ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    • ฟอนต์ THSarabunNew
    • ฟอนต์ Sarabun
    • ฟอนต์ Mali
    • ฟอนต์ Trirong
    • ฟอนต์ Maitree
    • ฟอนต์ Taviraj
    • ฟอนต์ Kodchasan
    • ฟอนต์ ChakraPetch
PLAYING WITH FIRE ♡ #เฉิงจัส #หนงคุน IdolProducer

ลำดับตอนที่ #7 : PLAYING WITH FIRE : 6 (REWRITE)

  • อัปเดตล่าสุด 3 ก.ค. 61











 

 

ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ไม่ได้เจอหน้าบิดาแท้ๆของตัวเอง คนที่นั่งทำหน้าขรึมเป็นแบบนี้มาตั้งแต่จำความได้ไม่เคยมีรอยยิ้มสักนิดให้กับเขา ช่ายสวี่คุนนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามชายสูงอายุมองใบหน้าที่เริ่มแก่ตามวัย ถึงจะเป็นแวมไพร์แต่ถ้านับจริงๆบิดาของเขาก็อยู่มาเป็นร้อยสองร้อยปีแล้วด้วยซ้ำ แวมไพร์เป็นพวกแก่ช้าแต่เข้าสู่วัยหนุ่มสาวไวกว่ามนุษย์มาก เหมือนตอนนี้จริงๆสวี่คุนไม่ควรเรียนมหาวิทยาลัยแต่เพราะเขาหยุดเรียนหลังจากจบมัธยมมานาน แต่ฟ่านเฉิงเฉิงเรียนจบจากเมืองนอกมาแล้ว อีกฝ่ายเรียนปริญญาไม่รู้กี่ใบแต่ไม่ยอมจะเรียนปริญญาเอกเสียที

 

สีหน้าที่ไม่ค่อยดีทำให้สวี่คุนไม่หวังว่าวันนี้จะมีเรื่องดีๆออกมาจากปากของบิดา แล้วมันก็เป็นแบบนั้นเมื่อคำพูดแรกของชายมีอายุตรงหน้าก็ทำเอาเขาไม่อยากจะนั่งอยู่ตรงนี้แล้ว

 

“รู้ใช่ไหมว่าเจ้าเฉิงเฉิงมันไปเอาหมาไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาทำเมีย” เสียงนั้นเต็มไปด้วยโทสะ

“ฉันรู้นะว่าพวกแกสองคนยังรักกันอยู่ ฉันไม่ได้โง่มันเอาไอ้หมานั่นมาเป็นตัวหลอกใช่ไหมสวี่คุนเอามาบังหน้าไม่ให้ฉันรู้ว่าพวกแกยังรู้สึกต่อกัน”

 

ประโยคงี่เง่าที่ออกมาจากปากของคนเป็นพ่อทำเอาสวี่คุนแทบทนฟังไม่ไหว เขาไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายต้องมาพูดแบบนี้ทั้งที่ตอนนั้นก็พังทุกอย่างไม่มีชิ้นดี ขู่จะตัดพ่อตัดลูกกับเขาด้วยซ้ำ

 

“ผมไม่รู้เรื่องอะไรของฟ่านเฉิงเฉิงแล้วก็ไม่รู้ด้วยจุดประสงค์ของลูกชายคุณคืออะไร” สวี่คุนตอบทั้งที่อยากจะตอกกลับแรงๆ

“แกไม่รู้ก็ดีเพราะฉันมีข้อเสนอให้”

“ฉันจะให้แกสองคนกลับมารักกันแต่แกต้องกำจัดไอ้หมาตัวนั้นให้พ้นๆลูกชายฉัน แล้วจากนั้นแกจะไปรักกับเฉิงเฉิงยังไงก็เชิญตามสบาย”

 

สวี่คุนค่อนข้างแปลกใจและตกใจเพราะไม่คิดว่าบิดาจะทำถึงขนาดนี้ ดวงตาสีนิลดูจะเต็มไปด้วยความโกรธ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าประธานบริษัทตระกูลฟ่านคงอยากเอาชนะลูกชายของตัวเองมากแค่ไหน

 

น่าสมเพชสิ้นดี

 

 

 

 

จัสตินจับปืนสั้นในมือแน่นเล็งเป้าไปตรงหน้าก่อนจะเหนี่ยวไกเพื่อยิงออกไป ลูกกระสุนเฉียดออกจากหน้ากระดานเป้าตรงหน้าไปไกลจนคนที่กำลังกอดอกมองอดรู้สึกเอ็นดูไม่ได้ ยิ่งเห็นเจ้าลูกหมาทำหน้าจ๋อยตอนที่หันหน้ามาทางเขามันยิ่งน่าเอ็นดูเข้าไปใหญ่

 

“ไม่เป็นไรเพิ่งครั้งแรกไว้ฝึกบ่อยๆเดี๋ยวก็แม่น” แวมไพร์หนุ่มพูดปลอบพลางลูบกลุ่มผมนุ่มสีเข้มเบาๆ

“แต่นี่ฉันฝึกมาหลายวันแล้วนะ”

“เอาน่างอแงเป็นเด็กสามขวบไปได้”

 

การฝึกยิงปืนจบลงแค่นั้นหลังจากที่สามวันมาแล้วต้องฝึกอะไรหลายอย่าง ฟ่านเฉิงเฉิงไม่ไว้ใจบิดาของตัวเองเพราะฉะนั้นก็ต้องฝึกให้จัสตินมีทักษะการต่อสู้ ด้วยความเป็นลูกครึ่งทำให้อีกคนไม่สามารถกลายร่างเป็นหมาป่าได้และไม่มีสกิลของแวมไพร์ยกเว้นแต่เขี้ยวเล็กแหลมๆนั่น

 

“เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” จัสตินไม่รอให้เฉิงเฉิงอนุญาตก็เดินลิ่วๆออกไปเพราะทนไม่ไหว

 

ขายาวก้าวไปตามทางเดินด้วยความร้อนใจ ประตูห้องน้ำทุกห้องไม่ได้ล็อกและแน่นอนในห้องน้ำไร้วี่แววของลูกหมา ความโกรธปะทุขึ้นมาจนดวงตาสีเข้มเปลี่ยนสีเฉิงเฉิงหยิบมือถือขึ้นมากดส่งข้อความก่อนอีกฝ่ายจะตอบกลับมาในเวลาไม่กี่วินาที

เขาคิดว่าพวกของพ่อของพาจัสตินไปได้ไม่ไกลแถมเดาไม่ยากด้วยซ้ำว่าพวกแวมไพร์สมองกลวงพวกนั้นจะพาลูกหมาของเขาไปไหน ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่ก็ไม่สามารถวางใจได้ถ้ายังไม่เห็นกับตาว่าจัสตินปลอดภัย

 

 

“ไงครับคุณชายเฉิงมีเรื่องให้สนุกตั้งแต่หัววันเลยนะ” ปู่ฝานพูดพลางเสยผมแล้วหาววอดๆ

“สนุกแน่ถ้ามันทำให้ลูกหมาเลือดออกแม้แต่หยดเดียว” คำพูดกับท่าทางชวนขนลุกทำให้ปู่ฝานอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงสวัสดิภาพพวกนั้น

 

ฟ่านเฉิงเฉิงเป็นแวมไพร์ต้นตระกูลแบบที่ไม่ค่อยจะทำตัวเหมือนพวกคุณชายอย่างที่เขาชอบเรียก อีกฝ่ายไม่ค่อยให้คนเรียกต้นตระกูลด้วยซ้ำ ชอบกลืนไปกับทุกคนทั้งที่มันเป็นไปได้ยากเพราะแค่ยืนอยู่ท่ามกลางแวมไพร์ด้วยกันใครๆก็มองออกว่าเจ้าเพื่อนสนิทเขาเป็นคนพิเศษ แต่อย่าให้โกรธหรือโมโหขึ้นมาไอ้ความเงียบขรึมนั่นแทบจะไม่มี จะมีก็แต่ต้นตระกูลที่พร้อมจะเด็ดหัวทุกคน

 

มอเตอร์ไซค์คันใหญ่จอดข้างรถหรู เฉินลี่หนงถอดหมวกออกมองคนที่กำลังยืนอยู่เขายกมือทักทั้งคู่

 

“มาจากไหนวะ” ปู่ฝานเอ่ยถามคนมาใหม่

“บ้านใหญ่ว่ะพี่”

“พวกมันอยู่ในป่านี้แหละมันมีบ้านของพ่อฉันอยู่กลางป่า” เฉิงเฉิงชี้ไปที่ทางรกๆซึ่งไม่น่าจะมีใครมาสร้างบ้านไว้ในนี้

“นายรู้ได้ไงวะเฉิงเฉิง”

“กลิ่นไง”

 

แวมไพร์ทั้งสองเดินแป๊บเดียวก็มาถึงกลางป่า ส่วนมนุษย์หมาป่าก็ตามมาติดๆ ทั้งสามคนคุ้นเคยกับพวกป่าพอสมควรเพราะจริงๆแล้วทั้งสามคนสนิทกันมาก แวมไพร์กับหมาป่าชอบเขามาวัดพละกำลังกันในป่า

 

เสียงพูดดังออกมาจากบ้านไม้หลังขนาดกลางที่ตั้งอยู่กลางป่า มันคงไม่ทำให้ฟ่านเฉิงเฉิงพุ่งเข้าไปอย่างไม่สนใจอะไรได้หรอกเพราะไม่ใช่นิสัยของเจ้าตัว ถ้าไม่ได้ยินเสียงร้องของจัสตินปนมากับเสียงพูดเหี้ยมๆนั่น

 

ประตูบานใหญ่พังไม่เป็นท่าจนแวมไพร์ห้าคนข้างในถึงกับตกใจ ดวงตาสีอ่อนจ้องมองพวกสวะทั้งห้า

 

 

“ผมว่าคุณชายอย่ามายุ่งดีกว่า”

หนึ่งในแวมไพร์พูดแล้วจับหน้าของจัสตินที่ถูกมัดอยู่กับเก้าอี้ บีบแก้มขาวอย่างแรงจนคนถูกกระทำหลับตาปี๋เพราะความเจ็บ

“ผมเตือนด้วยความหวังดี”

“เก็บความหวังดีของพวกนายเอาไว้ใช้ในนรกแล้วกัน”

 

รอยยิ้มมุมปากกับท่าทางที่เปลี่ยนไปทำเอาทั้งแวมไพร์ทั้งห้าตกใจแต่ก็พุ่งเข้าหาต้นตระกูลอย่างไม่กลัวตาย เพียงแค่พริบตาเดียวร่างของแวมไพร์ทั้งหมดก็ล้มลงกับพื้น เลือดสีแดงคล้ำนองเต็มไปหมดจนคนที่หลับตาถูกมัดอยู่บนเก้าอี้ร้องไห้ออกมา หัวของบางคนกลิ้งไปที่ปลายเท้าของลูกหมาป่า

 

“ฮึก

ต้นตระกูลเดินเข้าไปอุ้มร่างผอมนั่นแนบอก กอดกระชับเพื่อต้องการบอกให้จัสตินรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่แล้ว

“ชู่ว์ เด็กดีไม่ร้องนะครับ”

 

ลูกหมาซุกเข้ากับอกแกร่งกอดต้นคอของแวมไพร์ต้นตระกูลแน่นจนแวมไพร์ที่มาด้วยกัน กับหมาป่าหนึ่งตัวที่คอยดูเหตุการณ์อยู่ไม่ไกลอดอ้าปากค้างไม่ได้

 

ทั้งลี่หนงและปู่ฝานไม่เคยมาอยู่ในเหตุการณ์อะไรแบบนี้หรอก อย่างมากก็แค่ทำให้เจ็บแต่ถึงกับฆ่าแล้วเลือดสาดมันไม่เคยคิดในหัวด้วยซ้ำว่าคนอย่างฟ่านเฉิงเฉิงจะลงมือเอง ร่างต้นตระกูลไม่ค่อยจะมีใครเห็นมากนักเพราะเฉิงเฉิงเคยบอกเอาไว้ว่าอีกร่างในตัวไม่ใช่พวกแวมไพร์ที่ดีเท่าไหร่ ปู่ฝานไม่เคยเข้าใจหรอกแต่วันนี้เขาเข้าใจแบบชัดเจน

 

“ฝากหน่อยขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”

 

 

ฟ่านเฉิงเฉิงมองดูร่างของลูกหมาที่นอนอยู่บนที่นอนของเขาเหมือนทุกครั้ง แต่มันจะต่างก็ตรงอารมณ์เพราะตอนนี้เขากังวลกลัวว่าจัสตินอาจจะกลัวก็ได้ คิดไม่ออกถ้าถูกเจ้าลูกหมาตัวนี้ปฏิเสธที่จะอยู่ ถึงพูดกรอกหูอีกฝ่ายตลอดว่าเขาซื้อมาแต่พอเอาจริงๆคนอย่างเขาไม่เคยฝืนใจใคร ต่อให้รักแค่ไหนถ้าอีกคนไม่เอาด้วยเฉิงเฉิงก็ไม่ยุ่ง

 

เขากอดกระชับลูกหมาตัวน้อยสูดดมกลิ่นกายของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่ ความเป็นห่วงทำให้เขาลืมทุกอย่าง

 

“กอดจนฉันจะบี้ไปกับอกนายอยู่แล้วนะ” เสียงอู้อี้ดังออกมาจนเฉิงเฉิงต้องผละออกแล้วมองหน้าคนเพิ่งตื่น

มือใหญ่ลูบไปตามกรอบหน้าอย่างปลอบประโลม แล้วสิ่งที่ทำให้เฉิงเฉิงตกใจคือมือเล็กที่วางทาบมือของเขาแถมเจ้าลูกหมาป่ายังยิ้มหวานให้อีกต่างหาก

“ฉันกลัวมากรู้ไหม แต่คิดไว้แล้วว่ายังไงนายก็ต้องมาเจ้าต้นตระกูล”

แวมไพร์หนุ่มหัวเราะหึในลำคอใช้นิ้วลูบแก้มขาวเนียนเบาๆ

“ต่อให้ใครพานายไปจากฉันถึงนรกฉันก็จะตามไป”

จัสตินหัวเราะมันควรจะขนลุกมากกว่าเขินรึเปล่า

“นอนซะนะวันนี้เหนื่อยมาพอแล้ว”

 

เฉิงเฉิงกระชับผ้าห่มให้อีกฝ่ายแล้วปิดไฟที่หัวเตียงก่อนจะกลับมานอนข้างๆลูกหมา ดวงตาสีเข้มจ้องมองเพดานเพราะเขาเป็นแวมไพร์หลับยากแถมยังหลับน้อยอีกต่างหาก แต่ก่อนจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ร่างของลูกหมาก็ปีนขึ้นมาคร่อมทับร่างของเขาเอาไว้

 

รอยยิ้มหวานผุดขึ้นบนใบหน้าที่เฉิงเฉิงสามารถมองมันเห็นผ่านความมืดได้ชัดเจน

“อยากได้รางวัลไหม”

 

มือเรียวปลดกระดุมเสื้อนอนของตัวเองทีละเม็ดจนหมด หน้าท้องขาวเนียนรวมไปถึงหน้าอกแบนราบที่แต้มด้วยจุดสีสวยสองจุด

“ไม่เล่นน่านอนซะ” เฉิงเฉิงบอกเสียงเข้มเขาเบนหน้าหนีภาพตรงหน้า

ถึงแวมไพร์หนุ่มจะพูดแบบนั้นก็เถอะแต่ตอนนี้เจ้าลูกหมาถอดเสื้อของตัวเองทิ้งไปแล้ว แถมยังเอามือลูบไล้แผงอกเขาอีกต่างหาก

“ฮวงหมิงฮ่าว”

“จะไม่ทำหรอ” น้ำเสียงเล็กฟังดูท้าทาย

“มันยังไม่ถึงวันเกิดนาย” ตอบออกไปอย่างที่คิดแม้ตอนนี้อยากกระโจนเข้าไปฟัดร่างขาวที่ให้ช้ำเต็มทน

“ใครสนกัน” จัสตินตอบ “หรือว่านายไม่กล้า”

 

ร่างผอมถูกพลิกกลับมาเป็นฝ่ายนอนอยู่ใต้ร่างแทน เฉิงเฉิงมองเจ้าลูกหมาตัวเล็กที่คิดจะท้าทายเขา ไม่รู้ว่าไปกินอะไรผิดสำแดงมาแต่มันจับมาตีก้นเสียให้เข็ดว่าไม่ควรมาอ่อยกันแบบนี้เพราะมันทำให้เขาเริ่มไม่สนวันเกิดเข้าไปเต็มทนทั้งที่มันอีกเป็นอาทิตย์

 

“ตกลงว่ากล้าหรือเปล่าฟ่านเฉิงเฉิง”

 

เจ้าของชื่อยกยิ้มมุมปากก้มลงจรดริมฝีปากลงบนอกขาวเนียนสูดดมความหอมจากตัวของจัสติน ทั้งหอมหวานและน่าหลงใหล ลิ้นฉกชิมความหวานจากเม็ดทับทิมสีสวยที่แต้มอยู่กลางอกสองข้าง ดูดดุนมันจนเสียงดัง ก่อนจะผละออกแล้วเงยหน้ามองลูกหมาที่กำลังกัดปากตัวเองแน่น

 

“เคยเตือนแล้วนะว่าฉันดุ คอยดูสิจะทำให้ร้อนไปทั้งตัวเลยฮวงหมิงฮ่าว”

 

 

 

 

 

 

 

tbc.

 

ตอนหน้าจะมีไหม ให้คุกกี้ทำนายกัน เยอิเยอิเย้

#เล่นกับไฟเฉิงจัส

 

 

 


ติดตามเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...
×
แทรกรูปจากแกลเลอรี่ - Dek-D.com
L o a d i n g . . .
x
เรียงตาม:
ใหม่ล่าสุด
ใหม่ล่าสุด
เก่าที่สุด
ที่กำหนดไว้
*การลบรูปจาก Gallery จะส่งผลให้ภาพที่เคยถูกนำไปใช้ถูกลบไปด้วย

< Back
แทรกรูปโดย URL
กรุณาใส่ URL ที่ขึ้นต้นด้วย
http:// หรือ https://
กำลังโหลด...
ไม่สามารถโหลดรูปภาพนี้ได้
*เมื่อแทรกรูปเป็นการยืนยันว่ารูปที่ใช้เป็นของตัวเอง หรือได้รับอนุญาตจากเจ้าของ และลงเครดิตเจ้าของรูปแล้วเท่านั้น
< Back
สร้างโฟลเดอร์ใหม่
< Back
ครอปรูปภาพ
Picture
px
px
ครอปรูปภาพ
Picture