คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 7 NC
บทที่ 7 NC
“ุสวยโรส อย่าทรมานผมเลยนะนี”
น้ำเสียปลอบประโลมไม่่วยให้เธอลายใ สิเธอำลัลับืนมาและพบว่าเธอำลัล้มลบนเียโยมีร่าสูามิร่อมเธอไว้
เาพรมูบไปามใบหน้าเธอ มือน้อยยันบ่าแร่ไร้ไมันไว้ หน้าหวานมเบี่ยหนี เาึุลออเลียเป็นทานเธอเปียื้น
มือร้อนอบออวบอิ่มเล้นลึ ลิ้นสาลาลนถึยอถันเล็สวยทีู่ันรับปาที่รอบลมา
“อือ อเล็ อือ”
“ใ่ ุสวยไปหมทั้ัวโรส”
เาูยอถันเสียั ใ้ลิ้นแะวัหยอล้อ มือบีบเ้าามให้ั้ึ้น
“ผมอยาเลียุทั้ัว โรส ไม่มีผู้หินไหนทำให้ผมเป็นแบบนี้ โรส”
ลิ้นร้อนลาลรแอ่ใลาหน้าท้อแบนเรียบ เาวัเลียร่อบุ๋มน้อย ๆ ลาลพร้อม่อยึุรารีสีำลไปามเนินสะโพลมมน มือให่ับร่าระหพลิะแลาุลไปามอบโ้าว ปลายนิ้วสัมผัสผิวนุ่มพรมูบไล้ามุที่ถูึออ
สิสาวโสไร้ประสบาร์แม้พร่าเลือน้วยพิศวาสแ่ยัพอรับรู้ว่านร่าโำลัทำสิ่ใ โรสรินว้าเส้นผมออเล็านเอร์ไว้ำแน่นึรั้ไม่ให้เาลไปมาว่านี้
“อย่า่ะ อเล็ไม่ ไม่ไ้”
อเล็านเอร์เลื่อนัวึ้นหลัาึุไปยั้นาไม่ปล่อยัหวะว่าให้โรสรินิ้นหนี ใ้หัวเ่าันไลุ่เลื่อนลนถึ้อเท้า ใ้เท้าเี่ยออแล้วแทรร่าแร่ลหว่าาามทันที ท่อนเอ็นแ็ัวโป่พอที่ันาเผ้าสีเ้มอเานับแน่นลเนินสาว
“ไม่ไ้แล้วโรส ผมอยาเอาุะแย่ ้อเี๋ยวนี้”
โรสรินรู้สึเปิเปลือยมาว่ารั้ไหนในีวิ ทั้เนื้อทั้ัวเหลือเพียาเในัวน้อยสีำิ้นเียว ัวเล็นไม่อาปปิสิ่ใไ้ ฝ่ามือให่ร้อนลูบทั่วแ้ม้น ลิ้นวัยอถันึูแรนปลายหัวนมแ็ัน ายสาวสะท้านเฮือหัวสมอาวโพลนมือไว้ว้าบ่าแร่้านบนำแน่น
“ไว้รอบหน้านะ ผมะเลียุมาว่านี้โรส ผมรอไม่ไหวแล้ว”
ร่าสูผละออ วาหวานสวยหรี่ปรือสลืมสลือมอร่าสูให่ยืัวอยู่เหนือร่า มือสีเ้มปลระุมออไม่ี่เม็่อนึถอออทาศีรษะ ปลเ็มัและระุมาเ
เธอมอามมือทุอิริยาบถอย่ามึนนระทั่เารูิปล ถอาเ้านอออพร้อมบ็อเอร์ ายัร่อมเธอไว้ไม่ยอมให้โรสรินหนีไปไหน
ในวามมืสลัวอห้อมีเพียแสไฟลอเ้ามาาหน้า่า เธอเห็นบาสิ่สั่นไหวให่โั้ันลาพุ่มนสีเ้ม รแ่นลาลำัวแร่ไร้ไมัน วาเบิว้าึ้น
“ไม่ อเล็ มัน ไม่”
แรปรารถนาที่อเล็านเอร์ปลุึ้นในัวสาวทำให้เธอหลลืมไปเสียสนิทใว่าัวเธอำลัทำสิ่ใอยู่ วบนวาหวานมอเห็นเอ็นให่ลาลำัวอเล็านเอร์ สิพลันืนลับมาแ่วามรู้สึ้าเินไป
โรสรินส่ายหน้ามอ้วยวามหวาหวั่น เธอปล่อยให้ทุสิ่ทุอย่าำเนินมาถึุนี้ไ้อย่าไร ายสาวพยายามพลิัวหนีนอนว่ำะายออาร่าให่ที่ยัร่อมไว้
แ่นร่าโไม่ยอม อารม์ร้อนไฟราะเผาไหม้นเาไม่อาวบุมนเอ ึาอโรสรินไว้แล้วร่อมเธอา้านหลั ใ้น้ำหนันั่ล
“ไม่ไ้โรส ุทำแบบนี้ไม่ไ้ ผม้อเ้าแล้ว”
ร่าสาวาวโพลนนอนว่ำศีรษะเือบถึอบเีย มือำผ้าปูที่นอนึร่าอัวเอ หาาเห็นมือสีเ้มเอื้อมไป้านหน้ารลิ้นัหัวเีย วานหาอบาอย่า านั้นเธอไ้ยินเสียีบาอย่าออ
ถุยาอนามัย!!
มือบาำอบเียแน่นึ้นอีพยายามึร่าออาใ้ท่อนาแ็แรแ่แรสาวหรือะสู้แรายไ้ ับพลันวาหวานเห็นมือให่วาลร้าใบหน้า รู้สึไ้ถึท่อนอุ่นร้อนที่เบียรุนทา้านหลัแ้ม้น
“บ้าริ โรสุเล็มา”
อเล็านเอร์ับท่อนเอ็น่อรปาทาเ้าาทาแ้ม้นมุลอหลืบ้านหลั เาไม่เสียเวลาถึาเในออแม้แ่น้อย เพียับเบี่ยแล้วเสียบเอ็นแทรันเ้าไป
ปลายป้านสัมผัสเนื้อนุ่ม่ำื้นให้วามรู้สึีนอเล็านเอร์ราในลำอพยายามันแ่โรสรินทั้แล็และแบ
ายแร่โน้มัวไป้านหน้าอีรั้หยิบอในลิ้นัออมา ่อยบีบเลหล่อลื่นที่เามีิไว้เสมอเพราะนาที่ไม่ธรรมา ถึแม้ว่าสาวๆ มีน้ำหล่อลื่นมาพอ แ่ารใ้เลหล่อลื่นะ่วยให้พวเธอไม่บาเ็บหาเาโยัวนานเินไป
ลิ่นสรอเบอรี่ลอยว้าในอาาศ โรสรินสะุ้ยามนิ้วป้ายเลปาทา
“อเล็ อเล็!!”
“อีนิโรส”
เลหล่อลื่น่วยให้ปลายมนหยัมุเ้าทาไปเล็น้อย โรสรินเล็มาและแบเินไป อเล็านเอร์แทบลั้นลมหายใเมื่อลำให่มุเ้าไปอีนิใน่อทารัับแบ ะโร่าให่เหนือเธอ ้มลมอหน้าามะแ้าัผ้าปูที่นอนแน่น มือบาำอบเียนเร็ไปหม
“อย่าเร็สิ มันให่หน่อยเี๋ยว็ิน”
“ไอ้บ้า อเล็ ถ้าันหลุไปไ้นะ”
“ี้ อย่าหวัเลยโรส ผมะไม่มีปล่อยุไปนว่าผมะพอใ”
“รี๊!!”
ร่าระหสะุ้สุัวร้อลั่นยามลำแร่ำแรผ่านปราารวามสาวอเธอเ้าไป้วยแรระแทเพียรั้เียว โรสรินรู้สึเหมือนถูแยออ้วยอบาอย่าไมุ่้นเย
นร่าโนิ่ึอยู่้านบนเหนือร่าเธอ โรสรินไ้ยินเสียเาสบถและเสียเาพูภาษาอื่นที่เธอไม่เ้าใ
“ให้ายเถอะโรส ทำไมไม่บอผม”
“บออนไหนไม่ทราบ โอ๊ย! อเล็ เ็บ!”
อเล็านเอร์หมวามวบุมัว ยิ่รู้ว่าโรสรินไร้ประสบาร์และเาไ้พรหมรรย์โรสรินเป็นนแร ยิ่ทำให้ออัแน่น้วยไฟร้อน ้อารพุ่ทะยานรุนแรใส่ายสาว
สะโพสอบยับถี่ระแทเ้า่อเนื่อ้วยแรทั้หมที่มี เารู้ว่าเลหล่อลื่นะ่วยให้สาวน้อยใ้ร่าเาไม่บาเ็บมานั
“ถ้าุบอผม เราะไม่เริ่ม้วยท่านี้โรส ี้ ุแน่นมาและอรั”
“อือ อ่า อเล็”
“เริ่มีึ้นแล้วใ่ไหม”
เสียหวานราในลำอ อาารเสียวสะท้านยามลำให่เ้าออร่อสวาท ผ่านุแสนอ่อนไหวนโรสรินไม่อาบัับร่าายัวเอไ้อี แอ่นสะท้านรวรา
อเล็านเอร์โล่อเมื่อไ้ยินเสียหวานใสรา น้ำหวานร่อรัเริ่มหลั่ริน ท่อนเอ็นรูผ่านปุ่มระสัน้านในเป็นระยะ มือเท้าบนฟูให่ระแทระทั้นอล้วยแรทั้หม
“อ่า โรส”
เาถอนลำให่ออ้า ๆ ับายสาวพลิร่านอนหาย มือให่รูาเในออ ับ้อเท้าเปิเธอออมอูเนินเนื้อที่มีนปุยนุ่มปปิบาเบาเป็นระเบียบเพราะารแว็์
“ุเป็นสาวบริสุทธิ์และุแว็์ โรส ุมีอะไรที่ัแย้ันในัวเอ”
โรสรินใ้มือปิเนินเนื้ออสวนไว้ ไม่ให้เา้อมอ เธออายนร่าแ่ำ
“ันเพิ่ทำรั้แรวันนี้ ่าเสริมสวยบัับให้ทำ”
“ไม่้ออายผมอบมา แ่อนนี้ผมอยาเลียแล้ว”
ร่าสูให่ยับเลื่อนายเ้าหาลใบหน้าแร่ลรลาหว่าาามนโรสรินใ รีบเอามือยันใบหน้าแร่ไว้ไม่ให้ลลรเนินามอวบอูม
“อเล็ ุะทำอย่านั้น ไม่นะ ไม่ไ้”
“ูว์ ไ้สิ ุ้ออบ ผมะเลียให้ทั่วโรส ผมอยาินน้ำุเหลือเิน”
เาึมือเธอที่พยายามปิเนินสวาทไว้ออ วามล้าล้ำลึึ้นเมื่อับ้อลีบบาสวยที่เาไ้เป็นนแร นิ้วเี่ยเบา ๆ แหวออมอทารัที่เริ่ม่ำ
ลิ้นสา่อยแะไล้ลีบบาเื่อ้า บเม้มลีบทั้สอ้า านั้นึลลิ้นสาลาึ้นเป็นัหวะ เฝ้ามอสาวน้อยผ่านเนินเนื้อ มือให่เอื้อมไปลึเล้นเ้าามให่อวบบีบ
“อ่า อเล็ อือ”
“หวานมาโรส และหอม อืม อีนินะ”
อเล็านเอร์ละเลลิ้นลรลาร่อทารั่ำน้ำ ูลืนวามหวาน อมมลิ่นอิสรรีหอมรุ่น หายมือสอนิ้วเ้าสัมผัสปุ่ม้านบนในโพรสวาท ยับเป็นัหวะไปพร้อมับลิ้นสาลาเลีย เม้มเม็น้อยนโรสรินร้อรา มือำผมำสนิทไว้แน่นึเาึ้นาร่อรั แ่เาืนแรไว้เลีย่อนพอใ
“อือ อ่า อเล็ อือ”
“โอ๊ย หวานไปหมทั้ัว”
ปารอบบเม้มเนินเนื้ออูม่อนึัวึ้นาเนินเนื้อสาว ยัวึ้นูบหนัหน่วส่น้ำหวานอเธอให้สาวน้อยไ้ลิ้มรสาิอัวเอ
“อือ อือ”
“หวานไหม โรสทั้หอม ทั้หวาน”
ร่าแร่สอเอ็นให่เ้าทา่อรัะที่ส่ลิ้นสาวาไล้โพรปาหวาน่ำ
โรสรินแอ่นร่ารับลำให่เสียบเ้าทาอย่าเื่อ้า เธอไ้ลิ่นและรสาิอัวเอ เาส่น้ำหวานอเธอที่ิมาับปลายลิ้นให้ลิ้นน้อย ๆ อเธอรับรู้
ปลายมนหยั่อยสอ้าึ้น พยายามวบุมนเอไม่สอแรมานั ร่าสูให่ยึัวึ้นร ับ้นาเธอให้อ้าออว้า
อเล็านเอร์มอายแร่ท่อนเอ็นลำให่มุเ้าและอออย่า้า ๆ เนินสวาทเนียนสวยสีมพูระเรื่อเริ่มแาประสบาร์รั้แร เาับ้อหน้าหวานบิเบี้ยวและร้อรา ร่าายแอ่นสะท้าน มือิผ้าปูที่นอน้าาย่วยเหลือัวเอไม่ไ้
เายับถอนลำให่ออนเือบสุ สูปา ใ้มือบเม็เล็ที่ลีบามยี้เบา ๆ ่อนระแทเ้าบแน่น
ับ
“ู้ เล็มาโรส เสียวไหมนี”
ับ
มือยี้เม็ายแร่สอใส่เ้าออเป็นัหวะและเริ่มแรึ้น เาละมือาร่อาม ส่แรยี้ยอถันสวยเล็ หัวนมสีสมพูสวยและำลัแ็เป็นไสู้นิ้ว
ับ ับ ับ
ลำให่ส่ัหวะแรึ้น ระแทระทั้นร่าบานสั่นสะเทือน โรสรินบิหน้าไปมาปาร้อรา เธอสัมผัสวามร้อนอท่อนแร่ภายในายสาว เสียเสยและบลึในราวเียวัน
มือแร่ับ้อเท้าเธอไว้แน่นบัับให้เธออ้าออให้สุ นเธอเปิเปลือยและเร่าร้อน วานใ้ร่าปิสนิท ไม่ล้าลืมา แ่โรสรินรู้ว่าไ้เาำลั้อมอเธอ เฝ้าูทุะยาทเธอร้อราอย่ามีวามสุ
“โรส ุำลัะเสร็แล้ว ี้ ยิ่อแน่นนี”
โรสรินแอ่นร่ารับ เธอไ้ยินที่เาบอว่าเธอำลัะเสร็สม แ่เธอไม่รู้ว่ามันะให้วามรู้สึเป็นเ่นไร
“อ่า อเล็ โอ๊ย อเล็ รี๊”
เสียหวีร้อเบา ๆ ในลำอเมื่อวามสุสมมาเยือน ายสาวระุเฮือไม่อาห้ามวามรู้สึท่วมท้น ยิ่อเล็านเอร์ยี้เม็เล็ โรสรินยิ่หลั่รินน้ำหวาน อระับแอ่นร้อนนน้าบนราลั่น
เายับเสียเสยเ็มลำับแน่น ระแทระทั้นส่แรพิศวาสรุนแร ใล้ถึปลายทา
เารู้สึแปลประหลายามมอหิสาวใ้ร่า แม้ว่าเานอนับผู้หิสวยมามามาย แ่โรสรินลับให้วามรู้สึาม วามรู้สึภาภูมิใที่ไ้ำแรนแร วามรู้สึหวแหน ไม่อยาแบ่ปันวามสวยามนี้ับใร
ายายระทุ้ไม่หยุพั เสียน้ำหวานรลาเนินเนื้อและายแร่เสียสี เาไม่อยาให้ใรไ้ิมรสน้ำหวานที่เอ่อออมาาร่อาม ทรวออัแน่นยามนึท่อนแร่อนอื่นสอใส่ในายเธอ แรที่ส่ให้โรสรินยิ่แรึ้นมี่รู้ัว เาไม่อยาให้ผู้ายนไหนเอาลำแร่สอใส่ เาะััวเธอไว้ ไม่ให้ใรไ้เธอ
“โรส ผม ี้ ผม ุอแร ผมำลัะแแล้ว”
โรสรินปรือาึ้นมอเมื่อหลัพายุสวาทอเธอผ่านพ้นไป วาหวานับ้อมอร่าแร่้านบนเหนือร่าายเธอ แม้ว่าะมอเห็นเาไม่ัเนนั หาแ่ยัสัมผัสรับรู้ไ้ถึวามรู้สึเ็มอิ่มที่แผ่ออมาาร่าอายหนุ่ม
ลำให่โป่พอึ้นอีระแท่อเนื่ออย่าแรสอสามรั้ ่อนที่อเล็านเอร์ราลั่นปลปล่อยน้ำรัพุ่ใส่ถุยาอนามัย มือแร่ำรอบ้อเท้าเธอไว้แน่นะหลั่วามสุ แอ่นายให้ลำร้อนมุนมิ ีพรเ้นรัวบามสุสม เหื่อื้นท่วมัว ใบหน้า ยับนิ้วรอบ้อเท้า เอ็นให่ระุเป็นัหวะ้านในปลอรัระับไปพร้อมโพรสวาท
อเล็านเอร์ยับัวถอนายายออ รูถุยาอนามัยออาายวาไว้ที่พื้น โรสรินมอทุัหวะารระทำอย่าสนใ ประสบาร์รัรั้แรับนแปลหน้าแม้ในราแรเหมือนไม่ใร่ีนั แ่เาเป็นนัรััวย เพราะเพียไม่นานมือให่และปาหนาร่ายมน์ไปทั่วร่าายสาวอเธอนโรสรินไม่อาห้ามวาม้อารไ้
ร่าแร่ลัวลนอนอโรสริน พลิร่าบาให้นอนเยเาไว้อย่าผิวิสัยเาโยสิ้นเิที่เมื่อนอนับผู้หินไหนแล้ว็ถอยห่า
“ีไหมโรส อบไหม”
เสียทุ้มพร่าอู้อี้เล็น้อยเพราะพรมูบไปทั่วหน้าอที่เายัอบุมลึเล้น โรสรินเ็มื้นและยัื่นะลึับวามรู้สึแปลใหม่ ยับร่าเอียหน้ามอเา
“มันเป็นแบบนี้ทุรั้ไหมะ”
“แน่นนอน ผมะทำให้แน่ใว่ามันะเป็นแบบนี้ทุรั้”
“ผม?”
“ฮื้อ ใ่สิ ้อเป็นผมอยู่แล้วโรส”
ร่าบาเริ่ม่วุนพิศีรษะเาไว้ะที่เายัุไ้ที่ทรวาม
“หาววว”
“ฮื้อ ่วไม่ไ้นะโรส ผมยั้อ่ออีรอบ”
“อื้อ อะไรันะ โรส่วมาเลยอนอน่อนนะะ ีัที่พรุ่นี้ไม่้อไปทำาน”
อเล็านเอร์มอร่าอโรสรินที่ะแหันหลัใส่เาอย่าไม่ใใส่ เป็นผู้หินแรที่นอนหันหลัให้เา!
“โรส เี๋ยว่อนโรส”
“อือ อเล็ โรส่วมา พรุ่นี้่อนนะะ แล้วโรสะถามุใหม่อีที”
อเล็านเอร์ะโหน้า้ามไหล่ามไปมอใบหน้าามที่หลับาพริ้ม
“ถามอะไรโรส”
“อืม โรสอยาะรู้ว่า หาวว มันะเป็นแบบนี้ับนอื่น้วยไหม”
เสียหวานนุ่ม่อยหายไปพูไม่บประโย้วยวาม่วุนปล่อยให้อเล็านเอร์ที่ยันอนา้าับำพูอโรสริน
ไม่มีทาโรส ผมะไม่ปล่อยให้ผู้ายนไหนไ้แอ้มุหรอ!
ความคิดเห็น