ลำดับตอนที่ #7
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : - 6 - สี่ปีก่อน ต่อเนื่อง nc
- 6 - สี่ปี่อน ่อเนื่อ nc
สี่ปี่อน
ปั!!
เสียระแทประูโรแรมราาไม่แพมานัในย่านนัศึษาทำินเียสะุ้ หาแ่อ้อมแนแ็แรพลันเี่ยวร่าเธอไว้ยลอยสูพาเินไปทาเียโยไม่ละริมฝีปาออาารรอบรอ
ลมหายใอทัู้่หอบระั้นาอาาราอาาศ ยามเาปล่อยริมฝีปาออาวามเย้ายวนอ่อนหวาน แผ่นหลัอินเีย ระทบฟู เธอวาามอนัยน์าเ้ม้น้านบน รอยยิ้มบาเบาแ้มบนริมฝีปาหนาที่่ำื้น้วยแรุมพิอเธอ
“อีธาน ะ ัน อันที่ริันมีเรื่อะบอ”
ายร่าโ้านบนทาบัวลโน้มหน้าลออ สูมลิ่นหอมหวานพร้อมลาลิ้นทั่วลำอะเลื่อนมือึเสื้อยืนร่าเล็ว่าึ้นสูแล้วถอออนไ้ในที่สุ โอบแผ่นหลันวลเนียนแล้วระเถิบร่าไปรลาเียเท่าที่ทำไ้
“ผมว่า นี่เป็น่วเวลาที่ไม่วรมีเรื่ออะไรให้พูุยันแล้ว เียร์”
ินเียเบี่ยหน้าไปอีทายามหน้ามเ้มโน้มลเ้าหาอีรั้รออ ุมูสูม่อนเลื่อนลนถึลาไหล่ลมมน พร้อมรั้สายเสื้อั้นในเลื่อนออาที่ทาลไปยั้นแน พาลมหายใอุ่นร้อนลวามิ รวบมือเล็ทั้สอ้าึ้นเหนือศีรษะเพื่อเปิลำแนนร่าระหแอ่นโ้
“ผิวุนุ่ม เหมือนเ็ เียร์”
วาหิสาวไหวระริไม่รู้ัวยามมอนิ้วมือแร่อน้านบนลาลแอ่ีพรึ้นสู่เนินทรวระทั่ใล้ะอเสื้อใน้านหน้า เาลูบวนรอบะอเล็ เหลือบสบาั่วรู่่อนมุ่มั่นทำสิ่นั้น่อ
ปึ!!
เสียะอเสื้อั้นในหลุออาันพร้อมเสียราทุ้มในลำอเล็ลอแผ่วเบา เนินทรวสล้าร้อนนบวมเป่าารับ้อ
“อีธาน ัน อืม...”
ินเียไม่อาพูไ้บเพราะปาหนาลลรอบรอยอหัวนมเล็สีมพูทั้หม ูลืน ปาไล้ลาเลียทั้สอ้า เบียายเ้าหาแทรเ่าลรลาบท่อนเนื้อแ็บนเนินสาวะใ้้นาแร่ันเธอเปิว้า มือันลำแนเธอไว้แน่น อีมือลึเล้นเนินนมาวนวลบีบส่ยอหัวเ้าสู่ปา ลฟันบนินเียร้อรา
“อ่า อีธาน อือ”
เาเลื่อนัวึ้นูบเปิปา้วยลิ้น สอใส่ระหวัเร็วร้อนแร แรปรารถนาเาำลัโหมแรเพียไ้เห็น สอเ้านาไม่ให่มาหาแ่อวบอิ่มพอีมือ ยอถันสีมพูเล็นน่าประหลา เาแทรลิ้นวาไล้เสาะหาามไรฟัน หยอเย้าลิ้นเล็
“ูบอบผม เียร์”
เาผละออเพียรู่เท่านั้น่อนบปาหนาลอีรั้รุนแรว่าเิม หนัหน่วสูบเอาลมหายใอเธอไป้วย พลิัวให้ร่าเล็อยู่้านบนแล้วึเสื้อในว้าลเีย รวบผมเธอไว้ท้ายทอยพร้อมันล
ินเียูบอบเท่าที่เยทำมา ไม่ำนามานัหาแ่วามเร่าร้อนอนทัู้่ทำให้อีธานละเลย้อสัเนี้ไป ร่าสูลุึ้นนั่ รั้แผ่นหลับอบบาไว้้วยมือ้าเียว ผละริมฝีปาออ
“ถอเสื้อให้ผม”
เาับร่าเธอนั่ร่อมายแร่ าฝ่ามือร้อนทาบลาแผ่นหลั อี้ายัอบุมทรวอเล้นหนัลแร ันึ้นยี้เม็ถัน
“ถอสิ เียร์”
เสียทุ้มระเส่าเร่รั วาับ้อเพียเม็เล็ยอทรวรหน้า ไม่ทันไ้เห็นวามประหม่าเินอายบนวหน้าหวานมอินเีย
มือเล็สั่นเล็น้อย่อยแะระุมเสื้อเิ้อย่าั้ใ เธอหลุบาลมอนิ้วัวเอปลระุมทีละเม็ และูเหมือนไม่ทันในร่าโ เาึายเสื้อึ้นถอออทาศีรษะแทน โยนทิ้ล้าเีย
ินเียสูลมหายใมอร่าอีธานเปิเปลือย แผ่นอว้าเรียบึ รอยสัราฟฟิหลาสีลาอ้ายนาให่าม มีไรนอ่อนบาเบา ล้ามเนื้อลอนแน่น และหย่อมนหนาลับหายไปในอบาเยีนส์ สีผิวเาเ้มว่าเธอเมื่อินเียวามือลแผอ อ่อนเ้มัันัเน
“ะ ัน ลัว ันไม่เยทำสิ่นี้มา่อน”
เสียอ่อนเบาอินเียทำให้อีธานเยปลายทาเธอึ้น้วยนิ้วแร่ นวาหวานึ้สบนัยน์าเ้ม้นเปี่ยมแรปรารถนา
“ไม่้อลัว ูบผมเียร์”
ายแร่ออีธานราระหึ่มะึมับ้อวามที่หิสาวบนัเอ่ยึ้น เธอไม่เยทำเ่นนี้ับนแปลหน้า ึ่นั่นทำให้เาไ้อ้อใยามมือเล็เธอสั่นเทาะปลระุม
เารัแผ่นหลัเ้าหาเบียอแร่ร้อนแนบแน่นเนินทรวาวผ่อ ันท้ายทอยไว้บัับให้เธอรับูบร้อแร เายิ่ว่าพร้อมอย่าไม่น่าเื่อ ท่อนล่าำลัับแน่นันิปาเยีนส์นเ็บ
ลิ้นสายัวนเวียนเฝ้าหาวามหวานล้ำในโพรปา แน่นให้วหน้าหวานแหนเยึ้น านั้นเาพลิร่าอีรั้ ร่าระหเปลี่ยนเป็นนอนหาย แล้วลไปยืนปลายเียพร้อมเลื่อนมือลาเัวเอ
“ถอาเุออ..เียร์”
สายาายรหน้าที่ยืนปลายเียำลัวามอทั่วเรือนร่าเือบเปลือยนินเียใอไม่ีนั อาารประหวั่นีึ้นเป็นระลออีราแล้วส่ายหน้า
“ไม่ ไม่ หยุ่อน ันยัไม่พร้อม”
อีธานหรี่าละปลเ็มัรูออาัวโยนทิ้ สาวร่าระหยับัวถอยหลัเอื้อมมือหยิบหมอนปิบัทรวอ วาายแววหวาหวั่น
“ไม่้อลัว ผมพถุยามา”
ถุยา! ำนี้ไม่ไ้ทำให้ินเียรู้สึีึ้น
ุบ! เธอสะุ้ในผวาัวึ้นเมื่อมือสีเ้มโยนถุยาลมาใล้ัวเธอสอิ้น
“สออัน!”
“ใ่ ็ปิ”
เสียรูิปาเทำให้ินเียวัาลับไปหาร่าแร่รหน้าอีรั้ ราวนี้วาเบิว้ามอแ่นายีัวออทันวันระห่านพุ่รทั้ำลัผหัวนเธอ้อถอยหนี
“เี๋ยว่อน อีธาน ันเปลี่ยนใแล้ว”
“เปลี่ยนใแล้ว?”
อีธานมึนยัไม่ทันไ้ถามร่าระหพลันระโลาเีย แ่เามือไวว้า้อแนเธอไ้ทันึลับ
“ใเย็น ๆ เียร์ เราะไปัน้า ๆ”
“ุไม่เ้าใ ัน ัน เอาเป็นว่าันเปลี่ยนใ ลา่อน”
ลา่อน!!
“ผมว่ามันไม่ใ่เวลาพูำนี้นะเียร์”
เาระาแนลับ ับมือเธอใหุ้มท่อนเนื้อให่อุ่นัแทบระเบิบัับให้เธอยับมือาม
“ผมำลัะระเบิแล้ว ุไม่เห็นหรือไ หรือว่า..ุอบแบบัืน”
“ัืน?”
ินเียมอร่าแร่โน้มลหยิบเ็มัาพื้นึ้นมาแล้วรวบมือเธอไว้ทั้สอ้ามัเ้าหาัน ่อนอุ้มไปวาบนเีย เพราะมัวแ่ะลึันนลืมืนัว ระทั่อีธานำลัรูาเเธอออาร่า
“ไม่ ไม่ใ่อีธาน ันไม่ไ้หมายวามแบบนี้”
เาโยนาเยีนส์พร้อมาเในัวน้อยลพื้นแล้วึ้นทาบทับ ปิเสียเล็้วยปาหนาอีรั้ ูบูื่มหนัหน่วึ้นเพื่อเรียวามเสน่หาลับมา ลิ้นพันเี่ยวภายในโพรปา แน่นันนวหน้าแหนเย สลับบเม้ม วาหวานหลับพริ้มลทันใ หลลืมไปเลยว่าัวเอทำอะไรอยู่
ร่าให่โแทบห่อหุ้มเธอไว้นมิ โอบรั เบียและยับเลื่อน ให้สอร่าหลอมไอร้อนไหลเ้าหาัน ส่ระแสบาอย่าหมุนวนนเธอลอยว้า
เารวบมือนร่าเล็ทั้เ็มัึ้นูเหนือศีรษะเพื่อรึเธอไว้ บยี้ริมฝีปา เปิปา รอบรอ สูบลมหายใอเธอ ยับายแร่เ้ารลา ให้ทุสิ่เลื่อนไหวไปามรรลออย่าที่ใเา้อาร
ินเียผวาแอ่นร่าล้ายหลบหนีทว่ารับวามเริร้อนในราวเียว ท่อนเนื้ออุ่นยาวพา้นาเรียวามอสาวใ้ร่า ยับเลื่อนระทั่พบหนทารอยแยหวาน่ำ
“อืม.... เปิออเียร์ อ้าาออ”
อีธานละริมฝีปาออเพื่อเลื่อนลลำอระหลาลิ้นยาวลสู่เนินทรว ไม่รอให้สาวใ้ร่าเปิรับ ใ้มือับ้นาำแน่นออแรันออแล้วเลื่อนัวเอลพรมูบเป็นทาสู่เนินหน้าท้อเนียนสวย ลาลิ้นเป็นทาบเนื้ออ่อนนุ่มรสู่ใลาวามสาว
“อีธาน!”
ินเียร้อัึ้นะใบหน้ามสันมุลหายไปรอหลืบ เาำลัสูมลิ่นหอมหวาน ลิ่นสาบสาวรวยริน
“อ่า...เียร์ ปิผมไม่ทำแบบนี้ับใร อ่า เปิาออสินี ให้ผมไ้ิมรสาิ”
ร่าระหไม่อายับัวหนีไ้เมื่อมือถูมัแน่น ้นาถูมือแร่ันไว้้ำบัับเธอให้ย้นาึ้นสู เพื่อให้เนินสาวลอยประบยามเารอบรอ ปาลิ้นูึน้ำหวาน
ร่อทารัเปียแะ ะลิ้นสาลาไล้ วนเวียนเสาะหาวามหวาน ราวิรหนุ่มวัปลายพู่ันบนพื้นผ้าใบ รวเร็ว ถ้วนถี่ และหม
“อีธาน อ่า อือออ”
อีธานเหลือบสายาึ้นมอวหน้าหวานเมื่อินเียส่เสียรา พวแ้มทั้สอ้าระเรื่อแ้มสี ปาเผยออ้า หลับาแน่น เายับมือเลื่อนเ้าสอนิ้วเ้าทารั
“อีธาน อ่า”
พลันวาหวานมลืมึ้น ายสาวรับรู้สัมผัสปวร้าวะอีธานสอแทรนิ้วยับรูพร้อมลลิ้นลาปายาว่อนวัถี่บนเม็เล็ลาร่อหลืบลี้ลับ
“อืมม หวาน และ แบ”
อีธานพูอย่าที่ใิ เาเลื่อนนิ้วเ้าอีแ่ไม่ลึเท่าไรเพราะายสาวรัแน่นอย่าไม่น่าเื่อ ร่อสวาทแม้เปียื้นเ็มไป้วยน้ำหวานแ่ยามสอใส่เพียนิ้วเียวลับับึ เาลอยับถี่ึ้นเร่ลิ้นสาเพื่อเรียมวามพร้อมสำหรับารสอใส่
“อีธาน อ่า เี๋ยว่อน มัน อ่า”
เสียหวานหวีร้อแอ่นหยัร่าาย บิหนีอาารเร่าร้อนที่เพิ่มพูนึ้นนหน่วร้าวทั่วหน้าท้อ เอียวหน้าแล้วเม้มริมฝีปา สัมผัสเร่รั้านล่าออีธานำลัทำให้เธอรู้สึแปลประหลา ื้นแะ เาลแรบี้ทั้เน้นนินเียไม่อาหัห้ามบาอย่าภายใน
ร่าระหเปิว้า หน้าายสูแอ่นเนินสาวเ้าหาปาหนา ยินยอมให้อีธานรอบรอสิ่หวนแหนไร้เี่ยอน
“อีธาน ัน อ่า”
“อีนิเียร์ อืมมม หวาน”
อีธานพึมพำระเส่าลาหว่าาเรียวาม เร่ัหวะเร็วึ้นยับนิ้วหัวแม่มือบลึุระสันเล็อ่อนไหว ลาลิ้นสาปาร่อรั้านิ้วแร่ยามสอใส่
“อีธาน อ่า ไม่ อืมมม”
ยิ่เสียหวานหวีแหลมสู าย้านล่ายิ่เร่ัหวะเร่าร้อน สอแทรนิ้วเ้าอีนิ้วลึึ้นบลึ ส่ลิ้นร้อนล้วลึพร้อมันับพลันินเียหน่วร้าวระุึ้น
“อ่า อา อีธาน..”
เธอหยุนิ่ระุสั่นสะท้าน รู้สึถึบาอย่าทะลัไหลเอ่อล้นออทารัโยมีอีธานูลืนทุสิ่ ่อทาบีบรันิ้วภายใน่อนที่เาะลาลิ้นึ้นอีรั้ แล้วพาร่าแร่เลื่อนึ้นหาะโอยู่้านบนายเธอ ประอวหน้าเธอไว้้วยมือเปื้อนราบโน้มหน้าลบูบ ส่ลิ้นพร้อมน้ำหวานละเลเ้าสู่โพรปา
ลมหายใอีธานหน่วหนันเือบหอบ เาไม่เยมีอาารเ่นนี้มา่อนะร่วมรั เามัวบุมนเอไว้ไ้เสมอแม้ระทั่อนหลั่น้ำ แ่ใน่ำนี้ ืนนี้ ทุสิ่ราวับมีมน์ลับาอย่าที่มอไม่เห็น
เาผละออานร่าเล็ว่าแล้วว้าถุยาึ้น ุเ่าร่อมาเธอไว้ ่อยรูถุยาล่อหน้า โยมีวามหวานเบิว้ามออย่าพรั่นพรึ
“มันแ่...ให่ว่าปิ แ่อีเี๋ยว็เล็แล้ว”
ินเียวัาลับไป้อหน้ามเ้ม วหน้ามสันเ็มเปี่ยมแรอารม์พิศวาสแรล้านเธอลอบสูลมหายใ เธอะสามารถรับและผ่านืนนี้ไปไ้หรือไม่ - - แ่ถอยอนนี้ไม่ทันแล้ว
ร่าอรร้วยอิสรีผ่อนลายล ยอมสิ้นให้ายรหน้านอีธานสัมผัสไ้ เายับแทรลลาหว่าาอีรั้ ัท่าทาึรั้ร่าเล็ระทั่พอี่อนยืายึ้นร
มือสีเ้มับ้นาเธอเปิออแล้วันึ้นหนึ่้าเพื่อเปิเปลือยทารั เนินสาวอวบอูมปิสนิทน่าประหลา เาใ้มือลูบรอยแยละเลน้ำ่อน่อปลายป้านยับ้นหาหนทา
“เียร์!!!”
เสียเ้มอภีมเรียึ้น้าหูนินเียสะุ้สุัว้วยวามใ เบือนหน้าออาหน้ามเ้มยามเาเยื้อย่า้วยมาเสือร้ายเปี่ยมเสน่ห์ทาเพศ หาเมื่อสี่ปี่อนเาทำเธอหัวใหล่นวูบไปรั้หนึ่แล้ว แ่มันเทียบไม่ไ้เลยับอนนี้
ายรหน้าือายหนุ่มแร่เ้ม้วยวัยมาประสบาร์ แ่ไม่ไ้มานเินไปที่ะลวามเร่าร้อนแบบนหนุ่ม ท่วท่ามั่นใยิ่ว่าเิมนเป็นัวเธอเอที่ำลัสั่นสะท้านและหวาหวั่นน้อหันหน้าหนี
“ุอีธาน”
เสียหวานใสอสาว ๆ พนัานเอ่ยเรียประธานนใหม่้วยวามแปลใ เมื่ออีธานพาร่าสูแทรผ่านมาถึโ๊ะรลาหน้าเวที
เาหยุแล้วึส่ยิ้มให้พนัานสาวนที่เรียแล้วรับเรื่อื่มรสแรยื่ม าับ้อไปทาสาวร้ามที่อนนี้แสร้มอนันรีบนเวทีแทนเสียแล้ว เาำลัยับร่าเ้าไปใล้พลันมีวหน้าอรอผู้อำนวยารฝ่ายประาสัมพันธ์ - - ึ่เาำื่อไม่ไ้แล้ว
“ุอีธานมาับใระ ุอลันละะ มา่ะ นแ้ว”
ร่าโปร่บาอหินนี้เลื่อนัวแทรเ้ามาวาทาเาไว้เสีย่อน ทำให้เา้อยแ้วนแล้วื่ม หาาำเลือมอนร่าเล็ทีู่ระสับระส่ายมอ้ายวาหาทาหนี
นัยน์าสีนิลเ้ม้นหลุบลลอบวาไล้ร่าระหบอบบาอย่าที่ำไ้ ทว่าแ็แร่ึ้นเพราะารออำลัาย ุเน้นเอวเล็รูปัวเอส ทรวออวบว่าเิม และเมื่อเธอหันหลัเาถึับ้อลั้นลมหายใ
แผ่นหลัาวนวลวับ ๆ แวม ๆ เห็นไม่ันัเพราะผมำยาวสยายปิเือบรึ่ ้อาร้าวเ้าไปหาพลันะัเมื่อู่ ๆ มีมืออายนหนึ่ทาบลแผ่นหลัที่เาไ้เยประทับับอเป็นเ้าอ ิ้วเ้มมวปมเล็น้อย หรี่าลแล้วเบือนสายาไปยัเ้าอมือ
‘ภีม’ ถ้าเาำไม่ผิ ผู้ายนนี้เป็นพนัานฝ่ายบัี และูเหมือนว่าสาวร่าระหำลัอบรับท่าทีสนิทสนม
ไม่มีทา อะไรที่เป็นอเา ย่อมเป็นอเา
เสียหวานอมิลินท์และพนัานรอบ้าไม่เ้าหูเาเลยเมื่ออาารบาอย่าระแทเ้าสู่ทรวอ เายมือึ้นันร่าพนัสาวรหน้าถอยออแล้วมุ่รไปหาเป้าหมาย
เหยื่ออเา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น