ลำดับตอนที่ #7
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 1 - 2
บทที่ 1 - 2
“นี”
นั่นไ น้ำเสียแบบนี้มาแล้ว มะนาวใอไม่ีเมื่อฝ่ามือว้าลูบไล้แผ่นหลั ออแรมาึ้น่อนสอเ้าายเสื้อเพื่อลูบผิวเนียนละเอียเนื้อแท้อันนุ่มละมุนมือ
“ะ”
“ไ้ไหม” ำว่าไ้ไหมเหมือนารออนุา
ิว่านอย่ามะนาวะปิเสธไหม เพราะไม่ใ่เพียร่าายเาที่ร้อน เธอเอ็ร้อนเพราะเรื่อิ เรื่อใ่ายไม่เยแผ่ว
“ยั้อถามอีเหรอ”
แ่เาเป็นนมีมารยาทไ เามัถามหรืออวามเห็นเพื่อ้อารวามัวร์ว่าเธอยินีให้วามร่วมมือหรือไม่ เธอว่ามันีนะแบบนี้ ให้วามรู้สึว่าเาใส่ใอารม์อเราว่าพร้อมหรือเปล่า
“้อถามสิ เผื่อนาวไม่โอเ”
“ันเยไม่โอเ้วยเหรอ” ย่นมูให้นถามเ่
เอสเอร์ยิ้มว้าแล้วเลื่อนใบหน้าเ้าใล้ประบปาูบูื่ม แลเปลี่ยนวามสุแบบไม่มีใรยอมใร แรเริ่มือนัวเนียแบบเบาๆ แล้ว่อยๆ ออแรนแทบลืนินันและัน ผลัันรุและรับอย่าเ้าา
“หวาน”
“อืม...”
เอสเอร์เปิโอาสให้มะนาวสูบลมหายใเ้าปอเพียไม่ี่รั้แล้ว็ประบปาลมาอี มือหนาสอ้าทำานไม่หยุ ปละอบราเียร์แล้วมาัารระุมเสื้อเิ้แนุ ไม่นานท่อนบนสอิ้น็ปลิวลไปอับพื้นห้อ
มะนาวถอเสื้อแเ็ให้อีฝ่ายเ่นัน าม้วยเสื้อยืสีำที่เาสวมอยู่ เราผละูบห่าันเพียนินเสื้อนั้นหลุออทาศีรษะแล้วประบูบูื่มันใหม่ ไม่มีห้วอารม์าอน
“รนี้เลยไหม” นัวให่ถาม
“ห้อนอน”
สาวเ้า่อรอ พอไ้ยินแบบนั้นอ้อมแนแร่ัารโอบอุ้มเธอเ้าหาลำัว าเรียววัรัเอวสอบอย่ารู้าน สอหนุ่มสาวบูบแลลิ้นันลอทาเินระทั่ถึเียว้า
ประอร่าเล็ให้นอนลโยมีร่าให่ร่อมทับ เท้าแนับที่นอน เาถอนูบเพื่อมอใบหน้าาม พลาวาสายามอออิ่มที่ระเพื่อมไหวท้าทายล่อลว ฝ่ามือว้าวาทาบบีบเล้นสลับใ้ท้อนิ้วบบี้ับยอออิ่มที่แ็เป็นไรับสัมผัสราวับ้อาระบอว่าเธอพร้อมแล้ว
“นี”
“อืม เอสเอร์”
“อบที่นาวเรียผมแบบนี้”
อบที่ะไ้ยินเสียอันแสนเ็ี่อเธอเปล่ออมายามที่เราำลัื่ม่ำวามสุ มันทำให้ร่าายเาที่ื่นัวอยู่แล้วยิ่รวร้าว
“เอสเอร์ เอสเอร์ อ๊ะ”
สะุ้รับเมื่อปาร้อนทาบทับเล้าลึยออสลับใ้ไรหนวไรเราถูไถเสียสี ไม่มีวามเ็บแ่เ็มไป้วยวาม่านเสียวสยิว
“หวาน”
“อืม อบ”
ไม่้อรอให้อีฝ่ายถาม มะนาวพร้อมบอวามรู้สึ อบืออบ้อโหอะไร
“น่ารัมา นาวน่ารัที่สุทูนหัว อืม อย่ายั่ว”
ารเสนอเนื้อัวแอ่นหยัออิ่มให้เาไ้ื่มินือารยั่วัๆ แม้ปาะห้ามเธอยั่ว แ่วามริแล้วายหนุ่มโระอบ
“อยายั่ว” ยอมรับไปเลยสิะ
วามรู้สึอเธอเป็นแบบไหน็แสออมาแบบนั้น วาลมโปรือปรอย อ้าปาหอบระเส่า ยามปาลิ้นเาปรนเปรอไม่หยุ โยเพาะารบัมันทำให้เธอถึับ้อสะบัหน้าระบายอารม์
“ร้ายา” นัวให่ว่า
“แล้วอบหรือเปล่า”
“อย่าถามเลยทูนหัว”
เสียห้าวทุ้มหอบระเส่าเมามันับารสัมผัส
“อืม เอสเอร์”
“โรอบ ยั่วเ่ ร้ายแ่ไหน็รับไ้”
นัวให่ยิ้มแยเี้ยวูลืน้อนลมๆ อส่วนปลายยอ บเม้มสลับเลียไล้ ่อนไ่ปามายัหน้าท้อแบนราบที่เ้าัวแม่วเร็รับสัมผัส
มะนาวหอบหายใหนั ราวับวิ่หนีโรผู้ร้ายสัร้อยไม์ นาว่าเป็นสาวสายออำลัายนะ ไม่อยาิว่าถ้าไม่ออำลัายเธออาเป็นลมไปไ้เพราะเานั้นร้อนแรเหลือานับ ผู้ายอะไรทั้อึ ทน เรี่ยวแรมหาศาลไม่รู้ัเหน็เหนื่อย
“เอสเอร์”
“นี ะหวานไปไหน”
“ะไม่ไหวอะ”
หิสาวรวเบาๆ รู้สึเหมือนะายทุรั้ยามถูลิ้นร้อนอนไยัุอ่อนไหว ลิ้นเา ปาอเา ทำานันไ้อย่าลัว มือหนาบีบยำสะโพผาย็้วย ่อให้เธอีิ้นแ่ไหนอาาเเียเพียเท่านี้ไม่มีทาหนีสัมผัสลวร้อนออีฝ่ายพ้น และเหนืออื่นใือเธอ็อบ แ่มันเสียเสียวเิน้านทาน
“”””””””””””””””””””””””””””
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น