ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 ชื่อตอน งานแต่งงาน
อนแรพริไทยนั้นะเิยัยพวที่ธนาารมาานเลี้ยแ่านอพวเธอ แ่ว่ายัยพวนั้นมันไม่อยามาเท่าไหร่หรอ ันั้นพริไทยเลยไม่ไ้เิ สุท้ายมีแ่แม่บ้านในธนาารนเียวที่มาถามุิ เธอเลยส่าร์เิออไป้วย แม่บ้านทำาโและมีท่านรอผู้บริหารสาามาอาร์เธออีใบหนึ่เพื่อะไปหาลู้าที่ในาน เธอรีบส่าร์ออไป
พริไทยเริ่ม้น้วยานเลี้ยสละโสที่มีแ่พีอาร์เ็มานเลี้ยอเธอไปหม านเลี้ยนี้มีแ่ผู้ายมอเธอเ็มไปหมเพราะาบ้าปอให้เธอใสุ่เาะออวท้อน้อยและระโปรหายาวที่้าหน้าอวาาวๆ เป็นรั้แรที่เธอใสุ่โป๊นานี้ พริไทยหน้าแมา นี่มันานสละโสอเธอหรือาปอันแน่
ท่านประธานสาาใ้าร์ใบเียวพาผู้ายในธนาารมานเ็มไปหมในวันแร ในานมีเมเปและเพื่อนสมัยเรียน็มาเอร์ไพร์เธอล่าวอวยพรให้นพริไทยร้อไห้ไปหม ทุนสนุสุเหวี่ยินเหล้าันอย่ารึรื้น สุท้ายมีาปอมาส่แ้วน้ำส้มั้นและมีน้ำนมที่เธอทานไ้ให้ลอเวลา พริไทยว่าอนนี้ัวเอเหมือนเ้าหิเลย เธออาปอแน่นนนแวึ้นมา
“๊าย ยายพริ านสละโสมัน้อไม่เอาผัวมา้วย เธอเอาผัวมา้วยทำไม”
ทุนหัวเราะร่าและเมาปลิ้นลับบ้านไปนผ่านไปอีวันเป็นวันสู่อในอนเ้า แนฟและเพื่อนๆ มาพร้อม้วยุพ่อุแม่อปอปั์ และมีเ้าบ่าวสุหล่อือาปอปั์นำหน้าันหมามาที่บ้านอุแม่ยุพาในอนเ้า เสียแห่ันหมาัไปทั่วเพราะาปอแม่ันไป้ารถแห่ ปลุนมาทั้ำบลบ้านไ่ยิ้มอเธอเลย เ็เ้นในานนเหมือนานบวิ้นนเธอลัวสาวๆ น้อยๆ ะรถน มีพริี้มาเ้นยั่ว นหนุ่มๆ แถวบ้านเธอมอา้าเอาอไปเหน็บใส่อสาวๆ นนึว่า้ามาเ้นอย่าเียวเลย
ุแม่และพี่น้ออเธอมา่วยันั้นประูเินประูทอันเ็มไปหม แนฟและปอปั์เรียมอแมาันเยอะแยะนผ่านไปไ้้วยี เ้าบ่าวในุไทยสีทอสวมใส่แว่นันแสีาูแล้ววนประสาทมา ุแม่และุลุุป้านั่ยิ้มันแ้มปริ เพราะในบ้านนอนี้มีเธอแ่านหรูที่สุในโล ้านนอมีานเลี้ยแบบาวบ้านเิันมาินไปทั้ำบล มีโ๊ะีน มีอาหารหม้อแบบบุบเฟ์ให้สำรอไว้ััน เพื่อะไ้ให้พอเพีย่อทุนแบบไม่าอน พวสาวๆ พริี้ินแล้วถ่ายรูปออไปันมามาย มีนั่าวมาทำ่าวผู้บริหารอบริษัทีับบลิวเออร์ฟแวร์แอนเมส์ันอี้วย านนี้็มี่าวน้อยๆ ออไป้วย
ในานเลี้ยมีเพื่อนอุพ่ออปอปั์หลายนมา แ่ล่ะน็พาลูๆ มาานเลี้ยันเ็มไปหมแบบไม่้อใ้าร์เิ ทุนยิ้มและเอ่ยมว่าเ้าสาวในุไทยสีทอวันนี้สวยามมา แม่ยุพาเอาทอในบ้านมาประโมใส่ให้เธอเ็มไปหม านแ่านในวันนี้ ใ้เรือนหอในบ้านอแม่เธอไม่ไ้ใ้เรือนหอที่อนโ เพราะนอื่นที่บ้านแม่อเธอนั้นไม่สะวที่ะไปัน เธอะับรถลับ็ไลมา ็เลยแ่รั้เียวที่บ้านนอนี่ไปเลย
“อให้ลูอแม่รัันยืนยาวเหมือนไม้เท้ายอทอระบอยอเพร สุทุ์อย่าไร่อยๆ ุยันนะลูนะ”
“่ะแม่ พริไทยะฟัแม่ให้ี”
ุแม่ยุพาน้ำาแและทุน็ผลัันมารินรน้ำสั์พร้อมอวยพรเ้าสาวันมามาย านั้นเ้าบ่าวเ้าสาว็ออไปล่าวเปิานเลี้ยานแ่านที่้านนอ
“ผมหลุมรัพี่สาวนนี้ั้แ่แรรับ สุท้ายผม็ามีบไปทุวัน พี่สาว็่า ่าแล้ว่าอี นสุท้าย้วยวามมหัศรรย์อารไปมูเลูมาไ้ ผมถืออไม้เ้าร้อยเ้าสิบเ้าอไปอพี่สาวเป็นแฟนัน ็เลยมีพริไทยับปอปั์มานทุวันนี้รับ”
“เฮ ไอ้ปอ ไอ้เี่ย มึล้าพูมาไ้ เฮ”
ทุนหัวเราะเป่าปาันึ้นมานพริไทยนั้นหน้าแ ่อนที่เธอะล่าวออมาบ้าในที่สุ
“อนแร็ไม่ิว่าะบันมานถึวันนี้ ีวิอพวเรามีปัหาเรื่อเินทอมาในอนแร แ่ว่าในที่สุแล้วพริิว่าะสูู้ัที อยาเป็นวามฝันให้ับปอให้ปอนั้นทำสำเร็ให้ไ้ ถึใระว่าะ่าอย่าไร พริ็อย่เป็นนเียวที่สนับสนุนปออยู่้าัน สุท้ายะถอใแล้ว แ่ปอ็ทำไ้ พริีใมาเลย รู้สึีมาในอนนี้ ทั้านแ่าน เรื่ออนาอพวเรา ันั้นในานแ่านนี้พริีใมา มันเหมือนพริทำให้แม่ีใและพริทำให้ัวเอนั้นสามารถสวมใสุ่เ้าสาวแบบในวามฝันอผู้หิทุนไ้ พริีใมาริๆ ่ะ ีใมา”
“อ้าวๆ เ้าสาวร้อไห้แล้วรับทุๆ น เพราะบริษัทเมส์อพวเรามัน็เหมือนายฝัน ถ้าไม่มีแรผลัันารอบรัวอพวเรา มันะไม่มีวันนี้รับ ันั้นระผมนายแนฟในานะเพื่อนและหุ้นส่วนให่ อ้อนรับุพริไทยให้มาเป็นรอบรัวเียวันับพวเรา ไม่ว่าะสุหรือะเศร้า พวเราเพื่อนๆ ะอยสนับสนุนเ้าบ่าวเ้าสาวู่นี้่อไปรับ อแสวามยินีับเพื่อนปอปั์และพริไทยนสวย้วยรับ”
“เฮ เฮ เฮ”
แล้วานเลี้ย็ำเนินไปอย่าสนุสนานร่าเริ นินเหล้าเมา็นอนันเลื่อนลา นสร่าเมาแล้ว่อยลับบ้านันอีรั้ พริไทยเอ็ลาแม่ไปรุเทพแล้วลับมาเลียร์านที่ธนาาร่อไป ไม่น่าเื่อว่าำอลาอออเธอไม่ผ่าน ยัยมยุรีที่ลอมานาน็อำแหน่อเธอไปามระเบียบเลย
พริไทยเริ่มูสวยึ้นมา ายประันีวิไ้อีหลายเสเพราะแนฟับปอปั์้อทำประันให้นทั้บริษัท แถมยัทำประันบริษัทและ่วยเปิบัีอทุนในธนาารไปร้อยบัี แล้วใรล่ะะไปไล่พริไทยออไ้ัน พริไทยึทำานไปนยันลอ และในเ้าวันพฤหัสบีที่สใส พริไทย็เ็บท้อลอ ปอปั์วิ่วุ่นๆ ไปมาที่หน้าห้อลอ พริไทยทรมานมา แ่เธออลอแบบธรรมาิเพราะลัวารผ่าัให่ึ้นมา สุท้ายทนเ็บอยู่นาน เธอ็ลอลูายัวอ้วนๆ ออมา เสียพยาบาลแสวามีใึ้นมา
“ุแม่ะ อแสวามยินี้วย่ะ ไ้ลูายนะะ น้ำหนัสามพันห้าร้อยรัม ัวโมา่ะุแม่”
“ุพยาบาลพูแล้ว็อุ้มลูายอเธอออไปที่ห้อเ็ พอถึอนทานนม็พามาให้ทานนม พริไทยทั้เ็บแผลลอทั้ปวหน้าอที่ัน้ำนมนะายแล้ว ปอปั์โผล่หน้ามาอและหอมแ้มเบาๆ ่วยเ็ัวและป้อนอาหารให้
” พริพัผ่อนนะรับ ปอะไปเินเรื่อเอสารลู แล้วปอะมาหาทุๆ วัน “
ปอปั์ับุแม่ปราีและุพ่อวันาสลับันมาเยี่ยมแล้ว็รี้ร้าับหลานายนแรแบบีใที่สุเลย ทุนูเห่อหลานแบบสุๆ ส่วนุแม่ยุพาหน่ะหรอ พอมาถึ็ทำหน้ายุ่แล้วอุ้มหลานึ้นมาในทันที
“โอ๊ย หลานยาย ไปอยู่ับยายไหมลู บ้านย้ายมีที่วิ่เล่นเยอะนะลูนะ ไปอยู่ับยายไหมลู หืม”
“เฮอะ ไหนแม่บอไม่เลี้ยไ ไม่เลี้ย”
“โอ๊ะ อีห่านี่ หลานูทั้น ทำไมู็ะไม่เลี้ยล่ะ”
แม่็่าพริไทยออมาอีรั้และหันไปอรัหลาน ทำปาุ๊ๆ และเย่าเบาๆ ร้อเพลให้ฟัอี พริไทยทำหนาบูึ้นมาเลยทีนี้
“เฮอะ พอมีหลาน็เห็นลูสาวแม่เป็นลูหมาแล้วหรือไแม่ ิ๊ๆ ิ๊ๆ”
พริไทยเริ่ม้น้วยานเลี้ยสละโสที่มีแ่พีอาร์เ็มานเลี้ยอเธอไปหม านเลี้ยนี้มีแ่ผู้ายมอเธอเ็มไปหมเพราะาบ้าปอให้เธอใสุ่เาะออวท้อน้อยและระโปรหายาวที่้าหน้าอวาาวๆ เป็นรั้แรที่เธอใสุ่โป๊นานี้ พริไทยหน้าแมา นี่มันานสละโสอเธอหรือาปอันแน่
ท่านประธานสาาใ้าร์ใบเียวพาผู้ายในธนาารมานเ็มไปหมในวันแร ในานมีเมเปและเพื่อนสมัยเรียน็มาเอร์ไพร์เธอล่าวอวยพรให้นพริไทยร้อไห้ไปหม ทุนสนุสุเหวี่ยินเหล้าันอย่ารึรื้น สุท้ายมีาปอมาส่แ้วน้ำส้มั้นและมีน้ำนมที่เธอทานไ้ให้ลอเวลา พริไทยว่าอนนี้ัวเอเหมือนเ้าหิเลย เธออาปอแน่นนนแวึ้นมา
“๊าย ยายพริ านสละโสมัน้อไม่เอาผัวมา้วย เธอเอาผัวมา้วยทำไม”
ทุนหัวเราะร่าและเมาปลิ้นลับบ้านไปนผ่านไปอีวันเป็นวันสู่อในอนเ้า แนฟและเพื่อนๆ มาพร้อม้วยุพ่อุแม่อปอปั์ และมีเ้าบ่าวสุหล่อือาปอปั์นำหน้าันหมามาที่บ้านอุแม่ยุพาในอนเ้า เสียแห่ันหมาัไปทั่วเพราะาปอแม่ันไป้ารถแห่ ปลุนมาทั้ำบลบ้านไ่ยิ้มอเธอเลย เ็เ้นในานนเหมือนานบวิ้นนเธอลัวสาวๆ น้อยๆ ะรถน มีพริี้มาเ้นยั่ว นหนุ่มๆ แถวบ้านเธอมอา้าเอาอไปเหน็บใส่อสาวๆ นนึว่า้ามาเ้นอย่าเียวเลย
ุแม่และพี่น้ออเธอมา่วยันั้นประูเินประูทอันเ็มไปหม แนฟและปอปั์เรียมอแมาันเยอะแยะนผ่านไปไ้้วยี เ้าบ่าวในุไทยสีทอสวมใส่แว่นันแสีาูแล้ววนประสาทมา ุแม่และุลุุป้านั่ยิ้มันแ้มปริ เพราะในบ้านนอนี้มีเธอแ่านหรูที่สุในโล ้านนอมีานเลี้ยแบบาวบ้านเิันมาินไปทั้ำบล มีโ๊ะีน มีอาหารหม้อแบบบุบเฟ์ให้สำรอไว้ััน เพื่อะไ้ให้พอเพีย่อทุนแบบไม่าอน พวสาวๆ พริี้ินแล้วถ่ายรูปออไปันมามาย มีนั่าวมาทำ่าวผู้บริหารอบริษัทีับบลิวเออร์ฟแวร์แอนเมส์ันอี้วย านนี้็มี่าวน้อยๆ ออไป้วย
ในานเลี้ยมีเพื่อนอุพ่ออปอปั์หลายนมา แ่ล่ะน็พาลูๆ มาานเลี้ยันเ็มไปหมแบบไม่้อใ้าร์เิ ทุนยิ้มและเอ่ยมว่าเ้าสาวในุไทยสีทอวันนี้สวยามมา แม่ยุพาเอาทอในบ้านมาประโมใส่ให้เธอเ็มไปหม านแ่านในวันนี้ ใ้เรือนหอในบ้านอแม่เธอไม่ไ้ใ้เรือนหอที่อนโ เพราะนอื่นที่บ้านแม่อเธอนั้นไม่สะวที่ะไปัน เธอะับรถลับ็ไลมา ็เลยแ่รั้เียวที่บ้านนอนี่ไปเลย
“อให้ลูอแม่รัันยืนยาวเหมือนไม้เท้ายอทอระบอยอเพร สุทุ์อย่าไร่อยๆ ุยันนะลูนะ”
“่ะแม่ พริไทยะฟัแม่ให้ี”
ุแม่ยุพาน้ำาแและทุน็ผลัันมารินรน้ำสั์พร้อมอวยพรเ้าสาวันมามาย านั้นเ้าบ่าวเ้าสาว็ออไปล่าวเปิานเลี้ยานแ่านที่้านนอ
“ผมหลุมรัพี่สาวนนี้ั้แ่แรรับ สุท้ายผม็ามีบไปทุวัน พี่สาว็่า ่าแล้ว่าอี นสุท้าย้วยวามมหัศรรย์อารไปมูเลูมาไ้ ผมถืออไม้เ้าร้อยเ้าสิบเ้าอไปอพี่สาวเป็นแฟนัน ็เลยมีพริไทยับปอปั์มานทุวันนี้รับ”
“เฮ ไอ้ปอ ไอ้เี่ย มึล้าพูมาไ้ เฮ”
ทุนหัวเราะเป่าปาันึ้นมานพริไทยนั้นหน้าแ ่อนที่เธอะล่าวออมาบ้าในที่สุ
“อนแร็ไม่ิว่าะบันมานถึวันนี้ ีวิอพวเรามีปัหาเรื่อเินทอมาในอนแร แ่ว่าในที่สุแล้วพริิว่าะสูู้ัที อยาเป็นวามฝันให้ับปอให้ปอนั้นทำสำเร็ให้ไ้ ถึใระว่าะ่าอย่าไร พริ็อย่เป็นนเียวที่สนับสนุนปออยู่้าัน สุท้ายะถอใแล้ว แ่ปอ็ทำไ้ พริีใมาเลย รู้สึีมาในอนนี้ ทั้านแ่าน เรื่ออนาอพวเรา ันั้นในานแ่านนี้พริีใมา มันเหมือนพริทำให้แม่ีใและพริทำให้ัวเอนั้นสามารถสวมใสุ่เ้าสาวแบบในวามฝันอผู้หิทุนไ้ พริีใมาริๆ ่ะ ีใมา”
“อ้าวๆ เ้าสาวร้อไห้แล้วรับทุๆ น เพราะบริษัทเมส์อพวเรามัน็เหมือนายฝัน ถ้าไม่มีแรผลัันารอบรัวอพวเรา มันะไม่มีวันนี้รับ ันั้นระผมนายแนฟในานะเพื่อนและหุ้นส่วนให่ อ้อนรับุพริไทยให้มาเป็นรอบรัวเียวันับพวเรา ไม่ว่าะสุหรือะเศร้า พวเราเพื่อนๆ ะอยสนับสนุนเ้าบ่าวเ้าสาวู่นี้่อไปรับ อแสวามยินีับเพื่อนปอปั์และพริไทยนสวย้วยรับ”
“เฮ เฮ เฮ”
แล้วานเลี้ย็ำเนินไปอย่าสนุสนานร่าเริ นินเหล้าเมา็นอนันเลื่อนลา นสร่าเมาแล้ว่อยลับบ้านันอีรั้ พริไทยเอ็ลาแม่ไปรุเทพแล้วลับมาเลียร์านที่ธนาาร่อไป ไม่น่าเื่อว่าำอลาอออเธอไม่ผ่าน ยัยมยุรีที่ลอมานาน็อำแหน่อเธอไปามระเบียบเลย
พริไทยเริ่มูสวยึ้นมา ายประันีวิไ้อีหลายเสเพราะแนฟับปอปั์้อทำประันให้นทั้บริษัท แถมยัทำประันบริษัทและ่วยเปิบัีอทุนในธนาารไปร้อยบัี แล้วใรล่ะะไปไล่พริไทยออไ้ัน พริไทยึทำานไปนยันลอ และในเ้าวันพฤหัสบีที่สใส พริไทย็เ็บท้อลอ ปอปั์วิ่วุ่นๆ ไปมาที่หน้าห้อลอ พริไทยทรมานมา แ่เธออลอแบบธรรมาิเพราะลัวารผ่าัให่ึ้นมา สุท้ายทนเ็บอยู่นาน เธอ็ลอลูายัวอ้วนๆ ออมา เสียพยาบาลแสวามีใึ้นมา
“ุแม่ะ อแสวามยินี้วย่ะ ไ้ลูายนะะ น้ำหนัสามพันห้าร้อยรัม ัวโมา่ะุแม่”
“ุพยาบาลพูแล้ว็อุ้มลูายอเธอออไปที่ห้อเ็ พอถึอนทานนม็พามาให้ทานนม พริไทยทั้เ็บแผลลอทั้ปวหน้าอที่ัน้ำนมนะายแล้ว ปอปั์โผล่หน้ามาอและหอมแ้มเบาๆ ่วยเ็ัวและป้อนอาหารให้
” พริพัผ่อนนะรับ ปอะไปเินเรื่อเอสารลู แล้วปอะมาหาทุๆ วัน “
ปอปั์ับุแม่ปราีและุพ่อวันาสลับันมาเยี่ยมแล้ว็รี้ร้าับหลานายนแรแบบีใที่สุเลย ทุนูเห่อหลานแบบสุๆ ส่วนุแม่ยุพาหน่ะหรอ พอมาถึ็ทำหน้ายุ่แล้วอุ้มหลานึ้นมาในทันที
“โอ๊ย หลานยาย ไปอยู่ับยายไหมลู บ้านย้ายมีที่วิ่เล่นเยอะนะลูนะ ไปอยู่ับยายไหมลู หืม”
“เฮอะ ไหนแม่บอไม่เลี้ยไ ไม่เลี้ย”
“โอ๊ะ อีห่านี่ หลานูทั้น ทำไมู็ะไม่เลี้ยล่ะ”
แม่็่าพริไทยออมาอีรั้และหันไปอรัหลาน ทำปาุ๊ๆ และเย่าเบาๆ ร้อเพลให้ฟัอี พริไทยทำหนาบูึ้นมาเลยทีนี้
“เฮอะ พอมีหลาน็เห็นลูสาวแม่เป็นลูหมาแล้วหรือไแม่ ิ๊ๆ ิ๊ๆ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น