คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 7
“ุแนไปอาบน้ำเถอะ่ะะไ้สบายัว แล้วมาิน้าวัน วันนี้น้ำทำอาหารเยอะแยะเลย” แม้ะ้อทำานบ้านัวเป็นเรียว แ่เธอ็หาเวลาทำอาหารรอสามีเหมือนเ่นทุวัน แ่นี่็้ออบใสาวใ้ในบ้านที่อยให้วาม่วยเหลือเธอันทุน ไม่เ่นนั้นเธอะโนโสับมาว่านี้แน่ ๆ โีที่เธอมีน้ำใับทุนและอาศัยอยู่ที่นี่มาั้แ่เ็ ไม่อย่านั้นเธอหัวเียวระเทียมลีบแน่ ๆ
“น้ำเรียมผ้านหนูับเสื้อผ้าแล้ว็ผสมน้ำใหุ้แนแล้ว้วย่ะ ไปอาบน้ำนะะะไ้สื่น” เธอบอเสียหวาน เมื่อเาเ้ามาอหอมเธออย่าแสนิถึ
“ไม่อยาอาบน้ำนเียว”
“ว้าย! ุแน” พรนัาร้อเสียหลเมื่อเธอถูเาอุ้มเ้าห้อน้ำไป้วย เพียไม่นานเา็ปลอาภร์อเธอออาาย
“ัวหอมั” เาพาเธอไปยืนหน้าระเาบานให่ เรือนร่าาวผ่อถูเรือนร่าสูให่โอบรัมาาทา้านหลั ริมฝีปาร้อนุมพิรลำอเนียนละเอีย วามรู้สึอพรนัาือวามวาบหวามและวามื่นเ้นที่ำลัะเิึ้น
บทรัอสามีื่นเ้นเร้าใเสมอ ไม่เย้ำาำเ เธอยอมรับว่าทุรั้ที่ไ้ร่วมหลับนอนับเา เธอมีวามสุเสมอ เาร้อนแร เอื้อเฟื้อและพาเธอับูไปสู่สวรร์ไ้อย่ารุนแรแบบที่เธอแทบะโนเหวี่ยออไปนอโลเลยเสีย้วย้ำ
ร่าายอเธอสั่นระริ ยามที่มือหนาอเาอบุมทรวออวบอิ่มอเธอเอาไว้ แล้วใ้มือสะิยอถันนแ็เป็นไ ปาร้อนุมพิไหล่ลาละมุนอเธอเบา ๆ ่อนะเพิ่มวามหนัหน่วึ้น
มือหนาเลื่อนลมาสัมผัสับลีบสวาทอเธอ ไ้ยินเสียร้อราอภรรยา็ทำให้เายิ่บบี้ิ่เสียวอเธอหนัมือึ้น
“อื้อ... ุแน” เธอเสียว่านน้อส่ายสะโพไปมา้วยวามรัวน เาสอแทรนิ้วเ้าในร่อสวาทอเธอ ่อนระิบให้เธอแยาให้เาเสียบแทเ้าไปหนัหน่วยิ่ึ้น
เธอร้อราเพราะทั้ส่วนบนและส่วนล่าถูู่โมอย่ารุเร้ารุนแร นิ้วแร่สะิยอถันนแ็เป็นไ ท่อนล่าถูรุรานอย่าหนัหน่วนหยาน้ำรัไหลเยิ้มไปามเรียวา
ใบหน้าอพรนัาเหยเ้วยวามเสียว่าน เาแนบใบหน้าหล่อเหลาับใบหน้าอเธอ เธอมอใบหน้าอเาที่แนบเ้ามาหา ่อนะัใบหูอเธอนเสียวสะท้านแล้วเร็ระุเสร็สม
เาระิบถามว่าเสียวไหม เธอ็ัวสั่นพยัหน้าว่าเสียว่านสุใ หิสาวมอผ่านระเาบานให่็เห็นว่าเาำลัะสอแทรวามแ็แร่เ้ามาาทา้านหลั นั่นทำให้เธอ้อี้ปาออมาเหมือนินพริเผ็ ๆ เ้าไปำมือให่ ร่าายอเธอสั่นสะท้านเหลือำลั ยิ่เมื่ออนที่เห็นว่าวามเป็นสาวโอบอุ้มท่อนเนื้อายอเาเ้าไปเ็ม ๆ ลำ เธอยิ่ัวสั่น้วยวามเสียเสียว
พรนัามอท่อนเนื้ออวบให่ที่วิ่เ้าวิ่ออในร่อสวาทนหยาเยิ้ม ้วยวามรู้สึเสียว่านเินบรรยาย ยิ่มอยิ่เสียว เธอิมือับไปแนแร่อเาที่สอเ้ามาใ้รัแร้โอบรัเ้านมอวบอิ่มอเธอเอาไว้ เพื่อหาที่ยึะไ้ระแทายเ้าออไ้อย่าหนัหน่วึ้นเรื่อย ๆ ามอารม์พิศวาสอันร้อนแรที่เิึ้น
พรนัาส่ายหน้าไปมา พร่ำบอเาว่าเธอไม่ไหวแล้ว เา็ระิบบอให้เธอไม่้ออั้นเอาไว้ เสร็สมไปเลยามแ่ใปรารถนา ร่าอเธอเร็ระุอีรั้ ่อนที่ะถึฝั่ฝันอย่ารุนแร
“เสร็แล้วเหรอ” เาระิบถามรริมหู พลาหอมแ้มเธอฟอให่ ่อนที่ะยับัหวะหนัหน่วึ้นเรื่อย ๆ วามเร็วและวามถี่ระั้นอายายที่สอเสียบเ้าหาไม่หยุหย่อนทำให้เธอ้อร้อเสียหลอยู่ในห้อน้ำว้า เพียไม่นานวามเสียว่านที่บีบรัท่อนายายอยู่ลอทั้ลำ็ทำให้แนไทยถูระาไปสู่วามสุสมอย่ารุนแรไม่่าาเธอ
เาร้อบอเธอว่าเสร็แล้ว่อนะอัสะโพเ้าหาอย่าล้ำลึีน้ำรัเ้าไปในโพรสวาทอันอ่อนนุ่มที่บีบรัเาอย่ารุนแร
ทั้สออรััน้วยเหื่อที่โมายและหอบหายใสะท้านเพียไม่นาน็ลับสู่สภาวะปิ
แนไทยอุ้มภรรยาึ้นสู่อ้อมแน ่อนะพาเธอไปอาบน้ำ้วยัน ทั้สอหยอล้อันมีวามสุับวามสัมพันธ์ที่เิึ้นเหลือล้น ไม่ว่าะมีปัหาและอุปสรรอันใ ทั้สอ็ิว่าะผ่านมันไปไ้้วยี
“อาหารฝีมืออน้ำอร่อยริ ๆ ลิ่นหอมลบอบอวลไปทั่วบ้านเลยรับ” ประโยอเาสร้ารอยยิ้มและำลัใให้เธอเสมอ
แนไทยือวามสุเียวอารอยู่บ้านหลันี้ หาไม่มีเาเธอ็ไม่อยู่ที่นี่ นั่นือสิ่ที่เธอิมาลอ
“เรื่อุแม่ับยายาอย่าิมาเลยนะ ันเื่อว่าวามีะเอานะทุอย่า”
“ุแนือำลัใที่ทำให้น้ำอยู่ที่นี่่ะ ถ้าไม่มีุแน น้ำ็ไม่อยู่ที่นี่หรอ่ะ” ราบใที่เายัรัเธอ ห่วใยเธออยู่เ่นนี้ เธอ็ไม่ไปไหน เพราะไม่ว่าใระทำไม่ีับเธอแ่ไหน เา็ยัเีย้าเธอไม่ยอมไปไหน เธอ็ะไม่ทิ้เาไปไหนเ่นัน
ความคิดเห็น