คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เหตุผล
ตอนที่ 7
- เหตุผล -
เหตุผลที่เขาขีดเส้นไว้ ไม่ได้เกี่ยวกับว่าเขาชอบหรือไม่ชอบเธอหรอกนะ
เพียงแต่ว่าเขาไม่อยากให้ใครมาผูกพันกับเขาเกินไปต่างหาก
คนที่ไม่รู้ว่าจะตายวันตายพรุ่งแบบเขา
.
.
.
เช้าวันนั้นหลังจากทั้งคู่ตื่นขึ้นมา ไม่มีบทสนทนาอะไรเป็นพิเศษ เขาลุกขึ้นไปอาบน้ำเหมือนทุกครั้ง ส่วนฮารุก็ไปเตรียมข้าวเช้างุดๆ เธอดูไม่ยอมสบตาเขาอีกเลย
เหตุการณ์เมื่อวานคงจะกระอักกระอ่วนเกินไปจริงๆแหละนะ
โกคุเดระอยากจะระเบิดตัวเองทิ้งจริงๆ เขาทำอะไรลงไป ตอนนั้นตัวเขาคิดบ้าคิดบออะไรอยู่
เขาไปทำแบบนั้นกับฮารุได้ยังไง…
ตั้งแต่เช้าโกคุเดระเองก็เลยพยายามหลบตาฮารุเหมือนกัน ใบหน้าประหม่าของเขาที่ระเรื่อ เขาอายเกินกว่าจะให้เธอเห็นภาพนั้น แต่ถึงจะพยายามหลบตา เขาก็แอบลอบมองสังเกตท่าทีของเธอเป็นระยะ
เอาเข้าจริง พอเขาได้เห็นใบหน้าเขินของร่างเล็ก แววตาของเธอที่ดูประหม่าและพยายามหลบเลี่ยงเขา ในใจก็ดันคิดว่า แบบนี้อาจจะดีแล้วล่ะมั้ง อย่างน้อยยัยนั่นก็ไม่ได้ดูเศร้าแล้ว
‘ให้ยัยนั่นกังวลเรื่องนี้ อาจจะดีกว่าก็ได้’
ร่างสูงโปร่งเดินออกมาจากห้องน้ำ ยังคงสวมเสื้อผ้าตัวเมื่อวาน ฮารุไม่ได้เตรียมชุดอื่นไว้ให้เขา เขาเองก็ไม่อยากรบกวนเจ้าของบ้านไปมากกว่านี้แล้ว เขานั่งลงบริเวณโต๊ะกินข้าว ก่อนจะเริ่มลงมือรับประทานอาหารเช้าฝีมือเธอ ฮารุก็มานั่งตรงข้ามเขาเช่นเดิม ทั้งสองรับประทานอาหารตรงหน้าเงียบๆ ก่อนที่ฝั่งฮารุจะเป็นคนพูดขึ้นก่อน
“ฮายาโตะ เรื่องเมื่อคืน...”
แค่ได้ยินคำว่า ‘เมื่อคืน’ เขาก็แทบจะสำลักข้าวลงคอ ชายหนุ่มรีบเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น ใบหน้าของเขาแดงขึ้นเมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้น
เขาทำอะไรลงไป…
“มีอะไรรึเปล่า”
ต่อให้ในใจจะว้าวุ่นแค่ไหน แต่คนมาดเยอะแบบเขาก็พยายามรักษาสีหน้าและการกระทำไม่ให้ดูลุกลี้ลุกลนเกิน เขาถามกลับโดยไม่มองหน้าเธอ
บรรยากาศในเช้าวันนี้เทียบกับสามวันก่อนหน้าแล้ว ถือว่าดูดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ
“ฮารุ เพิ่งเคย…”
“พอแล้ว ไม่ต้องพูด!”
พอได้ยินประโยคที่กำลังพูดถึงเรื่องของเมื่อคืนเข้าจริงๆ มาดนิ่งๆที่พยายามรักษาไว้เมื่อครู่เริ่มจะไม่เป็นไปตามนั้นแล้ว เขารีบตะโกนขัดก่อนที่เธอจะพูดจบ พยายามเบี่ยงสายตาหลบสาวน้อยตรงหน้าสุดฤทธิ์
ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เขาก็ไม่อยากฟังทั้งนั้น
จะบอกว่าเป็นครั้งแรก หรือรู้สึกชอบไม่ชอบก็ไม่สำคัญ
เพราะเขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว…
.
.
.
“บ่ายนี้ฉันมีธุระ”
เขารีบพูดเปลี่ยนเรื่อง ก่อนที่เธอจะชวนคุยเรื่องนั้นต่อ
“อ่อค่ะ… ไปดีมาดีนะคะ”
คำพูดที่ฟังดูเหมือนคนที่คบกันอยู่ไม่มีผิด ยัยนั่นพูดเหมือนกับว่า เย็นนี้เขาจะกลับมาหาเธออย่างไรอย่างนั้น เธอเอาความมั่นใจมาจากไหน น้ำเสียงของเธอก็ฟังดูคาดหวังอย่างมาก
“อื้อ”
เขาตอบรับสั้นๆ ก่อนจะรีบกินอาหารเช้าให้หมดแล้วเดินออกไป
ร่างสูงยืนอยู่หน้าประตู ก่อนจะคิดได้ว่าเขาทิ้งให้ฮารุล้างจานคนเดียวอีกแล้ว นึกด่าตัวเองในใจว่าทำไมไม่ไปช่วยยัยนั่นล้างนะ แต่ว่าเขาเดินออกมาจนจะกลับอยู่แล้ว จะให้กลับลำไปช่วยตอนนี้ก็กระอักกระอ่วนไปหน่อย
กลับไปเพื่อช่วยยัยนั่นล้างจานเนี่ยนะ? ยัยนั่นล้างเองได้อยู่แล้วแหละ
เขาปิดประตูห้องของเธอลง ตั้งใจจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ เขาล้วงกระเป๋ากางเกงก่อนจะคิดได้ว่ามันอยู่ในเสื้อผ้าตัวเมื่อวานของเขาที่อยู่ในห้องของเธอ จะให้เดินกลับเข้าไปเอาก็น่าอายเกินไป
ช่างมัน เดี๋ยวค่อยกลับมาเอาทีหลังก็ได้
พรุ่งนี้ละกัน…
------------------------------------------
โกคุเดระเดินกลับมาถึงบ้านของตัวเอง ตึกคอนโดหรูที่ดูจากภายนอกก็สามารถรู้ได้ว่าแพงหูฉี่ เขาขึ้นไปยังชั้นบนสุด เพนท์เฮ้าส์ที่เป็นมรดกตกทอดจากครอบครัวของเขา ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งใจจะรับมรดกมาหรอก แต่พักหลังมานี้ความสัมพันธ์กับทางบ้านเขาถือว่าดีขึ้นกว่าเดิมมากก็เลยรับมา เป็นถึงมือขวาของ ซาวาดะ สึนะโยชิ เขาก็ไม่อยากจะให้ตัวเองดูตกต่ำเท่าไรหรอกนะ มันเกี่ยวพันกับภาพลักษณ์ของรุ่นที่สิบด้วย
ชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นชุดของเขาเอง เสื้อเชิตสีขาว กางเกงพอดีตัวสีดำ นิ้วมือประดับด้วยแหวนโลหะแบบที่เขาชื่นชอบ ใบหูที่มีต่างหูเงินประดับอยู่ เรียกได้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ชื่นชอบการแต่งตัวเลยทีเดียว
ร่างสูงเดินไปที่รถคันสีดำเงา ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบมวนหนึ่ง เขาสูดเอาควันเข้าไปในปอดก่อนจะปล่อยออกมา ควันของมันทำให้สมองเขาโล่งขึ้นเล็กน้อย ความคิดยุ่งเหยิงที่ตีกันอยู่ในหัวลดลง
เขาเปิดประตูรถก่อนจะขับรถออกไป ปลายทางคือฐานทัพวองโกเล่
ช่วงนี้เริ่มมีข่าวจากทางอิตาลีว่าสำนักงานใหญ่ไม่ค่อยสงบ เลวร้ายที่สุดคือผู้พิทักษ์ทั้งหมดอาจจะต้องไปประจำการที่สำนักงานใหญ่ที่อิตาลี
ก็หวังว่ามันจะเป็นแค่สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดล่ะนะ…
ช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเขาแทบจะไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย นอนก็แทบจะไม่ได้นอนเพราะมัวแต่ยุ่งวุ่นวายอยู่กับเรื่องของฮารุ
พอในหัวคิดถึงเรื่องของสาวน้อย ความคิดที่สงบไปแล้วก็เริ่มตีกันยุ่งเหยิงอีกรอบ โกคุเดระสูดเอาควันเข้าปอดก่อนจะปล่อยควันออกมาช้าๆ ควันสีจางของมันช่วยทำให้ความคิดของเขาสงบลงได้อีกครั้งหนึ่ง ถึงจะแค่ชั่วคราวก็ตาม
------------------------------------------
------------------------------------------
20 ก.ย. 2564
มาอัพพอหอมปากหอมคอค่ะ อาจจะหายไปสักพักเลย ช่วงนี้ยุ่งมากจริงๆค่ะ TAT ไม่คิดว่าจะยุ่งขนาดนี้เหมือนกัน เดือนหน้าก็น่าจะยุ่งมาก แต่จะพยายามหาเวลามาอัพนะคะ (เพราะไรท์เองก็อยากแต่งค่ะ สนองนี้ดตัวเอง 555)
พ่อคุณคือรวยมาก เขียนเองประทับใจเอง น้องฮารุควรจะรีบมาคบกับโกคุเดระได้แล้วค่ะ หล่อ รวย ใจดี เอาอกเอาใจขนาดนี้ หาไม่ได้ง่ายๆแล้วนะ 555
แก้ไขคำผิด จัดหน้านิยาย 27 ก.ย. 2564
ความคิดเห็น