Art of THE MASK วุ่นรักโรงเรียนหน้ากาก อลหม่านงานวิจิตรศิลป์ [Yoai]

ลำดับตอนที่ #7 : Today special: Hot อาร์มxเป๊ก

Today special: Hot อาร์มxเป๊ก

คุยกันซักนิ๊ดดด

      สงสัยกันล่ะสิ~~ทำไมชื่อเรื่องถึงแปลกไป อ๊ะๆไม่ต้องสงสัยไปใย เนื่องในวันหยุดพิเศษดั่งเช่นวันนี้จึงขออนุญาตหยุดอัพวิจิตรศิลป์หนึ่งวัน มาลงฟิคสั้นคู่ อารม์-เป๊ก ซักหน่อย 

ปล.เนื้อเรื่องในตอนนี้จะไม่เกี่ยวข้องใดๆกับเนื้อเรื่องในนิยายของเราเลยแม้แต่น้อย มาเพราะเมากาวล้วนๆจ้า

      เนื้อหาในนิยายตอนนี้ไม่มีเหตุตั้งใจจะให้บุคคลในตอนนี้เสียชื่อเสียง หากได้รับการแจ้งเตือนว่าไม่เหมาะสม เราจะลบทันที ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ณ ที่นี่   

............................................................................

     แสงแดดยามเช้าสาดส่องกระทบบนใบหน้าหล่อที่เปรอะเปื้อนด้วยเหงื่อเงา อาร์ม กรกันต์ แกะกระดุมเม็ดบนสุดเพื่อคลายร้อนพลางพัดมือของตัวเองไปมาทำให้เกิดแรงลมแก้ร้อน แต่มันก็ไม่เย็นพอที่จะดับร้อนในตอนนี้ได้หรอก

     ดวงตาสีรัตติกาลใสปรนเปรอ กำลังสะลึมสะลืออยากจะหลับซะเหลือเกิน หากไม่ติดว่าตอนนี้กำลังทำงานอยู่ก็เถอะ ชายหนุ่มผมดำไสวเลื่อนมือหนาเขยิบหารีโมตแอร์เพื่อจะปรับความเย็นให้เย็นขึ้นอีกเท่าตัว แต่ดันโดนใครบางคนขัดซะก่อน

     "อ๊ะๆ อย่านะคะอย่า อีกเดี๋ยวจะออนแอร์แล้วนะคะ รออีกนิด"

     "แต่ผมร้อน..."

     "น่าๆใจร่มๆรออีกนิด พอจบช่วงนี้แล้วอาร์มจะเปิดแอร์ได้เท่าไหร่พี่ก็ไม่ว่าเลย"

     รุ่นพี่สาวในที่ทำงานกล่าวอย่างขี้เล่นนิดๆ ก่อนจะหยิบรีโมตแอร์ออกไปห่างๆเพื่อจงใจจะแกล้งอีกฝ่าย ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจอย่างอารมณ์เสียก่อนจะยันตัวเองออกจากพื้นโต๊ะทำงานรายงานข่าว แล้วจัดแต่งตัวของตัวเองจนเรียบร้อยดี สายตาคมเหลือบไปเห็นร่างบางของชายหนุ่มที่คุ้นเคย ไม่นานนักใบหน้าของอาร์มก็เปื้อนยิ้มปลิออกมาเต็มที่ มือหนายกทักทายผู้มาใหม่อย่างเป็นกันเอง

    "ไฮครับ~เป๊ก"

    "สวัสดีคร้าบ คุณอาร์มกรุ้งกริ้ง"

    "แหม วันนี้มาทำอะไรเเถวนี้ครับเนี่ย? คิดถึงผมเหรอ~"

     อาร์มแซวคนมาใหม่อย่างชอบใจทำเอาเป๊กหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ ชายหนุ่มตัวเล็กแสร่งทำเป็นปัดมือไปมาทำเหมือนว่าอากาศเรียกหน้าให้ขึ้นสีกลบเกลื่อน เจ้าของใบหน้าเรียวคมคายปลิยิ้มสดใสขึ้นกว่าตอนแรกพลางกวักมือเรียกให้อีกฝ่ายมาใกล้ๆ

    "ท..ทำไมเหรอครับ"

    "คุณยังไม่ตอบเลยว่ามาทำอะไรที่นี่"

    "ก็..เผลอๆบังเอิญผ่านมานี่หน่า เห็นอาร์มกำลังทำงานอยู่ด้วยเลยอยากจะเข้ามาทักซักหน่อย"

    เป๊กแก้ตัวไปพลางหมุนข้อมือตัวเองไปมา อาร์มมองคนตัวเล็กที่เขินจนตัวเป็นเกลียวแล้วก็อดอมยิ้มขำๆไม่ได้ ทีมงานด้านหลังทนความหวานเลี่ยนของคนสองคนไม่ไหวเลยต้องว่าบอกให้เป๊กไปนั่งไกลๆก่อน

    "เฮ้ย เป๊กอ่ะ..เข้ามาเสียงานอาร์มหมด มานั่งไกลๆนี่มา จะออนแอร์อยู่แล้ว"

    "คร้าบๆไปแล้วครับ"

ฟึ่บ

   เป๊กที่กำลังจะเดินออกไปต้องมาสะดุดชะงักซะก่อน เมื่ออีกฝ่ายดันมาจับข้อมือของเขาไว้ ชายหนุ่มหมุนคิ้วจ้องหน้าอีกฝ่ายซักพักก่อนจะพยายามแกะนิ้วมือเหนียวของอาร์มออก แต่เหมือนว่าหนุ่มทะเล้นนั่นยังไม่หยุดที่จะจับตัวเขาไว้จึงจับหมับแน่นกว่าเดิม

    "อาร์ม..ปล่อย"

    "ไม่เอาน่า คิดถึงนี่หน่าไม่ได้คุยกันตั้งนาน"

    "...ด..เดี๋ยวเลิกงานแล้วค่อยมาเจอกันก็ได้นี่ ปล่อยก่อนเถอะ"

    "ครับๆ ก็ได้"

     อาร์มยกยิ้มทะเล้นใส่ให้ซักพักก่อนจะยกมือหนาตามมาด้วยมินิฮาร์ทเล็กๆน้อยๆที่เรียกให้ใบหน้าขาวระหงส์ของเป๊กขึ้นสีได้ เจ้าตัวรีบเอามือปิดแก้มใสของตัวเองแล้วเดินไปนั่งปลีกวิเวกตัวคนเดียวที่เก้าอี้แถวๆมุมมืด อาร์มหัวเราะขำเบาๆก่อนจะหันมาจัดการกับคอเสื้อตัวเองต่อ

    เขาพึ่งจะรู้สึกตัวอีกทีว่าอุณหภูมิร้อนระอุเมื่อครู่นี้ มันหายไปในชั่วพริบตาเดียวที่ชายหนุ่มคนนั้นเข้ามา อาร์มยิ้มให้กับตัวเองซักพักก่อนจะหันไปเหล่มองอีกฝ่ายที่เอาโทรศัพท์ออกมาเล่นเกมแก้ขัด ชายหนุ่มมองคนคนนั้นซักพักก่อนจะหลับตาลงสูดหายใจเข้าลึกๆ...

     สงสัยวันนี้...ต้องไประบายความร้อนกับเป๊กหน่อยซะเเล้ว

.

.

.

.

.

.

.

.

.

    "งานเสร็จแล้วเนอะอาร์ม จะไปไหนต่อมั้ยล่ะหนิ"

     "ไม่ครับ ผมกลับบ้านเลย"

     "ไปกับใครล่ะ ให้พี่ไปส่งมั้ย?"

     เทพบุตรนำมือหนาเช็ดเหงื่อตัวเองก่อนจะส่ายหน้าเป็นเชิง ใบหน้าคมหล่อหันไปชะเง้อมองหาหนุ่มที่คุ้นเคย หันไปหันมาอยู่หลายรอบก็ไม่เจอคนคนนั้นซักที อย่าบอกนะว่ากลับไปแล้ว? เสียงในใจคิดแง่ลบออกก่อนอาร์มจะรู้สึกว่ามีอะไรเย็นๆลงมากระทบที่แผ่นหลังของตน

     "จ๊ะเอ๋~หาใครอยู่คร้าบ?"

     "เฮ้ย!? ต..ตกใจหมดเลย กำลังหาเป๊กอยู่นั่นแหละ! แล้วนี้ไปไหนมา"

     "ไปซื้อชาเย็นมาฝากอาร์มไง นี่ๆต้องรีบดื่มนะรู้มั้ย เพราะเดี๋ยวมันหายเย็นหมด อากาศโลกยิ่งร้อนๆอยู่"

      พูดจบผลิตก็ทำท่าพัดไปมา อาร์มหยิบชาเย็นจากมืออีกฝ่ายมาดูดจนสุดหลอด ชายหนุ่มตัวเล็กกว่าจ้องอีกฝ่ายที่ซดน้ำอย่างหิวกระหายจนหยดเหงื่อที่หยาดเยิ้มบนใบหน้าไหลรินผ่านโครงคางเหลี่ยม เป๊กมองริมฝีปากที่กำลังดูดดื่มอยู่อย่างเขม็งก่อนจะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก อาร์มหันมามองที่ตัวเขาอีกรอบพร้อมยกคิ้วฉงน

      "มองอะไรเหรอครับ?"

      "เอ๋!? เปล่าๆเปล่านะครับ ห..เห็นชัดขนาดนั้นเลยเหรอ"

ฟุ่บ

       "ครับ..ชัดมาก ชัดจนถึงใบหูแล้วครับ"

      อาร์มโน้มตัวลงมาช้าๆให้พอดีตัวกับอีกฝ่าย ลมเบาๆถูกปล่อยที่ริมใบหูทำเอาเป๊กอดขนลุกซู่ไม่ได้ ฟันคมขบกัดที่ริมหูอย่างที่อีกฝ่ายยังไม่ทันตั้งตัว รีบสะดุ้งโหยงถอยหลังห่างจากอาร์ม ไปตั้งหลักปิดใบหูของตัวเองที่ยังแดงระเรื่ออยู่ไม่หาย

      "ค..คุณทำอะไรเนี่ย!?"

ฟึ่บ

      "วันนี้..อากาศร้อนจังนะครับ ห้องคุณมีเครื่องปรับอากาศหรือเปล่าเอ่ย~?"

      "!?...ม..มีครับ"

      มือหนาประคองตัวอันเบาหวิวของเป๊กไว้ ก่อนจะดึงไปหอมแก้มฟอดใหญ่ๆฟอดนึง ทำเอาแก้มใสแดงใหญ่ขึ้นมาอีกขั้น อาร์มกอดร่างเล็กไว้แน่นแม้อากาศจะร้อนมากซะแค่ไหนแต่เมื่อกอดคนคนนี้ทีไรมันก็ทำให้เย็นขึ้นทุกครา ร่างสูงมองคนในอ้อมกอดที่บัดนี้ซบหน้าอกกว้างเป็นที่เรียบร้อย ร่างบางแหงนมามองสบตากับอีกฝ่ายช้าๆ แววตาสีรัตติกาลที่สบกันมันเรียกสัญชาตญาณดิบในตัวอาร์มพุ่งพรือ

     "นี่..ไปบ้านคุณจะดีมั้ย จะได้พักผ่อนให้สบายซักหน่อย"

     "จ..จะดีเหรอ"

ฟุ่บ

     "อือ เพราะถ้าทำตรงนี้มันจะไม่ค่อยโอเคน่ะครับ"

     อาร์มจูงเป๊กให้เดินตามออกจากสตูดิโอ เดินไปตามทางที่คุ้นเคยนั้นคือทางออก ร่างสูงหยุดอยู่ริมประตูห้องน้ำใกล้ๆทางออกซักัก เป๊กมองคนที่อยู่ๆก็หยุดนิ่งไปอย่างสงสัย มือบางจับชายแขนเสื้อยาวของอาร์มเเล้วสั่นเบาเป็นเชิงเรียกอีกฝ่าย

     "อาร์ม หยุดทำไม มีอะไรรึเปล่า"

     "...ขอเลยได้มั้ยครับ"

     "?"

     "ผมเห็นแดดข้างนอกละ ให้รอไปจนถึงคอนโดเลยก็อดตายแย่"

ผลัก

     อาร์มผลักร่างบางให้ชิดกับผนังก่อนพรมจูบไปบนหน้าผากบางอย่างอ่อนโยน เป๊กหลับตาปี๋รอรับชะตากรรมต่อมาอย่างกล้าๆกลัวๆ อาร์มละจากหน้าผากมาคลอเคลียที่ใบหูสวยจนคนตัวเล็กร้องอื้ออึงออกมาในลำคอ ชายร่างสูงลดลงจากส่วนบนมาพรมประกบจูบบนริมฝีปากบางพร้อมสอดลิ้นร้อนเข้าไป

     "อึก อื้ออออ"

     "...หืม ดูเหมือนคุณจะยังไม่พร้อมนะครับ"

     "อ..อ๊ะ"

     "อ่า...ไว้ต่อจริงๆที่ห้องคงดีที่สุดสินะครับ ที่รักของผม"

      "บ..บ้า!"

............................................................................

     ที่เหลือมโนต่อกันเอาเองค่ะ(ฮา) นี่แค่เป็นฟิคสั้นๆมาในวันพิเศษ หากมีวันอะไรดีๆอย่างเช่นวันหยุดอะไรงี้ ก็จะมาเเต่งฟิคสั้นๆต่อนะคะ บัยๆค่าาา