คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 4 เผลอตัว (1)
บทที่ 4 เผลอตัว (1)
ตัวรถกระบะคู่ใจในยามที่ต้องเข้าไร่ขับมาจอดอยู่หน้าบ้านของเข็มทิศ ไฟในบ้านส่องสว่างก่อนที่ร่างของชายหนุ่มทั้งสองจะลงมาจากรถพร้อมกัน
“ขอบคุณที่มาส่งนะครับ” เข็มทิศเอ่ยคำขอบคุณก่อนจะมองไปยังในบ้านที่มีแม่ของตนเดินออกมาพอดี
“มาส่งน้องเหรอลูก อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนไหมแม่เพิ่งทำอาหารเสร็จพอดีเลย”
“จะดีเหรอครับ ผมกลัวจะไปแย่งของโปรดของใครแถวนี้กินเอาน่ะสิ” สิงห์หันไปมองใบหน้าขาวที่กำลังเบิกตากว้างเพราะโดนล้อ
“เข็มไม่ได้กินเยอะขนาดนั้นสักหน่อย” ริมฝีปากเล็กเบ้ใส่ก่อนที่สิงหาจะยิ้มออกมา
“ไม่แย่งหรอกแม่ทำไว้เยอะแยะห่อกลับบ้านยังได้เลย มาเถอะกินข้าวกันก่อนอยู่ข้างนอกเดี๋ยวจะโดนยุงกัดเอาเสียเปล่า ๆ”
สิงห์เดินตามแผ่นหลังเล็กเข้าไปบ้านติด ๆ จะว่าไปก็เปลี่ยนไปเยอะเหมือนกัน เป็นเพราะช่วงเวลาที่น้องไปเรียนมหาลัยในเมืองรึเปล่าที่ไม่ได้เจอหน้ากันเลย พอกลับมาก็เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนล่ะคน
ผิวขาวที่ขึ้นสีแดงทุกครั้งที่โดนแดดแต่กลับไม่คล้ำลงแม้แต่น้อย ไหนจะเอวบางทั้ง ๆ ที่ออกจะกินเยอะแท้ ๆ แต่กลับดูไม่อวบอ้วนขึ้นเลย ผิดกับตนที่ผิวกร้านแดดและร่างหนาขึ้นเนื่องจากใช้แรงไปกับงานในไร่
“เติมข้าวอีกไหมเข็ม” ประทีปถามลูกชายที่วันนี้ก็ยังดูเจริญอาหารเหมือนดังทุกวัน เด็กคนนี้ไม่ว่าจะทานอะไรก็ดูอร่อยไปเสียหมด
“พอแล้วครับ อิ่มแล้ว”
“อายพี่เขารึไงถึงไม่กล้ากินเยอะน่ะ”
“แม่! ไม่เกี่ยวสักหน่อยเข็มอิ่มแล้วจริง ๆ นะ”
“หึ ๆ ก็น่าจะอิ่มอยู่ตอนกลางวันผมพาน้องไปเลี้ยงข้าวมาครับเจ้าตัวกินไปเยอะเลย”
“อ้าวเหรอ แล้วสิงห์ล่ะลูกเติมอะไรอีกไหมเดี๋ยวแม่ไปตักให้”
“ไม่แล้วครับ เดี๋ยวผมคงต้องขอตัวกลับก่อนแล้วไม่ได้บอกทางพ่อกับแม่ไว้ว่าจะมาทานข้าวที่นี่ป่านนี้คงรอแย่แล้ว”
“อ้าวเหรอลูกตายแล้วงั้นรอแม่แป๊บนึงนะ แม่ฝากอาหารไปให้ด้วย”
“ขอบคุณครับ”
สิงห์นั่งรอผู้เป็นแม่ของคนน้องหายเข้าไปในห้องครัวเพื่อตักอาหารใส่กล่องไว้ให้ก่อนจะออกมาพร้อมกับกล่องมากมาย นี่คงจะตักมาให้ทุกเมนูที่ทำวันนี่เลยสิท่า
“เข็มไปส่งพี่เขาที่หน้าบ้านนะลูกเดี๋ยวแม่จะเก็บโต๊ะเอง ไปพ่อช่วยแม่เก็บจานหน่อย”
“ขอบคุณสำหรับอาหารนะครับอร่อยมากเลย”
“ยินดีลูก ว่าง ๆ ก็แวะมาใหม่นะ”
“ครับ สวัสดีครับ”
เข็มเดินตามหลังสิงหาออกมายังหน้าบ้าน ยังไม่ทันถึงรถดีสิงหาก็หันมามองหน้าน้อง แต่เจ้าตัวเล็กที่เอาแต่มองพื้นไม่ทันได้ตั้งตัวทำเอาชนเข้ากับอกของสิงหาอย่างแรง
“เจ็บไหม”
สิงห์รีบโอบเอวของอีกฝ่ายเข้ามาใกล้ก่อนจะก้มหน้ามองใบหน้าเล็กที่เอาแต่ก้มหน้าลูบจมูกตัวเองปอย ๆ
“เจ็บจู่ ๆ หันมาทำไมครับ”
“แล้วทำไมเราเอาแต่มองพื้นล่ะ”
ฝ่ามือใหญ่เชยคางของเข็มขึ้นก่อนจะพบว่าปลายจมูกขึ้นสีเล็กน้อย ไม่ทันได้ยั้งคิดริมฝีปากของสิงหาก็กดจูบลงมาที่ปลายจมูกของเข็มอย่างแผ่วเบา ดวงตาคู่สวยเบิกกว่าพร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัวฝ่ามือขาวขยุ้มเสื้อของอีกฝ่ายไว้แน่น
“พะ... พี่สิงห์”
“พี่... ขอโทษ ไม่เจ็บแล้วใช่ไหม”
สิงหารีบขยับกายออกก่อนจะหันหน้าไปมองทางอื่น ตกใจกับตัวเองเหมือนกันที่จู่ ๆ ก็ทำในสิ่งที่คิดในหัวออกไปซะได้
“มะ... ไม่เจ็บแล้วครับ พี่รีบกลับเถอะน้านุชคงเป็นห่วงแย่แล้ว”
“อะ..อืม งั้นพี่กลับก่อนนะไว้เจอกันวันจันทร์ครับ”
“ครับ ขับรถปลอดภัย”
สิงห์รีบเดินมาขึ้นรถก่อนจะขับออกมา สายตาเหลือบไปเห็นคนน้องที่กำลังยืนเอามือกุมหน้าไว้อยู่ไม่รู้ว่าไม่ชอบหรือจะเกลียดเขา ที่เผลอทำอะไรไปโดยไม่ยั้งคิด แต่ไม่เห็นจะรู้เลยว่าเข็มจะตัวหอมขนาดนั้น
“สิงห์กลับมาแล้วเหรอลูก กินข้าวไหม”
“ไม่ครับ อันนี้น้าทิพย์ฝากมาให้ครับผมขอตัวก่อนนะ”
“อ้าว ไปทานข้าวบ้านน้องมาเหรอ”
“... แม่”
“หื้อ?” คุณนายนุชได้แต่ทำหน้าฉงนเมื่อมองดูท่าทางของลูกชายตนเองช่างดูกระวนกระวายเหลือเกิน
“แม่ว่าเข็มเป็นไงบ้างครับ”
“หนูเข็มเหรอ ก็น่ารักดีนะถ้าแม่มีลูกสาวแม่ก็อยากได้แบบหนูเข็มเนี่ยแหละทำงานก็เก่งแถมยังน่ารักอีกด้วย”
“เหรอครับ”
“แล้วถามทำไมล่ะลูก”
“เปล่าครับงั้นผมขอตัวก่อน”
“อ้าว เป็นอะไรมาทำให้แม่สงสัยแล้วก็ไป นี่ถ้าน้องแต่งงานเมื่อไหร่แม่คงเสียดายแย่เลย ใครได้หนูเข็มไปคงโชคดีตายเลย เนอะพ่อเนอะ” คุณหญิงนุชหันไปพยักหน้ากับผู้เป็นสามีราวกับกำลังหาพวก
“แต่งงาน!!”
“อะไรตาสิงห์เสียงดังทำไม แล้วเดินกลับลงมาทำไมอีก” สีหน้าวุ่นวายของลูกชายทำเอาคุณนายนุชตามอารมณ์ลูกชายคนนี้ไม่ถูกจริง ๆ
“แม่ว่าใครจะแต่งงาน”
“ไม่มีใครจะแต่งงานล่ะ”
“ก็เมื่อกี้แม่พูดสิงห์ได้ยิน” ได้ยินว่าอะไรใครโชคดีเนี่ยแหละฟังไม่ชัดเท่าไหร่
“อ้อ แม่บอกว่าถ้าใครได้หนูเข็มไปคงโชคดีตายเลย”
“เข็มไม่แต่งหรอก”
“รู้ได้ไง เราเป็นหนูเข็มรึไงถึงมาตัดสินแทน จะว่าไปคนที่ชื่อจินนั่นก็อยู่ด้วยกันบ่อยนะถ้าได้เป็นคู่กันทิพย์กับประทีปก็คงจะพอใจไม่น้อยเลย”
“แม่อย่าพูดไปเรื่อย จินมันมีคนที่ชอบแล้ว” ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ทันทีที่ได้ยินแม่ของตนพูดว่าเข็มจะมีคนคอยดูแลเขากลับไม่ชอบขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“อะไรแม่พูดถึงหนูเข็มแล้วเรามาเดือดร้อนอะไรด้วยไม่ได้เป็นอะไรกับเขาสักหน่อย”
“ไม่คุยกับแม่แล้วไปดีกว่า”
“เอ้าแล้วแม่คุยกับเราซะที่ไหนและแม่คุยกับพ่อนี่!”
คุณนายนุชได้แต่ยิ้มออกมากับอาการของลูกชายตนเอง นคินทร์ผู้เป็นสามีได้แต่นั่งมองภรรยาที่กำลังเย้าแหย่ลูกชายด้วยความสนุก
“แกล้งมากไปรึเปล่าครับหื้ม?” นคินทร์โอบเอวคนรักให้มานั่งอยู่บนตักก่อนจะหอมแก้มไปหนึ่งที
“ไม่หรอก ถ้าไม่กระตุ้นเสียหน่อยก็คงไม่รู้ตัว”
“ไม่ใช่ว่าตาสิงห์กำลังรอใครคนนั้นอยู่เหรอ”
“รอก็ส่วนรอ แต่ใจลึก ๆ ได้รอรึเปล่าเถอะ ขนาดตอนอีกฝ่ายจะไปตาสิงห์ก็ดูไม่ได้อาลัยอาวรณ์มากเท่าไหร่เลย”
“เอาเป็นว่าแกล้งแต่พอควรนะครับ ปล่อยให้เด็ก ๆ ตัดสินใจกันเอง”
“ได้ค่ะ”
มันเผลอตัวเผลอใจเลยบ๋ออ้าย
**ปล.หากเจอคำผิดตรงไหนหรือสะกดผิดสามารถบอกแจ้งได้เลยน้า พอดีไรท์ตรวจเองคนเดียวทั้งหมด
เลยอาจจะมีตกหล่นไปบ้าง ขอบคุณที่กดหัวใจและคอมเม้นน้าเยิฟๆ นักอ่านทุกท่านเลย
ความคิดเห็น