กลลวงร้าย อุบายรัก

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 3 - 2 จุดเริ่มต้นของการหย่า 3

แพรพรรณเดินตามพนักงานบริการมาจนถึงทางออกประตูขึ้นเครื่องของสายการบินที่ประกาศเรียก ทันใดนั้นเธอก็ได้พบกับชายชาวต่างชาติคนเดิมอีกครั้งกำลังเดินมาข้าง ๆ เธอ

          อีวานผายมือเชิญให้เธอเดินผ่านเขาไปก่อน แพรพรรณรีบเดินผ่านเขาด้วยความรวดเร็ว ความสูงของเขากับเธอต่างกันลิบลับ ตัวเธอนั้นสูงแค่หนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร แต่เขาคนนี้น่าจะสูงสักหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตรได้ แค่ความสูงของเขาก็ทำให้เธอเมื่อยืนข้าง ๆ ตัวเล็กเหมือนมดได้ในทันที

          เนื่องจากผู้โดยสารที่ซื้อตั๋วชั้นหนึ่งจะได้ขึ้นก่อน ดังนั้นระหว่างที่เดินบนสะพานเทียบอากาศยาน[1] ของผู้โดยสารชั้นหนึ่งและชั้นธุรกิจจึงปูด้วยพรมกำมะหยี่สีแดงตลอดทาง เธอเดินตามสะพานมาเรื่อย ๆ เห็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินกำลังยืนอำนวยความสะดวกให้ก็บังเกิดความรู้สึกเก้อเขินในใจอย่างพิกล ที่ได้รับบริการดีประหนึ่งเจ้าหญิงแบบนี้

          เธอเดินเข้ามาพร้อมกับดูหมายเลขที่นั่งในเที่ยวบินนี้บนใบอนุญาตขึ้นเครื่องบิน[2] พบว่านอกจากผู้สนับสนุนที่ไม่ประสงค์ออกนามจะใจดีแล้ว ยังเมตตาเลือกที่นั่งริมหน้าต่างให้เธอได้ชมวิวก้อนเมฆอีก

          ผู้มีเมตตาคนนี้เป็นใครเธออยากรู้จักเขาจริง ๆ

          “ขอโทษนะครับ” อีวานกล่าวกับแพรพรรณที่กำลังยืนงุนงงเมื่อหาหมายเลขที่นั่งของตนเองเจอแล้ว เธอรีบหลีกทางให้เขาอย่างรวดเร็ว

          “ขอโทษด้วยค่ะ” เธอรีบหลีกทางให้เขา เขานั่งอยู่ด้านหลังเธอนี่เองหรือ? จะเรียกว่าบังเอิญดีไหม แต่แพรพรรณไม่ได้สนใจ เธอเก็บกระเป๋าเป้สะพายหลังบนที่วางสัมภาระเหนือศีรษะ จากนั้นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินจึงจัดแจงปิดช่องเก็บสัมภาระและเดินตรวจตราความเรียบร้อยก่อนที่เครื่องบินจะทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า มุ่งหน้าสู่เจนีวา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์

          ระหว่างทางที่นั่งอยู่บนเครื่องบินนั้น แพรพรรณรู้สึกว่าชีวิตตนเองเหมือนเกิดใหม่ เธอได้รับโอกาสดี ๆ หลายอย่างหลังจากที่ฐิตาพรช่วงชิงสิทธิ์อันชอบธรรมของเธอไป ตอนนี้เธอกำลังจะไปเริ่มต้นการศึกษาใหม่ที่สวิตเซอร์แลนด์ ประเทศในฝันที่อยู่เหนือความคาดหมายของเธออย่างมาก เนื่องจากประเทศนี้มีค่าครองชีพที่สูงลิ่วติดอันดับโลก แม้จะอยากมาแต่เนื่องจากทุนทรัพย์ไม่เอื้ออำนวย เธอก็ต้องพับความฝันนั้นเก็บเอาไว้

การเดินทางอันยาวนานร่วมสิบสองชั่วโมงได้สิ้นสุดลงแล้ว เมื่อเครื่องบินโดยสารเทียบจอดลงบนรันเวย์ของสนามบินเจนีวา

          แพรพรรณปลดเข็มขัดออกเมื่อสัญญาณรัดเข็มขัดดับลง หลังจากที่เครื่องแลนด์บนรันเวย์ของสนามบินเจนีวา เธอมองออกไปด้านนอกผ่านหน้าต่างของที่นั่งชั้นหนึ่ง มองเห็นภาพความสวยงามของสนามบินเจนีวาอันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา จนกระทั่งเครื่องบินเข้ามาจอดแนบสนิทกับสะพานเทียบอากาศยาน พนักงานต้อนรับทั้งชายและหญิงบนเครื่องบินจึงเชื้อเชิญผู้โดยสารชั้นหนึ่งลงจากเครื่องก่อนใคร พร้อมกับมีบริการพาเช็คอินถึงด่านตรวจคนเข้าเมืองและรอรับกระเป๋าที่สายพาน

          ระหว่างที่กำลังเดินเข้าช่องทางด่วนพิเศษสำหรับผู้โดยสารตั๋วชั้นหนึ่งและตั๋วชั้นธุรกิจ ผู้ชายคนเดิมได้บังเอิญมายืนอยู่ช่องทางเข้าข้าง ๆ แพรพรรณ เขาพาดแว่นตาสีดำสนิทบนศีรษะ เผยให้เห็นดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกำลังมองตรงไปด้านหน้า พอดีกับที่เจ้าหน้าที่ชาวต่างชาติช่องทางด่วนพิเศษเรียกเธอสแกนหนังสือเดินทางอย่างรวดเร็ว

          เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองของช่องทางด่วนพิเศษสอบถามเป็นภาษาอังกฤษเพียงสองถึงสามคำเท่านั้น

          “My destination is Geneva” (จุดมุ่งหมายของฉันคือเมืองเจนีวา) แพรพรรณตอบเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองเป็นภาษาอังกฤษ พร้อมกับยื่นซองเอกสารการได้รับทุนการศึกษาคณะทันตแพทยศาสตร์ รวมถึงจดหมายเชิญจากมหาวิทยาลัยให้เข้าศึกษาต่อ จากนั้นเจ้าหน้าที่สองช่องตรวจคนเข้าเมืองมองหน้ากัน พวกเขาลังเลเล็กน้อย จังหวะนั้นอีวานจึงพูดกับเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองและชี้มาที่แพรพรรณ

          “We come by same flights” (เรามาโดยเที่ยวบินเดียวกัน) จากนั้นชายหนุ่มจึงยื่นหนังสืออนุญาตเข้ารับการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเดียวกันกับเธอส่งให้เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองตรวจสอบอีกครั้ง จึงปล่อยเธอกับอีวานผ่านเข้าไป

          “ขอบคุณอีกครั้งนะคะ” เธอลอบพูดกับเขาเบา ๆ ขณะมายืนรอรับกระเป๋าล้อลากที่สายพาน

          “มันเป็นหน้าที่ของผม” เขาตอบเธอน้ำเสียงห้วน ๆ หญิงสาวหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย เขาดูใจดีกับเธอแต่ก็ยังไว้ท่าทีหยิ่งเล็กน้อย ซึ่งแพรพรรณคิดว่านั่นคือเรื่องที่ดี เพราะตอนนี้เธอมีภูธวินเป็นสามีอยู่แล้ว แม้ว่าตอนนี้เธอกับเขาจะต้องจากกันหนึ่งปีก็ตาม แต่ความเป็นสามีภรรยาของพวกเขายังอยู่

          แพรพรรณหยิบกระเป๋าของเธอออกมาจากสายพานอย่างรวดเร็ว เธอกล่าวขอบคุณเขาอีกครั้งจากนั้นจึงเดินออกจากท่าอากาศยานไป

เธอเดินออกมาอยู่หน้าบริเวณประตูทางออกด้านหนึ่งของสนามบิน มือเรียวหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาเปิดแผนที่จากแอพกูเกิลแมพ เชื่อมต่อจุดหมายปลายทางระหว่างมหาวิทยาลัยกับสนามบินเจนีวา เธอใช้ปลายนิ้วเลื่อนลงในแอพเพื่อดูรถโดยสารประจำทางที่เธอสามารถเดินทางไปมหาวิทยาลัยเจนีวา

          เธอเช็คทั้งรถบัสโดยสารสาธารณะ รถไฟฟ้าใต้ดิน จึงพบว่าการเดินทางด้วยรถไฟฟ้าใต้ดินนั้นสะดวกและรวดเร็วกว่า เธอสามารถเดินทางไปถึงป้ายสถานีของมหาวิทยาลัยได้เลย หญิงสาวดึงคันจับของกระเป๋าล้อลากขึ้นมาแล้วเดินกลับเข้าไปในสนามบิน จากนั้นจึงลงบันไดเลื่อนไปอีกหนึ่งชั้นเพื่อไปซื้อตั๋วรถไฟเข้าเมือง

          เธอดูบอร์ดแสดงราคาบัตรโดยสารมีทั้งแบบเที่ยวเดียว ไป – กลับและสำหรับรายเดือนกับรายปี แพรพรรณตัดสินใจเลือกที่จะซื้อบัตรโดยสารแบบรายปีสำหรับการเดินทางไปทั่วสวิตเซอร์แลนด์ตลอดเวลาหนึ่งปีนี้

          ตอนนี้เธอจะเก็บเกี่ยวความรู้ให้ได้มากที่สุด เพื่อให้เหมาะสมกับการเป็นภรรยาของภูธวิน อัครพงษ์

---

[1]Jet Bridge หรือสะพานเทียบอากาศยาน คนไทยมักเรียกสิ่งนี้ว่างวงช้าง

[2] ตั๋วเครื่องบิน