 
เผลอแป้ปเดี้ยว  หลับซะแล้วหรอเนี่ย

เธอนอนหลับตาพริ้ม  ไม่รู้สึกอะไร  ผมสั้นที่ประปรายแก้มเธอ 
ช่วยขับให้ผิวขาวใสอมชมพูของเธอเปล่งประกาย 
อีกทั้งจมูกโด่งสวยนั่นอีก  แล้วก็ ..  สิ่งที่ผมคงจะหยุดใจไม่ไหว 

ริมฝีปากของเธอ ริมฝีปากสีชมพูอ่อน 
ที่ไม่ได้แต่งเติมด้วยเครื่องสำอางอะไรทั้งสิ้น  ..

มันช่าง ..  ยั่วยวนผมสุด ๆ

ผมขยับตัวเข้าไปใกล้เธอ  
พร้อมกับใช้แขนข้างหนึ่งของผมดันให้ตัวเธอเข้ามาใกล้

ค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าของผม .. ไปหากลิ่นหอมจากตัวเธอ 

ผมค่อยๆเลือนริมฝีปากไปยัง ริมฝีปากบางสวยของคนตรงหน้า

เธอทำให้ผมเป็นอย่างที่ไม่เคยเป็น  เธอทำให้ผมคลั่ง 
จนไม่อาจหยุดใจไว้ได้อีกแล้ว O.o

แต่ผมก็ยังมีสติพอที่จะไม่ทำเรื่องให้เธอตกใจ ..

“ มินัม  ?   ฉันขอ .. จูบเธอได้มั้ย  ”

ผมกระซิบเสียงเบาใกล้ ๆ ใบหูของเธอ

ผมไม่รอคำตอบ  พร้อมกับเลื่อนปากของผม  
หวังจะไปประกบกับริมฝีปากของเธอ

แต่ทว่า  !!    (O_o)

_______________________________________________________________________________________________


ตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ?
อยากรู้มั้ย เกิดอะไรขึ้น
คลิ้กไปอ่านในตอนต่อไปสิคะ ^^