คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ถนนแปรเปลี่ยน
อนที่ 7: ถนนแปรเปลี่ยน
“ทำไมหนูไม่ใสุ่ลุมท้อสัทีลู” แม่อภพธรเอ่ยถามในวันที่มาเยี่ยมพลอยที่บ้าน แล้วเห็นว่าพลอยยัใส่าเอยู่บ้าน
“พลอยยัไม่อยาใส่่ะแม่ ุมันให่ท้อพลอยยัไม่ออนานั้น”
“้อใส่ไ้แล้วนะลู นอื่นเาะไ้รู้ว่าเราท้อ เวลาเินไปไหนมาไหนนะไ้ไม่มาเินนเรายัไล่ะ เวลาึ้นรถนะไ้เสียสละที่นั่ให้ ที่แม่บอเพราะว่าแม่เป็นห่วนะลู”
“่ะแม่” พลอยรับปา ถึแม้ะรู้สึไม่เห็น้วย็าม เพราะทุวันนี้เธอับรถไปทำานเอ ไม่ไ้นั่รถเมล์ อีทั้ที่บริษัททุน็รับรู้หมแล้วว่าเธอท้อ รั้นรีบใส่ไป็ะโนเพื่อนร่วมานแวว่าเห่อ อีทั้เธอื้อุที่่อน้าให่มา ั้ใว่าะใส่อนที่ท้อเริ่มให่แล้ว เธอเยหยิบมันมาลอใส่ มันยัูหลวมและลมา
“แล้วลาออาานหรือยั”
“ยั่ะ”
“วันันทร์นี้ลับไปลาออเลยนะ านที่เธอทำมันเรียไม่ใ่หรอ”
“านมันเรีย่ะ แ่พลอยัารไ้ ที่ทำานพลอย็มีนท้อั้หลายนเายัทำานันไ้เลย่ะ” พลอยอธิบายเหุผล แม่อภพธรพ่นลมหายใเล็น้อย รู้สึไม่เห็น้วย แ่็ไม่ไ้พูอะไรออมา
“ภพไปไหน”
“รน้ำ้นไม้่ะแม่” แม่อภพธรเินออไปหาภพธรที่สวนหลับ้านทันที พลอยึเินเลี่ยไปที่รัว
“พ่อทำน้ำลำไยไว้ เอาไปให้าภพทีลู” พ่ออภพธรส่น้ำลำไยให้ับพลอย พลอยรับน้ำลำไยพร้อมทั้เอ่ยอบุ พลอยถือแ้วน้ำเินไป้าหลับ้าน เนื่อ้วยเธอ้อระมัระวัึเิน้า เพราะพื้นที่หลับ้านเปียน้ำ ทำให้2 นที่ำลัยืนสนทนาันอยู่ไม่ไ้ยินเสียบุลที่สามที่ำลัเินเ้ามา
“าภพ แัารให้พลอยลาออให้เรียบร้อยนะ านมันเรียะายเี๋ยว็เป็นอะไรไป”
“แม่รับ พลอยเาแ็แร ไม่เป็นอะไร่ายๆหรอรับ”
“แม่บอลาออ แล้วไปัารุยับพลอยให้รู้เรื่อ”
“แม่รับ พลอยเาทำานมาทั้ีวิอยู่ีๆให้เาลาออมานั่ๆนอนๆเาไม่ยอมแน่นอนรับ”
“ไม่รู้หละ ยัไ็้อลาออ” พลอยที่ยืนฟัห่าๆ น้ำาไหลเอ่ออยู่ที่อบา ทำไมั้แ่เธอท้อ ีวิู่อเธอมันมีแ่อุปสรร ไหนะอาารแพ้ท้อที่เธอเอ ไหนะเรื่อเ็ผู้หินนั้น แล้วแม่ยัะมีบทบาทในีวิู่อเธออี เธอรู้สึเรีย ึเินลับึ้นไปบนห้อนอนและร้อไห้อย่าสุลั้น
“พลอย เป็นอะไรหรือป่าว” ภพเอ่ยเรียภรรยาที่หายเียบเ้าไปในห้อนานสอนาน เพราะพลอยร้อไห้นหลับไป
“พลอยเผลอหลับไป” เธอเอ่ยับสามีพร้อมทั้ลุไปล้าหน้าล้าา และลมารับประทานอาหารับพ่อและแม่สามี
ืนนั้นทั้ืน พลอยนอนไม่หลับเธอรุ่นิเรื่อที่แม่ะให้เธอลาออา ึโทรศัพท์หาฝ้ายและอร ทั้สามโทรุยแบบเห็นหน้า (VDO CALL) พลอยระบายวามอึอัให้เพื่อนทั้สอไ้รับฟั
“แล้วเธอะลาออไหมพลอย” อรเอ่ยถามเมื่อไ้ยินเรื่อราวทั้หม
“พลอยไม่อยาลาออเลยอร พลอยิเยอะมา ถ้าพลอยลาออมาแล้วภพประสบอุบัิเหุาพลอยไปแบบพ่อับแม่ พลอยะทำอย่าไร พลอยไม่มีรายไ้ ไม่มีวามมั่นอะไรเลย” เธอเอ่ยและพยายามลั้นน้ำา เสียสะอื้นเล็ๆ พยายามลั้นไว้ เพราะเรว่าเสียอเธอะทำให้นที่นอนหลับอยู่อีห้อไ้ยิน ฝ้ายที่มอเห็นหยน้ำาอพลอย็นึสสาร ร้อไห้ออมาอีน
“ันเ้าใเธอนะ รั้นี้มันหนัหนามาถึทำเธอร้อไห้ไ้ ันเห็นน้ำาเธอรั้สุท้าย็วันที่พ่อและแม่เธอประสบอุบัิเหุ านั้นเธอ็ไม่เยร้อไห้อีเลย วันนี้เธอสุลั้นมาแล้วใ่ไหม ร้อออมาเถอะเพื่อน ันรัเธอนะ” ฝ้ายทำไ้เพียปลอบใเพื่อน
่ำืนนั้นหลัาวาสาย พลอย็ิเรื่อราว่าๆ เธอพยายาม่มาให้หลับ แ่ทำอย่าไรมัน็ไม่หลับ สมออเธอมันไม่หยุิ ลูในท้อ็ิ้นุ๊ิ๊ๆ
“แม่อโทษนะลู” เธอเอ่ยับลูพร้อมทั้ลูบท้อเบาๆ หลัานั้นเธอ็เินเ้าห้อน้ำ หลัาที่เธอปัสสาวะเบาๆ ะัโร หัวใเธอหล่นไปออยู่ับพื้นเมื่อสายาอเธอเห็น้อนเลือไหลออมาาร่าายอเธอ
“ภพ!!!” เธอปลุสามีลาึ้วยวามรู้สึไม่สบายใ
“ว่าไพลอย ยัไม่นอนหรอ”
“ภพ พาพลอยไป โรพยาบาลหน่อย”
“พลอยเป็นอะไร ปวท้อหรือปวหัว”
“พลอย………” น้ำาแห่วามเ็บปวไหลทะลัออมาอย่าอลั้นไม่ไหว ภพใไม่ใ่น้อย นี่มันเิเรื่ออะไรึ้น ทำไมู่ีๆภรรยาลุึ้นมาร้อไห้แบบนี้
“พลอยเลือไหล”
ความคิดเห็น